Σοφόν το ασαφές...

Tου Παντελη Mπουκαλα

«Το ερώτημα που θα διατυπωθεί στο δημοψήφισμα αφορά τα θεμελιώδη συμφέροντα του ελληνικού λαού, ενόψει της συγκεκριμένης οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης». Δηλαδή; Τι ακριβώς είχε κατά νουν, τι ήθελε να πει ο κ. Καστανίδης, που τυγχάνει ο πατέρας της φράσης που παρατέθηκε λίγο πριν; Και πόσο νόημα χάθηκε στη μικρότατη διαδρομή από το μυαλό στη γλώσσα, από τη σκέψη στη διατύπωση; Αλλά όχι. Το ερώτημα είναι άλλο: υπήρχε στ’ αλήθεια σκέψη, ξεκάθαρη και οργανωμένη, ή ο υπουργός των Εσωτερικών σκόπευε απλώς να αποδείξει ότι το «μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας» δεν είναι λόγος κενός;

Το τελευταίο που θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος από τον κ. Καστανίδη είναι η σαφήνεια. Ο δημόσιος λόγος του, όλο περικοκλάδες και άγχος λογιοσύνης, τον έχει κατατάξει στη χορεία των πολιτικών που ακόμα και για να πουν το μονολεκτικό «Καλημέρα» χρειάζονται μια ντουζίνα λέξεις, επιλεγμένες με βάση τον ήχο τους, τον γδούπο μάλλον, παρά το νόημά τους. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να μην είναι ο εαυτός του, στην υψηλότερη (δηλαδή ασαφέστερη) εκδοχή και προχθές, στη Βουλή, οπότε και προανήγγειλε ένα δημοψήφισμα που ούτε πότε θα γίνει ξέρουμε, ούτε ποιο το ερώτημά του, ούτε καν αν η κυβέρνηση έχει πράγματι αποφασίσει τη διενέργειά του και έχει κάνει τη σχετική προεργασία.

Από τις σκωπτικές αντιδράσεις πάντως αρκετών υπουργών συνάγεται ότι έχουμε και πάλι ένα επεισόδιο τυπικά πασοκικό: εντυπωσιοθηρικός αυτοσχεδιασμός, προσωπικές στρατηγικές, διαλυτική πολυφωνία (αν βέβαια θεωρηθεί παραγωγή πολιτικού λόγου η παραγωγή θορύβου), παιδαριώδης προπαρασκευή, συντονισμός τέτοιος που να καθιστά αναγκαία την προσθήκη και τρίτου και τέταρτου αντιπροέδρου στο κυβερνητικό σχήμα, μιας και οι δύο ήδη υπάρχοντες, αλλά και ο επικεφαλής τους πρωθυπουργός, αδυνατούν να κάνουν τη δουλειά αυτή, όπως και τόσες άλλες. Μια ΔΕΚΟ γεμάτη σοφούς συμβούλους, επί της ουσίας αργόσχολους, αλλά χωρίς κανέναν όντως υπεύθυνο, αυτό είναι η κυβέρνηση.

Δημοψήφισμα, καθημερινό, είναι οι απεργίες, οι στάσεις εργασίας, οι διαδηλώσεις, οι καταλήψεις, η παρουσία των Αγανακτισμένων· είναι όλα όσα οι τροϊκανιστές μας τα χρεώνουν υποτιμητικά στο «συνδικαλιστικό κατεστημένο», ενώ είναι σαφές ότι αποτελούν κοινωνικές εκδηλώσεις που σε πολλά υπερβαίνουν το κομματικοσυνδικαλιστικό σύστημα. Μιας μορφής δημοψήφισμα είναι και οι δημοσκοπήσεις, με τα σαρωτικά αντικυβερνητικά ποσοστά τους. Αν δεν αρκούν αυτά, αν δεν αρκεί η φωνή λαού όπως ήδη ακούγεται, ας γίνει και το δημοψήφισμα που προανήγγειλε ο κ. Καστανίδης, αιφνιδιάζοντας ακόμα και τον εαυτό του. Μόνο να μην κληθούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα: «Συμφωνείτε να θυσιαστείτε για το καλό της πατρίδας, που θα σας πούμε εμείς πoιο είναι, ή προτιμάτε να καταγραφείτε από την Ιστορία σαν φιλοτομαριστές και καταστροφείς του τόπου;».

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ