Έδειξα μεγάλη υπομονή και δεν έσπασα την τηλεόραση...
Σκεφτόμουν ότι ο άνθρωπος είναι σε άλλον πλανήτη, ίσως να χρήζει και βοηθείας, οπότε κακώς εκνευρίζομαι...
Σκεφτόμουν και αυτό που είπε ένας φίλος ότι δηλαδή όταν ακούς ένα παραμύθι ούτε αγριεύεις ούτε το σχολιάζεις...
Σκεφτόμουν ότι είναι εντυπωσιακό το διάγγελμα ενός ανθρώπου που πέρασε την ώρα του στην αίθουσα αναμονής της αιθούσης όπου άλλοι κανόνιζαν το μέλλον μας...
Σκεφτόμουν ότι δεν μπορεί ένας ολόκληρος λαός να παραμυθιάζεται τόσο πολύ...
Σκεφτόμουν διάφορα και μόλις τελείωσε αναφώνησα...
Ζήτω, ζήτω... του Παπασταφίδα που 'χει βγάλει έναν γιο ατσίδα!!!
Ως γνωστόν δεν είναι δύσκολο να "λαλήσει" ένας άνθρωπος... ειδικά όταν ακούει τον ΓΑΠ...
Για τους υπόλοιπους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου