Του Γιώργου Κράλογλου
Ανδρέας Παπανδρέου 1983: «Καταργούμε τα παλαιά επιχειρηματικά τζάκια. Δημιουργούμε επιχειρηματική τάξη με νέα τζάκια». Αλέξης Τσίπρας 2013: «Θα διευκολύνουμε την αναδιοργάνωση μιας νέας επιχειρηματικότητας». Ανδρέας Παπανδρέου 1985: «Τέρμα οι ιδιωτικοποιήσεις. Προχωράμε σε μετοχοποιήσεις». Αλέξης Τσίπρας 2013: «Τέρμα η φάμπρικα των αποκρατικοποιήσεων». Νέο τζάκι του Παπανδρέου ήταν ο Γεώργιος Κοσκωτάς. Οι επιχειρηματίες Τσίπρα αναμένονται...
Θα τα κάνει όμως αυτά που υποσχέθηκε ο κ. Τσίπρας;
Προσωπικά πιστεύω ότι θα τα κάνει, για δύο λόγους. Πρώτον γιατί δεν τα είπε από κάποιο μπαλκόνι για να πάρει ο αέρας τα λόγια του… Τα υποσχέθηκε χθες στην Ένωση Ελλήνων Επιχειρηματιών, οι οποίοι του ζήτησαν μάλιστα να συνεχίσουν τον διάλογο πάνω σε όλα τα σχέδιά του. Δεύτερον, γιατί καθόρισε ως εθνικό στόχο να κερδηθεί η εργασία, πράγμα που δεν γίνεται σε καμία περίπτωση χωρίς ιδιώτες επιχειρηματίες.
Άρα το ερώτημα δεν είναι αν θα κάνει αυτά που υποσχέθηκε στην Ένωση Ελλήνων Επιχειρηματιών ο κ. Τσίπρας, αλλά για ποιους επιχειρηματίες θα τα κάνει και ποια χαρακτηριστικά θα έχει η νέα επιχειρηματική τάξη που θα φτιάξει διευκολύνοντας (όπως υποσχέθηκε) την αναδιοργάνωσή της.
Απάντηση μάλλον δεν μπορεί να υπάρχει αυτή την στιγμή καθώς, ως αντιπολίτευση και ο ίδιος, απλώς θα οραματίζεται επιχειρηματίες που να στέκουν μεν στο όραμά του αλλά και να ταιριάζουν με τις συνιστώσες και με τις αριστερές πλατφόρμες του ΣΥΡΙΖΑ.
Ας προσπαθήσουμε όμως να σχηματοποιήσουμε την επιχειρηματική τάξη τύπου ΣΥΡΙΖΑ και πως ο κ. Τσίπρας θα διευκολύνει την αναδιοργάνωσή της.
Ξεκινάω από τα σίγουρα.
Στη νέα επιχειρηματική τάξη του κ. Τσίπρα δεν θα υπάρχουν επιχειρηματίες –πειρατές που έρχονται να λεηλατήσουν. Το ξεκαθάρισε σαφέστατα στη χθεσινή του ομιλία. Μένει τώρα να μάθουμε ποιοι θα χαρακτηρίζονται για την πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «πειρατές επιχειρηματίες που έρχονται να λεηλατήσουν».
Υπολογίζω ότι ανάμεσα στους κατά τον κ. Τσίπρα «πειρατές επιχειρηματίες» θα είναι οι πολυεθνικές, τα ξένα κεφάλαια που επενδύονται με σύνθετα επιχειρηματικά σχήματα, επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται για τον ορυκτό πλούτο, όπως και επενδυτές που ενδιαφέρονται να ανταγωνιστούν τα κρατικά μονοπώλια της ενέργειας, των νερών, των μεταφορών, των λιμανιών και των υπηρεσιών που καλύπτει το κράτος και οι Δήμοι.
Άλλοι επιχειρηματίες που αποκλείονται για τον κ. Τσίπρα θα είναι αυτοί που ίσως με την κυβέρνηση Σαμαρά θα αγοράσουν κρατικές επιχειρήσεις στο πλαίσιο του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων.
Είναι και αυτό σίγουρο αφού, κατά δήλωσή του, θα μπει «…τέρμα στην φάμπρικα των αποκρατικοποιήσεων».
Εκτός όμως από τους «πειρατές», τέλος και σε όλους τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Γιατί υποσχέθηκε και «…κατάργηση του πελατειακού κράτος».
Όλοι δε γνωρίζουμε ότι το πελατειακό κράτος στην Ελλάδα το συνθέτουν δύο συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.
Οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες και οι πελάτες-ψηφοφόροι των κομμάτων που αμείβονται με διορισμούς, κυρίως σε άχρηστους Οργανισμούς για να μην υφίστανται και την περιπέτεια της εργασίας…
Εδώ όμως θα μπλέξει με τις συντεχνίες που κάνουν και τους συνδικαλιστές, και με τους πελάτες-ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και έτσι τίθεται άλλο ένα ερώτημα.
Αν καταργήσει μόνο το επιχειρηματικό πελατειακό κράτος, πως θα θρέψει στην συνέχεια το κομματικό;
Εκεί όμως που μπερδεύονται τα πράγματα, σε ό,τι αφορά τα χαρακτηριστικά των επιχειρηματιών-ΣΥΡΙΖΑ, είναι στο φορολογικό.
Ο κ. Τσίπρας παραδέχθηκε στην ομιλία του ότι το φορολογικό καθεστώς είναι άδικο για τους επιχειρηματίες.
Αν αυτό είναι έμμεση δέσμευση να το ξανακοιτάξει, θα πρέπει να διαβάσει όλα τα υπομνήματα των παραγωγικών τάξεων που εξηγούν για ποιους λόγους θεωρούν και αυτοί ότι είναι άδικο το φορολογικό.
Έτσι όμως μπαίνει σε διάλογο ουσίας με όλη την επιχειρηματική κοινότητα στην οποία όμως, σήμερα επί κυβερνήσεως Σαμαρά, συμπεριλαμβάνονται και οι πειρατές-επιχειρηματίες που έρχονται για να ληστέψουν…
Εδώ πως θα τα βολέψει;
Πρώτα θα δημιουργηθεί η νέα επιχειρηματική τάξη από την οποία θα λείπουν οι πειρατές-επιχειρηματίες και μετά θα φτιαχτεί το φορολογικό στο πλαίσιο της διευκόλυνσης της αναδιοργάνωσης των νέων επιχειρηματιών ή θα φτιαχτεί το φορολογικό από την αρχή, οπότε πάει περίπατο το σχέδιο αποκλεισμού των πειρατών;
Σε τέτοια αντιφατικά στριμώγματα ο Ανδρέας Παπανδρέου ξεγλιστρούσε με φοβερή μαεστρία.
Για παράδειγμα, το 1985, κατάργησε την (λέξη) ιδιωτικοποίηση και την αντικατέστησε με τη (λέξη) μετοχοποίηση.
Μέσω όμως της μετοχοποίησης ρύθμιζε τις πελατειακές του υποχρεώσεις με επιχειρηματίες που είχαν ενδιαφέροντα. Μέσω της μετοχοποίησης πούλησε τεράστια βιομηχανικά συγκροτήματα (που είχε εθνικοποιήσει το 1983) σε επιχειρηματίες «πειρατές» που τα αγόρασαν μόνο για τα οικόπεδα τους και για ορισμένα κτίρια, ενώ τον μηχανολογικό εξοπλισμό τον πέταγαν σαν παλιοσίδερα. Αυτή η μαεστρία λείπει από τον κ. Τσίπρα και την χρειάζεται για να γίνει περισσότερο πειστικός και στους επιχειρηματίες.
Θα τα κάνει όμως αυτά που υποσχέθηκε ο κ. Τσίπρας;
Προσωπικά πιστεύω ότι θα τα κάνει, για δύο λόγους. Πρώτον γιατί δεν τα είπε από κάποιο μπαλκόνι για να πάρει ο αέρας τα λόγια του… Τα υποσχέθηκε χθες στην Ένωση Ελλήνων Επιχειρηματιών, οι οποίοι του ζήτησαν μάλιστα να συνεχίσουν τον διάλογο πάνω σε όλα τα σχέδιά του. Δεύτερον, γιατί καθόρισε ως εθνικό στόχο να κερδηθεί η εργασία, πράγμα που δεν γίνεται σε καμία περίπτωση χωρίς ιδιώτες επιχειρηματίες.
Άρα το ερώτημα δεν είναι αν θα κάνει αυτά που υποσχέθηκε στην Ένωση Ελλήνων Επιχειρηματιών ο κ. Τσίπρας, αλλά για ποιους επιχειρηματίες θα τα κάνει και ποια χαρακτηριστικά θα έχει η νέα επιχειρηματική τάξη που θα φτιάξει διευκολύνοντας (όπως υποσχέθηκε) την αναδιοργάνωσή της.
Απάντηση μάλλον δεν μπορεί να υπάρχει αυτή την στιγμή καθώς, ως αντιπολίτευση και ο ίδιος, απλώς θα οραματίζεται επιχειρηματίες που να στέκουν μεν στο όραμά του αλλά και να ταιριάζουν με τις συνιστώσες και με τις αριστερές πλατφόρμες του ΣΥΡΙΖΑ.
Ας προσπαθήσουμε όμως να σχηματοποιήσουμε την επιχειρηματική τάξη τύπου ΣΥΡΙΖΑ και πως ο κ. Τσίπρας θα διευκολύνει την αναδιοργάνωσή της.
Ξεκινάω από τα σίγουρα.
Στη νέα επιχειρηματική τάξη του κ. Τσίπρα δεν θα υπάρχουν επιχειρηματίες –πειρατές που έρχονται να λεηλατήσουν. Το ξεκαθάρισε σαφέστατα στη χθεσινή του ομιλία. Μένει τώρα να μάθουμε ποιοι θα χαρακτηρίζονται για την πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «πειρατές επιχειρηματίες που έρχονται να λεηλατήσουν».
Υπολογίζω ότι ανάμεσα στους κατά τον κ. Τσίπρα «πειρατές επιχειρηματίες» θα είναι οι πολυεθνικές, τα ξένα κεφάλαια που επενδύονται με σύνθετα επιχειρηματικά σχήματα, επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται για τον ορυκτό πλούτο, όπως και επενδυτές που ενδιαφέρονται να ανταγωνιστούν τα κρατικά μονοπώλια της ενέργειας, των νερών, των μεταφορών, των λιμανιών και των υπηρεσιών που καλύπτει το κράτος και οι Δήμοι.
Άλλοι επιχειρηματίες που αποκλείονται για τον κ. Τσίπρα θα είναι αυτοί που ίσως με την κυβέρνηση Σαμαρά θα αγοράσουν κρατικές επιχειρήσεις στο πλαίσιο του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων.
Είναι και αυτό σίγουρο αφού, κατά δήλωσή του, θα μπει «…τέρμα στην φάμπρικα των αποκρατικοποιήσεων».
Εκτός όμως από τους «πειρατές», τέλος και σε όλους τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Γιατί υποσχέθηκε και «…κατάργηση του πελατειακού κράτος».
Όλοι δε γνωρίζουμε ότι το πελατειακό κράτος στην Ελλάδα το συνθέτουν δύο συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.
Οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες και οι πελάτες-ψηφοφόροι των κομμάτων που αμείβονται με διορισμούς, κυρίως σε άχρηστους Οργανισμούς για να μην υφίστανται και την περιπέτεια της εργασίας…
Εδώ όμως θα μπλέξει με τις συντεχνίες που κάνουν και τους συνδικαλιστές, και με τους πελάτες-ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και έτσι τίθεται άλλο ένα ερώτημα.
Αν καταργήσει μόνο το επιχειρηματικό πελατειακό κράτος, πως θα θρέψει στην συνέχεια το κομματικό;
Εκεί όμως που μπερδεύονται τα πράγματα, σε ό,τι αφορά τα χαρακτηριστικά των επιχειρηματιών-ΣΥΡΙΖΑ, είναι στο φορολογικό.
Ο κ. Τσίπρας παραδέχθηκε στην ομιλία του ότι το φορολογικό καθεστώς είναι άδικο για τους επιχειρηματίες.
Αν αυτό είναι έμμεση δέσμευση να το ξανακοιτάξει, θα πρέπει να διαβάσει όλα τα υπομνήματα των παραγωγικών τάξεων που εξηγούν για ποιους λόγους θεωρούν και αυτοί ότι είναι άδικο το φορολογικό.
Έτσι όμως μπαίνει σε διάλογο ουσίας με όλη την επιχειρηματική κοινότητα στην οποία όμως, σήμερα επί κυβερνήσεως Σαμαρά, συμπεριλαμβάνονται και οι πειρατές-επιχειρηματίες που έρχονται για να ληστέψουν…
Εδώ πως θα τα βολέψει;
Πρώτα θα δημιουργηθεί η νέα επιχειρηματική τάξη από την οποία θα λείπουν οι πειρατές-επιχειρηματίες και μετά θα φτιαχτεί το φορολογικό στο πλαίσιο της διευκόλυνσης της αναδιοργάνωσης των νέων επιχειρηματιών ή θα φτιαχτεί το φορολογικό από την αρχή, οπότε πάει περίπατο το σχέδιο αποκλεισμού των πειρατών;
Σε τέτοια αντιφατικά στριμώγματα ο Ανδρέας Παπανδρέου ξεγλιστρούσε με φοβερή μαεστρία.
Για παράδειγμα, το 1985, κατάργησε την (λέξη) ιδιωτικοποίηση και την αντικατέστησε με τη (λέξη) μετοχοποίηση.
Μέσω όμως της μετοχοποίησης ρύθμιζε τις πελατειακές του υποχρεώσεις με επιχειρηματίες που είχαν ενδιαφέροντα. Μέσω της μετοχοποίησης πούλησε τεράστια βιομηχανικά συγκροτήματα (που είχε εθνικοποιήσει το 1983) σε επιχειρηματίες «πειρατές» που τα αγόρασαν μόνο για τα οικόπεδα τους και για ορισμένα κτίρια, ενώ τον μηχανολογικό εξοπλισμό τον πέταγαν σαν παλιοσίδερα. Αυτή η μαεστρία λείπει από τον κ. Τσίπρα και την χρειάζεται για να γίνει περισσότερο πειστικός και στους επιχειρηματίες.
ΠΗΓΗ capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου