Γράφει ο Ν. Γ. Δρόσος
Το κύμα αντιδράσεων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αλλά και απείθειας εκ μέρους των δημάρχων της χώρας, όπως αυτό εκφράστηκε τόσο με την απόφασή της ΚΕΔΕ να μην αποσταλούν οι καταστάσεις προσωπικού που της έχουν ζητηθεί από την κυβέρνηση, όσο και με καταλήψεις δημαρχείων και συγκεντρώσεις από τη Θεσσαλονίκη έως τα Χανιά, συμπεριλαμβανομένης, βεβαίως, της Αθήνας, τι στόχο έχει;
Σε τι ακριβώς αντιδρούν αυτοί οι άνθρωποι;
Στην αυτοδίκαιη παύση των λεγομένων επίορκων υπαλλήλων ή στην έναρξη μιας διαδικασίας ριζικού εκσυγχρονισμού του δημόσιου τομέα μέσω μετατάξεων;
Μιας διαδικασίας η οποία ξεκινά από τα στοιχειώδη, ήτοι από υπαλλήλους δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι δεν προσελήφθησαν μέσω ΑΣΕΠ ή άλλης αξιοκρατικής διαδικασίας και καταλαμβάνουν αμιγώς διοικητικές θέσεις.
Θέλουν πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι να συνεχίσουν να χαίρουν της σκανδαλώδους ασυλίας που απολάμβαναν έως τώρα και να παραμένουν σε θέσεις δημοσίων υπαλλήλων, όσοι έχουν «ανοιχτούς λογαριασμούς» με τη Δικαιοσύνη ή όσοι έχουν παραπεμφθεί στο ακροατήριο για σοβαρά ποινικά ή πειθαρχικά αδικήματα;
Όταν τελεσιδικήσει η υπόθεσή τους, εξάλλου, και εφόσον αθωωθούν, ο νόμος τους δίνει το δικαίωμα να επιστρέψουν στις θέσεις τους…
Αντίστοιχα, γιατί εκτιμούν ως αρνητική, οι κυριότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας, τη μόνη προσπάθεια που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια για την καλύτερη αξιοποίηση προσωπικού, οι θέσεις του οποίου καταργούνται διότι κρίνονται άχρηστες ή τουλάχιστον μη αποδοτικές;
Εν τέλει, έως πότε πιστεύουν οι άνθρωποι αυτοί ότι μπορεί να επωμίζεται το βάρος μιας υπερτροφικής και αναποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης ο φορολογούμενος πολίτης;
Έως πότε πιστεύουν ότι πρέπει να παραμείνει στο απυρόβλητο ο δημόσιος τομέας και να μην ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι, ώστε να μπορέσουν να απαλλαγούν οι δημόσιοι υπάλληλοι από το στίγμα αδιαφάνειας και αναποτελεσματικότητας που τους έχει προσδώσει η κοινωνία;
Εάν έγινε κάτι χθες, με τη δημοσίευση της σχετικής εγκυκλίου του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Αντώνη Μανιτάκη, αυτό ήταν το εντελώς αυτονόητο.
Στην κρατική μηχανή οφείλουν να μην υπηρετούν άνθρωποι οι υποθέσεις των οποίων εκκρεμούν ενώπιον της Δικαιοσύνης, έως ότου αυτές διαλευκανθούν και αντίστοιχα το κράτος πρέπει να είναι ικανό να καλύψει τις ζωτικές του λειτουργικές ανάγκες, όπου αυτές προκύπτουν, μέσω μεταθέσεων.
Πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι διαμαρτύρονται σήμερα για τα μέτρα Μανιτάκη, ότι θα δίσταζε μια εταιρεία του ιδιωτικού τομέα να αντικαταστήσει υπαλλήλους αντίστοιχων προσόντων εάν τους ζητούσε να καλύψουν τυχόν λειτουργική της ανάγκη και αυτοί αρνούνταν;
Γιατί θα έπρεπε να έχουν διαφορετικά τα πράγματα στον δημόσιο τομέα;
Ο φορολογούμενος που πληρώνει τους μισθούς των ανθρώπων αυτών δεν έχει δικαιώματα;
Δεν είναι και δική του απαίτηση η ορθολογική λειτουργία του κράτους;
Εάν δεν είναι στην υπηρεσία αυτού του πολίτη το κράτος, σε ποιου την υπηρεσία θα έπρεπε να είναι; Των κομμάτων ή των δημάρχων;
Δεν υπάρχει δημόσιο χρήμα, φίλτατοι. Υπάρχει μόνον το χρήμα των φορολογουμένων, όπως είπε μια ψυχή κάποτε στα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Την ίδια εποχή, όπου άνοιγαν σταδιακά οι πύλες της ελληνικής δημόσιας διοίκησης και άρχιζε να θεριεύει το πελατειακό κράτος στη χώρα μας, με ευθύνη αμφοτέρων των τότε κομμάτων εξουσίας.
Εάν πρέπει να υπάρξει μια αντίδραση, αυτή αναμφίβολα πρέπει να αφορά στην καθυστέρηση έναρξης της διαδικασίας εξυγίανσης της κρατικής μηχανής.
Μιας μηχανής η οποία όφειλε να βρίσκεται στην υπηρεσία του πολίτη, αλλά έχει αναδειχθεί, όπως προκύπτει από τις ετήσιες εκθέσεις του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, σε άντρο αδιαφάνειας, γραφειοκρατίας, νεποτισμού και κακοδιαχείρισης.
Γιατί έπρεπε να χρεοκοπήσει η χώρα μας για να μάθουμε, λογω τρόικας, πόσοι υπάλληλοι απασχολούνται στον στενό και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα;
Γιατί έπρεπε να χορηγούνται αφειδώς επί τόσα χρόνια μαϊμού συντάξεις και επιδόματα ή να στοιβάζονται στα νοσοκομεία προμήθειες ιατροφαρμακευτικού υλικού, δίχως να φθάνουν στους ασθενείς, αλλά μόνον και μόνον για να παίρνουν κάποιοι τη μίζα τους;
Γιατί τέτοιο «πάρτι» στην καμπούρα του κάθε φορολογούμενου πολίτη;
Η αρχή έγινε χθες.
Από την αποφασιστικότητα που θα επιδείξει η κυβέρνηση, έναντι αυτών των αντιδράσεων, θα εξαρτηθεί εάν κάποτε σε αυτήν τη χώρα όσοι βάζουν το χέρι για να πληρώσουν θα αποζημιωθούν για την αξία των χρημάτων τους…
ΠΗΓΗ euro2day.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου