ΠΑΡΩΝ!...

Όταν τον περασμένο Ιούνιο αποκτήσαμε επιτέλους κυβέρνηση συνεργασίας πολλοί ήταν αυτοί που χάρηκαν γιατί θα μοιάσουμε στις “πολιτισμένες” Ευρωπαϊκές χώρες.

 

Τον Ιούνιο λοιπόν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δήλωσαν “παρών” στην προσπάθεια σύστασης μίας πολυκομματικής κυβέρνησης.

 

Εξ αρχής φαινόταν “περίεργο” το νέο κυβερνητικό σχήμα αλλά ήταν μάλλον αναγκαίο μπροστά στον φόβο της ακυβερνησίας.

 

Σχηματίστηκε κυβέρνηση με στελέχη και από τα τρία κόμματα (σύμφωνα με τα ποσοστά των εκλογών) και φάνηκε ότι υπήρχε πιθανότητα να λειτουργήσει.

 

Μέχρι την πρώτη δυσκολία...

 

Οι  διαπραγματεύσεις με την τρόικα τελείωσαν και ήρθε η ώρα να περάσουν τα μέτρα από την βουλή.

 

Ξαφνικά λοιπόν όλοι ξέχασαν τον “Ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό” και θυμήθηκαν τον παλιό “καλό” εαυτό τους...  της μικροπολιτικής, κοντόφθαλμης, λαϊκίστικης πολιτικής!

 

Το ΠΑΣΟΚ το οποίο μας έφερε σε αυτήν την κατάσταση, ψήφισε δύο μνημόνια και μπόλικους εφαρμοστικούς νόμους αποφάσισε να κάνει την επανάστασή του.

 

Δεν είναι ξεκάθαρο αν η επανάσταση γίνεται κατά των μέτρων ή κατά του Βενιζέλου και των επιλογών του αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

 

Οι βουλευτές του ανεξαρτητοποιούνται ένας-ένας (στραβοκοιτάζοντας προς το ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν έχουν μάθει να είναι εκτός!) ενώ άλλοι όπως η Μπατζελή θέτουν ευθέως θέμα ηγεσίας και ο Παναγιωτόπουλος ζητάει την έξοδο του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση.

 

Οπωσδήποτε η χθεσινή απουσία του Βενιζέλου από την ψηφοφορία στην βουλή δεν βοήθησε την συνοχή του ΠΑΣΟΚ και πολλοί είναι πια αυτοί που μιλούν ανοιχτά για το τέλος του κινήματος!

 

Από την άλλη έχουμε την ΔΗΜΑΡ η οποία από την πρώτη ημέρα δήλωσε “παρών” και έκτοτε...  δηλώνει “παρών”!

 

Η στήριξη στην κυβέρνηση μένει μόνο στα λόγια.
Οι αντιφατικές δηλώσεις διαφόρων βουλευτών “δεν θα ψηφίσω τα μέτρα αλλά δεν θέλω να ρίξω την κυβέρνηση” είναι ουτοπικές και γελοίες.

Το “στηρίζω επαναστατώντας” δεν υπάρχει!

 

Τελικά, αντί να φανούν αγωνιστές επαναστάτες και προστάτες των αδυνάτων, τα δύο αυτά κόμματα βγάζουν την εικόνα του προστάτη των “συντεχνιών” (μη τυχόν και κακοπάθουν στον ΕΟΠΥΥ!) και του εραστή της κυβερνητικής-υπουργικής καρέκλας.

 

Μετά την χθεσινή ψηφοφορία είναι μάλλον λογικό να συμπεράνουμε ότι την επόμενη εβδομάδα, στην πλέον σοβαρή και κρίσιμη ψηφοφορία, θα γίνει...  χαμός! (για να το πούμε ευγενικά!)

 

Και με το που φάνηκε στον ορίζοντα η πιθανότητα να προκληθούν και πάλι εκλογές και να προκύψει αλλαγή κυβέρνησης...  πρωί-πρωί ο Αλαβάνος δηλώνει “Εγώ δεν κοροϊδεύω τον κόσμο. Δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε”!
Μη τυχόν και κάνουν κανένα αστείο οι ψηφοφόροι...

 

Με λίγα λόγια...

 

Σε μία από τις πιο κρίσιμες περιόδους της χώρας μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας... πάλι!

 

Για άλλη μία φορά αποδεικνύουμε ότι είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων.

 

Διχασμένοι, χωρίς οι πολιτικοί μας να έχουν συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της κατάστασης, με βουλευτές οι οποίοι συνεχίζουν να σκέφτονται παλαιοκομματικά μετρώντας ψήφους και καρέκλες και με κόμματα που δρουν μικροκομματικά και ευθυνόφοβα.

 

Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ ποιο θα είναι και πως θα είναι το αύριο της χώρας.

 

Το ξερό “παρών” πλέον δεν αρκεί ούτε είναι στάση ευθύνης.

 

Ελπίζω οι πολιτικοί μας να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δράσουν σκεπτόμενοι το μέλλον της χώρας και όχι το δικό τους!

 

Διαφορετικά μπορεί απλά να μην έχουμε μέλλον!

 

Απλή κοινή λογική...