Μπορεί σήμερα να εμφανίζεται ότι κάνει τα πάντα για να ελέγξει το δημόσιο χρέος, ωστόσο μερικά χρόνια νωρίτερα άλλα έκανε. Πίεσε και επέβαλε την αύξηση του δημόσιου χρέους κατά περίπου 12 δισ. ευρώ, ενώ αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί! Για τον πρωθυπουργό μας Λουκά Παπαδήμο ο λόγος και μια παλιά ιστορία, η οποία όχι μόνο είναι εξαιρετικά επίκαιρη, αλλά και ο ίδιος δεν θα ήθελε να θυμάται κανείς.
Στα τέλη του 1993, και συγκεκριμένα την 1η Δεκεμβρίου του 1993 (δηλαδή αμέσως μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 1993 που επανέφεραν στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ), ο κ. Παπαδήμος διορίζεται υποδιοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ). Για την ιστορία, να σημειωθεί ότι για να διοριστεί ο κ. Παπαδήμος υποδιοικητής της τράπεζας απομακρύνθηκε από τη σχετική θέση ο σημερινός διοικητής της Γιώργος Προβόπουλος.
Μια από τις πρώτες αρμοδιότητες που δόθηκε στον τότε υποδιοικητή από τον προϊστάμενό του, επίσης νέο διοικητή, Ιωάννη Μπούτο, ήταν να χειριστεί όλη τη διαδικασία για την ανεξαρτητοποίηση της Τραπέζης της Ελλάδος από το Ελληνικό Δημόσιο στο πλαίσιο σχετικής υποχρέωσης της χώρας από την ευρωπαϊκή νομοθεσία στην πορεία για τη νομισματική ενοποίηση.
Το βασικό ζήτημα που προέκυψε από αυτήν την υποχρέωση ήταν το τι θα γινόταν με τις ζημίες που κατέγραφε η Τράπεζα της Ελλάδος από την άσκηση της νομισματικής πολιτικής τυπικά για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου. «Τυπικά», λένε γνώστες αυτών που γίνονταν εκείνη την περίοδο, «διότι ουσιαστικά Ελληνικό Δημόσιο και Τράπεζα της Ελλάδος ήταν ένα και το αυτό». Πώς προέκυπταν οι ζημίες της Τραπέζης της Ελλάδος; Αγόραζε συνάλλαγμα από τις αγορές (π.χ. γερμανικά μάρκα) και το πωλούσε σε χαμηλότερη τιμή, προκειμένου να στηρίζει τον ρυθμό διολίσθησης του τότε ελληνικού νομίσματος, της δραχμής.
Τέθηκε τότε το θέμα ποιος θα αναλάβει αυτές τις ζημίες. Από την πλευρά του Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο εκπροσωπούνταν από το υπουργείο Οικονομικών, τονιζόταν ότι θα πρέπει αυτές τις ζημίες να τις αναλάβει η Τράπεζα της Ελλάδος και να μη χρεωθούν στο Ελληνικό Δημόσιο. Από την Τράπεζα της Ελλάδος, με «μπροστάρη» τον Λουκά Παπαδήμο, τονιζόταν ότι θα έπρεπε αυτές οι ζημίες να καλυφθούν από το Ελληνικό Δημόσιο. Μάλιστα, ο ίδιος έλεγε ότι θα έπρεπε η τράπεζα να ανεξαρτητοποιηθεί και να είναι οικονομικά εύρωστη. Αυτό που ουσιαστικά επεδίωκε όμως, όπως λένε γνώστες των πραγμάτων εκείνης της εποχής, ήταν να πετύχει μια μεγάλη προίκα για την τράπεζα, προκειμένου να διατηρηθούν και να αυξηθούν τα προνόμια που είχαν και έχουν οι υπάλληλοί της και όλη η γραφειοκρατία της. Τελικά τα κατάφερε και το Δημόσιο δημιούργησε χρέος 12 δισ. ευρώ προς την ΤτΕ. Σε αυτά περιλαμβάνονται και κάποια ποσά από συνδρομές του Ελληνικού Δημοσίου σε διεθνείς οργανισμούς. Από αυτά τα ποσά το Ελληνικό Δημόσιο έχει αποπληρώσει περίπου τα 5 δισ. ευρώ, ενώ τα υπόλοιπα 7 δισ. ευρώ εξακολουθούν να περιλαμβάνονται στο ελληνικό δημόσιο χρέος και μάλιστα εξαιρούνται (γιατί άραγε;) από το «κούρεμα».
Φοίβος Κλαυδιανός
ΠΗΓΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :
Στην Ελλάδα έχουμε μία εξαιρετικά επιλεκτική και περίεργη μνήμη.
Όχι μόνο ξεχνάμε ήδη από σήμερα όσα έγιναν μόλις εχθές και δεν μας ... "βολεύουν" αλλά ταυτόχρονα τα σβήνουμε και από τον ... "σκληρό μας δίσκο" με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να τα ανασύρουμε σε περίπτωση ανάγκης.
Έτσι φτάνουμε σε σημείο να θεωρούμε "καταλληλότερο" κάποιον που μέχρι εχθές ίσως και να θεωρούσαμε προβληματικό.
Περαστικά μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου