Πάνε χρόνια τώρα που έχω πάρει πια απόφαση ότι ούτε είμαι ούτε θα γίνω ποτέ “το σέντερ μπακ και θα δένω τα κορδόνια μου στην σέντρα” όπως έλεγε κάποτε ο Χάρρυ Κλυνν.
Τι είμαι όμως και ποιος ενδιαφέρεται για μένα;
Κατ' αρχάς δεν είμαι “δανειολήπτης”.
Το νοικοκυριό μου είναι νοικοκυρεμένο και όχι υπερχρεωμένο μια και δεν έχω πάρει ποτέ οποιοδήποτε δάνειο, δεν χρωστάω στο ασφαλιστικό μου ταμείο ούτε έχω απλήρωτο υπόλοιπο στις κάρτες μου.
Έτσι λοιπόν κανένας δεν ασχολείται μαζί μου, ούτε το κράτος ούτε οι διάφορες οργανώσεις καταναλωτών.
Ούτε δημόσιος υπάλληλος είμαι όμως.
Οπότε δεν ασχολείται μαζί μου το κράτος και δεν με υπερασπίζεται κανένα κόμμα.
Φυσικά για την ΑΔΕΔΥ δεν υπάρχω καν!
Αλλά δεν είμαι ούτε ιδιωτικός υπάλληλος.
Άρα και πάλι κανένας δεν ασχολείται μαζί μου και δεν υπάρχω ούτε για την ΓΕΣΕΕ.
Από την στιγμή όμως που (έστω και στα χαρτιά) δεν είμαι ούτε άνεργη ουδείς ασχολείται μαζί μου και ουδείς ενδιαφέρεται για το αν έχω δουλειά.
Ευτυχώς ή δυστυχώς είμαι αυτοαπασχολούμενη που όμως δεν κάνει δουλειές με το δημόσιο.
Δεν είμαι προμηθευτής του κράτους, ούτε του παρέχω οποιεσδήποτε υπηρεσίες και έτσι δεν μου χρωστάει οπότε, φυσικά, δεν το απασχολώ και δεν ασχολείται μαζί μου.
Μήπως τελικά είμαι αόρατη;
Μήπως είμαι ανύπαρκτη;
Όχι βέβαια!
Για το κράτος είμαι σίγουρα το πορτοφόλι του!
Είμαι ο κουμπαράς του από τον οποίο συχνά-πυκνά έβγαζε αρκετά μεγάλα ποσά για να καλύψει τις ανάγκες του και τις ανάγκες όλων των υπολοίπων.
Για τους υπόλοιπους όμως ανέκαθεν ήμουν ο “φοροφυγάς”, ο “κλέφτης”, το “λαμόγιο” και γενικά η βάση όλων των δεινών του κράτους.
Προσωπικά όλο και περισσότερο αισθάνομαι ότι είμαι κορόιδο!
Ο μ@@@ς της ιστορίας, που εάν και του δόθηκε η ευκαιρία να κάνει όλα τα παραπάνω (και δάνεια μπορούσα να πάρω άνετα, και στο δημόσιο μπορούσα να έχω μπει εδώ και δεκαετίες, και υπάλληλος θα μπορούσα να είμαι αντί για αυτοαπασχολούμενη, κλπ) επέλεξε την “μοίρα” του και μάλιστα για χρόνια θεωρούσε “μαγκιά” να προσπερνάς τόσους “πειρασμούς” και να χαράζεις τον δικό σου δρόμο.
Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Τον τελευταίο καιρό το κράτος τον έσπασε τον “κουμπαρά” και πήρε ότι είχε μέσα. Άλλα δεν έχει!
Δυστυχώς, αν δεν αλλάξει κάτι στην Ελλάδα και μάλιστα σύντομα τότε αυτός ο “κουμπαράς” τελείωσε!
Ήδη, για πρώτη φορά στην ζωή μου, χρωστάω!
Χρωστάω στην εφορία τον φόρο ακινήτων και δεν υπάρχει καμία προοπτική να τον πληρώσω!
Να ενημερώσω λοιπόν τον αξιότιμο υπουργό οικονομικών ότι αν βασίζει τις προσδοκίες του για έσοδα του κράτους σε μένα είναι λογικό να πέφτει έξω.
Και να τον ενημερώσω επίσης ότι αν δεν κάνει κάτι για να υπάρξει όντως ανάπτυξη στην χώρα ώστε να ξαναδουλέψει και η δική μου επιχείρηση δεν υπάρχει περίπτωση να φτιαχτεί αυτός ο σπασμένος “κουμπαράς”.
Όταν λοιπόν τα σκέφτομαι όλα αυτά αναρωτιέμαι...
Μήπως είχε δίκιο ο Χάρρυ Κλυνν και θα έπρεπε να είχα γίνει το “σέντερ μπακ και να δένω τα κορδόνια μου στην σέντρα”;... Πιθανότατα θα ήμουν σε καλύτερη κατάσταση...
Απλή κοινή λογική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου