Περνώντας… ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία...

Όταν έχεις συνηθίσει στις διαπιστώσεις, τις καταγγελίες, τις ρητορικές «επαναστατικές» γυμναστικές κι έρχεται η στιγμή που, από τις συνθήκες, οφείλεις να πάρεις κρίσιμες αποφάσεις και να διαχειριστείς την πραγματικότητα κι όχι έναν ιδεατό, «φιλολογικό» κόσμο, το αποτύπωμα που αφήνεις με τις πρωτοβουλίες σου, χαρακτηρίζει και την αντίληψη σου για την εξουσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από ένα κόμμα με αναφορές και συνιστώσες μέχρι και τον αντιεξουσιαστικό χώρο, «προστάτης» των λαθρομεταναστών, μια «εκσυγχρονισμένη» ιδεολογική μετεξέλιξη του ΚΚΕ, βρέθηκε στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων, αναγκασμένο να αναλάβει ευθύνες για το σαφή καθορισμό της πορείας του τόπου. Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα!!

Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ που εκτόξευσε τα εκλογικά ποσοστά του οφειλόταν στο μήνυμα άμεσης καταγγελίας που μνημονίου χωρίς έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Ακόμα κι αν ο τρόπος επίτευξης αυτού του στόχου παρέμενε ασαφής, ακόμα κι αν η περιγραφή της επόμενης μέρας ήταν γενικόλογα ειδυλλιακή, πολλοί πείστηκαν ότι ο Τσίπρας μπορεί να διαθέτει τη μέθοδο για να συνδυάσει την παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια με την ολοσχερή αθέτηση της υπάρχουσας συμφωνίας.

Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, αποδείχτηκε πόσο κενή λόγου ήταν η πρόταση του!!

Η γνωστή πανσπερμία ιδεών που χαρακτηρίζει διαχρονικά αυτό το χώρο, αναδείχτηκε σε όλος της το μεγαλείο.

Το πρωί ο Τσίπρας δηλώνει ότι καταγγέλλει το μνημόνιο, ζητεί λογιστικό έλεγχο του χρέους, κρατικοποιεί τις τράπεζες και καταργεί μονομερώς ψηφισθέντες νόμους και μέχρι το βράδυ της ίδιας ημέρας εξέχοντες εκπρόσωποι του, έχουν μετατρέψει αυτό το σκεπτικό από «εθνικοαπελευθερωτική» κίνηση σε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με την Τρόικα για ένα νέο (ισορροπημένο και λιγότερο κοινωνικά άδικο) μνημόνιο. Ο παραλογισμός άρχισε!!

Όταν καταγγέλλεις δεν διαπραγματεύεσαι και τανάπαλιν!

Όταν θεωρείς ότι δικαιούσαι στα πλαίσια των διεθνών σχέσεων να προχωρήσεις ουσιαστικά σε μονομερή διαγραφή χρέους (από τη στιγμή που δεν δέχεσαι τη νομιμότητα του!) δεν νοείται να απαιτείς από τους άλλους να ασπαστούν το προσωπικό σου σκεπτικό και να μην προχωρήσουν σε μονομερή απόσυρση της χρηματοδότησης.

Όταν απορρίπτεις πλήρως ένα πλαίσιο θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος και για την προοπτική της δικής σου απόρριψης από τους άλλους.

Κι αυτό όπως έχουμε πολλές φορές εξηγήσει είναι πολύ πιθανό να σε οδηγήσει σε οικειοθελή έξοδο από το ευρώ, αφού λόγω ελλειμμάτων θα αναγκαστείς να περικόψεις δραστικά δημόσιες δαπάνες (εισοδήματα, κοινωνικό κράτος), φέρνοντας τα σε επίπεδα δραχμής, χωρίς την ελάχιστη ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και των εξαγωγών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε ελάχιστες μέρες, έστω και με τη νοητή επαφή με τη διαχείριση των δημοσίων ζητημάτων, εκδήλωσε όλα τα κλασικά συμπτώματα της «εξουσιο-ίωσης».

Αλαζονεία, αμετροέπεια, επιθετικότητα, καθεστωτική αντίληψη.

Οι υπέρμαχοι των συνεργασιών αξιώνουν την πιεστική καθολική αποδοχή των θέσεων τους από την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα.

Προσαρμόζουν το μήνυμα των εκλογών στις δικές τους επιδιώξεις κι επιχειρούν να χωρέσουν τη λαϊκή ψήφο σε αυτές.

Συγχέουν την καταδίκη μιας αδιέξοδης πολιτικής οριζόντιων περικοπών και υπερφορολόγησης με την άκριτη αποδοχή υπερφίαλων αιτιάσεων.

Μπερδεύουν την αποστροφή από τις μεταπολιτευτικές πολιτικές παθογένειες με τη στήριξη ξεπερασμένων αριστερών ιδεοληψιών που τις συντηρούν.

Παρερμηνεύουν την απαίτηση για μια Νέα Μεταπολίτευση μετατρέποντας τη σε ευκαιρία ετεροχρονισμένης δικαίωσης κι όχι σε έναυσμα θεσμικής, κρατικής και οικονομικής ανασυγκρότησης.

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

ΠΗΓΗ  ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ