Γράφει ο Σωτήρης Ξενάκης
Η Κεντρική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ επικύρωσε στην χθεσινοβραδινή της συνεδρίαση το απολύτως αναμενόμενο. Από μέρες τώρα ήταν γνωστό πως ο Φώτης Κουβέλης δεν επρόκειτο να ψηφίσει το πολυνομοσχέδιο με τα μέτρα των 13,5 δισ. ευρώ και τα εργασιακά, διότι είχε σοβαρές διαφωνίες ειδικά με τα τελευταία.
Η εισήγηση του προέδρου του κόμματος έλαβε τελικά 77 ψήφους ενώ υπήρξαν 13 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής που ήθελαν ένα ευθύ «όχι» αλλά και 26 οι οποίοι τάχθηκαν υπέρ του «ναι».
Ασφαλώς είναι δικαίωμα του κ. Κουβέλη και της ΔΗΜΑΡ να μην ψηφίσουν έναν νομοσχέδιο με το οποίο έχουν τόσο σοβαρές – και απολύτως δικαιολογημένες- διαφωνίες. Τα εργασιακά άλλωστε μπήκαν στις διαπραγματεύσεις που κάνει η χώρα μας από το...παράθυρο και με τον τσαμπουκά της Τρόικας.
Κάπου εκεί όμως ομολογώ ότι αρχίζω να μπερδεύομαι. Διότι η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ εκτός από το «παρών» στο πολυνομοσχέδιο, ήταν και να υπερψηφιστεί ο Προϋπολογισμός την επόμενη Κυριακή. Μόνο που ο Προϋπολογισμός αποτελεί το κορυφαίο νομοθέτημα κάθε κυβέρνησης αφού είναι ο μπούσουλας της οικονομικής της πολιτικής για την επόμενη χρονιά. Και φυσικά μέσα στην πολιτική αυτή περιλαμβάνονται και τα εργασιακά με τα οποία τόσο σοβαρές διαφωνίες έχει η ΔΗΜΑΡ.
Η απόφαση της Δημοκρατικής Αριστεράς, κατά τον κ. Κουβέλη, έχει στόχο να καταδείξει την στήριξη του κόμματος του στην κυβέρνηση. Ο ίδιος είπε πώς θέση της ΔΗΜΑΡ έναντι του Προϋπολογισμού καθορίστηκε και με πολιτικά κριτήρια. Δηλαδή «συνυπολογίστηκαν αφενός τα στοιχεία του Προϋπολογισμού και αφετέρου η αναγκαιότητα να υπάρχουν προϋποθέσεις σταθερής κυβερνητικής διαχείρισης μέσα σε δύσκολες δημοσιονομικές συνθήκες».
Ακόμα κι αν αυτή η θέση για τον Προϋπολογισμό μπορεί σε ένα βαθμό να γίνει κατανοητή, υπάρχει κάτι που, κατά την άποψη μου, παραμένει ακατανόητο. Πώς γίνεται δυο υπουργοί που έχει ορίσει η ΔΗΜΑΡ σε κορυφαία υπουργεία όπως ο κ. Αντώνης Ρουπακιώτης(Δικαιοσύνης) και ο κ. Αντώνης Μανιτάκης (Διοικητικης Μεταρύθμισης) να συνυπογράφουν το πολυνομοσχέδιο με τα μέτρα των 13,5 δις και εργασιακά, το οποίο το κόμμα τους δεν ψηφίζει. Οι πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι ειδικά ο κ. Ρουπακιώτης χρειάστηκε να συναντηθεί κατ ιδίαν με τον κ. Κουβέλη προκειμένου να πεισθεί να βάλει την υπογραφή του.
Ειλικρινά δυσκολεύομαι να κατανοήσω , πώς από το πρωί της Πέμπτης- κι εφόσον το πολυνομοσχέδιο περάσει από την Βουλή- οι δυο κορυφαίοι υπουργοί της ΔΗΜΑΡ θα εφαρμόσουν στα υπουργεία τους τις πολιτικές με τις οποίες τόσο σοβαρές διαφωνίες έχουν ώστε να μην τις υπερψηφίσει το κόμμα τους.
Και μπορεί ο κ. Σαμαράς να επιθυμεί την παραμονή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση για λόγους που έχουν σχέση με τις πολιτικές ισορροπίες του... τρόμου αλλά ο κ. Κουβέλης θα έχει δυσκολίες να εξηγεί από δω και στο εξής, πως μπορεί να είναι... και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ.... Πολύ μεγάλες δυσκολίες...
Η εισήγηση του προέδρου του κόμματος έλαβε τελικά 77 ψήφους ενώ υπήρξαν 13 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής που ήθελαν ένα ευθύ «όχι» αλλά και 26 οι οποίοι τάχθηκαν υπέρ του «ναι».
Ασφαλώς είναι δικαίωμα του κ. Κουβέλη και της ΔΗΜΑΡ να μην ψηφίσουν έναν νομοσχέδιο με το οποίο έχουν τόσο σοβαρές – και απολύτως δικαιολογημένες- διαφωνίες. Τα εργασιακά άλλωστε μπήκαν στις διαπραγματεύσεις που κάνει η χώρα μας από το...παράθυρο και με τον τσαμπουκά της Τρόικας.
Κάπου εκεί όμως ομολογώ ότι αρχίζω να μπερδεύομαι. Διότι η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ εκτός από το «παρών» στο πολυνομοσχέδιο, ήταν και να υπερψηφιστεί ο Προϋπολογισμός την επόμενη Κυριακή. Μόνο που ο Προϋπολογισμός αποτελεί το κορυφαίο νομοθέτημα κάθε κυβέρνησης αφού είναι ο μπούσουλας της οικονομικής της πολιτικής για την επόμενη χρονιά. Και φυσικά μέσα στην πολιτική αυτή περιλαμβάνονται και τα εργασιακά με τα οποία τόσο σοβαρές διαφωνίες έχει η ΔΗΜΑΡ.
Η απόφαση της Δημοκρατικής Αριστεράς, κατά τον κ. Κουβέλη, έχει στόχο να καταδείξει την στήριξη του κόμματος του στην κυβέρνηση. Ο ίδιος είπε πώς θέση της ΔΗΜΑΡ έναντι του Προϋπολογισμού καθορίστηκε και με πολιτικά κριτήρια. Δηλαδή «συνυπολογίστηκαν αφενός τα στοιχεία του Προϋπολογισμού και αφετέρου η αναγκαιότητα να υπάρχουν προϋποθέσεις σταθερής κυβερνητικής διαχείρισης μέσα σε δύσκολες δημοσιονομικές συνθήκες».
Ακόμα κι αν αυτή η θέση για τον Προϋπολογισμό μπορεί σε ένα βαθμό να γίνει κατανοητή, υπάρχει κάτι που, κατά την άποψη μου, παραμένει ακατανόητο. Πώς γίνεται δυο υπουργοί που έχει ορίσει η ΔΗΜΑΡ σε κορυφαία υπουργεία όπως ο κ. Αντώνης Ρουπακιώτης(Δικαιοσύνης) και ο κ. Αντώνης Μανιτάκης (Διοικητικης Μεταρύθμισης) να συνυπογράφουν το πολυνομοσχέδιο με τα μέτρα των 13,5 δις και εργασιακά, το οποίο το κόμμα τους δεν ψηφίζει. Οι πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι ειδικά ο κ. Ρουπακιώτης χρειάστηκε να συναντηθεί κατ ιδίαν με τον κ. Κουβέλη προκειμένου να πεισθεί να βάλει την υπογραφή του.
Ειλικρινά δυσκολεύομαι να κατανοήσω , πώς από το πρωί της Πέμπτης- κι εφόσον το πολυνομοσχέδιο περάσει από την Βουλή- οι δυο κορυφαίοι υπουργοί της ΔΗΜΑΡ θα εφαρμόσουν στα υπουργεία τους τις πολιτικές με τις οποίες τόσο σοβαρές διαφωνίες έχουν ώστε να μην τις υπερψηφίσει το κόμμα τους.
Και μπορεί ο κ. Σαμαράς να επιθυμεί την παραμονή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση για λόγους που έχουν σχέση με τις πολιτικές ισορροπίες του... τρόμου αλλά ο κ. Κουβέλης θα έχει δυσκολίες να εξηγεί από δω και στο εξής, πως μπορεί να είναι... και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ.... Πολύ μεγάλες δυσκολίες...
ΠΗΓΗ iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου