Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Η πώληση του ΟΠΑΠ ήταν κομβικής σημασίας, καθώς ήταν η πρώτη μεγάλη ιδιωτικοποίηση και έδειξε στις αγορές ότι κάτι αρχίζει να αλλάζει στην Ελλάδα. Μέχρι χτες και όσες φορές επιχείρησε κάποιος να αγγίξει τον πυρήνα της διαπλοκής, αντιμετώπισε την οργή του «συστήματος». Αυτή την φορά, όμως, δεν έπεσε η κυβέρνηση! Οι αγορές, λοιπόν, εισέπραξαν το γεγονός ότι κάτι αλλάζει σε αυτή την χώρα. Κι αυτό το κλίμα «πριμοδότησαν».
Η βελτίωση του οικονομικού κλίματος είναι μία από τις σοβαρότερες προϋποθέσεις για την πραγματοποίηση επενδύσεων. Προκαλεί, λοιπόν, εντύπωση το γεγονός ότι οι δυνάμεις της μιζέριας και της απαξίωσης επιδίωξαν να υποβαθμίσουν αυτή την εξέλιξη. Έφτασαν στο σημείο να εξισώσουν τις εκθέσεις των ξένων οίκων με τα συνήθη παιγνίδια μικροπολιτικής που παρατηρούνται στον μικρόκοσμο της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Με άλλα λόγια, οι επικεφαλής των ξένων οίκων μαζεύτηκαν και αποφάσισαν να βγάλουν θετικές εκθέσεις για την Οικονομία της Ελλάδας, μόνο και μόνο για να χαλάσουν το όνειρο του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού σε μερικούς αμετανόητους οπαδούς των Σοβιέτ. Όταν οι ξένοι οίκοι «έθαβαν» με τις εκθέσεις τους την χώρα, τότε οι εκθέσεις αυτές ήσαν... αξιόπιστες. Τώρα που δεν εξυπηρετούν τα σχέδιά τους, προσπαθούν να τις απαξιώσουν.
Οι ιδιωτικοποιήσεις, λοιπόν, δεν πολεμούνται τυχαία από όσους ονειρεύονται να μετατρέψουν την Ελλάδα σε έναν σοσιαλιστικό παράδεισο στην καρδιά της Ευρώπης. Είναι θέμα ουσίας και όχι εντυπώσεων. Όσο η χώρα προχωράει τις ιδιωτικοποιήσεις, τόσο αυξάνεται η εμπιστοσύνη των αγορών και ανοίγει έτσι ο δρόμος της ανάπτυξης.
Ο ΟΠΑΠ ήταν ένα κομβικό σημείο. Να προσέξουμε το γεγονός ότι η ιδιωτικοποίηση δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και δεν πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να επιχειρηθεί η ναρκοθέτηση του δρόμου που οδηγεί στην μεταβίβαση των μετοχών από το ΤΑΙΠΕΔ στους ιδιώτες. Μία τέτοια εξέλιξη θα ήταν καταστροφική!
Όπως και η πιθανότητα να αποδειχτεί το ΤΑΙΠΕΔ κατώτερο των περιστάσεων και να μην προχωρήσουν άλλες ιδιωτικοποιήσεις, πέραν της ΔΕΠΑ που βρίσκεται στο τελευταίο της στάδιο. Η μάχη, λοιπόν, είναι καθημερινή και απαιτείται σκληρή δουλειά για να μπορέσουμε να πείσουμε τις αγορές ότι είμαστε αποφασισμένοι να αλλάξουμε τις δομές της ελληνικής Οικονομίας.
Θα πει κάποιος ότι δεν φτάνουν μόνο οι ιδιωτικοποιήσεις κι ότι χρειάζεται να προχωρήσουν ταυτόχρονα και οι μεταρρυθμίσεις. Είναι σωστό. Μόνο που αυτή είναι μία συζήτηση που αφορά περισσότερο το εσωτερικό μέτωπο. Δηλαδή, εμάς τους ίδιους. Οι αγορές ενδιαφέρονται για πιο χειροπιαστά πράγματα. Για τις αγορές είναι πιο κατανοητό το ερώτημα «πωλείται ή δεν πωλείται ο ΟΠΑΠ», από το «πως ακριβώς λειτουργεί το φορολογικό σύστημα στην Ελλάδα». Οι εικόνες αισιοδοξίας είναι πολύτιμες και αξίζουν πολλά χρήματα. Γι΄ αυτό και οι πολέμιοι του συστήματος προσπαθούν με τις φωνές τους να σκεπάσουν οποιαδήποτε αισιόδοξη νότα προσπαθεί να ακουστεί σε ένα πεδίο που έχει χορτάσει από ισχυρές δόσεις απαισιοδοξίας.
Η βελτίωση του οικονομικού κλίματος είναι μία από τις σοβαρότερες προϋποθέσεις για την πραγματοποίηση επενδύσεων. Προκαλεί, λοιπόν, εντύπωση το γεγονός ότι οι δυνάμεις της μιζέριας και της απαξίωσης επιδίωξαν να υποβαθμίσουν αυτή την εξέλιξη. Έφτασαν στο σημείο να εξισώσουν τις εκθέσεις των ξένων οίκων με τα συνήθη παιγνίδια μικροπολιτικής που παρατηρούνται στον μικρόκοσμο της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Με άλλα λόγια, οι επικεφαλής των ξένων οίκων μαζεύτηκαν και αποφάσισαν να βγάλουν θετικές εκθέσεις για την Οικονομία της Ελλάδας, μόνο και μόνο για να χαλάσουν το όνειρο του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού σε μερικούς αμετανόητους οπαδούς των Σοβιέτ. Όταν οι ξένοι οίκοι «έθαβαν» με τις εκθέσεις τους την χώρα, τότε οι εκθέσεις αυτές ήσαν... αξιόπιστες. Τώρα που δεν εξυπηρετούν τα σχέδιά τους, προσπαθούν να τις απαξιώσουν.
Οι ιδιωτικοποιήσεις, λοιπόν, δεν πολεμούνται τυχαία από όσους ονειρεύονται να μετατρέψουν την Ελλάδα σε έναν σοσιαλιστικό παράδεισο στην καρδιά της Ευρώπης. Είναι θέμα ουσίας και όχι εντυπώσεων. Όσο η χώρα προχωράει τις ιδιωτικοποιήσεις, τόσο αυξάνεται η εμπιστοσύνη των αγορών και ανοίγει έτσι ο δρόμος της ανάπτυξης.
Ο ΟΠΑΠ ήταν ένα κομβικό σημείο. Να προσέξουμε το γεγονός ότι η ιδιωτικοποίηση δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και δεν πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να επιχειρηθεί η ναρκοθέτηση του δρόμου που οδηγεί στην μεταβίβαση των μετοχών από το ΤΑΙΠΕΔ στους ιδιώτες. Μία τέτοια εξέλιξη θα ήταν καταστροφική!
Όπως και η πιθανότητα να αποδειχτεί το ΤΑΙΠΕΔ κατώτερο των περιστάσεων και να μην προχωρήσουν άλλες ιδιωτικοποιήσεις, πέραν της ΔΕΠΑ που βρίσκεται στο τελευταίο της στάδιο. Η μάχη, λοιπόν, είναι καθημερινή και απαιτείται σκληρή δουλειά για να μπορέσουμε να πείσουμε τις αγορές ότι είμαστε αποφασισμένοι να αλλάξουμε τις δομές της ελληνικής Οικονομίας.
Θα πει κάποιος ότι δεν φτάνουν μόνο οι ιδιωτικοποιήσεις κι ότι χρειάζεται να προχωρήσουν ταυτόχρονα και οι μεταρρυθμίσεις. Είναι σωστό. Μόνο που αυτή είναι μία συζήτηση που αφορά περισσότερο το εσωτερικό μέτωπο. Δηλαδή, εμάς τους ίδιους. Οι αγορές ενδιαφέρονται για πιο χειροπιαστά πράγματα. Για τις αγορές είναι πιο κατανοητό το ερώτημα «πωλείται ή δεν πωλείται ο ΟΠΑΠ», από το «πως ακριβώς λειτουργεί το φορολογικό σύστημα στην Ελλάδα». Οι εικόνες αισιοδοξίας είναι πολύτιμες και αξίζουν πολλά χρήματα. Γι΄ αυτό και οι πολέμιοι του συστήματος προσπαθούν με τις φωνές τους να σκεπάσουν οποιαδήποτε αισιόδοξη νότα προσπαθεί να ακουστεί σε ένα πεδίο που έχει χορτάσει από ισχυρές δόσεις απαισιοδοξίας.
ΠΗΓΗ capital.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου