Όλοι, μα ΟΛΟΙ, ακόμα και οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που έρχονται σε επαφή με άλλες υπηρεσίες και οργανισμούς του δημοσίου, ΟΛΟΙ, κάποια στιγμή έστω της ζωής μας έχουμε αγανακτήσει με το δημόσιο και την γραφειοκρατία του, έχουμε βρίσει δημόσιο υπάλληλο (δυνατά ή σιωπηλά), έχουμε σιχαθεί την αγένειά τους και την κακή εξυπηρέτηση που “απολαμβάνουμε” στις δημόσιες υπηρεσίες.
ΟΛΟΙ ξέρουμε επίσης ότι έχουμε έναν τεράστιο δημόσιο τομέα.
Το όνειρο του Έλληνα εδώ και δεκαετίες, όπως φαίνεται και σε παλιές Ελληνικές ταινίες, είναι να μπει στο δημόσιο!
Ειδικά από την δεκαετία του '80 με την έλευση του ΠΑΣΟΚ η αύξηση του δημοσίου τομέα απέκτησε άλλους ρυθμούς...
Φτάσαμε να σημείο ακόμα και να δημιουργούνται θέσεις για το βόλεμα “υμετέρων” και, για να έχουν αντικείμενο εργασίας και λόγο ύπαρξης, η γραφειοκρατία πήρε τραγικές διαστάσεις.Γνωστό πλέον το κόλπο!
Σήμερα, ανακαλύψαμε(;) ξαφνικά(;) ότι στο Ελληνικό δημόσιο απασχολούνται πάνω από 1.000.000 άνθρωποι!
(στον στενό ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, μόνιμοι ή συμβασιούχοι, σε υπουργεία, ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, κλπ)
(στον στενό ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, μόνιμοι ή συμβασιούχοι, σε υπουργεία, ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, κλπ)
Και επαναλαμβάνω... Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας..
ΟΛΟΙ “χαρήκαμε” όταν ακούσαμε ότι επιτέλους θα γίνουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων!
Όχι 15.000... όχι 30.000... όχι 150.000... και 300 και 500 χιλιάδες υπάλληλοι να έφευγαν από το δημόσιο καλύτερα θα ήταν!
ΑΛΛΑ...
Η σημερινή οικονομική έχει φέρει χιλιάδες λουκέτα στην αγορά και η ανεργία ξεπέρασε το 20% με την ανεργία των νέων να πλησιάζει το 50%!
Κάθε απόλυση σήμερα ισοδυναμεί με ανεργία, πείνα και ανέχεια!
Αν οι απολύσεις είχαν γίνει σε περιόδους όπου άνθιζε ο ιδιωτικός τομέας και οι απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι θα μπορούσαν σε μεγάλο ποσοστό να απορροφηθούν από τον ιδιωτικό τομέα, τότε μάλιστα... να γίνουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες και να γίνει και μία αναδιοργάνωση του δημοσίου ώστε να σταματήσει η ταλαιπωρία του Έλληνα πολίτη!
Σήμερα όμως μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει μία τέτοια κίνηση από πλευράς του κράτους γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι βέβαιο ότι θα μείνουν στον δρόμο.
Ξέρω ότι πολλοί είναι αυτοί που θα μου πουν πως έτσι γίνεται δύο χρόνια τώρα στον ιδιωτικό τομέα οπότε οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και πρέπει να υποστούν και αυτοί τις επιπτώσεις της κρίσης.Άλλωστε το χρέος το δημιούργησε ο αντιπαραγωγικός δημόσιος τομέας.
Θα μπορούσα να συμφωνήσω ως αυτοαπασχολούμενη με εξωφρενικές εμπειρίες από την επαφή μου με το δημόσιο.
Θεωρώ όμως ότι το να πετάς αδιακρίτως εργαζόμενους στον δρόμο δεν είναι η λύση.
Πρώτα απ' όλα χρειάζεται ανάπτυξη!
Αν υπήρχαν ιδιωτικές επιχειρήσεις, βιομηχανίες, κλπ που θα μπορούσαν να απορροφήσουν έστω και κάποιους από τους απολυμένους τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα.
Ας φροντίσουν λοιπόν πρώτα να δώσουν κίνητρα για επενδύσεις έτσι ώστε να ξεκινήσει να λειτουργεί η αγορά και μετά ας απολύσουν δημοσίους υπαλλήλους... και μάλιστα πολύ περισσότερους από τις 15 ή 30 χιλιάδες που συζητούν.
Απλή κοινή λογική...
ΥΓ. Το “σατυρικό” video που ακολουθεί με εκφράζει απόλυτα και παρουσιάζει γλαφυρά αρκετές από τις επαφές μου με δημόσιες υπηρεσίες... και φαντάζομαι ότι δεν είμαι η μόνη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου