ΤΙ ΝΟΕΙΤΑΙ ΑΔΙΚΙΑ;...

Ζούμε σε μία χώρα όπου η λέξη “αδικία” είναι καραμέλα στο στόμα όλων, πολιτών και πολιτικών.

Το χαράτσι της ΔΕΗ είναι ένας από τους λόγους για να γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων περί “αδικίας”.

Επειδή λοιπόν ο καθένας βρίσκει “αδικίες” όπου θέλει (και όπου τον αγγίζει...) ας δοκιμάσουμε να βάλουμε μερικά πράγματα στην θέση τους.

Όταν το κράτος βάλει φόρο σε έναν πολίτη πχ 10 ευρώ πόσα μένουν καθαρά στο ταμείο του;

Εάν ο φόρος έχει σταθερές για όλους, απλά μπαίνει μπροστά ένας εκτυπωτής, αποστέλλονται τα ενημερωτικά της οφειλής και εισπράττεται ο φόρος σε ένα ταμείο, άρα το κράτος εισπράττει καθαρά 7-8 ευρώ από τα 10.

Εάν όμως ο φόρος έχει κάποια “κριτήρια” (οικογενειακά, εισοδηματικά, επαγγελματικά, κλπ)  και χρειάζεται γραφειοκρατικές διαδικασίες οι οποίες απασχολούν υπηρεσίες, υπαλλήλους αλλά και τον ίδιο τον φορολογούμενο σε εργάσιμες ώρες, τότε το καθαρό κέρδος για το κράτος πέφτει στα 3-4 ευρώ!

Με λίγα λόγια...

“Αδικία” είναι να πληρώνουν οι πολίτες  “ανταποδοτικούς” φόρους που πηγαίνουν στο κράτος ή να τρώει τα ευρώ του κάθε εργαζόμενου πολίτη  το “σύστημα” χωρίς να πιάνουν τόπο;

Υπάρχουν όμως και άλλες περιπτώσεις “αδικίας”.

Έχουμε μία “επιχείρηση” που κλείνει, αλλά επειδή στην Ελλάδα η λέξη “επιχείρηση” είναι το λιγότερο βρισιά, ας πάρουμε ένα κατάστημα σε μία γειτονιά που δεν τα βγάζει πια πέρα και κλείνει.

Οι δύο υπάλληλοι του καταστήματος θα μπουν στο ταμείο ανεργίας.
Ο καταστηματάρχης όμως όχι!

Οι άνεργοι θα παίρνουν κάθε μήνα περίπου 400 ευρώ (το λιγότερο).
Ο καταστηματάρχης... μηδέν!

Οι άνεργοι με τα 400 ευρώ δικαιούνται φοροαπαλλαγές και λοιπές “ευκολίες”.
Ο καταστηματάρχης συνεχίζει να θεωρείται απλός ιδιώτης και έχει διαφορετική φορολογική αντιμετώπιση  αν εισπράττει 400 ευρώ πχ από ένα ενοίκιο!

Αυτό είναι “αδικία” ή όχι;

Ένας άνεργος των 400 ευρώ  ανήκει στις λεγόμενες “ευπαθείς” ομάδες αλλά υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες “προνομιούχοι εργαζόμενοι” καταλήγουν με λιγότερα καθαρά έσοδα μηνιαίως και ως εργαζόμενοι υπερ-φορολογούνται!

Σήμερα το πρωί είδα παράδειγμα στην τηλεόραση όπου εργαζόμενος των 1600 ευρώ, λόγω περικοπών και φόρων, αυτόν τον μήνα καταλήγει με περίπου 300 ευρώ στην τσέπη του!
Φαντάζομαι ότι με τόσα χαράτσια που εφευρίσκουν και τους υπόλοιπους μήνες δεν του μένουν πολλά περισσότερα...

Αυτό είναι “αδικία” ή όχι;

Στην σημερινή Ελλάδα λοιπόν το μόνο που κάνουμε είναι να αποδεχόμαστε την “αδικία” ως δεδομένη και να προσπαθούμε να την διαχειριστούμε.

Προσπαθούμε να κάνουμε την “αδικία”... μικρότερη “αδικία”!
Το παράλογο... λιγότερο παράλογο!

Αυτό όμως δεν έχει καμία λογική.
Ούτε καν...

απλή κοινή λογική...