Του Νικου Κωνσταντάρα Ενα από τα δύο συμβαίνει: ή ολόκληρη η διεθνής κοινότητα συνωμότησε εναντίον των Ελλήνων, με πολλούς πολιτικούς και άλλους παράγοντες της δημόσιας ζωής να συμπράττουν στην παγίδευσή τους στον άπατο λάκκο του χρέους ή εμείς κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα και ετοιμαζόμαστε να κάνουμε άλμα στο κενό.
Εάν ισχύει το πρώτο σύντομα θα πανηγυρίζουμε, επειδή οι ετερόκλητες πολιτικές δυνάμεις που μάχονται τη δανειακή σύμβαση και το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων βγήκαν ενισχυμένες από τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Αμεσα θα αποκαλύψουν την μπλόφα των δανειστών, θα ακυρώσουν τα μέτρα λιτότητας, θα επιστρέψουμε στην προ-μεταρρυθμίσεων κατάσταση, στο 2009 ας πούμε, όταν το έλλειμμά μας ήταν 24 δισ. ευρώ. Τότε, οι πολέμιοι του Μνημονίου θα μπορούν να μιλούν με νέο στόμφο για προδοσίες και κρεμάλες - και να μοιράζουν στον λαό το χρήμα που οι προδότες έκρυβαν.
Εάν όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική, εάν οι εταίροι μας δεν μπλοφάρουν, εάν τα φορολογικά έσοδα δεν επαρκούν για να καλύψουν μισθούς, συντάξεις και άλλες υποχρεώσεις, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει και ο λαός της θα καταδικαστεί στη φτώχεια και την απαξίωση. Θα ζούμε με το αποτέλεσμα για πολλά χρόνια, όταν ο πυρετός και οι συγκρούσεις αυτών των ημερών θα έχουν ξεχαστεί.
Οι πολέμιοι της δανειακής σύμβασης, οι εχθροί κάθε μεταρρύθμισης, απολαμβάνουν τη δικαίωσή τους από τη λαϊκή ετυμηγορία. Ξεχνούν ότι η θεαματική αύξηση της επιρροής τους δεν σημαίνει αναγκαστικά δικαίωση της πολιτικής τους, αλλά πηγάζει από την κατάρρευση των «κομμάτων εξουσίας», τα οποία χρεώνονται την εθνική αποτυχία, και από την επιτυχία του μηνύματος ότι η πολιτική των δύο τελευταίων χρόνων ήταν μια πλεκτάνη με στόχο την καταλήστευση του λαού.
Αυτό που κάνει ο Αλέξης Τσίπρας είναι πολύ έξυπνο, αλλά και παρακινδυνευμένο: θέτει θέμα λογιστικού ελέγχου του χρέους, υπονοώντας ότι τα δάνεια δεν ήταν αναγκαία· την ίδια ώρα, με την απόλυτη απόρριψη του Μνημονίου, αναλαμβάνει την ευθύνη για ό,τι συμβεί στην οικονομία απ’ εδώ και πέρα.
Ο κ. Τσίπρας έριξε μια ζαριά που είτε θα αποκαλύψει τη συνωμοσία εναντίον της χώρας μας είτε θα μας σπρώξει στην καταστροφή. Είτε συμφωνούμε μαζί του είτε όχι, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, για το καλό της χώρας, είναι να ελπίζουμε ότι έχει δίκιο. Ο κ. Τσίπρας δεν χρειάζεται να γίνει πρωθυπουργός για να κατευθύνει τα γεγονότα: οι ιδέες του έχουν ήδη θριαμβεύσει και αυτό θα φανεί σαφέστατα αν γίνουν νέες εκλογές σύντομα.
Είναι αδιανόητο ότι η τύχη της Ελλάδας μπορεί να κρίνεται όχι μόνο από την εγκληματική ανικανότητα προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά και από την έκβαση μιας αφελέστατης μπλόφας. Το μόνο καλό αυτών των ημερών είναι ότι όποιος πολιτικός διαθέτει ίχνος σοβαρότητας θα αισθανθεί επιτέλους την ανάγκη να συγκρουστεί με την κυρίαρχη ιδεοληψία, έστω και αν βρεθεί εκτεθειμένος στα βέλη των μωρών δημαγωγών.
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου