Του Γιώργου Κράλογλου
Με θεατρινισμούς «απελπισίας» οι «δυνάμεις προστασίας» του κρατισμού, των συντεχνιών και της διαπλοκής κομμάτων και αγοράς «χάιδεψαν» τους πελάτες τους, χαρακτηρίζοντας πραξικόπημα το πολυνομοσχέδιο στο οποίο, επιτέλους μετά από 40 χρόνια, νομοθετήθηκαν και κανόνες απαγόρευσης του κράτους να «πατρονάρει» την αγορά «προστατεύοντας» συγκεκριμένες επαγγελματικές συντεχνίες.
Γιατί περί αυτού πρόκειται αν σκεφτεί κανείς ότι δεν είναι δουλειά του κράτους να ορίζει ποιος μπορεί να πουλάει ό,τι ψωμί θέλει και σε ποια μαγαζιά απαγορεύεται να μπαίνει βιτρίνα με ψωμιά.
Δεν είναι δουλειά του υπουργείου Ανάπτυξης να ασχολείται αν τα τσιγάρα πρέπει να τα πουλάνε μόνο οι περιπτεράδες και τα ψιλικατζίδικα και δεν μπορούν να τα πουλάνε όσοι θεωρούν ότι θα έχουν κέρδος και θα εξυπηρετήσουν και τους πελάτες. Το υπουργείο Ανάπτυξης να κοιτάξει μόνο τον σχεδιασμό της ανάπτυξης και αν τον κάνει καλά του φτάνει αυτή η δουλειά.
Αλίμονο αν συνέχιζε να ασχολείται να υποχρεώνει τις κυρίες να πηγαίνουν τις γατούλες τους μόνο σε κτηνίατρο-έμπορο (καθώς και οι κτηνίατροι και οι φαρμακοποιοί έμποροι έχουν καταντήσει) και να χαρακτηρίζει παράνομο τον έμπορο σκυλοτροφής επειδή δεν είναι κτηνίατρος αλλά διαθέτει κτηνίατρο στο μαγαζί.
Μπράβο λοιπόν στο πολυνομοσχέδιο.
Προσωπικά πιστεύω ότι οι απελευθερώσεις αυτές στην αγορά θα δώσουν σιγά-σιγά και κέρδη στον καταναλωτή. Αλλά δεν θα σταθώ στο σημείο αυτό γιατί κατά την άποψή μου το σημαντικότερο είναι ότι έχουμε επιτέλους τον πρώτο νόμο που καταργεί (έστω και σε 2-3 τομείς μόνο) την νοοτροπία του συντεχνιασμού, αφήνοντας τον ανταγωνισμό να επιβάλλει τους δικούς του κανόνες.
Γι΄ αυτό ο περιορισμός του κράτους μόνο σε σοβαρά καθήκοντα πρέπει να επιβληθεί ακόμη και με νομοθετικό πραξικόπημα αν δεν γίνεται αλλιώς ώστε να διορθωθούν και όλο όσα μένουν ακόμη σε εκκρεμότητα.
Υπάρχει λόγος να προστατεύονται (με ειδικές δεσμεύσεις) τα βενζινάδικα από οποιονδήποτε έχει τις προϋποθέσεις να κάνει αυτήν την δουλειά; Μήπως επειδή τα βενζινάδικα και οι βενζινάδες έχουν εγγυηθεί χαμηλές τιμές και καλή ποιότητα στους πελάτες τους;
Οι Έλληνες «ιθαγενείς» είναι δεκαετίες τώρα θύματα του λαθρεμπορίου, του παραεμπορίου, της νοθείας και της κλοπής αφού το ανίκανο κράτος αντί να προστατεύει τον καταναλωτή φρόντιζε να κάνει χατίρια μόνο στην συγκεκριμένη επαγγελματική τάξη περιμένοντας πολιτικά οφέλη. Πρόκειται για την ίδια τακτική που ακόμη καλά κρατεί... με τους ταξιτζήδες, τους φορτηγατζήδες και τους βυτιοφορείς σε βάρος μάλιστα και άλλων επαγγελματικών και παραγωγικών κλάδων της οικονομίας.
Γιατί πρέπει ο «ιθαγενής» καταναλωτής να πηγαίνει μόνο στον φούρνο της γειτονιάς για το ψωμί της ημέρας όταν το σούπερ-μάρκετ του υπόσχεται καλύτερη τιμή αλλά και ποιότητα;
Αν μπορεί ο φούρνος της γειτονιάς να κρατήσει την ποιότητα με χαμηλές τιμές ας μην ανησυχεί και δεν θα χάσει τους πελάτες του.
Για ποιόν λόγο οι περιπτερούχοι πρέπει να έχουν ειδική άδεια για τσιγάρα την οποία (οι περισσότεροι) την νοικιάζουν και κάθονται σπίτια τους;
Το πολυνομοσχέδιο λοιπόν είναι άριστο δείγμα γραφής καθώς δείχνει (έστω και λόγω εφαρμογής συμβατικών μας υποχρεώσεων) ότι ξεκινάει και στο σοβιετικό Ελλάδισταν μια νέα αντίληψη για τον ρόλο του κράτους στην αγορά.
Ξεκινάει μια νέα νοοτροπία.
Εγκαινιάζεται μια πολιτική η οποία ίσως οδηγήσει στην (επιτακτική για την Ελλάδα) ανάγκη να καθίσει το κράτος «στα αυγά του» και να σχεδιάζει μόνο κανόνες παιχνιδιού στην οικονομία τους οποίους να παρακολουθεί με αυστηρότητα και, κυρίως, τιμιότητα αν τους τηρούν οι επιχειρηματίες.
Δεν είναι δουλειά του κράτους να προστατεύει επαγγελματικές συντεχνίες αφήνοντας ασύδοτη την διαφθορά τόσο των ίδιων όσο και των κρατικών υπαλλήλων που τους προστατεύουν στην πράξη.
Είναι γνωστό ότι σήμερα για να ανοίξεις μαγαζί που καθορίζει το κράτος τι πρέπει να πουλάς έχεις να «ξεσκονιστείς» από 3-4 υπηρεσίες και για να ξεμπερδέψεις, στον χρόνο που θέλεις, θα χρειαστεί να «ευχαριστήσεις» για τα καλά... τις υπηρεσίες αυτές.
Η κατάργηση λοιπόν της προστασίας των συγκεκριμένων επαγγελματικών συντεχνιών είναι μια καλή αρχή ασφαλώς για τον ανταγωνισμό που πιθανότατα (βεβαιότατα λέω εγώ) θα προκαλέσει και μείωση των τιμών.
Βοηθάει όμως και στο συμμάζεμα τους κράτους που (όπως σημείωσε εύστοχος σχολιαστής σε προηγούμενο σχετικό σημείωμά μου) δεν έχει κανένα λόγο να μπερδεύεται στα πόδια της αγοράς. Το κράτος είναι μόνο να σχεδιάζει και να ορίζει τις προϋποθέσεις λειτουργίας της αγοράς.
Που είδαν λοιπόν το συνταγματικό πραξικόπημα οι κρατιστές και οι φανατικοί της διαπλοκής κομμάτων και συντεχνιών;
Είναι πραξικόπημα ο ελεύθερος ανταγωνισμός;
Εάν είναι έτσι τότε να πούμε πραξικόπημα και το σφυροκόπημα τιμών και προσφορών στην αγορά τηλεπικοινωνιών, από τότε που αποτινάξαμε τον ζυγό του κρατικού μονοπωλίου του ΟΤΕ, ο οποίος είχε κάνει την μαύρη αγορά τηλεφωνικών παροχών «νόμιμο» επιχειρηματικό κλάδο. Ας το καταλάβουν όλοι λοιπόν. Οικονομία με «κράτος προστάτη» και χωρίς ανταγωνισμό σε όφελος των καταναλωτών δεν χωράει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εκτός αν οι «αντιρρησίες» των συγκεκριμένων διατάξεων του πολυνομοσχεδίου ονειρεύονται άλλη Ένωση...
Με θεατρινισμούς «απελπισίας» οι «δυνάμεις προστασίας» του κρατισμού, των συντεχνιών και της διαπλοκής κομμάτων και αγοράς «χάιδεψαν» τους πελάτες τους, χαρακτηρίζοντας πραξικόπημα το πολυνομοσχέδιο στο οποίο, επιτέλους μετά από 40 χρόνια, νομοθετήθηκαν και κανόνες απαγόρευσης του κράτους να «πατρονάρει» την αγορά «προστατεύοντας» συγκεκριμένες επαγγελματικές συντεχνίες.
Γιατί περί αυτού πρόκειται αν σκεφτεί κανείς ότι δεν είναι δουλειά του κράτους να ορίζει ποιος μπορεί να πουλάει ό,τι ψωμί θέλει και σε ποια μαγαζιά απαγορεύεται να μπαίνει βιτρίνα με ψωμιά.
Δεν είναι δουλειά του υπουργείου Ανάπτυξης να ασχολείται αν τα τσιγάρα πρέπει να τα πουλάνε μόνο οι περιπτεράδες και τα ψιλικατζίδικα και δεν μπορούν να τα πουλάνε όσοι θεωρούν ότι θα έχουν κέρδος και θα εξυπηρετήσουν και τους πελάτες. Το υπουργείο Ανάπτυξης να κοιτάξει μόνο τον σχεδιασμό της ανάπτυξης και αν τον κάνει καλά του φτάνει αυτή η δουλειά.
Αλίμονο αν συνέχιζε να ασχολείται να υποχρεώνει τις κυρίες να πηγαίνουν τις γατούλες τους μόνο σε κτηνίατρο-έμπορο (καθώς και οι κτηνίατροι και οι φαρμακοποιοί έμποροι έχουν καταντήσει) και να χαρακτηρίζει παράνομο τον έμπορο σκυλοτροφής επειδή δεν είναι κτηνίατρος αλλά διαθέτει κτηνίατρο στο μαγαζί.
Μπράβο λοιπόν στο πολυνομοσχέδιο.
Προσωπικά πιστεύω ότι οι απελευθερώσεις αυτές στην αγορά θα δώσουν σιγά-σιγά και κέρδη στον καταναλωτή. Αλλά δεν θα σταθώ στο σημείο αυτό γιατί κατά την άποψή μου το σημαντικότερο είναι ότι έχουμε επιτέλους τον πρώτο νόμο που καταργεί (έστω και σε 2-3 τομείς μόνο) την νοοτροπία του συντεχνιασμού, αφήνοντας τον ανταγωνισμό να επιβάλλει τους δικούς του κανόνες.
Γι΄ αυτό ο περιορισμός του κράτους μόνο σε σοβαρά καθήκοντα πρέπει να επιβληθεί ακόμη και με νομοθετικό πραξικόπημα αν δεν γίνεται αλλιώς ώστε να διορθωθούν και όλο όσα μένουν ακόμη σε εκκρεμότητα.
Υπάρχει λόγος να προστατεύονται (με ειδικές δεσμεύσεις) τα βενζινάδικα από οποιονδήποτε έχει τις προϋποθέσεις να κάνει αυτήν την δουλειά; Μήπως επειδή τα βενζινάδικα και οι βενζινάδες έχουν εγγυηθεί χαμηλές τιμές και καλή ποιότητα στους πελάτες τους;
Οι Έλληνες «ιθαγενείς» είναι δεκαετίες τώρα θύματα του λαθρεμπορίου, του παραεμπορίου, της νοθείας και της κλοπής αφού το ανίκανο κράτος αντί να προστατεύει τον καταναλωτή φρόντιζε να κάνει χατίρια μόνο στην συγκεκριμένη επαγγελματική τάξη περιμένοντας πολιτικά οφέλη. Πρόκειται για την ίδια τακτική που ακόμη καλά κρατεί... με τους ταξιτζήδες, τους φορτηγατζήδες και τους βυτιοφορείς σε βάρος μάλιστα και άλλων επαγγελματικών και παραγωγικών κλάδων της οικονομίας.
Γιατί πρέπει ο «ιθαγενής» καταναλωτής να πηγαίνει μόνο στον φούρνο της γειτονιάς για το ψωμί της ημέρας όταν το σούπερ-μάρκετ του υπόσχεται καλύτερη τιμή αλλά και ποιότητα;
Αν μπορεί ο φούρνος της γειτονιάς να κρατήσει την ποιότητα με χαμηλές τιμές ας μην ανησυχεί και δεν θα χάσει τους πελάτες του.
Για ποιόν λόγο οι περιπτερούχοι πρέπει να έχουν ειδική άδεια για τσιγάρα την οποία (οι περισσότεροι) την νοικιάζουν και κάθονται σπίτια τους;
Το πολυνομοσχέδιο λοιπόν είναι άριστο δείγμα γραφής καθώς δείχνει (έστω και λόγω εφαρμογής συμβατικών μας υποχρεώσεων) ότι ξεκινάει και στο σοβιετικό Ελλάδισταν μια νέα αντίληψη για τον ρόλο του κράτους στην αγορά.
Ξεκινάει μια νέα νοοτροπία.
Εγκαινιάζεται μια πολιτική η οποία ίσως οδηγήσει στην (επιτακτική για την Ελλάδα) ανάγκη να καθίσει το κράτος «στα αυγά του» και να σχεδιάζει μόνο κανόνες παιχνιδιού στην οικονομία τους οποίους να παρακολουθεί με αυστηρότητα και, κυρίως, τιμιότητα αν τους τηρούν οι επιχειρηματίες.
Δεν είναι δουλειά του κράτους να προστατεύει επαγγελματικές συντεχνίες αφήνοντας ασύδοτη την διαφθορά τόσο των ίδιων όσο και των κρατικών υπαλλήλων που τους προστατεύουν στην πράξη.
Είναι γνωστό ότι σήμερα για να ανοίξεις μαγαζί που καθορίζει το κράτος τι πρέπει να πουλάς έχεις να «ξεσκονιστείς» από 3-4 υπηρεσίες και για να ξεμπερδέψεις, στον χρόνο που θέλεις, θα χρειαστεί να «ευχαριστήσεις» για τα καλά... τις υπηρεσίες αυτές.
Η κατάργηση λοιπόν της προστασίας των συγκεκριμένων επαγγελματικών συντεχνιών είναι μια καλή αρχή ασφαλώς για τον ανταγωνισμό που πιθανότατα (βεβαιότατα λέω εγώ) θα προκαλέσει και μείωση των τιμών.
Βοηθάει όμως και στο συμμάζεμα τους κράτους που (όπως σημείωσε εύστοχος σχολιαστής σε προηγούμενο σχετικό σημείωμά μου) δεν έχει κανένα λόγο να μπερδεύεται στα πόδια της αγοράς. Το κράτος είναι μόνο να σχεδιάζει και να ορίζει τις προϋποθέσεις λειτουργίας της αγοράς.
Που είδαν λοιπόν το συνταγματικό πραξικόπημα οι κρατιστές και οι φανατικοί της διαπλοκής κομμάτων και συντεχνιών;
Είναι πραξικόπημα ο ελεύθερος ανταγωνισμός;
Εάν είναι έτσι τότε να πούμε πραξικόπημα και το σφυροκόπημα τιμών και προσφορών στην αγορά τηλεπικοινωνιών, από τότε που αποτινάξαμε τον ζυγό του κρατικού μονοπωλίου του ΟΤΕ, ο οποίος είχε κάνει την μαύρη αγορά τηλεφωνικών παροχών «νόμιμο» επιχειρηματικό κλάδο. Ας το καταλάβουν όλοι λοιπόν. Οικονομία με «κράτος προστάτη» και χωρίς ανταγωνισμό σε όφελος των καταναλωτών δεν χωράει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εκτός αν οι «αντιρρησίες» των συγκεκριμένων διατάξεων του πολυνομοσχεδίου ονειρεύονται άλλη Ένωση...
ΠΗΓΗ capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου