Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος
Από τις έντονες αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας είναι οι μοτοσικλετιστές-γορίλλες που συνόδευαν τον Ντε Γκολ στα σκίτσα του Μποστ.
Ο γάλλος πρόεδρος είχε έρθει στην Αθήνα τον Μάιο του 1963, στο αεροδρόμιο τον είχε υποδεχθεί ο βασιλιάς Παύλος και στη διαδρομή προς το Κέντρο τον επευφημούσε το συγκεντρωμένο πλήθος.
Ηταν βέβαια ο ήρωας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν όμως και κάτι παραπάνω.
Για την ελληνική πολιτική, που την κηδεμόνευαν η αμερικανική πρεσβεία και τα ανάκτορα, ο Ντε Γκολ εκπροσωπούσε μιαν Ευρώπη η οποία ακολουθούσε τον δρόμο της ανεξαρτησίας ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις και μια δημοκρατία η οποία δεν λειτουργούσε με προϋποθέσεις.
Αυτά όλα τότε έμοιαζαν πολύ μακρινά για εμάς εδώ κάτω και, όπως αποδείχθηκε, ήσαν μακρινά, πολύ πιο μακρινά από την απόσταση που χωρίζει τις δύο ακτές της Αδριατικής.
Χρειάστηκαν αλλεπάλληλες πολιτικές κρίσεις, μια δικτατορία, η κυπριακή τραγωδία και η περίφημη μεταπολίτευση για να τα πλησιάσουμε.
Το 1975, όταν επισκέφθηκε την Αθήνα ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν, ο βασιλιάς ήταν έκπτωτος και η Ελλάδα είχε μετακινηθεί αισθητά στον χάρτη.
Η απόσταση ανάμεσα στις δύο ακτές της Αδριατικής παρέμενε η ίδια, η δημοκρατία όμως είχε λίγο έως πολύ σταθεροποιηθεί και όλοι πια ήξεραν ότι η χώρα μας ετοιμάζεται να γίνει το δέκατο μέλος της Κοινότητας.
Ο τότε γάλλος πρόεδρος δεν ήταν ήρωας του Β' Πολέμου, τα πλήθη δεν τον επευφήμησαν όπως τον προκάτοχό του.
Η Ευρώπη όμως, την οποία εκπροσωπούσε, ήταν για την Ελλάδα μια πραγματικότητα.
Αυτή την πραγματικότητα έρχεται να επικυρώσει σήμερα η γερμανίδα Καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ.
Εχοντας μεγαλώσει στο ολοκληρωτικό καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας, διόλου χαρισματική και αντιδημοφιλής όσο δεν πάει άλλο, είναι μάλλον βέβαιο πως στη διαδρομή της από το αεροδρόμιο στην Αθήνα δεν θα συναντήσει πλήθος που την επευφημεί.
Στην καλύτερη περίπτωση, δεν θα πνιγεί στο δακρυγόνο και δεν θα καταλάβει όλα όσα θα της φωνάζουν οι συγκεντρωμένοι στους δρόμους.
Η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη που εκπροσωπεί η κυρία Μέρκελ έχει πάψει προ πολλού να γοητεύει τους πολίτες της.
Εχοντας ξεμείνει από πολιτικά οράματα, με μεγάλο μέρος της κοινωνίας της στα πρόθυρα της κατάρρευσης, μοιάζει περισσότερο με λογιστικό γραφείο και λιγότερο με τη μεγάλη δημοκρατική ένωση που είχαν οραματιστεί οι ιδρυτές της.
Αυτή όμως είναι η Ευρώπη και αυτήν εκπροσωπεί η κυρία Μέρκελ.
Είναι στο χέρι της να πείσει ότι η απόσταση ανάμεσα στις δύο ακτές της Αδριατικής δεν έχει μεγαλώσει;
Εως ένα σημείο, είναι στο χέρι της.
Οπως και εν μέρει είναι στο δικό μας χέρι να πειστούμε.
Στο κάτω κάτω, αυτό επιθυμούσαν οι πατεράδες μας όταν επευφημούσαν τον Ντε Γκολ - ότι αυτό το άθλιο κράτος με τις μεσαιωνικές δομές, την κουτοπονηριά του Χατζηαβάτη και την αυθαιρεσία του κοτζαμπάση θα γίνει βιώσιμο για τους πολίτες του.
Και αν οι επιθυμίες τους δεν εκπληρώθηκαν, σε αυτό δεν φταίει η κυρία Μέρκελ.
Φταίει για πολλά, για περισσότερα από όσα της επιτρέπει ο ρόλος της, όμως γι' αυτό δεν φταίει.
ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ (Τρίτη 09/10)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου