ΑΝ ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΩ... ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΑΠΟΤΥΧΩ...

Κατά γενική ομολογία ο Βενιζέλος είναι ιδιαιτέρως ικανός ρήτωρ.

Δυστυχώς γι' αυτόν όμως, μερικοί δίνουν σημασία και σε αυτά που λέει!...

Μίλησε λοιπόν εχθές Τρίτη 20 Δεκεμβρίου στην ημερίδα της οικονομικής και κοινωνικής επιτροπής με θέμα "από την κρίση στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη".

Δεν μπορώ να ξέρω πόση ώρα διήρκεσε η ομιλία του γιατί δεν βρίσκω το video.
Βρήκα όμως στην σελίδα του την απομαγνητοφώνηση της ομιλίας και αγανάκτησα!

Στα ΜΜΕ πέρασε ότι ο Βενιζέλος βρίσκει "σύγκλιση με τους πιστωτές" και ότι είναι "αισιόδοξος για το PSI" γιατί "βρισκόμαστε πολύ κοντά σε συμφωνία"!

Από ολόκληρη την ομιλία μόνο αυτό κράτησαν;

Από μία ομιλία η οποία περιέχει 53(!) ΘΑ, 23(!) ΑΝ και 16(!) ΕΑΝ αυτοί μπόρεσαν και έφτασαν σε σίγουρο συμπέρασμα;

Και επειδή μπορεί κάποιος να μην κατάλαβε υπήρξε και δευτερολογία με 39(!) ΘΑ, 6(;) ΑΝ και 14(!) ΕΑΝ ώστε να γίνει απολύτως... σαφές το νόημα της ομιλίας του υπουργού!

Μία ομιλία όπου ρωτούσε και απαντούσε μόνος του...

- Θα μπορούσαν τα πράγματα να εξελιχθούν διαφορετικά τα τελευταία χρόνια έστω(;) μέσα στην ίδια την Ευρώπη, έστω(ξανά;) μέσα στους ίδιους διεθνείς συσχετισμούς;

- Υπάρχει ένα σχέδιο; Μήπως υπάρχει κι ένα δεύτερο σχέδιο, υπάρχει κι ένα τρίτο σχέδιο; (δεν είναι σάτυρα... είναι η ερώτηση του υπουργού!)

- Θέλουμε να είμαστε στην Ευρώπη;

- Θέλουμε να είμαστε μέσα σε αυτό το πλαίσιο;

- Θέλουμε να μετέχουμε;
(ούτε τώρα τον σατυρίζω επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια... συνεχίζω απλώς να παραθέτω τις ερωτήσεις του!)

Σε κάθε μία από τις παραπάνω ερωτήσεις που έθεσε ο Βενιζέλος στον... Βενιζέλο, πήρε "σαφέστατες" απαντήσεις γεμάτες ΘΑ, ΑΝ, ΕΑΝ και.. καμιά δεκατιά ΟΤΑΝ, μπόλικα ΕΦΟΣΟΝ και μερικά ΑΛΛΆ!

Δεν μπορεί... μας δουλεύει ψιλό γαζί!

Υπάρχει πάντως ένα σημείο της ομιλίας του στο οποίο αναφέρει ότι :

Είμαστε κοντά σε μια συμφωνία, το πιστεύω αυτό. Το πιστεύω γιατί έχω την προσωπική εικόνα των διαπραγματεύσεων και ξέρω ότι αυτό είναι εφικτό, εφόσον οι θεσμικοί μας εταίροι σεβαστούν την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου που επιβεβαιώθηκε ρητά στις 9 Δεκεμβρίου στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής.

Μόνο ένα "εφόσον" σε αυτήν την πρόταση οπότε μπορεί και να το εννοεί... λέμε τώρα!

Ας δούμε όμως και την αμέσως επόμενη παράγραφο της ομιλίας:

Εδώ εντάσσεται και η ανασυγκρότηση του τραπεζικού συστήματος, που πρέπει να εξασφαλίσει στον ελληνικό λαό, ότι θα πάρει πίσω, αν όχι όλα, τουλάχιστον ένα μέρος από τα λεφτά που επενδύει στην ανασυγκρότηση του τραπεζικού συστήματος. Αλλά τα επενδύει χάριν του γενικού συμφέροντος και όχι χάριν συγκεκριμένων ατομικών συμφερόντων.

Εγώ κατάλαβα ότι ένα ποσόν από τα δανεικά στις τράπεζες θα είναι αυτό που λέμε "δανεικά και αγύριστα" προς  "χαριν του γενικού συμφέροντος" βεβαίως-βεβαίως!

Πάντως δεν έχω παράπονο.
Ακόμα και σε αυτή την καταιγίδα ασαφειών και αοριστολογίας μία δόση εκβιασμού την πήρα...

Το βασικό δίλημμα στο οποίο κληθήκαμε να απαντήσουμε είναι αν θα παραμείνουμε στην Ευρωζώνη, με πολύ μεγάλο κόστος, με σκληρές θυσίες των Ελλήνων πολιτών, με βαθιά συνεχόμενη ύφεση η οποία θα προσεγγίσει το 20% στο τέλος αυτής της κρίσης, δηλαδή ένα ποσοστό που δεν συμβιβάζεται  με ειρηνικές περιόδους. Kαι βέβαια η μεγαλύτερη θυσία στην οποία έχει υποβληθεί ο ελληνικός λαός, το έθνος θα έλεγα, είναι η δραματική αύξηση της ανεργίας σε επίπεδα που τα παρακολουθούσαμε σε άλλες χώρες όπως η Ισπανία και μας φαίνονταν εξωπραγματικά.

Εάν δεν απαντούσαμε θετικά στο δίλημμα αυτό λέγοντας ότι «Ναι, πρέπει να εφαρμόσουμε αυτή την πολιτική με τεράστιο κόστος για να παραμείνουμε στη ζώνη του ευρώ», τότε η άλλη λύση θα ήταν η έξοδος από το ευρώ με συνέπεια την πτώχευση και τη δραστική μείωση περιουσιών, εισοδημάτων και επιπέδου ζωής. Το πραγματικό κόστος θα ήταν η διάλυση - η κατά κυριολεξία - διάλυση του κοινωνικού και ενδεχομένως και του πολιτειακού μας ιστού. Το πρόβλημα δεν θα αφορούσε απλά και μόνο το επίπεδο ζωής, αλλά την ίδια την κοινωνική συνοχή.

Ενώ λίγες παραγράφους παρακάτω αναφέρει :

Έχει διαρραγεί ο εθνικός ιστός, όχι απλά και μόνο ο πολιτικός, όχι απλά και μόνο ο οικονομικός, όχι απλά και μόνο ο δημοσιονομικός, αλλά ο εθνικός ιστός. Το μεγάλο πρόβλημά μας είναι ότι τώρα πια κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν και για τίποτα, ότι έχουμε καθολική κρίση εμπιστοσύνης. Το αποδεικνύει κατ' αρχήν η λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, εκεί όπου η λέξη «πίστη» λειτουργεί κυριολεκτικά:

Δεν λειτουργεί η πίστη, η τραπεζική πίστη. Και αυτό φαίνεται στο μέγεθος των εκροών των καταθέσεων.

Δεν λειτουργεί η πολιτική εμπιστοσύνη και υπάρχει  μια βαθιά κρίση νομιμοποίησης.

Δεν λειτουργεί η θεσμική εμπιστοσύνη και καταφεύγουμε αναγκαστικά σε λύσεις οι οποίες βρίσκονται, θα έλεγα, στις εξαιρέσεις και όχι στον κανόνα της λειτουργίας ενός αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτικού συστήματος διακυβέρνησης.

Δεν λειτουργεί η οικονομική και επενδυτική εμπιστοσύνη και αυτό φαίνεται στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η αγορά και αντιλαμβάνονται οι οίκοι αξιολόγησης, οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι το ρίσκο της χώρας.

Δεν λειτουργεί φυσικά η φορολογική εμπιστοσύνη, γιατί ο πολίτης δεν εμπιστεύεται το κράτος και το κράτος δεν εμπιστεύεται τον πολίτη και όλο αυτό οδηγείται σ’ ένα απόλυτο αδιέξοδο.

Και βέβαια, όπως είπα και προηγουμένως, η κρίση εμπιστοσύνης, επειδή πια έχει διαρραγεί ο εθνικός ιστός, είναι μια κρίση εθνικής αυτοπεποίθησης και εθνικής ταυτότητας. Η χώρα ταπεινώνεται. Υπάρχει πρόβλημα υπερηφάνειας της χώρας. Υπάρχει πρόβλημα διεθνούς επωνυμίας και πρόσληψης της χώρας.

Με λίγα λόγια...

Έχουν αποτύχει όλα του τα σχέδια...
Έχει πέσει έξω σε όλες του τις προβλέψεις...
Έχει ταπεινώσει... εξαθλιώσει... εξοργίσει... κλπ, κλπ, κλπ

Αλλά...

Αν δεν πετύχει... μάλλον θα αποτύχει!!!

Το σίγουρο είναι ότι δεν έχει καμία επαφή πλέον με την..

απλή κοινή λογική...

ΥΓ Για όποιον αντέχει να διαβάσει ολόκληρη την ομιλία του και την δευτερολογία... ΕΔΩ