Οι δύο μπαλαντέρ...

Αλήθεια σε ποια ακριβώς κυβέρνηση προσβλέπουν όσοι θα ψηφίσουν την άλλη Κυριακή ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ;

Του Κωνσταντινου Ζουλα 

Το ερώτημα δεν τίθεται τυχαία, καθώς το πιθανότερο είναι από το αποτέλεσμα της κάλπης να μην προκύψει αυτοδυναμία και επομένως τα δύο αυτά κόμματα να υποχρεωθούν να συμπράξουν είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε με τη Ν.Δ. για να μην οδηγηθούμε εκ νέου στο τραγέλαφο που παρακολουθήσαμε μετά την 6η Μαΐου.

Ασχέτως αν μέχρι τώρα αντιδράσεις της Ε.Ε. σε όσα βαυκαλίζονται η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπουν αυταπάτες, τις επιδιώξεις των δύο βασικών διεκδικητών της εξουσίας τις έχουμε, λίγο-πολύ, καταλάβει.

Ο κ. Σαμαράς υπόσχεται να επαναδιαπραγματευθεί το Μνημόνιο δεσμευόμενος να μην πληγούν περαιτέρω οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι και κυρίως να επισπεύσει τα αναπτυξιακά μέτρα που θα αμβλύνουν την ύφεση.

Και ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται μεν ότι απορρίπτει πλήρως το Μνημόνιο, πλην όμως όλοι έχουμε αντιληφθεί ότι στην πραγματικότητα θα το μετονομάσει σε «σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης» επί το δικαιότερον - όπως τουλάχιστον ο ίδιος αντιλαμβάνεται το Δίκαιο. Δηλαδή φορολογώντας περαιτέρω όσους μισθωτούς π.χ κερδίζουν άνω των 1.500 ευρώ και επιφυλασσόμενος να περιφρουρήσει τον εθνικό πλούτο ακόμη και προβαίνοντας σε επανεθνικοποιήσεις. Με τι λεφτά ουδείς το απαντά, αλλά δεν είναι του παρόντος.

Το κεντρικό ερώτημα είναι ποιες ακριβώς είναι οι θέσεις των κ. Βενιζέλου και Κουβέλη επ’ αυτών που προτείνουν οι κ. Σαμαράς και Τσίπρας.

Συμμερίζεται π.χ η ΔΗΜΑΡ την επανακρατικοποίηση της Ολυμπιακής που δρομολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ;

Θα συναινούσε το ΠΑΣΟΚ με τη δραστική μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων που υπόσχεται η Ν.Δ.;

Κι αν όχι ποιοι είναι οι συγκεκριμένοι όροι που θεωρούν αδιαπραγμάτευτους για να προσφέρουν τη σύμπραξή τους σε όποια κυβέρνηση προκύψει.

Η διαβεβαίωση των δύο ανδρών ότι δεν θα θέσουν σε κίνδυνο την έξοδο της χώρας από το ευρώ δεν αρκεί. Και κυρίως όταν αυτή δεν συνοδεύεται με απτούς όρους συνεργασίας που θα θέσουν αν νικητής αναδειχθεί ο κ. Τσίπρας.

Η ψήφος είναι μεν λευκή, αλλά καθ’ οιονδήποτε τρόπο δεν αποτελεί λευκή εξουσιοδότηση. Κι αν δεν το αντιληφθούν εγκαίρως οι κ. Βενιζέλος και Κουβέλης πιθανότατα θα το συνειδητοποιήσουν εκ του αποτελέσματος της κάλπης...

ΠΗΓΗ  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Βέβαια όλα τα παραπάνω, τα οποία τα βρίσκω πολύ σωστά και απολύτως λογικά, ισχύουν για όλα τα κόμματα που θα κληθούν να "συγκυβερνήσουν".

Και επειδή πάντα για να υπάρξει "συγκυβέρνηση"  αναγκαστικά γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις στα προγράμματα για τα οποία ψηφίζονται  παραμένω σταθερή στην άποψη μου ότι μόνο μονοκομματικές κυβερνήσεις πρέπει να κυβερνούν και να έχουν  την ευθύνη για τις πράξεις τους!

Συνεχίζω λοιπόν να θεωρώ ότι και η επόμενη κυβέρνηση, από την στιγμή που δεν προβλέπεται να είναι μονοκομματική και αυτοδύναμη, θα είναι μία βραχύβια κυβέρνηση κι ας ελπίσουμε τουλάχιστον να λειτουργήσει (όσο λειτουργήσει...) προς το συμφέρον της χώρας και των Ελλήνων.