Του Kωνσταντινου Zουλα
Χάζευα ένα περιθωριακό κανάλι χθες και συνειδητοποίησα ότι η χώρα μας θα μπορούσε κάλλιστα να αναδειχθεί και σε κάτι πρωταθλήτρια: στον λαϊκισμό των δημοσιογράφων. Δεν έχει σημασία να σας πω την εκπομπή και το κανάλι. Οποιοι από σας βλέπετε ή ακούτε στα ραδιόφωνα τις συγκεκριμένες εκπομπές όχι για να ικανοποιείτε τις ψευδαισθήσεις σας, αλλά διερευνώντας ώς πού μπορεί να φτάσει το κανάκεμα των πολιτών, έχετε καταλάβει.
Χάζευα ένα περιθωριακό κανάλι χθες και συνειδητοποίησα ότι η χώρα μας θα μπορούσε κάλλιστα να αναδειχθεί και σε κάτι πρωταθλήτρια: στον λαϊκισμό των δημοσιογράφων. Δεν έχει σημασία να σας πω την εκπομπή και το κανάλι. Οποιοι από σας βλέπετε ή ακούτε στα ραδιόφωνα τις συγκεκριμένες εκπομπές όχι για να ικανοποιείτε τις ψευδαισθήσεις σας, αλλά διερευνώντας ώς πού μπορεί να φτάσει το κανάκεμα των πολιτών, έχετε καταλάβει.
Ο κ. Γιώργος και η κ. Μαρία που τηλεφωνούν σε αυτές τις εκπομπές (έτσι τους αποκαλούν οι παρουσιαστές χάριν οικειότητος) έχουν πάντα δίκιο, ανεξαρτήτως γιατί διαμαρτύρονται. Οι συζητήσεις καταλήγουν νομοτελειακά στο κακό κράτος και στους αχρείους πολιτικούς, ασχέτως αν ο κ. Γιώργος και η κ. Μαρία δουλεύουν στο Δημόσιο και ψήφιζαν τους «κλέφτες» από τους οποίους πιθανώς διορίστηκαν. Εχουν όμως και κάτι ακόμη κοινό αυτές οι εκπομπές. Ποτέ δεν καταλήγουν στο διά ταύτα. Δημοσιογράφοι και ακροατές αποδομούν τις μνημονιακές επιλογές, βρίζουν χυδαία τους δανειστές μας που θέλουν «να μας υποδουλώσουν», αλλά όταν έρθει η ώρα να πουν με ποιο τρόπο όλα αυτά θα μπορούσαν να αποφευχθούν... πάνε σε διαφημίσεις.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Οσοι επιλέξαμε να ανήκουμε στους «δυσάρεστους» δημοσιογράφους –και μας καταλογίζεται μέχρι και ότι είμαστε παπαγάλοι των ξένων δανειστών– προφανώς συμφωνούμε να υπάρξει επιτέλους ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα, να επωμιστούν τις ευθύνες τους οι τράπεζες, να φορολογηθούν παραδειγματικά όσοι εξήγαγαν τις αδήλωτες περιουσίες τους, να κλείσουν οι κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις. Το ερώτημα, ωστόσο, είναι αν όλα αυτά, δηλαδή η φορολόγηση του περιβόητου πλούτου στην Ελλάδα, επαρκούν για να επαναφέρουν –άνευ εξωτερικού δανεισμού– την ευδαιμονία του παρελθόντος, χωρίς να κοπούν τα σκανδαλώδη προνόμια που απολάμβαναν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι.
Την απάντηση στο ερώτημα αυτό οι «ευχάριστοι» συνάδελφοι την αποφεύγουν διότι ο λαϊκισμός αυξάνει την απήχησή τους. Αν ωστόσο «το καζάνι εκραγεί», όπως άκουγα χθες έναν εξ αυτών να εύχεται δημοσίως, πολύ φοβάμαι ότι οι «ευχάριστοι» θα είναι οι πρώτοι που θα καούν. Διότι, καλώς ή κακώς, εκείνοι θα είναι που πρώτοι θα κληθούν να αποκαλύψουν στο κοινό τους ποια επιτέλους είναι η μαγική εναλλακτική οικονομική συνταγή που σήμερα αποκρύπτουν…
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου