Κατάθλιψη, είναι μια λέξη που ποτέ δεν μ’ άρεσε. Και αυτό επειδή πάντα σηματοδοτεί μια περίεργη αδράνεια στον άνθρωπο , μια αφύσικη και καταστροφική εγκατάλειψη. Χάνεται ακόμα και αυτό το ισχυρότερο ένστικτο του ανθρώπου , που είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Με τρόμο διαπιστώνω πως η χώρα μου, εκτός από τη κοινωνικοοικονομική κρίση , βιώνει και μια άλλη, πολύ χειρότερη κατά τη γνώμη μου κατάσταση. Ζώντας καθημερινά με τον κόσμο , δεν είναι δύσκολο να αντιληφθώ πως όλοι μας έχουμε μπει στη διαδικασία που εντάσσεται σε μια ομαδική αλλαγή της ψυχικής μας κατάστασης. Μιας πρωτόγνωρης αλλά και δυστυχώς καθημερινά επιδεινούμενης κοινωνικής ¨παγωμάρας¨ που αρχίζει να ξεπερνά το όριο του φυσιολογικού, για παρόμοια ερεθίσματα.
Θαρρείς πως οι Κυβερνώντες αλλά και οι ξένοι δανειστές μας κατάφεραν να ¨εμφυσήσουν ¨ σε όλους μας μια μορφή ενοχικού συνδρόμου, του τύπου πως σαν μέλη μιας διαφθαρμένης κοινωνίας , όλοι μας κάναμε χρήση ενός μηχανισμού διαπλοκής.
Πρόκειται για μια διαβολικά ευφυή σκέψη το να υποβάλεις στον άλλον , ο οποίος βρίσκεται σε θέση άμυνας, συναισθήματα ενοχής και ντροπής. Αυτός ο συνειδητός από κάποιους, επηρεασμός της ψυχικής σφαίρας των πολλών, δεν είναι καινούργιος. Έχει δοκιμαστεί σε καιρούς που η ψυχολογία του κόσμου έχει πέσει , όπως μετά από φυσικές καταστροφές, πολέμους , επιδημίες αλλά και οικονομικά κραχ.
Και τότε αλλά και τώρα, σε στιγμές μιας πρωτοφανούς για την μεταπολεμική Ελλάδα κοινωνικοπολιτικής κρίσης, οι Κυβερνώντες κατάφεραν σε μια πρώτη φάση, να κάνουν μια ολόκληρη κοινωνία να νοιώσει ότι βρίσκεται σε ένα «νοητό κλουβί», απ όπου δεν υπάρχει διέξοδος.
Αφού το πέτυχαν κατά κάποιο τρόπο αυτό, σε ένα δεύτερο στάδιο μας οδήγησαν σε μια ανεξήγητη για πολλούς απάθεια και παθητικότητα.
Και τώρα, σε ένα τρίτο στάδιο και καθώς η κοινωνία έχει γίνει πια πολύ ευάλωτη, επιχειρούν να την χειραγωγήσουν πλήρως, ¨ζητώντας¨ της να ακολουθήσει λύσεις που εκείνοι της υποδεικνύουν.
Έτσι φτάσαμε σε αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί επιστημονικά Εθνική κατάθλιψη.
Και επειδή πάντα μετά από μια τέτοια μαζική κατάθλιψη, συνήθως ακολουθεί το στάδιο της λύσης, δεν είναι δύσκολο να δούμε τι θα επακολουθήσει.
Πρώτα-πρώτα , αφυπνίζεται η ναρκωμένη λογική με αποτέλεσμα να επαναλειτουργήσει η ¨λογική σκέψη¨. Αμέσως μόλις συμβεί αυτό, η απάθεια δίνει τη θέση της στη αγανάκτηση. Αγανακτώ σημαίνει πως με καταλαμβάνει ένα δικαιολογημένο συναίσθημα θυμού και οργής, επειδή κατάλαβα πως κάποιοι με αδίκησαν, ή ενέδωσα παρά τη θέλησή μου σε υποδείξεις που δεν με εκφράζουν.
Το ότι η Εξουσία συμπεριφέρεται, ακόμα και σήμερα, στην κοινωνία με τέτοιο ανελέητο τρόπο , θαρρείς και έχει να κάνει με το Ταμείο μας επιχείρησης και όχι με ανθρώπους, είναι εκείνο που οδηγεί με μαθηματικό τρόπο τους πολίτες στη αναπόφευκτή αυτή αντίδραση.
Ας ελπίσουμε μόνο , αυτό το ψυχικό αυτό ¨ξύπνημα¨ του λαού μας να μην οδηγήσει σε καταστάσεις που όλοι μας απευχόμαστε
Γ. ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ
ΠΗΓΗ ΕΛΠΙΔΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου