Γράφει ο γιατρός Γιώργος Νεοφώτιστος.
Και όμως σιωπούν. Στη Ελλάδα του σήμερα, που δοκιμάζεται όπως δοκιμάζεται , ο λόγος μοιάζει να έχει χαθεί μέσα στο πολυδαίδαλο σκηνικό που έχει αριστοτεχνικά στηθεί.
Και ο λόγος , ανήκει σε εκείνους που μπορούν και δικαιούνται να τον εκφέρουν, τους διανοούμενους αυτής της χώρας. Δεν μιλώ για τις ανούσιες άναρθρες κραυγές που παρακολουθούμε να εκτοξεύονται καθημερινά στις οθόνες των τηλεοράσεων . Αυτές δυστυχώς αποτελούν τον αντί-λόγο , το μέσον για στιγμιαία εκτόνωση του θυμικού των μαζών. Τους κλακαδόρους της κάστας που ¨διευθύνει¨ εδώ και καιρό τις ζωές μας.
Δεν μιλώ ακόμα για τους διάφορους ¨καθηγητές¨ , που εν ονόματι της προσωπικής εφήμερης δημοσιότητας, έχουν πάρει μπάλα τα παράθυρα των ΜΜΕ και αναμασούν τις δικές τους , ανορθολογικές , προτάσεις. Η περισπούδαστη αλλά και η περί ¨..των πάντων¨ γνώση τους, αγγίζουν πολλές φορές το όριο του μη σοβαρού.
Κάποιος λόγιος είχε πει πως το δικαίωμα να λες τη γνώμη σου, αυτό όμως δεν συνεπάγεται αυτόματα το δικαίωμα να σε παίρνουν στα σοβαρά.
Εγώ αναφέρομαι στους αληθινά διανοούμενους, τους ανθρώπους του πνεύματος που αποτελούσαν ανέκαθεν τη κοινωνική και πολιτιστική παρακαταθήκη αυτού του Έθνους.
Τους πνευματικούς ταγούς που σπάνια τους ¨έπαιξαν¨ τα μίντια , εκείνα τα οποία έχουν αναγορευτεί ( από ποιους άραγε;) στους δεσμοφύλακες του πνεύματος και αστυνόμους της ιδεολογίας.
Αυτό δυστυχώς σημαίνει για μένα κρίση . Η κρίση του πνεύματος είναι εκείνη που προηγείται κάθε άλλης κρίσης απλούστατα γιατί δεν υπάρχει κανένας πια να καταγγείλει τις ανοησίες των εξουσιαστών. Και η δυστυχία της δύστυχης χώρας μας είναι πως οι πνευματικοί της άνθρωποι δεν έχουν σήμερα καμιά επιρροή στους πολίτες.
Είναι κρίμα για μια χώρα σαν τη Ελλάδα, οι αληθινοί εραστές του πνεύματος, οι πανεπιστημιακοί , οι συγγραφείς, οι καλλιτέχνες , οι ερευνητές, να έχουν ¨χωθεί¨ στον δικό τους μικρόκοσμο, φυλακισμένοι στον προσωπικό τους μοναχισμό.
Με αυτή τη λογική επιτρέπουν να ¨επιπλέουν¨ οι επαγγελματίες της υπεράσπισης του καλού σκοπού για μας . Εκείνοι που σαν ελευθερία του λόγου εννοούν μονάχα τη ελευθερία του δικού τους λόγου. Που οπωσδήποτε αυτός ο λόγος τους δεν συνάδει με τη πραγματική ¨αλήθεια¨ που όλοι μας έχουμε ανάγκη.
Και όμως οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στη χώρα μας, είναι τέτοιες που μονάχα ένας νέος Ρήγας , ένας σύγχρονος Παλαμάς θα μπορούσε, όχι απλά να ξυπνήσει ένας σοκαρισμένο λαό , αλλά θα του ξαναδώσει τη χαμένη του ελπίδα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου