N. Δρανδάκης: "Οι επιδοτήσεις σε κοιμίζουν"
της Αλεξάνδρας Γκίτση
Για την πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών, των επιχειρηματιών αλλά και των κυβερνητικών παραγόντων τα κοινοτικά κονδύλια, εν προκειμένω τα λεφτά του ΕΣΠΑ, είναι μάννα εξ ουρανού για να πάρει ξανά μπροστά η οικονομική κι επιχειρηματική μηχανή της χώρας τη στιγμή που το τραπεζικό σύστημα έχει κλείσει τις στρόφιγγες χρηματοδότησης. Όχι για όλους.
Ο Νίκος Δρανδάκης του Taxibeat, μιας καινοτόμου εφαρμογής για τα smartphones, που έχει καταφέρει να κάνει πιο φιλική την εύρεση ταξί για τους χρήστες του όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, αποτελεί ίσως την εξαίρεση. Είναι κατά του τραπεζικού δανεισμού και χαρακτηρίζει συνταγή αποτυχίας τα κοινοτικά κονδύλια.
Όπως μας εξηγεί "τα κρατικά και τα ευρωπαϊκά κονδύλια είναι μια λάθος ιστορία. Σε εγκλωβίζουν. Σου προσφέρονται ως δωρεάν χρήμα, ενώ κανείς δεν αξιολογεί αυτό που κάνεις, την ιδέα σου. Δεν λέει ότι δεν μου αρέσει το πλάνο σου. Δεν στα δίνω γιατί είναι δικά μου λεφτά και τα πονάω".
Αντιθέτως "στα δίνουν κάτω από διαδικασίες γραφειοκρατικές και στο τέλος καταλήγεις ο πελάτης σου να μην είναι ο πελάτης σου, αλλά να είναι ο γραφειοκράτης".
Σύμφωνα με τον κ. Δρανδάκη, εξαιτίας αυτής της χρονοβόρας γραφειοκρατικής διαδικασίας "κάνεις περισσότερο focus στο να πάρεις την επιδότηση, με αποτέλεσμα όταν την πάρεις να έχεις χάσει το πιο σημαντικό που είναι η αγορά". Εξίσου αρνητικός είναι και στον τραπεζικό δανεισμό, τον οποίο χαρακτηρίζει κακή πρακτική.
Βέβαια, το ερώτημα που ανακύπτει είναι πού μπορεί να βρει λεφτά ένας νέος επιχειρηματίας, μια start up εταιρεία, προκειμένου να χρηματοδοτήσει την ιδέα του, αν δεν αποταθεί π.χ. στην τράπεζα ή στα κοινοτικά κονδύλια.
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα για τον κ. Δρανδάκη είναι απλή: "Προτιμάμε από τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι που έχουν διάθεση να μοιραστούν το ρίσκο μαζί μας και να βάλουν τα λεφτά τους να πάρουμε αυτά τα χρήματα. Χάνουμε ένα μερίδιο της εταιρείας, αλλά παίρνουμε υγιή λεφτά. Μοιραζόμαστε το ρίσκο με κάποιον που πιστεύει την ιδέα".
Η εξήγησή του ακόμη πιο απλή, αν και παραδέχεται ότι αυτός είναι ο δύσκολος τρόπος, αλλά είναι ο σωστός, όπως επισημαίνει. "Εάν δεν μπορείς να πείσεις για το επιχειρηματικό σου πλάνο κάποιον ο οποίος θα ρισκάρει για εσένα, τότε δεν αξίζει να πάρεις αυτά τα χρήματα".
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτός ο δρόμος είναι ο σωστός. Μάλιστα, αναφέρει αφοπλιστικά: "Γιατί και αναγκάζεσαι να κοιτάξεις εσωτερικά τι πάει λάθος με την ιδέα σου, τι πάει λάθος με εσένα για να το βελτιώσεις. Για να καταφέρεις να πείσεις αυτούς τους ανθρώπους και να πάρεις χρήματα τα οποία υπάρχουν και περιμένουν καλές ιδέες". Και προσθέτει: "Αν δεν καταφέρεις να τους πείσεις και δεν μπορέσεις να βρεις χρηματοδότηση, πιθανότατα η ιδέα σου να μην είναι καλή ή δεν τους έχει πείσει γιατί δεν λες καλά το story". Η ουσία κατά τον ίδιο "είναι πως θα φτιάξεις κάτι που έχει νόημα και θα πάρεις κεφάλαια επειδή προσφέρεις αξία".
Η εξέλιξη του Taxibeat
Στην προκειμένη περίπτωση ο Νίκος Δρανδάκης και η ομάδα του Taxibeat κατάφερε να πείσει αρχικά το Openfund από όπου έλαβε τα πρώτα 45.000 ευρώ για να ξεκινήσει να τρέχει η ιδέα και εκ των υστέρων επενδυτές, κάποιοι εκ των οποίων Έλληνες οι οποίοι πείστηκαν από το story του και έχουν ρίξει περί το 1 εκατ. ευρώ αποκτώντας κομμάτι της εταιρείας.
Και αν για την ομάδα του Taxibeat και τον Νίκο Δρανδάκη ήταν σχετικά εύκολο να πουλήσουν την ιδέα τους σε επενδυτικά κεφάλαια -σημειώνεται ότι το Taxibeat είναι το τρίτο start up που δημιουργεί ο κ. Δρανδάκης-, μιας και μιλάνε την ίδια γλώσσα, το στοίχημα ήταν να πειστούν οι ταξιτζήδες. Μια επαγγελματική ομάδα η οποία ούτε ιδιαίτερη επαφή με την τεχνολογία έχει ούτε ιδιαίτερα ανοικτή φαίνεται να είναι σε νέες ιδέες.
Η ιστορία και η εξέλιξη του Taxibeat στην Ελλάδα απέδειξε ότι η αγορά ακόμη και παραδοσιακών κλειστών κλάδων είναι ανοικτή σε καλές ιδέες που μπορούν να ενισχύσουν το εισόδημά τους. Όπερ και εγένετο. Η κρίση βοήθησε το Taxibeat, όπως λέει ο κ. Δρανδάκης.
Όπως εξηγεί "στην Αθήνα οι ταξιτζήδες ήταν μέσα στην κρίση και ήταν ανοικτοί να ακούσουν μια νέα υπηρεσία που θα τους βοηθήσει να πάρουν έστω και έναν πελάτη παραπάνω". Παραδέχεται ωστόσο ότι "εάν ξεκινούσαν αυτήν την προσπάθεια πριν από τέσσερα χρόνια ήταν πολύ πιθανό οι περισσότεροι από τους ταξιτζήδες να μην ενδιαφέρονταν".
Σήμερα πάντως όσοι δουλεύουν συστηματικά με το Taxibeat κερδίζουν 5 πελάτες την ημέρα κατά μέσο όρο, αν και υπάρχουν και κάποιοι που μπορούν να κερδίσουν 7, 8 ή ακόμη και 10 ημερησίως.
Για να καταλάβουμε την τάξη μεγέθους αρκεί να αναφέρουμε ότι 10-12 πελάτες ανά βάρδια είναι ένας ικανοποιητικός αριθμός τη σήμερον ημέρα για έναν ταξιτζή, όταν πριν από λίγα χρόνια εξυπηρετούσε τουλάχιστον 20.
Τι είναι το Taxibeat ... και η συνέχεια του άρθρου στο euro2day.gr
Ο Νίκος Δρανδάκης του Taxibeat, μιας καινοτόμου εφαρμογής για τα smartphones, που έχει καταφέρει να κάνει πιο φιλική την εύρεση ταξί για τους χρήστες του όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, αποτελεί ίσως την εξαίρεση. Είναι κατά του τραπεζικού δανεισμού και χαρακτηρίζει συνταγή αποτυχίας τα κοινοτικά κονδύλια.
Όπως μας εξηγεί "τα κρατικά και τα ευρωπαϊκά κονδύλια είναι μια λάθος ιστορία. Σε εγκλωβίζουν. Σου προσφέρονται ως δωρεάν χρήμα, ενώ κανείς δεν αξιολογεί αυτό που κάνεις, την ιδέα σου. Δεν λέει ότι δεν μου αρέσει το πλάνο σου. Δεν στα δίνω γιατί είναι δικά μου λεφτά και τα πονάω".
Αντιθέτως "στα δίνουν κάτω από διαδικασίες γραφειοκρατικές και στο τέλος καταλήγεις ο πελάτης σου να μην είναι ο πελάτης σου, αλλά να είναι ο γραφειοκράτης".
Σύμφωνα με τον κ. Δρανδάκη, εξαιτίας αυτής της χρονοβόρας γραφειοκρατικής διαδικασίας "κάνεις περισσότερο focus στο να πάρεις την επιδότηση, με αποτέλεσμα όταν την πάρεις να έχεις χάσει το πιο σημαντικό που είναι η αγορά". Εξίσου αρνητικός είναι και στον τραπεζικό δανεισμό, τον οποίο χαρακτηρίζει κακή πρακτική.
Βέβαια, το ερώτημα που ανακύπτει είναι πού μπορεί να βρει λεφτά ένας νέος επιχειρηματίας, μια start up εταιρεία, προκειμένου να χρηματοδοτήσει την ιδέα του, αν δεν αποταθεί π.χ. στην τράπεζα ή στα κοινοτικά κονδύλια.
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα για τον κ. Δρανδάκη είναι απλή: "Προτιμάμε από τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι που έχουν διάθεση να μοιραστούν το ρίσκο μαζί μας και να βάλουν τα λεφτά τους να πάρουμε αυτά τα χρήματα. Χάνουμε ένα μερίδιο της εταιρείας, αλλά παίρνουμε υγιή λεφτά. Μοιραζόμαστε το ρίσκο με κάποιον που πιστεύει την ιδέα".
Η εξήγησή του ακόμη πιο απλή, αν και παραδέχεται ότι αυτός είναι ο δύσκολος τρόπος, αλλά είναι ο σωστός, όπως επισημαίνει. "Εάν δεν μπορείς να πείσεις για το επιχειρηματικό σου πλάνο κάποιον ο οποίος θα ρισκάρει για εσένα, τότε δεν αξίζει να πάρεις αυτά τα χρήματα".
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτός ο δρόμος είναι ο σωστός. Μάλιστα, αναφέρει αφοπλιστικά: "Γιατί και αναγκάζεσαι να κοιτάξεις εσωτερικά τι πάει λάθος με την ιδέα σου, τι πάει λάθος με εσένα για να το βελτιώσεις. Για να καταφέρεις να πείσεις αυτούς τους ανθρώπους και να πάρεις χρήματα τα οποία υπάρχουν και περιμένουν καλές ιδέες". Και προσθέτει: "Αν δεν καταφέρεις να τους πείσεις και δεν μπορέσεις να βρεις χρηματοδότηση, πιθανότατα η ιδέα σου να μην είναι καλή ή δεν τους έχει πείσει γιατί δεν λες καλά το story". Η ουσία κατά τον ίδιο "είναι πως θα φτιάξεις κάτι που έχει νόημα και θα πάρεις κεφάλαια επειδή προσφέρεις αξία".
Η εξέλιξη του Taxibeat
Στην προκειμένη περίπτωση ο Νίκος Δρανδάκης και η ομάδα του Taxibeat κατάφερε να πείσει αρχικά το Openfund από όπου έλαβε τα πρώτα 45.000 ευρώ για να ξεκινήσει να τρέχει η ιδέα και εκ των υστέρων επενδυτές, κάποιοι εκ των οποίων Έλληνες οι οποίοι πείστηκαν από το story του και έχουν ρίξει περί το 1 εκατ. ευρώ αποκτώντας κομμάτι της εταιρείας.
Και αν για την ομάδα του Taxibeat και τον Νίκο Δρανδάκη ήταν σχετικά εύκολο να πουλήσουν την ιδέα τους σε επενδυτικά κεφάλαια -σημειώνεται ότι το Taxibeat είναι το τρίτο start up που δημιουργεί ο κ. Δρανδάκης-, μιας και μιλάνε την ίδια γλώσσα, το στοίχημα ήταν να πειστούν οι ταξιτζήδες. Μια επαγγελματική ομάδα η οποία ούτε ιδιαίτερη επαφή με την τεχνολογία έχει ούτε ιδιαίτερα ανοικτή φαίνεται να είναι σε νέες ιδέες.
Η ιστορία και η εξέλιξη του Taxibeat στην Ελλάδα απέδειξε ότι η αγορά ακόμη και παραδοσιακών κλειστών κλάδων είναι ανοικτή σε καλές ιδέες που μπορούν να ενισχύσουν το εισόδημά τους. Όπερ και εγένετο. Η κρίση βοήθησε το Taxibeat, όπως λέει ο κ. Δρανδάκης.
Όπως εξηγεί "στην Αθήνα οι ταξιτζήδες ήταν μέσα στην κρίση και ήταν ανοικτοί να ακούσουν μια νέα υπηρεσία που θα τους βοηθήσει να πάρουν έστω και έναν πελάτη παραπάνω". Παραδέχεται ωστόσο ότι "εάν ξεκινούσαν αυτήν την προσπάθεια πριν από τέσσερα χρόνια ήταν πολύ πιθανό οι περισσότεροι από τους ταξιτζήδες να μην ενδιαφέρονταν".
Σήμερα πάντως όσοι δουλεύουν συστηματικά με το Taxibeat κερδίζουν 5 πελάτες την ημέρα κατά μέσο όρο, αν και υπάρχουν και κάποιοι που μπορούν να κερδίσουν 7, 8 ή ακόμη και 10 ημερησίως.
Για να καταλάβουμε την τάξη μεγέθους αρκεί να αναφέρουμε ότι 10-12 πελάτες ανά βάρδια είναι ένας ικανοποιητικός αριθμός τη σήμερον ημέρα για έναν ταξιτζή, όταν πριν από λίγα χρόνια εξυπηρετούσε τουλάχιστον 20.
Τι είναι το Taxibeat ... και η συνέχεια του άρθρου στο euro2day.gr
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :
Είχα ασχοληθεί και στο παρελθόν με τους "ιδιώτες" που έχουν πάψει να είναι ιδιώτες.
Χαίρομαι που και σήμερα υπάρχουν επιχειρηματίες, σωστοί και έντιμοι, οι οποίοι δεν βασίζονται σε επιδοτήσεις και δάνεια αλλά πιστεύουν στην ιδέα τους και στην "αυτο"χρηματοδότησή της.
Μακάρι να υπάρξουν κι άλλες γιατί η "μαγιά" υπάρχει.
Απλά πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε αλλιώς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου