Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΔΟΥΚΙΣΣΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ...

Βιογραφία

Η ΔΟΥΚΙΣΣΑ μπήκε από πολύ μικρή στο χώρο. Στα 12 της χρόνια πήρε μέρος σε ένα διαγωνισμό ταλέντων στο Πασαλιμάνι βγήκε πρώτη και δούλεψε εκεί για ένα καλοκαίρι. Στη συνέχεια δούλεψε συνδυάζοντας το χορό και το τραγούδι, ενώ μετά από κάποιο διάστημα την κέρδισε αποκλειστικά το τραγούδι.

Στα 13 της χρόνια έκανε την 1η δισκογραφική της δουλειά με ένα τραγούδι του Χρυσίνη. Εν συνεχεία έκανε πάρα πολλές δισκογραφικές δουλειές σε συνεργασία με όλους τους μεγάλους συνθέτες.

Τα τραγούδια της είναι γνωστά και διαχρονικά, κάποια από αυτά: "Άνθρωποι είμαστε ", "Αναμνήσεις", "Ατάκα κι επί τόπου", "Παληκάρια", "θέλω τα όπα μου", "Το μωρό", και πολλά άλλα.

Έχει πάρει βραβείο 1ης γυναικείας ερμηνείας, (1ης αντρικής ερμηνείας είχε πάρει ο Γ.Πάριος) -από τον Κερκυραϊκό σύλλογο στην απονομή που έγινε στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά.

Στον κινηματογραφικό χώρο έχει πρωταγωνιστήσει σε 8 ταινίες με τους: ΜΑΝΟ ΚΑΤΡΑΚΗ, ΤΟΛΗ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟ, ΠΑΝΤΕΛΗ ΖΕΡΒΟ, ΜΑΡΙΑ ΦΩΚΑ, ΚΩΣΤΑ ΚΑΚΑΒΑ, ενώ έχει συμμετάσχει σε πολλές άλλες ελληνικές ταινίες.
Η τελευταία της δισκογραφική δουλειά έχει γενικό τίτλο "ΔΟΥΚΙΣΣΑ '99".

Η μεγάλη αυτή κυρία έφυγε από τη ζωή σήμερα σε ηλικία 70 ετών μετά από άνιση μάχη με τον καρκίνο.

Ενα από τα αγαπημένα μου...


Τι δεν είναι το Μνημόνιο...

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος

Στη δημοσκόπηση της GΡΟ που προέβαλε το βράδυ της Δευτέρας το Μega, υπήρχε ένα ενδιαφέρον εύρημα. Περίπου τρεις στους τέσσερις από τους ερωτηθέντες πιστεύουν ότι η χώρα δεν έχει εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και πορεύεται αποκλειστικά με βάση το Μνημόνιο. Με άλλα λόγια, το Μνημόνιο συνιστά και το πλαίσιο και το περιεχόμενο και τη στρατηγική διακυβέρνησης. Μπορεί όμως ένα πολυμερές δανειακό σύμφωνο το οποίο προέκυψε μετά τη λαϊκή εξουσιοδότηση που δόθηκε για την εφαρμογή ενός άλλου προγράμματος να καλύψει τις ανάγκες του εθνικού σχεδιασμού της χώρας;

Η θέση «άλλο το Μνημόνιο και άλλο το εθνικό σχέδιο» - με την έννοια: έχουμε το πρώτο, να εκπονήσουμε και το δεύτερο- διατυπώθηκε κάποια στιγμή από τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Ψιθυριστά και προτού τον καταπιεί η γοητεία του νεοπαπανδρεϊσμού. Εκτοτε ουδείς το επανέφερε και η κυβέρνηση προσαρμόσθηκε στην ιδέα ότι το Μνημόνιο αρκεί για τα πάντα. Πράγματι, στο Μνημόνιο υπάρχει μια συνταγή οικονομικής πολιτικής, υπάρχουν πακέτα τεχνοκρατικών μεταρρυθμίσεων, υπάρχουν πειθαναγκασμοί για αλλαγές στη διοίκηση και στην οργάνωση του κράτους και δράσεις για αναδιατάξεις στην οργάνωση της εργασίας και της κοινωνίας. Τι περισσότερο θα προέβλεπε το εθνικό σχέδιο;

Εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Το Μνημόνιο μπορεί να έχει τα πάντα αλλά δεν έχει δύο βασικά στοιχεία: πολιτική και ιδεολογία. Μαζί με τα απόνερα πετάει και το παιδί. Δεν είναι δηλαδή ένα πολιτικό σχέδιο διακυβέρνησης, με ιδεολογικά χαρακτηριστικά, με στρατηγικούς εθνικούς προσανατολισμούς εφ΄ όλης της ύλης και με την πρόνοια να βρίσκεται σταθερά σε αντιστοιχία με τους πολιτικούς συσχετισμούς. Το Μνημόνιο θα ήταν απλώς γνήσιο υποσύνολο ενός τέτοιου σχεδίου. Ή αλλιώς: θα υπέτασσε το Μνημόνιο σε μηχανισμό υπέρ της κοινωνίας και της χώρας και όχι το αντίθετο.

Οσο αυτό το σχέδιο λείπει, η ασκούμενη πολιτική θα μοιάζει όλο και περισσότερο με άσκηση σε συνθήκες εργαστηρίου. Μπορεί στο τέλος κάτι να βγάλει, αλλά θα είναι περισσότερο χρήσιμο στους άλλους παρά σε αυτούς που το υπέστησαν. Ετσι συμβαίνει πάντα με τους πειραματισμούς. Ενδεχομένως θα περάσουμε στην αθανασία αν πετύχει το Μνημόνιο. Μόνο που όπως έχει πει ο Γούντι Αλεν: 
«Δεν θέλω να περάσω στην αθανασία με τη δουλειά μου-
θέλω να περάσω χωρίς να πεθάνω».

ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Αρκετά με την παραπλάνηση και το ψέμα για την πρόταση Σαμαρά!...

Ε όχι και «αδύνατον» να υπάρξει ταυτόχρονη ανάπτυξη και μείωση ελλειμμάτων!

Πώς, τότε, μπήκαμε στην ΟΝΕ;
 

Αδέρφια, το έχουμε εξηγήσει πολλές φορές: Αν πάρεις το κάθε θεωρητικό μοντέλο που φτιάχνει η οικονομική επιστήμη για να εξηγήσει ορισμένα φαινόμενα και το απολυτοποιήσεις, τότε θα καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι η οικονομική επιστήμη «δεν είναι αυστηρή επιστήμη», μια που καταλήγει σε πολλά αντιφατικά συμπεράσματα. Αν όμως αποφασίσεις να επαληθεύεις εμπειρικά τις σκέψεις σου και τις θέσεις σου, τότε, μπορεί να μην καταλήξεις πάντοτε με απόλυτη ακρίβεια στην αλήθεια, όμως τουλάχιστον θα μπορείς να την προσεγγίζεις, ώστε να ερμηνεύεις στοιχειωδώς αιτιοκρατικά τα οικονομικά φαινόμενα.

Πιάνουν λοιπόν οι του ΠΑΣΟΚ μια τέτοια προσέγγιση, την απολυτοποιούν, τη σερβίρουν ως μισή αλήθεια και την κάνουν βούκινο, για να «αποδείξουν» ότι, δήθεν, η πρόταση του Αντώνη Σαμαρά για διαφορετικό μείγμα οικονομικής πολιτικής είναι τάχατες ανεφάρμοστη. Και τι μας λένε; Ότι είναι, λέει, αντίθετες πολιτικές μεταξύ τους η μείωση των ελλειμμάτων και οι πολιτικές ανάπτυξης γιατί στη μία περίπτωση πρέπει να μειώνεις τη ζήτηση και στην άλλη να την αυξάνεις.

Χαίρω πολύ. Από μόνες τους, αυτές οι δύο πολιτικές είναι πράγματι αντίθετες. Αλλά τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν μπορεί να υπάρξει μείωση των ελλειμμάτων με στοιχειώδη ανάπτυξη ή, έστω, περιορισμένη ύφεση; Σοβαρά;

Ε, τότε φωστήρες μου, πώς στο καλό τα καταφέραμε και ενταχθήκαμε στην ΟΝΕ χωρίς να πέσει η οικονομία μας σε ύφεση, όταν το 1990 το έλλειμμα ήταν 20% και μειώθηκε, σε συνθήκες ανάπτυξης, στο 3% το 2000;

Μάλιστα, η τελευταία και δυσκολότερη φάση αυτής της μείωσης έγινε σε συνθήκες υψηλών ρυθμών ανάπτυξης (μετά το 1995).

Και αυτό το έκανε δική σας κυβέρνηση, κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.

Και πώς στο καλό πέτυχε ο Καραμανλής με την πολιτική της «ήπιας προσαρμογής» να μειώσει το έλλειμμα από 7,9% το 2004 σε 2,6% το 2006, σε συνθήκες εκρηκτικής ανάπτυξης (μέσο όρο 4% το χρόνο); Αυτή η υψηλότατη ανάπτυξη κατέστη δυνατή μέσα από συνθήκες σχετικού περιορισμού της κρατικής ζήτησης.

Και τι υπονοείτε ότι λέει  η πρόταση Σαμαρά; Να ακολουθήσουμε δημοσιονομική πολιτική αύξησης της ζήτησης, παρατώντας τη μείωση των ελλειμμάτων, και να κοιτάξουμε να το ρίξουμε στην ανάπτυξη; Αυτό λέει ο Σαμαράς;

Ο Σαμαράς λέει ότι δεν μπορούμε να ασχολούμαστε μόνο με τη μείωση των ελλειμμάτων και ότι πρέπει να ασχοληθούμε και με την ανάπτυξη. Λέει πουθενά η οικονομική επιστήμη ότι αυτό είναι αδύνατον;

Α, ναι! «Αδύνατον», απαντούν οι φωστήρες του ΠΑΣΟΚ, και αυτό «το ξέρει ο καθένας». Μα αφού η Ελλάδα το πέτυχε ήδη δύο φορές στο πρόσφατο οικονομικό παρελθόν, πώς είναι «αδύνατον»;

Δεν σας λέμε να πετύχετε ανάπτυξη 4% το χρόνο, ούτε καν σας λέμε κιόλας να κάνετε «ήπια προσαρμογή». Κάντε σκληρή προσαρμογή, όσο την κάνετε, χωρίς να τη σκληρύνετε άλλο, αλλά μην παραμελείτε την ανάπτυξη!

Και κανείς δεν σας είπε να πάτε σε αύξηση της κρατικής ζήτησης. Πέραν των μη δημοσιονομικών μέτρων, μπορείτε, στο δημοσιονομικό επίπεδο, πολύ απλά να πάτε σε μη μείωση ή σε λιγότερη μείωση της κρατικής ζήτησης.

Εσείς όμως παίρνετε μια ευλογοφανή αφορμή και κοπανάτε ένα παραπλανητικό και (κλασικά) πολιτικά απατεωνίστικο «δεν γίνεται», ενώ κανένας δεν σας είπε να πάτε στις πολιτικές που λέτε ότι τάχα σας είπε ο Σαμαράς.

Αν, για παράδειγμα, περιορίζατε τη μείωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων στο 4%, που προγραμματίσατε αρχικά, αντί για το 33%, που πραγματικά το κάνετε, πόσο πιο θετικά αποτελέσματα θα είχαμε στο πεδίο της ανάπτυξης, αλλά και της συλλογής εσόδων;

Αν είχατε σταματήσει να τρομοκρατείτε καθημερινά τον κοσμάκη με το φόβο της χρεωκοπίας, πόσο υψηλότερες θα ήταν οι ιδιωτικές επενδύσεις και πόσο περισσότερο θα μπορούσε να αυξηθεί η ιδιωτική ζήτηση;

Αν είχατε σταματήσει τις διαρροές περί νέων εισπρακτικών μέτρων, πόσο περισσότερη ασφάλεια θα ένιωθε ο κόσμος για να δαπανήσει και πόσο λιγότερα χρήματα θα φύλαγε στο σπίτι του;

Δεν σαν ενδιαφέρει όμως πραγματικά η σωστή διαχείριση της οικονομίας. Το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι η επικοινωνιακή διαχείριση της πραγματικότητας και η συντήρηση του κλίματος τρομοκρατίας, ασχέτως αν αυτό καταστρέφει την οικονομία και είναι η κύρια αιτία της σημερινής ύφεσης. Σας εξυπηρετεί όμως, προκειμένου να πείσετε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας για τη δήθεν απόλυτη αναγκαιότητα των μέτρων σας.

Δεν ζητάμε «μαγικά», όπως διατείνεστε. Σας ζητάμε, πολύ απλά, να ακολουθήσετε μια πολιτική αντίστοιχη με αυτή του Σημίτη, το 1996-2000, και αντίστοιχη με αυτή του Καραμανλή το 2004-2006.

Δεν σας ζητάμε καν να ακολουθήσετε την πολύ πιο επεξεργασμένη και μελετημένη πρόταση Σαμαρά, αν δεν το μπορείτε! Αυτό θα το κάνει ο ίδιος ο Σαμαράς ως κυβέρνηση.

Αυτό που σας ζητάμε προς το παρόν, είναι να ακολουθήσετε την κοινή λογική!

Και σας ζητάμε επίσης να σταματήσετε να στηρίζετε την καινούργια σας πολιτική απάτη με θεωρητικολογικές αρλούμπες για την οικονομία, πού δεν αντέχουν σε καμία εμπειρική επαλήθευση!

Αρκετά με την παραπλάνηση και το ψέμα!

Επώνυμος

ΠΗΓΗ ANTINEWS

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΕΡΑΙΩΣΗ! ΠΑΑΑΛΙ ΕΓΩ;..

Η περαίωση είναι μία Ελληνική εφεύρεση για μεγαλύτερη φορολόγηση επιχειρήσεων και αυτοαπασχολουμένων.

Πρόκειται για την πλέον άδικη φορολόγηση αφού στην πραγματικότητα είναι φόρος ειλικρίνειας και νομιμότητας.

Όσο πιο ειλικρινής και νόμιμος φορολογούμενος είσαι και δηλώνεις τα έσοδά σου τόσο μεγαλύτερο φόρο πληρώνεις μια και υπολογίζεται ως ποσοστό % επί των δηλωμένων εισπράξεων.

Βέβαια είναι προαιρετικό...τυπικά!

Πρακτικά όλες οι κυβερνήσεις πάνω από 30 χρόνια τώρα, έχουν κάνει τόσο πολύπλοκη την φορολογική νομοθεσία που και να θες δεν υπάρχει περίπτωση να είσαι 100% νόμιμος. Από το πιο απλό πχ γιατί έκοψες ΔΑ και όχι συγκεντρωτικό ΔΑ μέχρι και μία λογιστική εγγραφή ελαχίστων ευρώ η οποία έγινε μεν αλλά έπρεπε να είχε γίνει με άλλο τρόπο.

Η πολυπλοκότητα λοιπόν του συστήματος είναι αυτή που εγγυάται όλα αυτά τα χρόνια την προσφυγή των φορολογουμένων στην περαίωση.

Στην υπερβολή του πράγματος, δεν χρειάζεσαι καν λογιστή.
Κρατάς όπως μπορείς τα βιβλία σου, εύχεσαι να μην σου έρθει έλεγχος ενδιάμεσα και περαιώνεις κάθε φορά που σου δίνεται η ευκαιρία. Απλό!
Ούτως ή άλλως κάθε κυβέρνηση δηλώνει ότι δεν θα κάνει καμία περαίωση και όλες αυτο-αναιρούνται.

Προ ημερών άκουσα τον κ. Χυτήρη να λέει ότι όλοι οι ιδιώτες είναι φοροφυγάδες και γι αυτό θα σπεύσουν να περαιώσουν γιατί αλλιώς θα ελεγχθούν!

Οπτικοποιόντας τα λεγόμενά του φαντάστηκα την κυβέρνηση με μία στοίβα πέτρες (μία για κάθε φορολογικό νόμο... άρα ένα βουνό πέτρες!) μπροστά στην βιτρίνα μου να με απειλεί ότι ή περαιώνω ή μου την κάνει κομμάτια!
Δεν τίθεται θέμα επιλογής!

Ε, όχι λοιπόν!
Δεν θα πληρώσω πάλι εγώ!
Στο κάτω-κάτω αποφάσισα ότι καλύτερα να πληρώνω για τυχών λάθη στα βιβλία μου παρά “προστασία”!

Παρ όλες τις αντιδράσεις πάντως, ακόμα και μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση συνεχίζει να πιστεύει ότι μία τέτοια κίνηση θα φέρει έσοδα στο κράτος.

Ναι, καλά!

Όσοι όντως φοροδιαφεύγουν και δεν έχουν εμπιστοσύνη στα βιβλία τους θα σπεύσουν να περαιώσουν.

Βέβαια θα δυσκολευτούν λόγω ρευστότητας οπότε είναι σίγουρο ότι αυτοί που θα κάνουν τα πάντα για να βρουν τα χρήματα προφανώς θα είναι οι πλέον φορολογικά ασυνείδητοι, ανήθικοι και ανυπόληπτοι.
(αλήθεια, μήπως να πείτε στις τράπεζες να δίνουν δάνεια περαίωσης; μήπως να εντάξετε την περαίωση στο ΤΕΜΠΕ ή στο ΕΣΠΑ;.. μόνο αυτό δεν έχουμε δει πια!)

Όλοι οι υπόλοιποι λόγω έλλειψης ρευστότητας, θέλουν δε θέλουν, δεν θα μπορέσουν να περαιώσουν.

Με λίγα λόγια;
  • Η κυβέρνηση δεν θα εισπράξει ούτε το ½ (και πολλά λέω!) από αυτά που προϋπολογίζει.
  • Ταυτόχρονα ομολογεί ανικανότητα ελέγχου φοροφυγάδων και τους δίνει συγχωροχάρτι.
  • Δεν είναι δυνατόν να κάνει έλεγχο σε όλους όλους δεν πάνε για περαίωση.
  • Και τελικά, για άλλη μία φορά (πόσες είναι; έχασα το μέτρημα!) η κυβέρνηση θα πέσει έξω στον προγραμματισμό και στους υπολογισμούς της.
Απλή κοινή λογική...

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Κυβέρνηση της… «κωλοτούμπας»!




ΑΝ αυτό το πασοκικό μπάχαλο τού «άλλα λέγαμε και υποσχόμασταν και άλλα -ακριβώς τα αντίθετα- κάνουμε» περιοριζόταν μόνο στα οικονομικά, ίσως έβρισκαν κάποιο ίχνος δικαιολογίας, λόγω της κρίσης…
…Αλλά εδώ πρόκειται για κυβέρνηση της… «κωλοτούμπας» αφού αλλάζει σε όλα!..
***
ΑΦΟΡΜΗ έχουμε πάλι με την «κωλοτούμπα» που έκανε η κυβέρνηση στο παλιό Αεροδρόμιο του Ελληνικού…
…Που ο Γ. Παπανδρέου αποφάσισε, σε συνεργασία με εμίρηδες του Κατάρ, να το κάνει ένα απέραντο τσιμεντένιο καζίνο!!!
ΑΣ δούμε τι έλεγαν μέχρι πρόσφατα οι κυβερνητικοί παράγοντες:
* «Θα δημιουργηθεί Πάρκο, όπου δεν θα υπάρχουν κατοικίες, εμπορικά κέντρα & ξενοδοχεία».
Τίνα Μπιρμπίλη
(Υπουργός Περιβάλλοντος, στις 14.6.2010).
* «Θα γίνει ένα από τα μεγαλύτερα Πάρκα της Ευρώπης… για την εξυπηρέτηση όλων των πολιτών του Λεκανοπεδίου».
Γ. Παπανδρέου (2/2/2009)
***
ΥΠΟ τον τίτλο «Φούμαρα Βορείου Ελλάδος» ο Γιάννης Πρετεντέρης γράφει, μεταξύ άλλων, στα φιλοκυβερνητικά «Νέα»:
«…ΟΜΟΛΟΓΩ ότι αδίκησα την υπουργό Τίνα Μπιρμπίλη. Είχα υποθέσει σε αυτήν εδώ τη στήλη ότι προσπαθεί να πουλήσει φούμαρα στους πολίτες της Αθήνας, υποσχόμενη πάρκα, ζούγκλες, ποτάμια και λίμνες, τα οποία θα μετατρέψουν (στο μιλητό, φυσικά…) την Αττική σε Αμαζόνιο.
…ΑΛΛΑ την αδίκησα. Διότι η Μπιρμπίλη δεν πουλάει φούμαρα μόνο στην Αθήνα. τώρα μετέφερε την μπίζνα και στη Θεσσαλονίκη. Οπου εξήγγειλε κι εκεί Μητροπολιτικό Πάρκο (εις διπλούν), νέα λιμάνια, πεζόδρομους, παραλίες κ.λπ. Αποδεικνύεται έτσι ότι δεν είχε καμία πρόθεση να θεωρήσει ηλίθιους μόνο τους κατοίκους της πρωτεύουσας…».
***
ΟΤΑΝ και οι πιο κυβερνητικές εφημερίδες και οι πιο φιλοκυβερνητικοί αρθρογράφοι τούς ψέλνουν τα «εξ αμάξης», τι παραπάνω να γράψουμε εμείς;
 

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

ΡΕ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ;;;!!!...

Ακραίες κινητοποιήσεις προαναγγέλλουν οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ από την Πάτρα

Με τους συνδικαλιστές από την Πάτρα να προειδοποιούν την Κυβέρνηση για ακραίες κινητοποιήσεις, σε περίπτωση που τολμήσει να ιδιωτικοποιήσει μέρος ή ολόκληρους σταθμούς παραγωγής ρεύματος, ξεκίνησε μια εβδομάδα εντόνων συζητήσεων και στην πόλη, για το μέλλον της επιχείρησης. Ο πρόεδρος των εργαζομένων της ΔΕΗ στην Πάτρα Θεόδωρος Κανελλόπουλος, είπε σήμερα μεταξύ άλλων: «είμαστε σε ετοιμότητα για κινητοποιήσεις. Μέχρι σήμερα κανένας δεν ηρθε να επενδύσει σε φθηνότερο ρεύμα. Η ΔΕΗ παρέχει φθηνό ρεύμα και κανείς δεν μπορεί να την ανταγωνιστεί στην αγορά. Θέλουν να την διασπάσουν σε κομμάτια, με άλλοθι την Τρόικα και την Κομισιόν, ώστε να μπουν στην  αγορά ενέργειας».

Ο κ. Κανελλόπουλος είπε, πως «κάποιοι θέλουν να μην παρέχει φτηνό ρεύμα η ΔΕΗ και να μην υπάρχει εξάρτηση από το εξωτερικό».

Ο πρόεδρος των εργαζομένων της ΔΕΗ στην Αχαΐα, σε ερώτηση μας για την πιθανότητα να κατεβούν οι διακόπτες όταν η Κυβέρνηση αποφασίσει να ενδώσει στις απαιτήσεις της Τρόικας, είπε ότι «αυτή η κίνηση δεν υπάρχει στο μνημόνιο, η επιχείρηση πρέπει να μείνει στο κράτος, εμείς θα κατεβάσουμε τους διακόπτες, αλλά υπάρχει και άλλη λύση.  
Αφού η χώρα είναι σε κατοχή, τότε όπως έλεγαν οι προγονοί μας, ότι πουλιέται ανατινάζεται και ότι εκποιείται καίγεται»,
κατέληξε ο κ. Κανελλόπουλος.

Νίκος Ξανάλατος

ΠΗΓΗ THE BEST 

ΥΓ : ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΗΛΑΔΗ... ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ;;;

Ανώμαλη προσγείωση...

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ

Ανώμαλη προσγείωση μετά τις διακοπές μου. Πολύ ανώμαλη, παρά τα μηνύματα συγκρατημένης αισιοδοξίας που εξέπεμψε κατά πάγια παράδοση ο κ. Πρωθυπουργός με την ευκαιρία της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης. Δεν υπονοώ την ιλαροτραγωδία του ανασχηματισμού, που δείχνει κυρίως έλλειμμα επάρκειας του πλοιάρχου του «Τιτανικού», ή τη διάψευση πολλών στατιστικών προσδοκιών ακόμη και της τρόικας. Τα κατ΄ εμέ μείζονα οικονομικά γεγονότα την εποχή που πρωθυπουργός και υπουργοί έκαναν τα μπάνια τους «χωρίς τύψεις» ήταν η τραγική υστέρηση των δημοσίων εσόδων παρά τη φορολογική λαίλαπα των ένδεκα μηνών λειτουργίας της νέας κυβέρνησης και ο καταποντισμός της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας.  

Ως προς τη φοροεισπρακτική υστέρηση, αποδεικνύεται ότι σε μια χώρα με επικίνδυνα εξελισσόμενη ύφεση (πάνω ίσως και από το 4% του ΑΕΠ) οι απανωτές αυξήσεις φόρων και μάλιστα με τα παραδοσιακά πάντα θύματα, έχουν αξεπέραστα όρια. Οταν συρρικνώνονται τα εισοδήματα και η κατανάλωση, πολλαπλασιάζεται η ανεργία, διώκεται η νόμιμη επιχειρηματικότητα και εκπατρίζονται αποταμιεύσεις ακόμη και των συνετών νοικοκυραίων, αναπόφευκτα περιορίζονται οι φορολογικές εισπράξεις. Πολύ περισσότερο όταν πλήθος εφορίες παραμένουν ακόμη ακέφαλες, το δε ΣΔΟΕ επιδίδεται σε τρομοκρατικές ανακοινώσεις για περιπτώσεις τεράστιας φοροδιαφυγής, χωρίς όμως να μας γνωστοποιούνται ονόματα και κυρίως αν εισπράττονται τα οφειλόμενα. Τραγική κατάληξη, η πομπωδώς ανακοινωθείσα από τον κ. Γ. Παπανδρέου νέα φορολογική αμνηστία για όλα τα ως σήμερα οφειλόμενα ή αποκρυπτόμενα. Δηλαδή πανηγυρική αναγνώριση πλήρους ανικανότητας του κράτους να εισπράττει τους φόρους, χλευασμός των συνεπών φορολογούμενων και επίσημη και πάλι ενθάρρυνση: Μην πληρώνετε φόρους. Εδώ είμαστε εμείς για να σας δικαιώσουμε!  

Και ενώ γενική είναι η διαπίστωση ότι μόνη διέξοδος από τα ελλείμματα, τα χρέη και την ύφεση είναι η ανάπτυξη με επενδύσεις από τα ξένα κυρίως κεφάλαια, ήλθε το Παγκόσμιο Οικονομικό Forum να μας εξευτελίσει και στο θέμα της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της χώρας μας. Αποκάλυψε ότι για την περίοδο 2010-2011 (δηλαδή υπό τη σημερινή κυβέρνηση του «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε»), η Ελλάδα έκανε νέα βουτιά 12 θέσεων υποχωρώντας από την 71η θέση που ήταν το 2009-2010 στην 83η μεταξύ 139 χωρών. Δηλαδή η χώρα μας είναι πια λιγότερο ανταγωνιστική ακόμη και από τη Μαλαισία (26η θέση), την Ταϊλάνδη (38η), την Τουρκία (61η), την Μποτσουάνα (76η), τη Ρουάντα (80ή) και η τελευταία πια μεταξύ των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Θα έπαιρνε μάλιστα η Ελλάδα από πλευράς δημοσιονομικού ελλείμματος και το χρυσό μετάλλιο καταποντισθείσα στην 138η θέση αν δεν είχε πτωχεύσει επισήμως η Ισλανδία (139η). Τις υψηλότερες επιδόσεις ντροπής διεκδικούμε στην κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, στις παράνομες πληρωμές και δωροδοκίες, στην έλλειψη προστασίας των επενδυτών, στο δημόσιο χρέος, στη γραφειοκρατία, στο κόστος αγροτικής πολιτικής και φυσικά στην ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος. 

Με αυτά τα αρνητικά δεδομένα και με τον κ. Πρωθυπουργό να επιβεβαιώνει ότι θα παραμείνει η υψηλή φορολογία στα κέρδη εκτός αν επανεπενδύονται, προσδοκάται μάλλον ματαίως η προσέλκυση μεγάλων ξένων επενδύσεων. Και ας προωθείται μάλιστα για τη διευκόλυνσή τους ειδικός νόμος με εντεταλμένο υπουργό, ο οποίος όμως σε κάθε βήμα του θα χρειάζεται τη συναπόφαση και άλλων (συνήθως 5-6) υπουργών, προσθέτοντας και νέες γραφειοκρατικές διαδικασίες και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη και ο Κέρβερος του Συμβουλίου Επικρατείας, που φαίνεται ορκισμένο να παρεμποδίζει κάθε σοβαρή επένδυση. Δηλαδή περισσότερο κράτος αντί του αντιθέτου, όταν ακόμη και ο λατρεμένος μας Φιντέλ Κάστρο και ο δικτάτορας αδελφός του Ραούλ αποφάσισαν να το περιορίσουν καταργώντας 500.000 θέσεις δημοσίων υπαλλήλων αποστέλλοντάς τους στον Μεσαίωνα του ιδιωτικού τομέα, όπως θα ΄λεγαν η Αλέκα και ο Αλέξης.

Υπάρχει ελπίς; Βεβαίως. Αν υπάρξει πολιτική βούληση και σοβαρότητα. 

ΠΗΓΗ  ΤΟ ΒΗΜΑ

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΥΝΘΕΣΗ Ή ΠΕΙΘΩ;...

Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από έλλειψη αρχών και αξιών και τα πολιτικά κόμματα από ιδεολογική σύγχυση.

Χρόνια τώρα στα πολιτικά κόμματα επικρατεί η λογική της “σύνθεσης”. Σύνθεση ιδεολογιών, σύνθεση απόψεων, σύνθεση θέσεων και δηλώσεων.
Θεωρείται κλασική πλέον η ατάκα “η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού”.

Αναρωτιέμαι λοιπόν κατά πόσον αυτός ο “αχταρμάς” έχει ακόμα πέραση.

Η σύνθεση σκέψεων και απόψεων δεν είναι λάθος φτάνει να έχει το ίδιο ιδεολογικό υπόβαθρο.

Η απλή κοινή λογική λέει ότι δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους.
Μάλιστα το να προσπαθείς να γίνεις αρεστός σε όλους συχνά σε οδηγεί στο να γίνεσαι αντιπαθής σε όλους.
Καταλήγεις να μην ταυτίζεσαι και να μην μπορείς να εκπροσωπήσεις πραγματικά κανέναν.

Για μένα καταστρατήγηση αρχών και αξιών προς τέρψιν των πολλών δεν ονομάζεται πολιτική αλλά διαχείριση.

Αναγκάζεσαι να διαχειριστείς καταστάσεις που σου προκύπτουν, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να έχεις τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις από τον λιγότερο δυνατό κόσμο!

Οι μεγάλοι πολιτικοί που έμειναν στην παγκόσμια ιστορία ασκούσαν πολιτική και όχι διαχείριση.

Πολιτική σημαίνει να έχεις βάσεις.
Να έχεις αδιαπραγμάτευτες αρχές και αξίες.
Να αναλύεις το σήμερα ώστε να μπορείς να προβλέπεις το αύριο.
Να εκτιμάς σωστά τα δεδομένα και να αντιδράς αναλόγως και άμεσα.
Να εμπνέεις και να πείθεις τους πολίτες για την ορθότητα των απόψεων σου.

Η πολιτική λοιπόν είναι η τέχνη της πειθούς.
Η τέχνη της διαμόρφωσης του μέλλοντος, της κοινωνίας και των απόψεων των πολιτών.

Όχι του να πείθεις ότι το μαύρο είναι άσπρο. Να πείθεις ότι το “χρώμα” που εσύ προτείνεις είναι το καλύτερο.

Να φροντίζεις “εφικτό” να είναι αυτό που εσύ ζητάς και προτείνεις  και όχι να διαχειρίζεσαι τις περιστάσεις βάσει των “εφικτών” που άλλοι σου επιβάλουν.

Θεωρώ ότι αδιαμφισβήτητα η πολιτική είναι τέχνη την οποία όμως η πλειοψηφία των “πολιτικών” μας έχει ξεχάσει.

Για την ώρα τουλάχιστον ο Σαμαράς δείχνει σημάδια πολιτικού με την ορθή έννοια.

Οι διαγραφές μελών του κόμματος που διαφωνούν επί των αρχών και αξιών της ΝΔ το επιβεβαιώνουν.

Δεν δέχεται να κάνει υποχωρήσεις και παραχωρήσεις.

Ασκεί την πολιτική του δείχνοντας (επιτέλους!) ηγετικές ικανότητες.

Μόνο έτσι θα μπορέσει να πείσει για την ορθότητα των απόψεών του και να τον ακολουθήσει ο κόσμος.

Απλή κοινή λογική...

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

«Παντελώς αναξιόπιστος»...

Tου Kωνσταντινου Zουλα / zoulas@kathimerini.gr

"Η περαίωση δεν είναι απλώς ένα εκβιαστικό χαράτσι της κυβέρνησης. Είναι η ομολογία αποτυχίας της στη φορολογική πολιτική της. Επειδή δεν μπορεί να πιάσει τους φοροφυγάδες, επιβάλλει ένα γενικό μέτρο κι όποιον πάρει ο χάρος. Οποιαδήποτε φορολογικά μέτρα τέτοιου είδους έχουν βραχυπρόθεσμα έσοδα για το Δημόσιο, είναι όμως δυναμίτης για την ορθολογικοποίηση του φορολογικού συστήματος. Διότι στέλνουν λάθος μήνυμα στον φορολογούμενο που λέει, εντάξει τώρα ας μην είμαι συνεπής διότι σε μερικά χρόνια πάλι κάποιος θα έρθει και θα με ξαναρυθμίσει".

Θα αναρωτιέστε, γιατί περιγράφω την αυτονόητη οργή που έχουμε όλοι με την απόφαση της κυβέρνησης να στραφεί για μια ακόμη φορά έναντι όσων κάνουμε εντίμως τις φορολογικές μας δηλώσεις και να ευνοήσει αποκλειστικώς όσους έχουν εξαπατήσει το Δημόσιο. Ο λόγος είναι ότι τα λόγια του προλόγου ανήκουν στον υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου. Δεν πάει πολύς καιρός. Ελέχθησαν στις 28 Αυγούστου του 2008, ως σχόλιο στην αντίστοιχη περαίωση της Ν.Δ.

Οι δηλώσεις του κ. Παπακωνσταντίνου «στέκουν» ακόμη «περήφανες» στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ, όπως και η καταγγελία του έναντι του κ. Γ. Αλογοσκούφη, τον οποίο χαρακτήρισε «παντελώς αναξιόπιστο», επειδή και εκείνος είχε δεσμευθεί ότι δεν θα προχωρούσε σε περαίωση. Αλήθεια, γιατί πρέπει να θεωρηθεί αξιόπιστος σήμερα ο κ. Παπακωνσταντίνου, όταν πράττει αυτό ακριβώς που μόλις προ διετίας κατήγγειλε ως «δυναμίτη του φορολογικού συστήματος»;

Καθώς κάποιοι θα αντιτάξουν ότι τότε δεν υπήρχε Μνημόνιο, ας θυμηθούμε τις άλλες δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ. «Θα εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες ελέγχου μέσω διασταυρώσεων και αυστηρών δειγματοληπτικών ελέγχων και δεν θα βάλουμε χαράτσι επί δικαίων και αδίκων» είχε διαβεβαιώσει ο... τότε κ. Παπακωνσταντίνου. Είχε μάλιστα χαρακτηρίσει «πρωτοφανή» την αμνήστευση των διωκόμενων φοροφυγάδων με εκκρεμείς δίκες. Προφανώς γι’ αυτό την επαναλαμβάνει σήμερα.

Κύριε Παπακωνσταντίνου, έχετε τη συμπάθεια όλων σε αυτή τη συγκυρία, αλλά θα ήσασταν ειλικρινής αν μαζί με την εξαγγελία της περαίωσης, ομολογούσατε τουλάχιστον την πλήρη αδυναμία του επιτελείου σας να θέσει σε λειτουργία, εδώ και ένα χρόνο, τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του. Διότι ούτε το Μνημόνιο φταίει, ούτε βέβαια και η τρόικα που η κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς να φορολογήσει ακόμη κι εκείνους (γιατρούς, δικηγόρους κ.ά.) που η ίδια διαπόμπευσε τον Ιούνιο και σήμερα σκανδαλωδώς αμνηστεύει. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο συγχωρήστε παρακαλώ όσους από τους έντιμους φορολογούμενους δεν θα (ξανα)ανταποκριθούμε στο εκβιαστικό χαράτσι -εσείς το είπατε έτσι- που μας (ξανα)επιβάλλεται, λόγω (και) της δικής σας αδυναμίας να πράξετε όσα υποσχεθήκατε. Τα περί «τελευταίας φοράς» μάς τα ’παν κι άλλοι...

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ...

ΖΗΤΩ ΣΤΟΝ "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ" ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ...



ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΑΘΟΥΜΕ...

ΠΗΓΗ  ANTINEWS

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ..

Ο Αναπληρωτής Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Οικονομίας της Νέας Δημοκρατίας, κ. Νότης Μηταράκης , έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Έντρομο το ΠΑΣΟΚ και τα εξαπτέρυγά του μπροστά στην τεκμηριωμένη και κοστολογημένη οικονομική πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, αφού μέχρι σήμερα αγνοούσε, τώρα εσκεμμένα παραποιεί τα συγκριμένα στοιχεία της πρότασης που δεν επιδέχονται καμία αμφισβήτηση. Θα συνιστούσαμε στην κυβέρνηση του Μνημονίου, αντί να παραπληροφορεί τον ελληνικό λαό, να διαβάσει την πρότασή μας για το καλό του τόπου.

Παραθέτουμε συγκριτικό πίνακα των δύο οικονομικών σεναρίων με τις σχετικές παρατηρήσεις.


ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΕΝΑΡΙΩΝ:
ΠΑΣΟΚ / ΤΡΟΪΚΑΣ ΚΑΙ Ν.Δ. 


* Εκτιμήσεις Ν.Δ.

Παρατηρήσεις επί του Συγκριτικού Πίνακα:

1. Οι διαφορές Ν.Δ. και ΤΡΟΪΚΑΣ :
(α) Με την πρόταση της Ν.Δ., στο τέλος του 2014, θα έχουμε επιπλέον σωρευτική αύξηση του ΑΕΠ ύψους 14% (συγκρινόμενο με το σενάριο της Τρόικας) ή αύξηση 24 δισ. ευρώ περίπου σε σταθερές τιμές του 2000. Με τη Ν.Δ., η ύφεση τελειώνει στο α΄ εξάμηνο του 2011 και τα επόμενα έτη έχουμε ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης.
(β) Με τη Ν.Δ., το συνολικό έλλειμμα μηδενίζεται στο τέλος του 2011, ενώ για την Τρόικα, στο τέλος του 2014 το έλλειμμα θα είναι 2,6%, δηλ. η δημοσιονομική προσαρμογή τελειώνει με τη Ν.Δ. 3 χρόνια νωρίτερα, δηλ. φεύγουμε από το Μνημόνιο πολύ νωρίτερα.
(γ) Με τη Ν.Δ., στο τέλος του 2014 θα έχουμε (σε σχέση με την Τρόικα), δημόσιο χρέος κατά 50 % μικρότερο. Αυτό σημαίνει εξοικονόμηση πόρων από τους τόκους, 3- 4 δισ. ευρώ ετησίως.
(δ) Με τη Ν.Δ., η ανεργία στο τέλος του 2014, θα είναι κατά 6% μικρότερη ή 300.000 άνεργους λιγότερους.
Με την πρόταση της Ν.Δ. :
1) το έλλειμμα θα έχει μηδενιστεί στο τέλος του 2011 και
2) το Δημόσιο χρέος θα έχει πτωτική τάση επίσης στα τέλη του 2011.
Έτσι θα μπορούμε να βγούμε στις αγορές για Δημόσιο δανεισμό στα μέσα του 2012, όπως επισήμανε ο Πρόεδρος της Ν.Δ., απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου στη συνέντευξη της ΔΕΘ.

2. Οι ρεαλιστικές υποθέσεις της οικονομικής πρότασης της Ν.Δ.
(α) Η ελαστικότητα του προϋπολογισμού κυμαίνεται μεταξύ 0,6 και 0,7.
(β) Η τιμή του μεσο-βραχυπρόθεσμου πολλαπλασιαστή δαπανών κυμαίνεται μεταξύ 1,3 και 1,5.
(γ) Η άμεση αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, οι αποκρατικοποιήσεις και η ταχεία ανάκαμψη οδηγούν στην πτωτική τάση του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του Α.Ε.Π.
(δ) Η πτώση της ανεργίας συσχετίζεται με το ρυθμό ανάπτυξης (βλέπε Νόμος Okun ) που για την περίπτωση της Ελλάδας, ισχύει ως εξής: όταν φεύγουμε από την ύφεση και είμαστε στο αρχικό στάδιο της ανάκαμψης, οι δύο πρώτες θετικές ποσοστιαίες μονάδες του ρυθμού ανάπτυξης μειώνουν τον αριθμό των ανέργων κατά 30.000, ενώ η τρίτη ποσοστιαία μονάδα μειώνει τον αριθμό ανέργων κατά επιπλέον 30.000, η τέταρτη κατά άλλες 30.000 και ούτω καθεξής».


Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΑΣΟΚΙΣΜΟΣ...

Η νόσος του πασοκισμού
Στάδια, συμπτώματα, πρόληψις
Η νόσος του πασοκισμού (σηψαιμική πασοκίασις η ανωφελής), έχει λάβει εις την χώραν μας εκρηκτικάς διαστάσεις και θεωρείται από τους ειδικούς «πανδημία» υψίστου κινδύνου. Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τα συμπτώματα και τις βαθμίδες της νόσου, προκειμένου να συμβάλλουμε εις την ορθήν ενημέρωσην των πολιτών. Η νόσος διέρχεται πέντε στάδια, πριν μολύνει ολοκληρωτικά τον οργανισμόν:


α) ο συνοδοιπόρος
Τα πρώτα συμπτώματα της νόσου γίνονται δυσκόλως αντιληπτά. Συνήθως εκδηλώνονται κατά την διάρκειαν της τηλοψίας και χαρακτηρίζονται από κατάρρευση του πνευματικού ανοσοποιητικού συστήματος. Ο ασθενής εμφανίζει ιδιαίτερη παθητικότητα εις τας τηλεοπτικάς εκπομπάς και συνηθίζει να δέχεται αδιαμαρτύρητα τα όσα βλέπει και ακούει. Είναι αφηρημένος και παρουσιάζει κενά στον ειρμό και την σκέψη του.
Ευδοκιμεί: διάσπαρτη στο σύνολο του πληθυσμού
Αντιμετώπισις: Συνίσταται απομάκρυνσις εκ της νοσογόνου τηλεοράσεως και παρότρυνσις ενασχολήσεως με δημιουργικάς ασχολίας (ψάρεμα, μαγείρεμα, πλέξιμο κλπ)


β) ο ψηφοφόρος
Η μετάβαση στο δεύτερο στάδιο σημαδεύεται από το απονενοημένο διάβημα της ρίψεως του ανόσιου ψηφοδελτίου στην κάλπη. Πράξις απελπισίας ή ευίθιας, έχει ως αποτέλεσμα την απρόσκοπτη επέλαση της νόσου στον οργανισμό. Αρχίζει να αλλάζει η συμπεριφορά του ασθενούς. Παρατηρείται ηττοπάθεια, έλλειψη ζωτικότητας, απάθεια. Πράγματα που μέχρι τότε θα τον εξαγρίωναν, τώρα περνάνε χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Πρώτα συμπτώματα αφασίας.
Ευδοκιμεί: εις άνεργους και μέλη του ευρύτερου δημόσιου τομέα
Αντιμετώπισις: Συνίσταται ολιγόμηνη αποχή από πάσα πολιτική πράξη και επαφή με ψυχολόγο.


γ) το μέλος
Στο στάδιο αυτό η κατάστασις του ασθενούς χειροτερεύει, αλλά είναι ακόμη αναστρέψιμη. Κύριο σύμπτωμα η απώλεια της κοινής λογικής. Ο ασθενής λέει διαρκώς ασυναρτησίες και δυσκολεύεται να προτάξει λογικά επιχειρήματα. Είναι ευέξαπτος, απότομος και, παράλληλα, αποκτά μια ιδιαίτερη αδυναμία σε άχρηστα είδη πολυτελείας.
Ευδοκιμεί: σε προμηθευτές του δημοσίου και μέλη του ευρύτερου εργοληπτικού τομέα
Αντιμετώπισις: Απαιτείται συνεχής παρακολούθησις και συνεδρίες με ψυχολόγο. Χρήσιμη και η αλλαγή επαγγέλματος.
δ) ο δάσκαλος
Η νόσος, πλέον, καθίσταται ανίατος. Ο ασθενής αντιλαμβάνεται την κατάστασή του, αλλά την αντιμετωπίζει ως προτέρημα. Φροντίζει, λοιπόν, να επιδεικνύει την πασοκίασή του και να επιδιώκει την εξάπλωσή της. Παρατηρείται συχνή λογοδιάρροια (με περιεχόμενο αντίστοιχο της κοινής διάρροιας), φαντασίωση μεγαλείου (illusions of the grandeur) και ολοένα αυξανόμενη δυσκολία επαφής και επικοινωνίας με το περιβάλλον. Στο στάδιο αυτό του κοινωνικού αυτισμού, ο ασθενής βρίσκεται, πλέον, στον κόσμο του (συνήθως κάπου μεταξύ Πολιτείας, Κεφαλαρίου και Εκάλης).
Ευδοκιμεί: σε πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους, συνδικαλιστές
Αντιμετώπισις: Η κατάστασις χαρακτηρίζεται, πλέον, κλινική και συνίσταται ο εγκλεισμός.



ε) ο κουμπάρος
Ευτυχώς, στο τελικό στάδιο της νόσου, φθάνουν λίγοι ασθενείς, αν και τα ποσοστά διαρκώς αυξάνονται. Στο στάδιο αυτό ο ασθενής τελεί σε πλήρη αφασία. Χάνει κάθε αίσθηση ευθύνης, δικαίου, ηθικής και ενοχής και επιστρέφει στο ψυχολογικό επίπεδο της βρεφικής ηλικίας. Αντιλαμβάνεται το περιβάλλον μόνο με επίκεντρο τον εαυτό του και ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με την εξυπηρέτηση ζωωδών ενστίκτων και την ικανοποίηση των βιολογικών του αναγκών (κυρίως στοματικών και πρωκτικών). Η επικοινωνία είναι αδύνατη. Χαρακτηρίζεται από αυξημένη ματαιοδοξία, φθόνο και απληστία.
Ευδοκιμεί: σε πολιτικούς, εκδότες και μεγαλοεπιχειρηματίες
Αντιμετώπισις: Απαραίτητος ο ισόβιος εγκλεισμός και η καθήλωσις. Συνίσταται η χρήσις ηλεκτροσόκ. 



Πρόληψις
Η πασοκίασις αποτελεί μια επιδημία που απειλεί τον καθένα. Πέρα από τα επιμέρους συμπτώματα και τις μεθόδους αντιμετωπίσεως, απαιτείται πρόληψις στο σύνολο του πληθυσμού και από νεαρή ηλικία. Ο καλύτερος τρόπος προστασίας από την νόσον είναι η αποφυγή κάθε βλαπτικής ενεργείας και σκέψεως που ξέρουμε ότι είναι πιθανόν να μετανιώσουμε. Πρέπει, δηλαδή, να αποφεύγουμε την πράξιν εκείνην, την οποίαν ο λαός ορίζει με την γνωστήν αγοραίαν έκφρασην. Προσέξατε ιδιαιτέρως τους νέους! Είναι επιρρεπείς εις την άσεμνον αυτήν πράξιν. Πρέπει να τους αποτρέψετε από την συνεχήν τέλεσήν της!

ΤΟΛΜΩ...

Υπάρχουν πολλών ειδών προβλέψεις.

Οι σεισμολόγοι κάνουν προβλέψεις σεισμών για τα επόμενα 30-40 χρόνια. Αν συμβούν θα μας θυμίσουν την πρόβλεψή τους, διαφορετικά δεν έγινε και τίποτα γιατί κανένας δεν θα το θυμάται.

Οι μελλοντολόγοι (μέντιουμ, χαρτορίχτρες,κλπ) δεν κάνουν επιστημονικές προβλέψεις οπότε αν δεν συμβούν τα “μελλούμενα” δεν έγινε και τίποτα.

Η πυθία έδινε χρησμούς που ο καθένας εξηγούσε όπως ήθελε και που πάντα, κατόπιν εορτής φαινόταν η “σωστή” ερμηνεία τους.

Προσωπικά δεν αποδέχομαι τη μοίρα ή το “γραφτό” και θεωρώ ότι μόνοι μας καθημερινά καθορίζουμε το μέλλον μας.

Έτσι και η ΝΔ μόνη της καθόρισε τα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών.

ΤΟΛΜΩ λοιπόν και εγώ να κάνω μία πρόβλεψη πολύ πιο βραχυπρόθεσμα αποδείξιμη, χωρίς να το έχω δει στα ...χαρτιά και χωρίς μισόλογα και ερμηνείες.

ΤΟΛΜΩ να προβλέψω ότι στην Κρήτη θα υπάρξει μεγάλη αποχή από τις κάλπες τουλάχιστον των οπαδών της ΝΔ!

Δυστυχώς κύριοι τα κάνατε μαντάρα!

Η παρουσία του προέδρου στην Θεσσαλονίκη ήταν κατά γενική ομολογία πολύ επιτυχημένη.
Με λόγο απλό και καθαρό απάντησε σε όλους για όλα.
Είπε κατά γράμμα :
“Πρώτα απ’ όλα, η κυρία Μπακογιάννη μόνη της έφυγε και μόνη της επέλεξε να είναι απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Στηρίζει τη πολιτική και τις βασικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ.
Αυτό που εμείς ξέρουμε τι κάνουμε, είναι η δική μας ευθύνη. Εμείς ενώνουμε τη βάση της Νέας Δημοκρατίας, ενώνουμε τη Νέα Δημοκρατία. Την κάνουμε μάχιμη δύναμη για να δώσουμε στην Ελλάδα μια άλλη προοπτική. Όχι από το Μνημόνιο με το οποίο έχει συμφωνήσει η κυρία Μπακογιάννη. “


Όταν όμως άλλα λέμε και άλλα κάνουμε ο κόσμος μας γυρνάει την πλάτη.

Ανακοινώθηκαν λοιπόν εχθές οι υποψήφιοι αντι-περιφερειάρχες για το ψηφοδέλτιο του κ. Πλακιωτάκη στην Κρήτη.

Υποψήφιος αντι-περιφερειάρχης για τα Χανιά είναι ο Κ. Γύπαρης ο οποίος ποτέ δεν έκρυψε την αμέριστη υποστήριξή του στην οικογένεια Μητσοτάκη.

Και σας ρωτώ:
Ο νομός Χανιών αυτή την στιγμή, όχι με δικιά σας ευθύνη είναι αλήθεια, είναι χωρίς βουλευτή της ΝΔ.
Αν αύριο εκλεγεί ο κ. Πλακιωτάκης και η Μπακογιάννη κάνει κόμμα πόσο σίγουροι είστε ότι τα Χανιά θα έχουν ΝΔκράτη αντι-περιφερειάρχη;

Με τις κινήσεις λοιπόν πάτε να απογυμνώσετε το κόμμα στο νομό μας.

Όχι κύριοι!

Ακόμα και εγώ σκέφτομαι να μην ψηφίσω για την περιφέρεια...

Καλύτερα αποχή παρά εκλογή Πλακιωτάκη με την ξεφτίλα που μας “μέλλεται”!

Λυπάμαι πραγματικά γιατί ο κ. Πλακιωτάκης είναι μακράν καλύτερος από τους υπόλοιπους υποψηφίους αλλά εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, δεν αντέχουμε και άλλη ξεφτίλα.

Δεν ακούτε τον Μ. Βολουδάκη ενώ είναι ο μόνος που θα σας μείνει μια και όλοι οι υπόλοιποι πρώην υποψήφιοι είναι υπ' ατμόν για ...μετακόμιση!

Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι κάνετε!

Είναι κρίμα αλλά αδικείτε τους ανθρώπους σας οι οποίοι είναι αξιόλογοι και ικανοί.

Νιώθουμε ότι μας έχετε πλέον ξεγράψει και ΤΟΛΜΩ να προβλέψω ότι όπως το πάτε στο τέλος θα σας ξεγράψουμε και εμείς.

Απλή κοινή λογική...

ΥΓ με τόλμη και σιγουριά (όχι  πρόβλεψη!)...
Για τα αποτελέσματα δεν θα φταίω εγώ...
δεν θα φταίει ο Πλακιωτάκης...
δεν θα φταίει ο Βολουδάκης...

Θα φταίτε αποκλειστικά και μόνο εσείς!

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Ο Σαμαράς σκότωσε την πολιτική του life style…

Δημοσιεύθηκε από olympiada,  Σεπτεμβρίου 19, 2010

Γράφει ο Α.Π.

Δεν πρόλαβε να τελειώσει ο Σαμαράς την χθεσινοβραδυνή ομιλία του και σχεδόν ταυτόχρονα δέχτηκα κλήσεις από καλούς φίλους, από τις οποίες ξεχώρισα τρεις που μου έκαναν μεγάλη εντύπωση.

Η πρώτη ήταν από τον (καλύτερο κατά τη γνώμη μου) οικονομικό συντάκτη αυτή την στιγμή στην Ελλάδα. Είναι τόσο καλός που σταμάτησε εδώ και καιρό να τρέφεται από τα αποφάγια των pr companies ακολουθώντας δικό του, εξωστρεφή δρόμο χαίροντας τον σεβασμό των κολοσσών του εξωτερικού που συνεργάζεται. “Ρε συ, ήταν η πρώτη φορά που κάθησα να ακούσω πολιτικό. Τελευταία φορά το έκανα το ’85 με τον Ανδρέα!”

Όχι, ο άνθρωπος δεν είναι Νου Δου. Δεν θα μπορούσε άλλωστε αφού επί δύο δεκαετίες ήταν στο αντίπαλο σύστημα, άρα τα λόγια του μου έκαναν εντύπωση. “Είχε νόημα, είχε ενδιαφέρον, είχε ειρμό. Μιλούσε με στοιχεία αλλά δεν ήταν αυτό που μου άρεσε. Ξέρεις τι μου άρεσε; Μ’ έκανε να ελπίζω και νομίζω ότι έδωσε κουράγιο στον κόσμο, έδωσε ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. Γιατί ρε συ δεν τα λέει αυτά τόσον καιρό;”

Τι να σου πω ρε συ Σ. του απαντώ. Νομίζω ότι τα λέει αλλά δεν τα προβάλλουν τα κανάλια (τι να πω του ανθρώπου…).

Το δεύτερο τηλέφωνο ήταν από τον “Γκουρού”. Τον άνθρωπο που ενώ γνωρίζει το διεθνές χρηματοοικονομικό παιχνίδι όσο λίγοι, ποτέ δεν μπήκε στο “σύστημα”. Είναι στο σύστημα της ενημέρωσης από θεση ισχύος και ο μόνος συνομιλητής του μεγαλύτερου δικτύου οικονομικής ενημέρωσης στον πλανήτη. ¨Μου άρεσε. Ξέρει τι λέει αλλά το εννοεί κι’ όλας”. Με ξαναπήρε σήμερα, μετά το τέλος της συνέντευξης με μία σαφέστερη διαπίστωση: “Να δεις ότι το πρώτο που θα κάνει θα είναι να ακυρώσει το μνημόνιο και να πάει σε συνδιαλλαγή χρεών”. Τι λές βρε Η. του λέω, αφού ο άνθρωπος το ξεκαθάρισε ότι θα σεβαστεί τη συμφωνία και δεν θα πάει σε αναδιάρθρωση! του λέω…

Η απάντηση του ήταν αφοπλιστική: “Εάν πας να πάρεις μία υπερχρεωμένη και υποθηκευμένη επιχείρηση για να την βάλεις στο άρθρο 99, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να πείσεις τράπεζες και πιστωτές ότι θα τους πληρώσεις για να μην ασκήσουν “βέτο” στην αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος”. Μα τι είναι αυτά που λες; του απαντώ. Αφού έχουμε δημοκρατία! Ο λαός εκλέγει, πως μπορεί να επέμβουν οι πιστωτές στην αλλαγή διακυβέρνησης μιας χώρας; Μετά βέβαια θυμήθηκα πόσα μεγάλα ΜΜ”Ε” έχουν ακριβώς τους ίδιους πιστωτές με το Ελληνικό κράτος.

Ο τρίτος ήταν επιχειρηματίας της πιάτσας. Αυτοδημιούργητος, με μία βαλίτσα έφευγε και πούλαγε από Ελληνικό ξύδι στην Ιταλία μέχρι μαστίχα στην Ιαπωνία. Από αυτούς που ονομάζουμε “στυλοβάτες” της Ελληνικης οικονομίας, όχι “βρυκόλακες” που κοιτάν να ροκανίσουν επιδοτήσεις από το δημόσιο ή να πουλήσουν κινέζικες ελιές στα καρφούρ. Πλήρως αηδιασμένος από την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Τα λόγια του; “Από την εποχή Σημίτη, σιχάθηκα να βλέπω Κωστόπουλους και Κωστέτσους να κάνουν πλύση εγκεφάλου πριν αρχίσουν τα πολιτικά δελτία διαμόρφωσης σκέψης. Βαρέθηκα να ακούω παπαριές για “εθνικιστικές κορώνες” και αλληλεγγύη σε όλους εκτός από τους Έλληνες. Βρε παπάρες, γιατί θέλετε να κυβερνήσετε ένα μαγαζί που δεν το γουστάρετε; Εδώ και περίπτερο να διοικήσεις, πρέπει να είσαι φανατικός, σοβινιστής και να θεωρείς το περίπτερο σου καλύτερο από του γείτονα!” Αυτό έλεγε πάντα. “Άκουσα χθες έναν άνθρωπο να μιλάει για Εθνική έπαρση και Ελλάδα. Να το εννοεί και να γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τους καραγκιόζηδες που επειδή τα έπιαναν από τον γείτονα ήθελαν να δώσουν Life style χρώμα στη ρουφιανιά τους. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να κυβερνήσει την Ελλάδα γιατί την γουστάρει. Τόσο απλά”. Χοντρά τα λες, σκέφτηκα από μέσα μου. Και μετά θυμήθηκα την πλύση εγκεφάλου που κάνουν οι πολυεθνικές για να φανατίσουν τα στελέχη τους ώστε να δίνουν και την ψυχή τους υπέρ της εταιρείας. Θα έπαιρναν άραγε τον Σημίτη CEO; Τον ΓΑΠ; Θα διοικούσε ποτέ έστω και σουβλατζίδικο ο Παπακωνσταντίνου όταν σε 3 μήνες με λευκή εντολή θα κατάφερνε να πέσει 400% έξω στα έσοδα από το κοντοσούβλι;

Η πολιτική του life style μάλλον ταιριάζει σε οίκους ανοχής. Αλλα και εκεί η τσατσά τα καταφέρνει καλύτερα από τον δικό μας “Χάρυ Πότερ”, τουλάχιστον στα έσοδα.

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ...

Κάτι έχει παρεξηγήσει ο Γιώργος Παπανδρέου

Η ανάδειξη του κ. Ιω. Ραγκούση σε ρόλο αναπληρωτή πρωθυπουργού έχει μία αποκάλυψη και δύο προβλήματα.

Η αποκάλυψη έχει να κάνει με την παραδοχή του πρωθυπουργού ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε συγκεκριμένα καθήκοντα ή ότι δεν του αρέσουν. Έτσι εκχωρεί τις σχετικές αρμοδιότητες σε τρίτους.

Τα δύο προβλήματα εντοπίζονται:

α) Στην αντίληψη του πρωθυπουργού περί της άνεσης που έχει (;) να διορίζει «τον κηπουρό του» - κατά την παλαιά έκφραση για τον βασιλέα που μπορούσε να κάνει πρωθυπουργό ακόμα και τον κηπουρό του.

β) Στο ότι ο κ. Ραγκούσης δεν αντιπροσωπεύει απολύτως τίποτα για κανέναν πολίτη, πέραν ίσως των ψηφοφόρων του στην Πάρο, όπου παλαιότερα ήταν δήμαρχος.

Ας τα δούμε ένα προς ένα. Πολλοί είχαν καταλάβει ότι στον Γ. Α. Παπανδρέου αρέσει περισσότερο να ασχολείται με τα διεθνή και την εξωτερική πολιτική της χώρας παρά με τα εσωτερικά ζητήματα. Κανείς όμως δεν πίστευε ότι αυτή η προτίμηση θα τον οδηγούσε στην απομάκρυνσή του από τον ρόλο του πρωθυπουργού. Ίσως η αντιπάθεια του πρωθυπουργού προς τα εσωτερικά να αγγίζει την απέχθεια, κι έτσι να δίνει αρμοδιότητες σε ανθρώπους που εμπιστεύεται. Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής είναι σχεδόν όλοι να κάνουν λόγο για πρωθυπουργό Εξωτερικού (Παπανδρέου) και πρωθυπουργό Εσωτερικού (Ραγκούσης). Ακόμα και ανεκδοτολογικά να λειτουργεί αυτή η πρόταση, θέτει εν αμφιβόλω τις δυνατότητες του εκλεγμένου πρωθυπουργού της χώρας να ασκήσει τα καθήκοντά του. Αυτό θα έπρεπε να το είχε λάβει σοβαρά υπ’ όψιν του ο Γιώργος Παπανδρέου πριν λάβει τις σχετικές αποφάσεις.

Σε ό,τι αφορά τα προβλήματα: Ο Γιώργος Παπανδρέου επέδειξε «φαβοριτισμό» προς συγκεκριμένο πρόσωπο, κάτι που δεν θα ήταν κακό αν επρόκειτο για το πού και με ποιον θα πάει για δείπνο ή εκδρομή. Επειδή όμως πρόκειται για τη διακυβέρνηση της χώρας, οι επιλογές πρέπει να γίνονται με άλλα κριτήρια και όχι με αυτό της φιλικής σχέσης. Το πρόβλημα είναι ότι ο πρωθυπουργός μοιάζει να γενικεύει τη θεώρησή του για τη ζωή και στο πεδίο των θεσμών: Όποιον εγκρίνει, εμπιστεύεται και συμπαθεί, τον προωθεί οπουδήποτε. Όμως η δημόσια ζωή έχει κανόνες και αξίες που ενδεχομένως δεν συμπίπτουν με τον δικό μας κώδικα, αλλά υποχρεούμαστε, επειδή είμαστε μέρος αυτής της δημόσιας ζωής [κι όχι αυτή κομμάτι μας ή (και) εργαζόμενη για τις επιθυμίες μας], να τους σεβόμαστε και να τους ακολουθούμε. Ακόμα κι αν μερικοί κανόνες, μερικές αξίες, δεν είναι της απολύτου αρεσκείας μας. Υπάρχει δηλαδή μια μικρή (;) αλλά προφανής σύγχυση στο μυαλό του πρωθυπουργού για τη σχέση δημόσιου και ιδιωτικού βίου, για τη σχέση δημόσιων και προσωπικών επιλογών. Με δεδομένο μάλιστα ότι είναι δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης κόμματος και πρωθυπουργός χώρας, δεν έχει από πουθενά το (αμφισβητήσιμο) βασιλικό δικαίωμα της επιλογής του οποιουδήποτε για οτιδήποτε.

Παράλληλα, η συγκεκριμένη επιλογή του κ. Ραγκούση δεν διαθέτει την παραμικρή κοινωνική, πολιτική, κομματική νομιμοποίηση. Ούτε η δημόσια διαδρομή του είναι τέτοια που να τον αναδεικνύει σε αναπληρωτή πρωθυπουργό ούτε η κομματική του καταξίωση. Ανήκει η χορεία των ήσσονος παρουσίας, αναγνωρισιμότητας και αποδοχής κομματικών μελών, που μοναδικό σημείο αναφοράς έχει την προσωπική του σχέση με τον Γ. Α. Παπανδρέου. Καμία άλλη. Δήμαρχοι Πάρου και οποιασδήποτε άλλης νήσου έχουν διατελέσει πολλοί άνθρωποι, όπως και γραμματείς της ΠΑΣΠ, κανείς όμως δεν έγινε αναπληρωτής πρωθυπουργός γι’ αυτά του τα προσόντα και τις συγκεκριμένες εμπειρίες. Ο ηγέτης, όσο κι αν δεν του αρέσει η διαδικασία ή τα πρόσωπα, οφείλει να συνεργάζεται με υπαρκτά στελέχη του κόμματός του, στον βαθμό που κύρια αποστολή του είναι η προστασία της χώρας και ακολούθως η ομαλή συνέχεια της ζωής του κόμματός του. Η συγκεκριμένη επιλογή δεν εντάσσεται σε τίποτα από τα δύο. Εκτός αν ο κ. Παπανδρέου θεωρεί ότι μπορεί να επιβάλλει ως διάδοχό του σε κυβέρνηση και κόμμα τον κ. Ραγκούση, οπότε έχουμε να κάνουμε με αυτόματη νομιμοποίηση των αντιδράσεων που ενδεχομένως θα έχουν όσοι παραμερίζονται. Όλα τα κόμματα έχουν ηγετικά και προβεβλημένα στελέχη, τα οποία οι επικεφαλής λαμβάνουν υπόψη τους παρά τις κατά καιρούς κόντρες μαζί τους. Ούτε ο Κώστας Σημίτης λάτρευε τον Γιώργο Παπανδρέου αλλά του έδωσε το κόμμα, ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου λάτρευε τον Κων. Σημίτη αλλά δεν αντέδρασε (ή τουλάχιστον δεν απέτρεψε) στην εκλογή του ως πρωθυπουργού τον Ιανουάριο του 1996, λειτουργώντας υπό τον κανόνα της ομαλής συνέχειας Ελλάδος και θεσμών χωρίς τη συμμετοχή των ιδίων. Εδώ μοιάζει ο Γ. Α. Παπανδρέου να θέλει να επιβάλει τον κ. Ραγκούση ως διάδοχό του ή τουλάχιστον να τον εντάξει στο «πάνελ» των διεκδικητών της εσωκομματικής εξουσίας. Όμως η μεθόδευση είναι εύλογο να προκαλέσει αποτελεσματικές αντισυσπειρώσεις, αλλά και να βλάψει πρωτογενώς τον ίδιο τον φίλο του σημερινού πρωθυπουργού. Όλα αυτά θα φανούν και θα κριθούν αρκετά σύντομα, άλλωστε η δόση αυθαιρεσίας που περιέχουν δεν επιτρέπει την... ωρίμανσή τους.


ΠΗΓΗ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΛΙΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΑ...........

ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ...

* Πρώτο ψέμα, ότι μπορούμε να ζούμε συνεχώς μοιράζοντας δανεικά και συσσωρεύοντας χρέη:
 
Το 1981, η Ελλάδα ήταν η λιγότερο χρεωμένη χώρα απ’ αυτές που αποτελούν σήμερα την Ευρωζώνη. Είχε χρέος ελάχιστο: Μόλις το 32% του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματός...
Στα δέκα χρόνια που ακολούθησαν, το χρέος της Ελλάδας εκτοξεύθηκε στο 110% του ΑΕΠ! Αυτά που ευθέως δανείστηκαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του ’80 – μαζί με τα δάνεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των ΔΕΚΟ που εγγυήθηκε τότε το Δημόσιο και κατέπεσαν οι εγγυήσεις του λίγο αργότερα - μετέτρεψαν την Ελλάδα σε μια από τις πιο υπερχρεωμένες χώρες της Ευρώπης!
Κι από τότε καμία κυβέρνηση δεν μπόρεσε να ελέγξει πραγματικά το χρέος. Το οποίο παράγει νέα ελλείμματα. Και καινούργιο χρέος.
Αυτή είναι η αλήθεια…
Προσέξτε: Δεν είναι κακό να δανείζεται κανείς. Το κακό είναι να δανείζεται μόνο για να καταναλώνει. Να κάνει δήθεν «κοινωνική πολιτική» με… δανεικά! Αυτό συνέβη, δυστυχώς…
Αυτό που ονομάστηκε «αναδιανομή» στην Ελλάδα, ήταν ουσιαστικά αναδιανομή σε βάρος των επόμενων γενεών. Σε βάρος των παιδιών μας. Αυτό πληρώνουμε σήμερα… 

* Δεύτερο ψέμα: ότι το χρέος το δημιούργησε η προηγούμενη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
 
Μιλάνε για τα 80 δισεκατομμύρια που δανείστηκε η Νέα Δημοκρατία στα πεντέμισι χρόνια της διακυβέρνησής της. Από τις αρχές του 2004 ως τα τέλη του 2008. Όμως, αν δείτε πού πήγαν αυτά τα χρήματα θα διαπιστώσετε τα εξής:
-- 50 δισεκατομμύρια από τα 80, πήγαν για την πληρωμή ετήσιων τόκων, στο δημόσιο χρέος που βρήκε η Νέα Δημοκρατία από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
-- 10 δισεκατομμύρια από τα 80, πήγαν για την πληρωμή αμυντικών εξοπλισμών που είχαν παραγγελθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και πληρώθηκαν επί Νέας Δημοκρατίας.
-- 2,5 δισεκατομμύρια πήγαν για χρέη Νοσοκομείων που βρήκε η Νέα Δημοκρατία από τα προηγούμενα χρόνια και τα πλήρωσε.
-- 7 δισεκατομμύρια πήγαν για υποχρεώσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία που είχαν αναλάβει οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τις πλήρωσε η Νέα Δημοκρατία.
Από τα 80 δισεκατομμύρια που «χρεώνουν» τη Νέα Δημοκρατία ότι επιβάρυνε το συνολικό χρέος της Ελλάδας, τα 70 περίπου, πήγαν για την κάλυψη υποχρεώσεων που είχαν αναλάβει οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Του ΠΑΣΟΚ!
Αυτή είναι η αλήθεια…
Πρόσφατα η κυβέρνηση έκανε απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων. Και πολύ καλά έκανε. Και τους βρήκε 768 χιλιάδες! Το μόνο στοιχείο που δεν αποκάλυψε είναι πότε προσελήφθησαν. Πότε διογκώθηκε τόσο πολύ ο δημόσιος τομέας…
Κι έρχονται σήμερα οι παγκόσμιοι πρωταθλητές του κρατισμού να μας κάνουν «μαθήματα»… 

Τρίτο ψέμα: ότι για όλα όσα έγιναν από τον Οκτώβριο του 2009 φταίει, τάχα, και πάλι η προηγούμενη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας

Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική: Το ΠΑΣΟΚ φούσκωσε τους τελευταίους τρείς μήνες το έλλειμμα που παρέλαβε τον Οκτώβριο.
Με τα μέτρα που είχε ήδη ανακοινώσει η προηγούμενη κυβέρνηση στα τέλη Ιουνίου του 2009 και με εκείνα που εξήγγειλε πέρσι τέτοιο καιρό ο Κώστας Καραμανλής, το περσινό έλλειμμα θα έκλεινε στο 9,9% το πολύ.
Το ΠΑΣΟΚ ματαίωσε εκείνα τα διορθωτικά μέτρα, μετέθεσε έσοδα του 2009 το 2010, μετέθεσε δαπάνες του 2010 και τις ενέγραψε στο 2009 και με μεθόδους «δημιουργικής λογιστικής» αύξησε το έλλειμμα του 2009 κατά 3,7 μονάδες. Και το πήγε τελικά από το 9,9% στο 13,6%!
Παρ’ όλα αυτά, ως τον περασμένο Δεκέμβριο, και, παρά τις «λαθροχειρίες» της νέας Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η Ελλάδα είχε πρόβλημα ελλείμματος, όπως οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά δεν είχε ακόμα πρόβλημα δανεισμού
Πώς αποδεικνύεται αυτό;
Από τα ίδια τα επιτόκια δανεισμού που αποτελούν τον καθρέφτη αξιοπιστίας μιας κυβέρνησης: Τον Οκτώβριο, όταν παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ τα λεγόμενα spreads ήταν 130 μονάδες βάσης. Το Νοέμβριο, αφού είχε μαθευτεί ότι το έλλειμμα θα ήταν διψήφιο, τα spreads βρίσκονταν ακόμα στις 180 μονάδες. Μέχρι και στα τέλη Ιανουαρίου τα spreads ήταν γύρω στις 200 μονάδες βάσης…
Μετά εκτοξεύθηκαν. Και σήμερα βρίσκονται στις τριτοκοσμικές 1000 μονάδες βάσης!
Η αλήθεια, λοιπόν, είναι πολύ διαφορετική: Το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε πρόβλημα ελλείμματος παρόμοιο με αυτό που υπήρχε σε όλη την Ευρώπη. Και το μετέτρεψε, με ευθύνη του, σε ανεπανάληπτη κρίση δανεισμού, μοναδική στην Ευρώπη!
Αυτή είναι η αλήθεια… 

Τέταρτο ψέμα: Αυτό που ισχυρίζεται το ΠΑΣΟΚ και το επαναλαμβάνουν ακόμα διάφοροι υποστηρικτές του: Ότι η προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης ήταν, δήθεν, «αναπόφευκτη». 

Γιατί είναι ψέμα; Διότι μέχρι τις αρχές του χρόνου, τρείς μήνες και πλέον μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, οι διεθνείς αγορές δάνειζαν ακόμα την Ελλάδα όσο ήθελε και με λογικά επιτόκια. Περιμένοντας να κάνει κάτι…
Όμως δεν έκανε τίποτε!
Μέσα στον Ιανουάριο οι διεθνείς αγορές προσέφεραν άνεση δανεισμού, για να καλύψει το σύνολο των αναγκών της για ολόκληρο το 2010!
Και σε επιτόκια λογικά ακόμα…
Αν η Ελλάδα είχε πάρει τότε τα χρήματα που της πρόσφεραν οι αγορές, δεν θα χρειαζόταν να καταφύγουμε στο Μηχανισμό Στήριξης και δεν θα χρειαζόταν να υπογράψουμε το Μνημόνιο.
Από τον Ιανουάριο ως τις αρχές Μαρτίου, οι ξένες αγορές μας πρόσφεραν, για διάρκεια άνω του έτους, πάνω από 43 δισεκατομμύρια. Απ’ αυτά αντλήσαμε μόλις 14!
Ως τον Ιανουάριο ακόμα, οι αγορές εμπιστεύονταν να δανείσουν την Ελλάδα. Μετά έχασαν πλήρως την εμπιστοσύνη τους στα ελληνικά ομόλογα.
Επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Και εξ αιτίας της Πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. 

Πέμπτο ψέμα: ότι η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή από το να αποδεχθεί το Μνημόνιο όταν οι διεθνείς αγορές αρνήθηκαν να την δανείσουν. Δηλαδή στα τέλη Απριλίου… 

Αυτό κι αν είναι ψέμα! Ακόμα και στις αρχές Μαϊου υπήρχαν περιθώρια διαπραγμάτευσης που δεν εξαντλήθηκαν από την πλευρά της κυβέρνησης.
Η απειλή της ελληνικής χρεοκοπίας δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα τη στιγμή εκείνη. Αφορούσε ολόκληρη την Ευρώπη. Γιατί οι ευρωπαϊκές τράπεζες ήταν «φορτωμένες» με ελληνικά ομόλογα. Και το τελευταίο που ήθελαν τότε ήταν να χρεοκοπήσει η Ελλάδα. Και αυτό θα δημιουργούσε σοβαρούς κλυδωνισμούς σ’ ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης. Άρα μπορούσαμε να διαπραγματευθούμε διαφορετικούς όρους. Που θα ήταν πολύ λιγότερο οδυνηροί και πολύ περισσότερο αποτελεσματικοί.
Όμως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν διαπραγματεύθηκε τίποτε. Και υπέγραψε ένα Μνημόνιο, το οποίο όχι απλώς δεν έλυνε το πρόβλημα της Ελληνικής Οικονομίας. Αλλά το έκανε πολύ χειρότερο.
Κι όπως αποδείχθηκε λίγο αργότερα, δεν είχαν καν συναίσθηση τι υπέγραφαν…
Διότι το Μνημόνιο δεν αφορά μόνο τα άμεσα σκληρά μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί. Αφορά και τα χειρότερα για το τέλος του χρόνου και για τα επόμενα χρόνια. Περιλαμβάνει πρόσθετα μέτρα κι άλλων περικοπών που επίσημα στο Μνημόνιο αναφέρονται ως «αδιευκρίνιστα».
11 δισεκατομμύρια από τα 30 της συνολικής δημοσιονομικής προσαρμογής του Μνημονίου είναι – αν είναι δυνατόν – «αδιευκρίνιστα»! Όμως εμείς δεσμευτήκαμε να τα αποδεχθούμε από τώρα.
Δώσαμε «λευκή επιταγή» σε ό,τι μας ζήτησαν. Για όλα τα επόμενα χρόνια… 

Έκτο ψέμα: ότι παρά τις σκληρές θυσίες, το Μνημόνιο οδηγεί τάχα σε «έξοδο από την κρίση»….
 
Όμως, η πολιτική του Μνημονίου, μειώνει το έλλειμμα από την μια πλευρά και το μεγαλώνει από την άλλη, μέσα από την ύφεση που προκαλεί. Αυτό ήδη έχει φανεί. Τα λουκέτα και η μείωση της κατανάλωσης δεν φέρνουν ποτέ έσοδα στα δημόσια ταμεία. Κι έτσι μεγάλο μέρος των θυσιών πάνε χαμένες.
Επίσης, το Μνημόνιο μεγαλώνει το χρέος! Για να μειώσει το έλλειμμα μέσα σε μια τετραετία κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες, θα διογκώσει το χρέος, στο ίδιο διάστημα, κατά 35 ποσοστιαίες μονάδες! Κι αυτό δεν το λέμε εμείς. Το λέει το ίδιο το Μνημόνιο: Από το 115% του ΑΕΠ το 2009, το χρέος της χώρας θα εκτοξευθεί στο 149% του ΑΕΠ το 2013!
Αλλά αν έχουμε τόσο μεγάλο χρέος, και πάλι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγούμε στις αγορές και να δανειστούμε. Ποιος θα μας δανείζει τότε με τέτοιο χρέος; Και με τι επιτόκια θα μας δανείζουν; 

Έβδομο ψέμα: ισχυρίζεται ολόκληρος ο μηχανισμός της κυβερνητικής προπαγάνδας, και μαζί όλα τα παπαγαλάκια της κι όλα τα «εξαπτέρυγά» της, ότι η Νέα Δημοκρατία με την άρνησή της στο Μνημόνιο έδειξε τάχα «ανευθυνότητα»: 

Αφού λοιπόν έχουν το θράσος να μιλάνε για ανευθυνότητα, να σας πώς εγώ τι θα πει ανευθυνότητα:
-- Η Νέα Δημοκρατία ποτέ δεν φώναξε «λεφτά υπάρχουν». Είτε βρισκόταν στην κυβέρνηση όπως πέρσι τέτοιο καιρό, είτε στην Αντιπολίτευση, όπως σήμερα, ποτέ δεν έταξε στους πάντες τα πάντα. Το ΠΑΣΟΚ το έκανε πέρσι, όπως το έκανε και παλαιότερα, όπως το έκανε πάντα.
Αυτό είναι ανευθυνότητα! Αυτό είναι Η Ανευθυνότητα με το άλφα κεφαλαίο: το αξέχαστο εκείνο «λεφτά υπάρχουν»!
Μας λένε ότι τότε δεν γνώριζαν την κατάσταση. Λένε ψέματα! Την γνώριζαν! Όπως ήξεραν ακόμα, ότι τα ελλείμματα σε όλη την Ευρώπη είχαν ξεφύγει από κάθε έλεγχο, λόγω της διεθνούς κρίσης.
Κι όμως βγήκαν προεκλογικά με κεντρικό σύνθημα: λεφτά υπάρχουν! Και τώρα μας κάνουν… μαθήματα «υπευθυνότητας».
-- Να σας μιλήσω και για πιο πρόσφατα: Πέρσι το Δεκέμβριο μιλώντας στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό, τους πρότεινα να πάρουν έκτακτα μέτρα όσο ήταν καιρός. Τους πρότεινα και συγκεκριμένα μέτρα. Προσφέρθηκα και να τους στηρίξω ανοικτά. Έφτασα να πω στον κ. Παπανδρέου στη Βουλή μέχρι κι εκείνο το: «Ξεκολλήστε επί τέλους»!
Τέτοια συναινετική στάση ποτέ δεν έχει δείξει αντιπολιτευόμενο κόμμα στην Ελλάδα. Κατά τη γνώμη μου ΑΥΤΟ είναι Υπευθυνότητα! Είδαμε τον κίνδυνο, σταθμίσαμε τις επιπτώσεις και προσφερθήκαμε να «βάλουμε πλάτη».
Πότε το ΠΑΣΟΚ έκανε κάτι τέτοιο στο παρελθόν;
Ποτέ! 

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ nd.gr

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ...

Πριν από αρκετά χρόνια ένας φίλος (πολιτικός κατ' επάγγελμα!) είχε παροτρύνει τον γιο μου να διαβάζει εφημερίδες και να βλέπει ειδήσεις στην τηλεόραση για να πλουτίσει το λεξιλόγιό του και να βελτιώσει την χρήση της γλώσσας ώστε να γράφει καλύτερες εκθέσεις.

“Έτσι έκανα και γω και με βοήθησε πάρα πολύ στη ζωή μου” του είχε πει.

Αυτό που ξέχασε να πει ήταν ότι αυτός πέρασε από τα μαθητικά θρανία γυμνασίου-λυκείου την δεκαετία του '70, την εποχή δηλαδή που οι περισσότεροι δημοσιογράφοι ήταν άνθρωποι ανωτέρου μορφωτικού επιπέδου με άριστη γνώση και χρήση της Ελληνικής γλώσσας.

Ευτυχώς ο γιος μου δεν τον άκουσε και έτσι σήμερα, φοιτητής πλέον, βλέποντας ειδήσεις στην τηλεόραση μπορεί και ενίσταται με  την κακοποίηση της γλώσσας.

Τρανό παράδειγμα είναι η περιβόητη... “υπερεσία”.

Είναι εντυπωσιακό πως μία τόσο καταφανώς γελοία κακοποίηση της συγκεκριμένης λέξης έχει περάσει τόσο εύκολα στην καθημερινότητα των Ελλήνων!

Ευτυχώς, για την ώρα, δεν έχει εμφανιστεί στον γραπτό λόγο αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα αργήσουμε να το δούμε και αυτό.

Υπάρχουν και άλλα “κλασικά” πλέον παραδείγματα καθημερινής κακοποίησης.

Πχ είναι σαν να μην μπορεί κανένας Έλληνας να πει σωστά την ώρα! Το “στις μία η ώρα” βγάζει μάτι. Γιατί ρε παιδιά; Από πότε η μία είναι πολλές;
Άσε πια το “στις τεσσεράμισι η ώρα”! Δηλαδή λέτε και “η ώρα είναι τέσσερα”;

Κάτι τέτοια πονάνε τα αφτιά μας και τρυπάνε τον εγκέφαλό μας!

Υπάρχουν βέβαια και κακοποιήσεις από την πλευρά των πολιτικών.

Περάσαμε από την περιβόητη “-ποίηση” του Σημίτη, στην “πρώτη προτεραιότητα” του Καραμανλή, στην “συμμετοχική δημοκρατία” του Γιώργου!

Δηλαδή μπορούμε να φτιάξουμε οποιαδήποτε νέα λέξη προσθέτοντας στο τέλος μίας υπάρχουσας μία “-ποίηση”, η προτεραιότητα δεν είναι πρώτη εκ των πραγμάτων αλλά υπάρχουν και πιο πρώτοι από τους πρώτους, και η δημοκρατία μπορεί να υπάρξει και χωρίς την συμμετοχή του λαού (δήμος=λαός)!

Έλεος!

Το τελευταίο που ξεχείλισε το ποτήρι είναι ο νέος τίτλος του Καραμανλή “τέως πρωθυπουργός”.

Όσο και αν τείνω να συμφωνήσω μαζί σας, πολύ φοβάμαι ότι το κάνετε από άγνοια.

Μάθετε λοιπόν ότι το “τέως” είναι συντόμευση  του “τελευταίος” δηλ. δεν υπάρχει διάδοχος!

Δύσκολα χαρακτηρίζει κάποιος πρωθυπουργό τον Γιώργο αλλά δεν παύει ότι ελπίζουμε στο μέλλον όλο και κάποιος θα βρεθεί για τη θέση.

Με λίγα λόγια ο “Κωστάκης” όπως τον λέτε πολλοί φίλοι δημοσιογράφοι είναι “πρώην πρωθυπουργός” δηλ. προηγούμενος, ενώ ο Κωνσταντίνος είναι “τέως βασιλιάς” γιατί δεν αναμένεται να υπάρξει άλλος στην χώρα μας!

Δεν διεκδικώ δάφνες άριστης χρήσης της γλώσσας. 
Απέχω πολύ!
Προσπαθώ όμως. Διαβάζω και κανένα βιβλίο.

Θα σας συμβούλευα λοιπόν να κάνετε και εσείς το ίδιο.
Μπορεί και να σας βοηθήσει.
Απλή κοινή λογική...

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

«Να φάµε παντεσπάνι!»...

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

ΠΡΟ ΤΕΣΣΑΡΩΝ µηνών συνιστούσα σε όλους να διαβάσουν το Μνηµόνιο. Αντιλαµβάνοµαι ότι δεν είναι το πιο ευχάριστο ανάγνωσµα αλλά έτσι θα είχαν τουλάχιστον αντιληφθεί τι έχει συνοµολογήσει η χώρα και δεν θα εκπλήσσονταν δυσάρεστα σε κάθε βήµα υλοποίησης των συµπεφωνηθέντων.

ΜΕ ΤΗΝ ίδια θέρµη συνιστώ τώρα να διαβάσουν την Εκθεση Αξιολόγησης του ΔΝΤ (First Review under the Stand-by Αrrangement), η οποία εγκρίθηκε από το Εκτελεστικό Συµβούλιο του Οργανισµού την περασµένη Παρασκευή. Να τη διαβάσουν όχι µόνο γι' αυτά που λέει αλλά, κυρίως, γι' αυτά που εννοεί.

Η ΕΚΘΕΣΗ αξιολογεί το πρόγραµµα δηµοσιονοµικής προσαρµογής όπου καταγράφει το ήδη γνωστό: οι δηµόσιες δαπάνες έχουν γενικά περιοριστεί αλλά τα έσοδα υστερούν ενώ έχουν ξεφύγει οι δαπάνες των νοσοκοµείων και της Αυτοδιοίκησης. Αρα, λέει το ΔΝΤ, «δεν δικαιολογούνται επιπλέον δηµοσιονοµικά µέτρα».

ΕΝΝΟΕΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ «έκτακτα δηµοσιονοµικά µέτρα» διότι τα «επιπλέον δηµοσιονοµικά µέτρα» προβλέπονται ήδη από το Μνηµόνιο και θα ενσωµατωθούν στον προϋπολογισµό 2011  ο οποίος θα τεθεί προς έγκριση της τρόικας...

ΑΥΤΑ, ΟΜΩΣ, είναι λίγο - πολύ γνωστά. Διάβασα µε προσοχή την αξιολόγηση για να δω αν τους απασχολεί το γεγονός ότι η χώρα βυθίζεται στην ύφεση. Ε, λοιπόν, τρία πουλάκια κάθονται! Αναφέρονται γενικώς σε µια «τόνωση της ανάπτυξης» (πού τη βρήκαν την ανάπτυξη για να συζητούν την τόνωσή της;), η οποία αναµένεται να προκύψει από τις ιδιωτικοποιήσεις (ποιες;) και την κατάργηση των γραφειοκρατικών επιβαρύνσεων στον τουρισµό.

ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ έχω διαβάσει πολλά οικονοµικά κείµενα στη ζωή µου αλλά ποτέ δεν βρήκα κείµενο τόσο µακριά νυχτωµένο ή, για την ακρίβεια, τόσο αποµακρυσµένο από την πραγµατικότητα και τις ανάγκες της χώρας. Σε µια χώρα που βυθίζεται στην ύφεση, που γονατίζει από τους φόρους, που βλέπει την αγορά να καταρρέει και τις επιχειρήσεις να βάζουν λουκέτο, το ΔΝΤ συνιστά «να φάτε παντεσπάνι!».

ΔΙΟΤΙ Η έκθεση µπορεί να οµιλεί για «µεγαλύτερη συµµόρφωση στις φορολογικές υποχρεώσεις», πράγµα σωστό, αλλά ο πρώτος που το υποσχέθηκε ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, το 1981. Κι όσο δεν προκύπτει η «µεγαλύτερη συµµόρφωση», τότε η διεύρυνση των φορολογικών βαρών αφορά κυρίως τους δυστυχείς που ήδη φορολογούνται.

ΚΙ ΟΣΟ τα εισοδήµατα αυτά συρρικνώνονται από την ύφεση και αποδυναµώνονται από τον πληθωρισµό, τότε η όποια περαιτέρω φορολογική επιβάρυνσή τους δεν αποτελεί απλώς ανυπόφορη κοινωνική αδικία αλλά και καραµπινάτη οικονοµική ανοησία. Πώς θα πάρεις από αυτούς που δεν έχουν; ΑΣ ΦΑΜΕ, λοιπόν, παντεσπάνι! Μόνο που πολύ φοβούµαι ότι το παντεσπάνι αποκλείεται να ανατρέψει τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Απλώς το ΔΝΤ προεξοφλεί ότι τουλάχιστον θα πεθάνουµε υγιείς.


    Σε µια χώρα που βυθίζεται στην ύφεση, που γονατίζει από τους 
φόρους, που βλέπει τις επιχειρήσεις να βάζουν λουκέτο, το ΔΝΤ συνιστά 
«να φάτε παντεσπάνι!»

ΠΗΓΗ  ΤΑ ΝΕΑ

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

ΝΔ, ΖΗΣΕ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ...

Μύθος 1ος
Η Κρήτη ανήκει στην οικογένεια Μητσοτάκη

Μύθος 2ος
Η Κρήτη ανήκει προσωπικά στην Μπακογιάννη

Μύθος 3ος
Τα αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών... “αδιαμφισβήτητα” αποδεικνύουν τα παραπάνω

Μύθος 4ος
Ότι και να κάνουμε το κλίμα δεν αλλάζει

Μύθος 5ος
Αν υποστηρίξουμε άτομα από το περιβάλλον της Μπακογιάννη στις τοπικές εκλογές θα γυρίσουν όλοι στην ΝΔ

κλπ, κλπ, κλπ...

Κύριοι στα κεντρικά του κόμματος δυστυχώς δεν έχετε καταλάβει ακόμη τι γίνεται στην Κρήτη και κυρίως στα Χανιά.

Πολλά έχουν αλλάξει από την εποχή των εσωκομματικών εκλογών και των “ταραχών” που ακολούθησαν στην ΝΟΔΕ.

Κατ' αρχάς η ίδια η ΝΟΔΕ έχει αλλάξει και έχει αναβαθμιστεί ποιοτικά.

Δεν είμαι μέσα στα πράγματα και δεν γνωρίζω κατά πόσο βοηθήσατε στην αλλαγή, αλλά έγινε και με μεγάλο προσωπικό κόπο όλων μας πολλοί από αυτούς που είχαν απομακρυνθεί επέστρεψαν και επιστρέφουν καθημερινά.

Τώρα εσείς οι ίδιοι μας πισωγυρίζετε!

Έχετε φαίνεται την εντύπωση ότι κατεβάζοντας ή στηρίζοντας άτομα του περιβάλλοντος της Μπακογιάννη θα ξανα-αποκτήσει το κόμμα τους “πιστούς” οπαδούς που έχασε.

Δυστυχώς γίνεται ακριβώς το αντίθετο!

Όσοι ήταν να γυρίσουν γύρισαν ή γυρνάνε με επανειλημμένη προσωπική επαφή αλλά και βλέποντας το κλίμα που επικρατεί.

Αυτοί που παραμένουν “Μητσοτακικοί” είναι αυτοί που έχουν προσωπική ή συγγενική σχέση με την οικογένεια και αν, λέμε αν, κάποια στιγμή φτιαχτεί άλλο κόμμα θα πάνε “εν μία νυκτί”. Αυτό δεν αλλάζει ότι και να κάνετε!

Οι επιλογές “Μητσοτακικών” στα ψηφοδέλτια για τις τοπικές εκλογές φέρνει μεγάλες αντιδράσεις από όλους τους υπόλοιπους.

Δεν μπορεί τόσο καιρό να προσπαθούμε να αλλάξουμε το κλίμα και να μας καταστρέφει τα πάντα η ίδια η ΝΔ!!!

Μέχρι τώρα οι αντιδράσεις ήταν μόνο για τον δήμο όπου στο ψηφοδέλτιο δεν έχει γίνει εκκαθάριση ή ανανέωση.
Για τις περιφερειακές δεν υπήρχε πρόβλημα γιατί ο υποψήφιος αντι-περιφερειάρχης Χανίων που ακουγόταν είναι πολύ αξιόλογο μέλος της ΝΔ, με εμπειρία αλλά και αγώνες στο βιογραφικό του.

Και ξαφνικά;

Ξαφνικά τις τελευταίες μόλις μέρες, παρουσιάζεται άλλο όνομα υποψηφίου αντι-περιφερειάρχη!
Και, ω τι έκπληξη!, ανήκει στους “Μητσοτακικούς”!

Προφανώς κύριοι μας κοροϊδεύετε!

Προσωπικά σηκώνω τα χέρια ψηλά!
Παραιτούμαι από συζητήσεις στις οποίες προσπαθώ να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα!
Ζούμε σε μικρή κοινωνία και η αναποφασιστικότητα, τα πισωγυρίσματα και οι ανασφάλειες σας μας ξεφτιλίζουν!

Η Μπακογιάννη όπως φαίνεται δεν κατεβάζει δικό της υποψήφιο γιατί ξέρει ότι δεν έχει την δύναμη που είχε κάποτε και εσείς δεν καταλάβατε τίποτα!

Όταν αποφασίσετε να ασχοληθείτε σοβαρά μαζί μας πείτε το ή καλύτερα δείξτε το  με σταθερές στάσεις και σωστές επιλογές.

Μέχρι τότε...
... προσπαθείστε να σκεφτείτε λίγο με την απλή κοινή λογική...