Η εικόνα αρχίζει και ξεκαθαρίζει. Η Ευρώπη θέλει να απαλλαγεί από τον βραχνά της Ελλάδας για τον επόμενο χρόνο. Δεν είναι έτοιμη να αντέξει το πολιτικό κόστος που συνεπάγεται η έξοδος μας από την ζώνη του ευρώ, αλλά και δεν είναι διατεθειμένη να αποδεχτεί την πολιτική της αδράνειας της Αθήνας. Ο κ. Σαμαράς κατάφερε να κερδίσει χρόνο. Για την χώρα, για τον ίδιο και την κυβέρνησή του. Αυτό, όμως, δεν είναι αρκετό.
Είναι σπουδαίο, αλλά όχι αρκετό. Το φιλικό κτύπημα της κυρίας Μέρκελ στην πλάτη του Έλληνα πρωθυπουργού δεν μπορεί να θρέψει τις εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων στην Αθήνα. Με δεδομένο ότι πήραμε όλα όσα οι άλλοι ήσαν διατεθειμένοι να μας δώσουν, θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε από τώρα τι πρέπει να κάνουμε όταν θα έχει περάσει η περίοδος της αναστολής της ποινής της εξόδου! Περί αυτού πρόκειται. Για αναστολή ποινής και όχι για κάτι άλλο.
Ωστόσο, ο κ. Σαμαράς έχει στα χέρια του μία ιστορική ευκαιρία. Να ξεκινήσει αυτό που πολλοί άλλοι στο παρελθόν έχουν υποσχεθεί, αλλά κανείς δεν τόλμησε ούτε καν να το αγγίξει: Την ανασυγκρότηση του κράτους. Δίχως ένα σοβαρό κράτος δεν μπορούν να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις, ούτε και να κτυπηθούν αποτελεσματικά η διαφθορά και η φοροδιαφυγή. Αυτά θέλουν να δουν οι ξένοι επενδυτές. Εκτός κι αν νομίζει κανείς ότι θα εμφανιστούν επενδυτές και θα βάλουν τα λεφτά τους σε μία χώρα που οι συμμορίες θα νέμονται την εξουσία στα σοκάκια και στα οδοφράγματα.
Οι πληροφορίες από το μέτωπο των αποκρατικοποιήσεων είναι ενθαρρυντικές. Υπάρχει ενδιαφέρον για τα μεγάλα projects. Ωστόσο, δεν είναι βέβαιο ότι το αποτέλεσμα θα είναι και το καλύτερο δυνατό. Ότι το κράτος θα εισπράξει το μεγαλύτερο δυνατό τίμημα. Κι αυτό διότι ένα μεγάλο μέρος των επενδυτών έχει αποκλείσει την Ελλάδα από τα πλάνα του, επειδή δεν θα ήθελε να επενδύσει τα λεφτά του σε μία χώρα που πολιτικές ομάδες παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους.
Η συμμετοχή αυτών των επενδυτών, οι οποίοι προέρχονται κυρίως από χώρες της Δύσης, είναι απαραίτητη για να γίνει η Ελλάδα ένα success story, όπως θα έλεγε και ο κ. Σαμαράς. Το ενδιαφέρον που εκδηλώνουν Ρώσοι και Ισραηλινοί είναι σημαντικό, αλλά δεν φτάνει από μόνο του. Κι αυτοί ακόμη φέρονται κουρασμένοι από τις συνεχείς παλινωδίες και καθυστερήσεις του ελληνικού δημοσίου.
Με άλλα λόγια, αν ο κ. Σαμαράς θέλει να μείνει στην Ιστορία χρειάζεται να προχωρήσει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα σε μία επανάσταση. Να προχωρήσει σε γενναίες πράξεις για την ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα και να προκαλέσει με κάθε τρόπο το ενδιαφέρον όσο περισσότερων επενδυτών γίνεται για την Ελλάδα. Ο χρόνος που έχει, ο χρόνος που έχουμε είναι ελάχιστος. Μόλις δώδεκα μήνες, ίσως και λιγότερο. Τα λεφτά της Ευρώπης είναι συγκεκριμένα και θα δοθούν με το σταγονόμετρο.
Είναι σπουδαίο, αλλά όχι αρκετό. Το φιλικό κτύπημα της κυρίας Μέρκελ στην πλάτη του Έλληνα πρωθυπουργού δεν μπορεί να θρέψει τις εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων στην Αθήνα. Με δεδομένο ότι πήραμε όλα όσα οι άλλοι ήσαν διατεθειμένοι να μας δώσουν, θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε από τώρα τι πρέπει να κάνουμε όταν θα έχει περάσει η περίοδος της αναστολής της ποινής της εξόδου! Περί αυτού πρόκειται. Για αναστολή ποινής και όχι για κάτι άλλο.
Ωστόσο, ο κ. Σαμαράς έχει στα χέρια του μία ιστορική ευκαιρία. Να ξεκινήσει αυτό που πολλοί άλλοι στο παρελθόν έχουν υποσχεθεί, αλλά κανείς δεν τόλμησε ούτε καν να το αγγίξει: Την ανασυγκρότηση του κράτους. Δίχως ένα σοβαρό κράτος δεν μπορούν να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις, ούτε και να κτυπηθούν αποτελεσματικά η διαφθορά και η φοροδιαφυγή. Αυτά θέλουν να δουν οι ξένοι επενδυτές. Εκτός κι αν νομίζει κανείς ότι θα εμφανιστούν επενδυτές και θα βάλουν τα λεφτά τους σε μία χώρα που οι συμμορίες θα νέμονται την εξουσία στα σοκάκια και στα οδοφράγματα.
Οι πληροφορίες από το μέτωπο των αποκρατικοποιήσεων είναι ενθαρρυντικές. Υπάρχει ενδιαφέρον για τα μεγάλα projects. Ωστόσο, δεν είναι βέβαιο ότι το αποτέλεσμα θα είναι και το καλύτερο δυνατό. Ότι το κράτος θα εισπράξει το μεγαλύτερο δυνατό τίμημα. Κι αυτό διότι ένα μεγάλο μέρος των επενδυτών έχει αποκλείσει την Ελλάδα από τα πλάνα του, επειδή δεν θα ήθελε να επενδύσει τα λεφτά του σε μία χώρα που πολιτικές ομάδες παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους.
Η συμμετοχή αυτών των επενδυτών, οι οποίοι προέρχονται κυρίως από χώρες της Δύσης, είναι απαραίτητη για να γίνει η Ελλάδα ένα success story, όπως θα έλεγε και ο κ. Σαμαράς. Το ενδιαφέρον που εκδηλώνουν Ρώσοι και Ισραηλινοί είναι σημαντικό, αλλά δεν φτάνει από μόνο του. Κι αυτοί ακόμη φέρονται κουρασμένοι από τις συνεχείς παλινωδίες και καθυστερήσεις του ελληνικού δημοσίου.
Με άλλα λόγια, αν ο κ. Σαμαράς θέλει να μείνει στην Ιστορία χρειάζεται να προχωρήσει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα σε μία επανάσταση. Να προχωρήσει σε γενναίες πράξεις για την ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα και να προκαλέσει με κάθε τρόπο το ενδιαφέρον όσο περισσότερων επενδυτών γίνεται για την Ελλάδα. Ο χρόνος που έχει, ο χρόνος που έχουμε είναι ελάχιστος. Μόλις δώδεκα μήνες, ίσως και λιγότερο. Τα λεφτά της Ευρώπης είναι συγκεκριμένα και θα δοθούν με το σταγονόμετρο.
Ισχύει ό,τι ακριβώς ίσχυε και χτες και προχτές. Μπορεί να έχει αλλάξει η ρητορική της Γερμανίας, αλλά επί της ουσίας οι Γερμανοί δεν έχουν αλλάξει το παραμικρό στην πολιτική τους για την Ελλάδα. Κι ούτε θα αλλάξουν. Εμείς έχουμε ένα περιθώριο να αλλάξουμε. Ένα περιθώριο δώδεκα μηνών.
Θανάσης Μαυρίδης
ΠΗΓΗ capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου