Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Η κρίση αυτή καταναλώνει το πολιτικό κεφάλαιο με εντυπωσιακή ταχύτητα. Καταβροχθίζει πρόσωπα και κόμματα με χαρακτηριστική ευκολία. Ίσως επειδή η σημαντικότητα των προβλημάτων αναδεικνύει την ασημαντότητα των διαχειριστών της. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγαλείο της ίδιας της φύσης: Δεν ανέχεται τα κενά και κάνει οτιδήποτε για να τα καλύψει.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι οι ανίκανοι να προσφέρουν κάτι πραγματικά καινούργιο θα απορριφθούν από το ίδιο το σύστημα. Κι έπειτα οι επόμενοι κι οι επόμενοι κι οι αμέσως επόμενοι. Μέχρι να βρεθεί κάποιος που να είναι σε θέση να προσφέρει λύσεις.
Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει έναν άνθρωπο που γράφει ιστορία από έναν συνηθισμένο άνθρωπο; Ότι δεν κάνει απλά και καθημερινά πράγματα. Κάνει το κάτι παραπάνω; Πόσο είναι αυτό; Λένε ότι το DNA του ανθρώπου από τον βάτραχο διαφέρει μόλις κατά 1%! Αυτό το 1% όμως ήταν ικανό να δημιουργήσει ένα πλάσμα σαν τον άνθρωπο!
Διαβάζουμε διάφορα σχόλια για τον «μεσσία» που αναμένουν κάποιοι στο κάστρο των Αθηνών. Και για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους, αφού ο Θεός μπορεί και να καθυστερήσει να ακούσει τις προσευχές τους, προετοιμάζουν οι ίδιοι τις λύσεις της επόμενης ημέρας. Ξεχνούν ότι η ζωή δεν δημιουργείται μέσα στα εργαστήρια της διαπλοκής. Έχει την δική της δυναμική και δεν μπορεί αυτή να ανατραπεί, επειδή δεν αρέσει στο ιερατείο της οδού Πανεπιστημίου.
Ποιος θυμάται σήμερα τον Γιώργο Παπανδρέου σαν τον άνθρωπο που κέρδισε τις εκλογές με ένα συντριπτικό ποσοστό; Κι όμως! Είναι αλήθεια. Ο Γιώργος Παπανδρέου πριν από τρία μόλις χρόνια έπεισε έναν στους δύο Έλληνες ότι λεφτά υπάρχουν! Το πολιτικό του κεφάλαιο καταναλώθηκε γρήγορα.
Ποιος θυμάται τον Κώστα Καραμανλή; Αλλά ακόμη και άνθρωποι που βρίσκονται σήμερα στο προσκήνιο χάνουν το λούστρο τους και κινδυνεύουν να εμφανιστούν εντελώς γυμνοί στον λαό. Θυμηθείτε πως ξεκίνησε και που έφτασε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ή ο Φώτης Κουβέλης.
Ο Αντώνης Σαμαράς ακόμη αντιστέκεται. Ίσως γιατί είναι ακόμη πρωθυπουργός. Κι ίσως στο σημείο αυτό να κρύβεται και η μεγάλη προσωπική του ευκαιρία. Να εκμεταλλευτεί την δύναμη της θέσης του και να προχωρήσει γρήγορα σε σαρωτικές αλλαγές στην οικονομία και στην κοινωνία. Αν μπορέσει να παρουσιάσει μία πραγματικά νέα πρόταση θα έχει καταφέρει να σπάσει την αλυσίδα των αναλώσιμων πολιτικών. Διαφορετικά θα έχει κι αυτός την τύχη των υπολοίπων.
Η ζωή, όμως, θα βρει στο τέλος την λύση. Δεν μπορεί αυτή η πλούσια χώρα να συνεχίσει να ταξιδεύει ακυβέρνητη και να κινδυνεύει ανά πάσα ώρα να πέσει στα βράχια και να τσακιστεί. Ήδη ταξιδεύουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα στον αστερισμό της αδράνειας και αυτό το ταξίδι πλησιάζει στο τέλος του.
Χρειάζεται μία νέα πρόταση. Χρειάζεται ένα νέο συμβόλαιο με τον λαό. Ένα νέο όραμα. Ποιος θα το δώσει; Όποιος το καταφέρει θα έχει κερδίσει το στοίχημα των επόμενων ετών. Και μαζί με αυτόν και η χώρα θα έχει κερδίσει μία πιθανότητα για ένα καλύτερο αύριο.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι οι ανίκανοι να προσφέρουν κάτι πραγματικά καινούργιο θα απορριφθούν από το ίδιο το σύστημα. Κι έπειτα οι επόμενοι κι οι επόμενοι κι οι αμέσως επόμενοι. Μέχρι να βρεθεί κάποιος που να είναι σε θέση να προσφέρει λύσεις.
Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει έναν άνθρωπο που γράφει ιστορία από έναν συνηθισμένο άνθρωπο; Ότι δεν κάνει απλά και καθημερινά πράγματα. Κάνει το κάτι παραπάνω; Πόσο είναι αυτό; Λένε ότι το DNA του ανθρώπου από τον βάτραχο διαφέρει μόλις κατά 1%! Αυτό το 1% όμως ήταν ικανό να δημιουργήσει ένα πλάσμα σαν τον άνθρωπο!
Διαβάζουμε διάφορα σχόλια για τον «μεσσία» που αναμένουν κάποιοι στο κάστρο των Αθηνών. Και για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους, αφού ο Θεός μπορεί και να καθυστερήσει να ακούσει τις προσευχές τους, προετοιμάζουν οι ίδιοι τις λύσεις της επόμενης ημέρας. Ξεχνούν ότι η ζωή δεν δημιουργείται μέσα στα εργαστήρια της διαπλοκής. Έχει την δική της δυναμική και δεν μπορεί αυτή να ανατραπεί, επειδή δεν αρέσει στο ιερατείο της οδού Πανεπιστημίου.
Ποιος θυμάται σήμερα τον Γιώργο Παπανδρέου σαν τον άνθρωπο που κέρδισε τις εκλογές με ένα συντριπτικό ποσοστό; Κι όμως! Είναι αλήθεια. Ο Γιώργος Παπανδρέου πριν από τρία μόλις χρόνια έπεισε έναν στους δύο Έλληνες ότι λεφτά υπάρχουν! Το πολιτικό του κεφάλαιο καταναλώθηκε γρήγορα.
Ποιος θυμάται τον Κώστα Καραμανλή; Αλλά ακόμη και άνθρωποι που βρίσκονται σήμερα στο προσκήνιο χάνουν το λούστρο τους και κινδυνεύουν να εμφανιστούν εντελώς γυμνοί στον λαό. Θυμηθείτε πως ξεκίνησε και που έφτασε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ή ο Φώτης Κουβέλης.
Ο Αντώνης Σαμαράς ακόμη αντιστέκεται. Ίσως γιατί είναι ακόμη πρωθυπουργός. Κι ίσως στο σημείο αυτό να κρύβεται και η μεγάλη προσωπική του ευκαιρία. Να εκμεταλλευτεί την δύναμη της θέσης του και να προχωρήσει γρήγορα σε σαρωτικές αλλαγές στην οικονομία και στην κοινωνία. Αν μπορέσει να παρουσιάσει μία πραγματικά νέα πρόταση θα έχει καταφέρει να σπάσει την αλυσίδα των αναλώσιμων πολιτικών. Διαφορετικά θα έχει κι αυτός την τύχη των υπολοίπων.
Η ζωή, όμως, θα βρει στο τέλος την λύση. Δεν μπορεί αυτή η πλούσια χώρα να συνεχίσει να ταξιδεύει ακυβέρνητη και να κινδυνεύει ανά πάσα ώρα να πέσει στα βράχια και να τσακιστεί. Ήδη ταξιδεύουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα στον αστερισμό της αδράνειας και αυτό το ταξίδι πλησιάζει στο τέλος του.
Χρειάζεται μία νέα πρόταση. Χρειάζεται ένα νέο συμβόλαιο με τον λαό. Ένα νέο όραμα. Ποιος θα το δώσει; Όποιος το καταφέρει θα έχει κερδίσει το στοίχημα των επόμενων ετών. Και μαζί με αυτόν και η χώρα θα έχει κερδίσει μία πιθανότητα για ένα καλύτερο αύριο.
ΠΗΓΗ capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου