Πολιτικό κραχ...

Η διάλυση του ΠΑΣΟΚ και η κατάρρευση όλων των δομών που συνέθεταν τη φυσιογνωμία του είχε γίνει κοινό κτήμα πριν από τα κρούσματα «απειθαρχίας» στην ψηφοφορία για τις αποκρατικοποιήσεις. Η αποσύνθεση του κόμματος που διέλυσε τη χώρα είχε καταστεί προφανής πριν από τις αποσκιρτήσεις στελεχών, που υποδύονται σήμερα τους «κοινωνικά ευαίσθητους», ενώ είχαν άμεση συνέργεια στην υπερψήφιση του προδοτικού Μνημονίου.

Επιπλέον, ακόμα και στον ΣΥΡΙΖΑ, που υποτίθεται ότι είναι «έτοιμος» να αναλάβει τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας, η «νομιμοφροσύνη» των βουλευτών προς το κόμμα βρίσκεται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα. Αλλωστε δεν είναι τυχαία η δημόσια ομολογία του κ. Λαφαζάνη ότι το συμπίλημα των συνιστωσών δεν είναι έτοιμο να κυβερνήσει.

Η κομμουνιστική Αριστερά, όπως εκφράζεται από το ΚΚΕ, αντί να κερδίζει πόντους στο πολιτικό παίγνιο, ηττάται. Η «υπεύθυνη» Αριστερά της κυρίας Ρεπούση χάνει πόντους στην κοινωνία και η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί αγωνιωδώς να κρατήσει, αφενός, τις δυνάμεις της και, αφετέρου, τις αποστάσεις της από τις προεκλογικές δεσμεύσεις.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, στην Ελλάδα η κατάσταση θυμίζει τις συνθήκες αναδιάταξης του σκηνικού που επικρατούσαν στη Μεταπολίτευση. Τότε όλα άλλαξαν και τώρα όλα αλλάζουν έπειτα από μια μεγάλης κλίμακας τραγωδία. Το 1974 ο Αττίλας και στις μέρες μας το Μνημόνιο.

Επειδή το κράτος μας είναι σχετικά νέο και οι δομές εύθραυστες, τα κόμματα δεν έχουν αναπτύξει αντοχές σε συνθήκες έντονης δοκιμασίας. Διαλύονται στα εξ ων συνετέθησαν χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση - ειδικά όταν έχουν απολέσει τις συγκολλητικές ουσίες της εξουσίας και του χρήματος. Αυτό είναι αναπόφευκτο όσο αποϊδεολογικοποιείται η κοινωνία μας και η φιλοδοξία απόκτησης ύλης και εξουσίας αποτελούν τα μοναδικά ζητούμενα από την ενασχόληση με τα κοινά.

Πάντως, υπάρχει ένα σημαντικότατο κέρδος από τις απώλειες των κομμάτων: απελευθερώνονται συνειδήσεις, λύνονται ψυχολογικά δεσμά και η κομματική πειθαρχία (αντισυνταγματική επινόηση της κομματοκρατίας) πάει περίπατο. Οι εκλεγμένοι άρχοντες εκδηλώνουν ευκολότερα και συχνότερα τις απόψεις, τις σκέψεις, τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού.

ΠΗΓΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Προσωπικά θεωρώ ότι η κομματική πειθαρχία είναι επιβεβλημένη ειδικά σε κρίσιμα θέματα που αφορούν την πολιτική κατεύθυνση και τις αρχές μίας κυβέρνησης.

Δεν μπορείς να στηρίζεις μία κυβέρνηση και να διαφωνείς με την βασική πολιτική της!

Διαφορετικά θα έπρεπε να αλλάξουμε όλο το πολιτικό μας σύστημα και οι βουλευτές να εκλέγονται από μία ενιαία λίστα και όχι υπό την σκέπη ενός συγκεκριμένου κόμματος.

Αυτό όμως που είναι πολύ εμφανές με τις τελευταίες εξελίξεις σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα της χώρας μας είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα "πολιτικό κραχ" και το μόνο που μας μένει είναι να ελπίζουμε ότι οι πολιτικοί μας σύντομα θα ξυπνήσουν από την νιρβάνα και θα αποφασίσουν να δράσουν αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους και όχι μετρώντας τα "ψηφουλάκια" τους!