Γράφει ο Αλέξανδρος Τάρκας
Η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, εκτός από τις ιστορικές προκλήσεις υπέρβασης της οικονομικής κρίσης και ταχείας αξιοποίησης του υποθαλάσσιου εθνικού πλούτου, αντιμετωπίζει κι έναν μέγιστο εσωτερικό κίνδυνο: την ωρολογιακή βόμβα με το ονοματεπώνυμο «Ευάγγελος Βενιζέλος»!
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αποτελεί έναν ζωντανό «ασύμμετρο κίνδυνο». Τα λάθη του δεν μπορούν να προβλεφθούν ούτε από τους πιο ευφάνταστους σεναριογράφους του Χόλιγουντ, που είχαν κληθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες των ΗΠΑ, την επομένη της 11ης Σεπτεμβρίου, για να εικάσουν ακόμα και το πιο «τρελό» τρομοκρατικό σενάριο.
Η «δ», από τις πρώτες ημέρες έκδοσής της τον Δεκέμβριο του 2010, εστίασε την κριτική της στον τότε παντοδύναμο υπουργό Εθνικής Αμυνας και μετέπειτα «τσάρο» της οικονομίας. Η κεντρική ιδέα της αρθρογραφίας της δεν αφορούσε (μόνον) τις θερμόαιμες αντιδράσεις του, τον νεποτισμό ή τις ρήξεις με υπηρεσιακούς παράγοντες. Η κριτική της «δ» υπογράμμιζε και υπογραμμίζει τον πολιτικό σχεδιασμό του κ. Βενιζέλου, που γκρέμισε το κόμμα του από το 43,9% στο 12,2%, και στη σημερινή, στήθος με στήθος, δημοσκοπική μάχη με τη Χρυσή Αυγή, όπως και τις καταστροφικές επιλογές του στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας με την πρωτοφανή νομική θωράκιση και την παρουσίαση σαν «σωτήρα» του κ. Ι. Σάφα στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, αλλά και με την υποβάθμιση της χώρας στη δομή του ΝΑΤΟ για πρώτη φορά από το 1952. Οσο για τις επιδόσεις του στο υπουργείο Οικονομικών, περιττεύουν τα σχόλια.
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν εκπλήσσουν οι πρόσφατες παλινωδίες του κ. Βενιζέλου. Ηταν αναμενόμενες οι αντιφάσεις του για τη «λίστα Λαγκάρντ», οι παρακλήσεις (στα όρια ικεσίας) για συμμετοχή στις συνομιλίες Σαμαρά - Μέρκελ και οι πανικόβλητες εμφανίσεις (χειρότερες κι από άπειρου πολιτευτή) στα τηλεοπτικά παράθυρα. Οι ίδιες παλινωδίες δείχνουν τη συρρίκνωση της πολιτικής ισχύος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ (ή όσης, τουλάχιστον, του έχει απομείνει), δημιουργώντας εύλογες αμφιβολίες για τη δυνατότητά του να συμβάλει παραγωγικά στο έργο της κυβέρνησης.
Αν κάποιος έριχνε μια ματιά στην ατζέντα του κ. Βενιζέλου, για τους επόμενους μήνες, θα απογοητευόταν: θα έβλεπε διαδοχικές συνεδριάσεις της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ με αμφισβήτηση του ιδίου, καθώς και αλλεπάλληλες καταθέσεις σε ανακριτές και δικαστήρια για τη «λίστα Λαγκάρντ», για το σκάνδαλο υποβρυχίων - Τσοχατζόπουλου και, αργά ή γρήγορα, για το Μνημόνιο και όσους διέθεταν εσωτερική πληροφόρηση από την προσφυγή του Μαΐου του 2010 ως το PSI του Μαρτίου του 2012. Σε αυτή την, ήδη βεβαρημένη, ατζέντα πρέπει να προστεθούν οι απρογραμμάτιστες, αλλά βέβαιες, τηλεοπτικές συνεντεύξεις του κ. Βενιζέλου, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται ενώπιον της κοινής γνώμης η σκοτεινή φωτογραφία του πιο χαρακτηριστικού εκπροσώπου του παλαιού πολιτικού συστήματος.
Επομένως, εφόσον ο κ. Βενιζέλος επιθυμεί πραγματικά να συμβάλει στη σωτηρία της οικονομίας και της χώρας, θα πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό του! Δεν είναι εύκολο, αλλά οφείλει να αντιληφθεί ότι, σταδιακά, τον προσπερνούν οι εξελίξεις και οι βουλευτές του. Λαμβάνει το μήνυμα; Μάλλον όχι!
ΠΗΓΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου