Γράφει η Αντωνία Μπούζα
Η κατάθλιψη έχει εξαπλωθεί σε όλη τη Χώρα και επηρεάζει εκτός από τον τρόπο ζωής μας, την υγεία μας και τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Συνάνθρωποί μας, ευρισκόμενοι προ οικονομικού αδιεξόδου και ηθικού εξευτελισμού, χάνουν τις αντοχές τους και φτάνουν να δίνουν τέλος στη ζωή τους.
Χάθηκε η χαρά, χάθηκε και η αισιοδοξία που χαρακτήριζε τη φυλή μας.
Πότε επιτέλους θα καταλάβουν οι πολιτικές δυνάμεις της πατρίδας μας, πως επιβάλλεται να συνεννοηθούν μπροστά στο μεγάλο Εθνικό ζήτημα;
Άπαντες εμμένουν σε δογματικές θεωρίες και σε ιδεοληψίες που αυτήν την περίοδο φαντάζουν γελοίες.
Ενώ ο κόσμος πεινάει, δε βρίσκει δουλειά, δε μπορεί να βρει την υγεία του, να μορφώσει τα παιδιά του, ορισμένες πολιτικές δυνάμεις... δε συνομιλούν με κανέναν!
Δε βάζουν νερό στο κρασί τους και με πομπώδεις εκφράσεις του "ούτε νεκρός δε συνεργάζομαι με..." δίνουν μία ακόμη γροθιά στο στομάχι του Ελληνικού λαού.
Κορυφώνουν τις αντιπαραθέσεις δήθεν για το καλό μας, ενώ μοναδικό γνώμονα έχουν τη δική τους πολιτική παρουσία στο σύστημα και πασχίζουν να εξυπηρετήσουν τις εμφανείς προσωπικές τους αντιθέσεις και αντιπαλότητες που ίσως βασίζονται σε πικρίες, συμφέροντα κλπ.
Δεν είναι φυσικό να μπερδεύεται ο απλός Έλληνας πολίτης όταν ακούει τη μία πλευρά-την κυβερνητική- να λέει ότι η ακολουθούμενη πολιτική λιτότητας είναι μονόδρομος αλλιώς έρχεται η πείνα και η συμφορά και οι άλλες πλευρές -αντιπολιτεύσεις- πως υπάρχουν κι άλλες λύσεις που δεν απαιτούν θυσίες από το λαό, τις οποίες όμως δεν περιγράφουν;
Πώς θα επιλέξει ο πολίτης το σωστό;
Με ποιά πληροφόρηση θα στηρίξει τη σωστή πολιτική ή θα αποδοκιμάσει αυτούς που κοιτούν απλά και μόνο το πολιτικό "τομάρι" τους και για την πατρίδα και τους Έλληνες "γαία πυρί μιχθήτω";
Πανεπιστημιακοί και οικονομολόγοι, με εξειδικευμένες σπουδές και μεγάλες επιστημονικές περγαμηνές συγκρούονται καθημερινά και εκφράζουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις.
Κι εμείς οι πολίτες τι κάνουμε; Ποιούς πρέπει να πιστέψουμε και ποιούς να στείλουμε στον αγύριστο;
Πολλά τα διλήμματα!
Συνάνθρωποί μας, ευρισκόμενοι προ οικονομικού αδιεξόδου και ηθικού εξευτελισμού, χάνουν τις αντοχές τους και φτάνουν να δίνουν τέλος στη ζωή τους.
Χάθηκε η χαρά, χάθηκε και η αισιοδοξία που χαρακτήριζε τη φυλή μας.
Πότε επιτέλους θα καταλάβουν οι πολιτικές δυνάμεις της πατρίδας μας, πως επιβάλλεται να συνεννοηθούν μπροστά στο μεγάλο Εθνικό ζήτημα;
Άπαντες εμμένουν σε δογματικές θεωρίες και σε ιδεοληψίες που αυτήν την περίοδο φαντάζουν γελοίες.
Ενώ ο κόσμος πεινάει, δε βρίσκει δουλειά, δε μπορεί να βρει την υγεία του, να μορφώσει τα παιδιά του, ορισμένες πολιτικές δυνάμεις... δε συνομιλούν με κανέναν!
Δε βάζουν νερό στο κρασί τους και με πομπώδεις εκφράσεις του "ούτε νεκρός δε συνεργάζομαι με..." δίνουν μία ακόμη γροθιά στο στομάχι του Ελληνικού λαού.
Κορυφώνουν τις αντιπαραθέσεις δήθεν για το καλό μας, ενώ μοναδικό γνώμονα έχουν τη δική τους πολιτική παρουσία στο σύστημα και πασχίζουν να εξυπηρετήσουν τις εμφανείς προσωπικές τους αντιθέσεις και αντιπαλότητες που ίσως βασίζονται σε πικρίες, συμφέροντα κλπ.
Δεν είναι φυσικό να μπερδεύεται ο απλός Έλληνας πολίτης όταν ακούει τη μία πλευρά-την κυβερνητική- να λέει ότι η ακολουθούμενη πολιτική λιτότητας είναι μονόδρομος αλλιώς έρχεται η πείνα και η συμφορά και οι άλλες πλευρές -αντιπολιτεύσεις- πως υπάρχουν κι άλλες λύσεις που δεν απαιτούν θυσίες από το λαό, τις οποίες όμως δεν περιγράφουν;
Πώς θα επιλέξει ο πολίτης το σωστό;
Με ποιά πληροφόρηση θα στηρίξει τη σωστή πολιτική ή θα αποδοκιμάσει αυτούς που κοιτούν απλά και μόνο το πολιτικό "τομάρι" τους και για την πατρίδα και τους Έλληνες "γαία πυρί μιχθήτω";
Πανεπιστημιακοί και οικονομολόγοι, με εξειδικευμένες σπουδές και μεγάλες επιστημονικές περγαμηνές συγκρούονται καθημερινά και εκφράζουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις.
Κι εμείς οι πολίτες τι κάνουμε; Ποιούς πρέπει να πιστέψουμε και ποιούς να στείλουμε στον αγύριστο;
Πολλά τα διλήμματα!
ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου