ΜΙΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ...

Υποτίθεται ότι τα blog είναι ηλεκτρονικά ημερολόγια οπότε σαν τέτοιο θα το χρησιμοποιήσω και γω... τουλάχιστον σήμερα.
Δυστυχώς είχα μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία και ομολογώ ότι αν και το περίμενα με ξένισε.
Από τις εσωκομματικές εκλογές και το τι έγινε στα Χανιά είχα πει σε μία φίλη μεγάλης ηλικίας, πραγματική κυρία και από χρόνια στέλεχος της ΝΟΔΕ με μεγάλη προσφορά, ότι ενδιαφέρομαι να ασχοληθώ και να προσφέρω στο κόμμα. Όπως έχω ξαναγράψει, εκ πεποιθήσεως ποτέ στην  ζωή μου δεν γράφτηκα ούτε οργανώθηκα σε οποιοδήποτε κόμμα αν και ανέκαθεν όλη μου η οικογένεια υποστήριζε ενεργά την ΝΔ με διάφορους τρόπους, αλλά αφού το έκανα στις εσωκομματικές εκλογές ας μην μείνω απλώς εγγεγραμμένη.
Σήμερα λοιπόν, η κυρία αυτή με πολύ καλή διάθεση μου τηλεφώνησε και μου πρότεινε να πάω μαζί της στην διευρυμένη συνεδρίαση της ΝΟΔΕ (απλώς να παραστώ) έτσι ώστε να ακούσω για τα διαδικαστικά, για τα οποία ως άσχετη, ρώταγα συνέχεια και την είχα τρελάνει.
“Πρόκειται, μου είπε, για μία συζήτηση-ενημέρωση για την οργάνωση αλλά και τις διαδικασίες της προετοιμασίας του συνεδρίου.”
Παρόντες θα ήταν ο κ. Αγγελάκας (γραμματέας οργανωτικού), ο κ. Λουλουδάκης (υπεύθυνος οργανωτικού Κρήτης) αλλά και δύο άλλοι κύριοι των οποίων τα ονόματα δεν συγκράτησα.
Έτσι λοιπόν και το τόλμησα.
Καλά να πάθω αφού ήξερα το τι γίνεται και το τι κλίμα επικρατεί!
Τέλος πάντων.
Με το που άρχισε η συνεδρίαση στην κατάμεστη και γεμάτη καπνούς αίθουσα της ΝΟΔΕ ξεκίνησε ο χαμός.
Στην αρχή μερικοί “παλιοί” διαμαρτύρονταν με διάφορους χαρακτηρισμούς για την παρουσία μελών που δεν ανήκουν στην “κλειστή” ΝΟΔΕ. Ακολούθησαν σκηνές απείρου κάλους. Πήγε να μιλήσει ο κ. Αγγελάκας και άκουσε το αμίμητο “Κάτσε κάτω ρε, έχουμε πρόεδρο”(!!!), μιλούσε ο Μ. Βολουδάκης (τ. βουλευτής) και του φώναζαν πολύ “δημοκρατικά”... να μην μιλάει(!!!), πήρε κάποια στιγμή τον λόγο ο Χ. Μαρκογιαννάκης (βουλευτής) όπου τους ζήτησε να είναι πιο κόσμιοι και να συμφωνήσουν όλοι ότι ο κόσμος θα μείνει αλλά μόνο τα μέλη της ΝΟΔΕ θα έχουν δικαίωμα λόγου.
Ωραία, σκέφτηκα, εγώ να ακούσω ήρθα και καμία όρεξη δεν έχω να μιλήσω οπότε καλά κάθομαι.
Επανέλαβε την πρόταση ο πρόεδρος, ηρέμησαν... κάπως τα πνεύματα και άρχισε η παρουσίαση των ομιλητών από την Αθήνα.
Σε κάθε όνομα υπήρχαν αποδοκιμασίες, όχι και τόσο κόσμιες, αλλά εκεί που έγινε ο χαμός ήταν με την παρουσίαση κάποιου κυρίου ο οποίος είχε κάτι να κάνει με την περιφέρεια Κρήτης (δυστυχώς συνεχίζω να μην έχω ενημερωθεί για τα οργανωτικά).
Όπως είναι πολύ φυσικό, έχοντας ακούσει πενήντα φορές από το “δημοκρατικό” ακροατήριο ότι αυτοί έχουν κάνει αγώνες, έχουν δώσει το αίμα τους για την παράταξη και διάφορα άλλα σχετικά που θύμιζαν φοιτητικές συνελεύσεις(!!!) κούνησα με λύπη το κεφάλι μου.
Κάποιος από αυτά τα απολιθώματα της παράταξης άρχισε να φωνάζει ότι κουνώντας το κεφάλι μου τους κοροϊδεύω και δεν έχω δουλειά εκεί.
Μέσα στον χαμό είπα ότι δεν κοροϊδεύω αλλά λυπάμαι και ντρέπομαι για όσα γίνονται αλλά ήδη είχε μπει η φωτιά.
Σηκώθηκα λοιπόν, πλησίασα τον πρόεδρο, του είπα ποια είμαι, του είπα ότι είναι ντροπή αυτό που γίνεται, του είπα ότι λυπάμαι που σκέφτηκα να ασχοληθώ με το κόμμα και έφυγα κάτω από αποδοκιμασίες.

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι σκεφτόμουν όταν θέλησα να ασχοληθώ αφού μια ζωή σε αυτήν την πόλη ξέρω ανθρώπους και καταστάσεις.
Θέλω να πιστεύω πώς οι άνθρωποι που με ξέρουν δεν αισθάνθηκαν καλά με τα όσα έγιναν... αλλά πάλι αυτοί ξέρουν καλύτερα πως δουλεύει το σύστημα και προφανώς το ανέχονται.
Όλοι εσείς λοιπόν που ασχολείστε με την οργάνωση και στήριξη του κόμματος, όλοι προχωρημένης ηλικίας και έχοντας μείνει στους “αγώνες” σας του '80 έχετε καταντήσει το κόμμα στα χάλια που είναι άνευρο και απολιθωμένο, και έτσι όπως είδα τα πράγματα δεν έχει και πολλές ελπίδες καλυτέρευσης.
Σας πληροφορώ λοιπόν κύριοι, ότι αν περιμέναμε από τους “αγώνες” σας καήκαμε. Για να εκλεγεί η κυβέρνηση της ΝΔ επιτέλους το 2004, αγώνα έκανε ο απλός κόσμος που απλώς ψηφίζει, άντε παίζει και παλαμάκια καμιά φορά, αλλά προσπαθεί καθημερινά να μαζέψει ψήφους για το κόμμα τις περισσότερες φορές μάλιστα χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα. Το κόμμα της ΝΔ μαζεύει χιλιάδες ψήφους στα Χανιά και ο κάθε πολιτευτής μετράει χιλιάδες ψήφους σε κάθε εκλογές χωρίς να ξέρει ούτε τους μισούς που τον ψηφίζουν. Δεν είσαστε εσείς το κόμμα... ή τουλάχιστον έτσι ελπίζω!
Μην έχοντας ξαναασχοληθεί με τα οργανωτικά πήρα μία ωραία γεύση “δημοκρατικών” διαδικασιών σε ένα “ανοιχτό” κόμμα.
Προφανώς το “σφουγγάρι” το πήρε μόνο ο Σαμαράς και η Μπακογιάννη είναι εδώ (αλίμονο...Χανιά!) με τα διάφορα τσιράκια να την εκθέτουν με την συμπεριφορά τους γιατί δεν θέλω να πιστεύω ότι αυτό είναι το επίπεδό της...
Νομίζω λοιπόν ότι αυτό ήταν...
Δεν θα το ξανακάνω...
Ή τουλάχιστον έτσι λέω τώρα...
Φοβάμαι πάντως ότι εκεί μέσα θα χάσω κάθε ιδέα για το κόμμα αλλά και κάθε ίχνος κοινής λογικής...