Tης Mαριας Kατσουνακη
Η διαδικασία των διερευνητικών εντολών για τον σχηματισμό κυβέρνησης όχι μόνο αποβαίνει άκαρπη αλλά, επιπλέον, ευτελίζεται.
Καταλήγει σε μνημείο ασυνεννοησίας, ένα παιχνίδι λυγμών και εκκλήσεων, ανάμεσα σε τρεις κυρίως παίκτες, με τον ΣΥΡΙΖΑ να σέρνει τον χορό της άρνησης, περιφέροντας την εντολή ως προεκλογικό φέιγ βολάν, με «ναι μεν αλλά» που οδηγούν στην κατεδάφιση κάθε προσπάθειας (αν υποθέσουμε ότι καταβάλλεται πράγματι προσπάθεια) και με παρωχημένα (γιατί είναι περισσότερο από ευανάγνωστα) επικοινωνιακά τερτίπια.
Ενώ όλοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης είναι το βασικό μέλημά τους, θέτουν προϋποθέσεις που οδηγούν αναπόφευκτα στην εμπλοκή οποιασδήποτε συμφωνίας, ο Φώτης Κουβέλης προτείνει τη συγκρότηση Οικουμενικής κυβέρνησης, «με πολιτικά φερέγγυα πρόσωπα, που θα ενσωματώνει και θα σέβεται το μήνυμα της λαϊκής ετυμηγορίας» και τον χαρακτηρίζουν «Καρατζαφέρη της Αριστεράς», ο ΣΥΡΙΖΑ διαφημίζει επικείμενη επικοινωνία του με τον Ολάντ και τρώει πόρτα (καλά δε βρέθηκε κανείς να τον ενημερώσει για το διπλωματικό πρωτόκολλο;), η τρομοκρατία των ξυλοδαρμών, απ’ όπου κι αν προέρχεται, (δημοσιογράφου του ΣΚΑΪ στα Εξάρχεια, μεταναστών στην Καλλιθέα), καταφέρει ισχυρούς μώλωπες στο σώμα της δημοκρατίας.
Οσο η κρίση βαθαίνει τόσο ο έξω κόσμος (ο εκτός Ελλάδος δηλαδή) αδυνατεί να επικοινωνήσει με τα εντός της χώρας τεκταινόμενα. Σε προχθεσινή ανταπόκριση του BBC, o δημοσιογράφος μετέφερε ένα ρεπορτάζ γεμάτο από ερωτήματα: θέλει η Ελλάδα το ευρώ ή όχι, την ενδιαφέρει η παραμονή της στην Ευρωζώνη ή όχι. Κάπως έτσι. Μόνο με απορία, χωρίς απαντήσεις.
Ενώ εδώ λοιπόν τα κόμματα παίζουν την τυφλόμυγα, με το ρεσιτάλ αμετροέπειας του ΣΥΡΙΖΑ να καταργεί τη λογική και να ενισχύει το φαντασιακό των ψηφοφόρων, ο υπόλοιπος κόσμος όλο και απομακρύνεται.
Η Ελλάδα απομονώνεται μέσα στη δίνη εσωτερικών προβλημάτων, παρακολουθώντας κόμματα που έχουν ως πρόταγμα την επιβίωσή τους και όχι τη διάσωση της χώρας, κοιτάζοντας με εχθρότητα και διαρκή καχυποψία τους ξένους, διχασμένη, φοβισμένη και για τούτο όλο και πιο ασύντακτη όλο και πιο επιθετική.
Οι χώρες σε κρίση ακονίζουν τη διαπραγματευτική τους ικανότητα, προσπαθούν να ανοίξουν δρόμους για να την υπερβούν.
Η Ελλάδα πώς θα διαπραγματευτεί την αλλαγή των συνθηκών της;
Με ποιους και πότε;
Αλλά ξέχασα.
Οι άλλοι θα περιμένουν υπομονετικά στον προθάλαμο μέχρι να αποφασίσουμε.
Γιατί δεν είμαστε μόνο μάγκες και ωραίοι αλλά και μοιραίοι.
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου