Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Οταν πληροφορήθηκα ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επισκέφθηκε τον ΟΠΑΠ είπα «επιτέλους!».
Επιτέλους που ένας πολιτικός αρχηγός ευαισθητοποιήθηκε από την αδιαφανή μοιρασιά περίπου 140 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο.
Επιτέλους που ένας πολιτικός αρχηγός δεν καταλαβαίνει πώς είναι δυνατόν να κλείνουν τα ιδρύματα κοινωνικής προσφοράς σε όλη τη χώρα αλλά ένας δημόσιος οργανισμός να σκορπάει εκατομμύρια στη χρηματοδότηση του θερμοκηπίου ανομίας που είναι το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.
Επιτέλους που ένας πολιτικός αρχηγός αντιλήφθηκε ότι ένας δημόσιος οργανισμός λειτουργεί ως εργαλείο παραγοντισμού της εκάστοτε κυβερνητικής ηγεσίας μέσα από εκλεκτικές χορηγήσεις και επιλεκτικές αδειοδοτήσεις.
Το καλύτερα φυλαγμένο κρατικό μυστικό στην Ελλάδα είναι η ετήσια κατανομή των χορηγιών του ΟΠΑΠ!
«Μπράβο του Τσίπρα!» είπα μέσα μου. «Θα πάει να τους τραβήξει το αυτί και να καταγγείλει το νταραβέρι!».
Αμε δε! Ξέρετε ποια ήταν η έγνοια του Τσίπρα στον ΟΠΑΠ; Ούτε τα λεφτά, ούτε τα νταραβέρια, ούτε οι χορηγίες, ούτε το τσατσιλίκι.
Η μοναδική του έγνοια ήταν μήπως ο ΟΠΑΠ γίνει ιδιωτικός κι αν ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ βγει στην κυβέρνηση χάσει τα λεφτά, τα νταραβέρια, τις χορηγίες και το τσατσιλίκι. Τόσο απλό!..
Διότι για την ταμπακιέρα δεν είπε λέξη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, είπε πολλά για το ενδεχόμενο να περάσει ο ΟΠΑΠ σε άλλα χέρια από εκείνα που κρατούν την κουτάλα.
«Μα μπορεί η Αριστερά να έχει τέτοιες βλέψεις;» θα ρωτήσετε. Ολοι έχουν, θα απαντήσω.
Είκοσι δύο ιδεολόγοι αριστεροί του ιδεολόγου αριστερού Λούλα καταδικάστηκαν στη Βραζιλία επειδή το διάστημα 2003-2005 χρησιμοποιούσαν δημόσιο χρήμα για να εξαγοράζουν πολιτική στήριξη στα νομοσχέδια που ήθελαν να περάσουν.
Υποθέτω μέσω κάποιου ΟΠΑΠ της περιοχής!
Και όλοι οι διεθνείς οργανισμοί χαρακτηρίζουν τη Βενεζουέλα του συντρόφου Τσάβες επίγειο παράδεισο της διαφθοράς.
Με άλλα λόγια και για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, είτε δεξιές, είτε αριστερές, όλες οι τσέπες είναι το ίδιο βαθιές. Ρωτήστε και καμία συνδικαλιστική οργάνωση του ευρύτερου δημόσιου τομέα να δείτε πώς γίνεται η μοιρασιά...
Η λύση, λοιπόν, δεν είναι να διατηρήσουμε το θερμοκήπιο του λουφέ και να αλλάξουμε περιβολάρη.
Η λύση είναι να καταργήσουμε το θερμοκήπιο. Και τον λουφέ.
Διαφορετικά κοροϊδεύουμε απλώς την κοινωνία, όπως με εκείνη τη λίστα που η Λαγκάρντ έδωσε στον Παπακωνσταντίνου, ο Παπακωνσταντίνου στον Καπελέρη, ο Καπελέρης στον Διώτη, ο Διώτης στον Βενιζέλο και ο Βενιζέλος στον εαυτό του.
Διότι όλοι τους διαβεβαιώνουν πως αυτοί τα είπαν στον σκύλο τους. Αλλά τι να κάνουν που ο σκύλος τα είπε στην ουρά του;
ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου