Εγκλημα εξ αγνοίας;...

Tου Πάσχου Μανδραβέλη

Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της συζήτησης στο Προεδρικό Μέγαρο ήταν στο ξεκίνημα, τη στιγμή που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρουσίασε το non paper του κ. Παπαδήμου για την κατάσταση της οικονομίας και τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας.

Ως γνήσιος συνδικαλιστής (ιδιότητα αποκτηθείσα από τα μαθητικά θρανία), ο κ. Αλέξης Τσίπρας εστίασε την προσοχή του στη διαδικασία αντί του μηνύματος. «Για ποιο λόγο αυτή η επιστολή εμφανίζεται τώρα; Και για ποιο λόγο ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός δεν ενημέρωσε ως όφειλε τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς;», ρώτησε.

Ας μη σχολιάσουμε την συνωμοσιολογική υφή του πρώτου σκέλους· «Γιατί η επιστολή εμφανίζεται τώρα;» (Αμ πότε να εμφανιστεί; Οταν θα έχουμε χρεοκοπήσει;)

Το δεύτερο ερώτημα δείχνει άγνοια της κατάστασης; Σημαίνει ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έκανε τους σχεδιασμούς του όντας «ανενημέρωτος»;

Δεν ξέρουμε τι εμπεριείχε η άτυπη ενημέρωση του κ. Παπούλια από τον κ. Παπαδήμο, αλλά δεν χρειάζεται να είσαι Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να αντιληφθείς την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία.

Ούτε καν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Σήμερα λήγει το ομόλογο των 430 δισ. που δεν εντάχθηκε στο PSI.

Κάθε απόφαση έχει θετικά κι αρνητικά.

Αλλά ακόμη και για τέτοια «μικροποσά» (έρχονται οσονούπω πολύ μεγαλύτερα) ελλοχεύουν ατυχήματα.

Μια χώρα που είναι τόσο βαθιά στην κρίση έπρεπε να έχει όλο το πολιτικό δυναμικό της σε βάρδιες.

Να είναι όλοι στη γέφυρα του πλοίου για να συντονίζεται η προσπάθεια ώστε να μεγιστοποιείται το αποτέλεσμα.

Δεν μπορεί ο δεύτερος τη τάξη να είναι στην κουκέτα του για να λιθοβολεί ανευθύνως όσους προσπαθούν να σώσουν τον Τιτανικό.

Επίσης η εκτέλεση του προϋπολογισμού, σύμφωνα με τα δημοσιευθέντα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους δείχνει στο τετράμηνο Ιανουαρίου - Απριλίου πρωτογενές έλλειμμα 1,7 δισ. ευρώ.

Κι αυτά πριν περάσουμε στην παράλυση του κράτους και συνεπώς των φοροεισπρακτικών μηχανισμών λόγω εκλογών.

Αν συμβεί το μοιραίο, αυτό δηλαδή που εύχονται οι περισσότεροι του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει σχέδιο περικοπών όταν κλείσει και η τελευταία στρόφιγγα χρηματοδότησης του ελληνικού κράτους, δηλαδή αφού καταγγελθεί το Μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση;

Ή μήπως από τις οριζόντιες περικοπές των δαπανών θα περάσουμε στις οριζόντιες εισπράξεις καταπώς προτείνει ο κ. Μανώλης Γλέζος;

Βεβαίως σε μια τέτοια περίπτωση θα χρειαστούν μέτρα έκτακτης ανάγκης.

Τα 100 ευρώ μηνιαίως που θα δίνει κάθε φορολογούμενος με ετήσια εισοδήματα άνω των 20.000 ευρώ, μπορεί να είναι λίγα (και δεν θα πάνε στους αδύναμους όπως ρομαντικά προϋπολογίζει ο κ. Γλέζος· θα γίνουν μισθοί δημοσίων υπαλλήλων).

Πώς, όμως, θα μαζευτούν αυτά με δεδομένη τη διάλυση των κρατικών μηχανισμών και κυρίως με φορολογούμενους που έχουν διδαχθεί τόσο καιρό το «Δεν χρωστάω, δεν πληρώνω»;

Και τι θα κάνουν με την επί μακρόν καθαγιασμένη και τζάμπα πολιτική ανυπακοή;

Με τη βοήθεια της μισητής τρόικας και του απεχθέστερου Μνημονίου αποφύγαμε -έστω με αβαρίες- το παγόβουνο.

Τώρα κάποιοι επιμένουν να στρίψουμε το τιμόνι προς τα πάνω του.

Είναι εγκληματικό, αλλά αυτό δεν είναι καν το χειρότερο.

Θα είναι έγκλημα εξ αγνοίας που θα το πληρώσουν οι αδύναμοι και θα το πληρωθούν οι ατσίδες.

ΠΗΓΗ  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ