Μας ξεφτίλισε ο Ερντογάν και εμείς κάναμε ότι… ψιχαλίζει...

Τα καταφέραμε μια χαρά… Να μας κάνει πλάκα και ο κουμπάρος μας, ο Ερντογάν, που τον υποδέχθηκε εδώ ο Παπανδρέου μετά φανών και λαμπάδων. Μόνο τεμενάδες δεν του κάναμε. Τρέχανε τα… σάλια δουλικών ΜΜΕ στο… ασκέρι τούρκων επιχειρηματιών που είχε μαζί του και είχαν πει ότι θα κάνουν εδώ επενδύσεις, μέχρι και… μπακλαβάδικα και σουβλατζίδικα με κεμπάπ ότι θα ανοίξουν στην Ομόνοια.

Μέχρι που στο Ερζερούμ πήγε ο Γιώργος μας, στη φιέστα των τούρκων πρέσβεων, να μιλήσει. Και έκαψε λιβάνι στην περιβόητη, αλλά ανύπαρκτη από τη δική τους πλευρά, «ελληνοτουρκική φιλία». Που την εννοούν όπως ο Καραγκιόζης. Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου… Και δεν αφήνει ευκαιρία που να μην το δείχνει ο… φίλος μας. Βγήκε λοιπόν να μας πει ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να γίνει παράδειγμα για την Τουρκία, που για να ορθοποδήσει ζητάει ελεημοσύνη 100 δισ. δολάρια. Δεν θα γίνουμε σαν την Ελλάδα… Τόσο μεγάλη αγάπη μάς έχει… Ποιος μιλάει όμως; Ο πρωθυπουργός μιας χώρας που έχει υπόδουλο έναν λαό, τους Κούρδους, που βαρύνεται με τη γενοκτονία των Αρμενίων. Που 38 χρόνια ο «Αττίλας» κρατάει σκλαβωμένη τη βόρεια Κύπρο μας. Ποιος μιλάει… Πίσω από τη βιτρίνα της Κωνσταντινούπολης, υπάρχει η Ανατολία… Που ο κόσμος εκεί μένει σε χαμόσπιτα. Και το επίπεδο ζωής τού Έλληνα ούτε στον ύπνο τους δεν το έχουν ονειρευτεί. Βγήκε να μας πει ο κ. Ερντογάν ότι είναι φουσκωμένη η τσέπη της Κεντρικής του Τράπεζας από δισεκατομμύρια δολάρια και δείχνοντας ότι… νοιάζονται για μας, διερωτήθηκε «τι έχει άραγε η Ελλάδα στην Κεντρική της Τράπεζα»! Τους έπιασε ο πόνος ξαφνικά… Καλά μας κάνει… Δεν φταίει ο… κουμπάρος μας… Εμείς φταίμε… Γιατί όλα τα τελευταία χρόνια συμπεριφερόμαστε σαν φοβισμένο ανθρωπάκι. Ποτέ δεν τολμήσαμε να βάλουμε κόκκινη γραμμή, την ώρα που μας απειλούν με casus belli… Στη Θράκη τούς έχουμε αφήσει και αλωνίζουν και πλέον η Κομοτηνή κυβερνιέται από το τουρκικό προξενείο. Αυτό κάνει κουμάντο εκεί και τα κόμματα έχουν πλήρως υποταχθεί! Στο Αιγαίο λειτουργούν ως αφεντικά. Μιλάμε για ανακήρυξη ΑΟΖ, αλλά μένουμε στα λόγια. Όταν η Κύπρος και ο Τάσσος Παπαδόπουλος μας έχουν βάλει τα γυαλιά… Στα Ύμια δεν τολμάμε να πάμε, στη θέση Μπάμπουρα, κάτω από τον Πρίνο όπου υπάρχει μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου, από τον Μάρτιο του '87 δεν τολμάμε να κάνουμε γεώτρηση. Δέσμιο εξακολουθούν να κρατάνε το Οικουμενικό Πατριαρχείο μας… Έχουν βάλει δόλωμα στη φάκα το άνοιγμα της Σχολής της Χάλκης. Λες και αυτό είναι το μέγα πρόβλημά μας. Ούτε όμως αυτό δεν λύνουν. Παρά τις (συνηθισμένες πλέον) διπλωματικές «εκκλήσεις» του εκάστοτε αμερικανού Προέδρου. Έχουν καταλάβει ότι είμαστε του χεριού τους… Και μας χτυπάνε όπως αυτοί θέλουν τον ζουρνά… Και εμείς χορεύουμε, σαν τις μαϊμούδες. Η αντίδρασή μας στην εξευτελιστική δήλωση του τούρκου πρωθυπουργού ήταν η συνηθισμένη. Στην ουσία κατάπιαμε πάλι τη γλώσσα μας… Μακριά από μας οι πολεμικές κραυγές. Όμως δεν μπορεί να σε φτύνουν κατάμουτρα και συ να λες ότι ψιχαλίζει… ΠΗΓΗ  ΤΟ ΠΑΡΟΝ