ΟΙ “ΠΕΠΕ” ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ...

Οι απεργίες ορισμένων επαγγελματικών κλάδων τα τελευταία χρόνια μου θυμίζουν όλο και πιο έντονα μία σκηνή από τον “Αστερίξ στην Ισπανία” όπου ένα κακομαθημένο πιτσιρίκι, εάν δεν του κάνουν τα χατίρια, απειλεί ότι θα κρατήσει την αναπνοή του μέχρι να σκάσει!

Συνδικαλιστές και εργαζόμενοι, ξέρουν πολύ καλά ότι λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν κι όμως η κάθε επαγγελματική κατηγορία επιμένει να απαιτεί την εξαίρεσή της από μέτρα και περικοπές.

Έτσι, αποφασίζουν απεργίες χωρίς να καταλαβαίνουν ότι βασικά... κρατούν την αναπνοή τους μέχρι να σκάσουν!

Πχ η απεργία των καθηγητών.

Έχουν καταλάβει ότι έχουν στρέψει την πλειοψηφία των πολιτών εναντίον τους;
Έχουν καταλάβει ότι με την απεργία τους αυτό το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα έχουν τραβήξει τα φώτα της αρνητικής δημοσιότητας και έχουν βγάλει τα “άπλυτά” τους στην φόρα όπως πχ την αναγκαστική φροντιστηριακή “βοήθεια” που χρειάζονται οι μαθητές λόγω της ποιότητας του έργου τους;
Έχουν καταλάβει πόσο προκαλούν και πόσο κακό κάνουν στον κλάδο τους;

Πραγματικά, είναι σαν να κρατούν την αναπνοή τους μέχρι να τους κάνουν το χατήρι.
Το πολύ-πολύ να σκάσουν!

Δεύτερο χαρακτηριστικό παράδειγμα...  η ΕΡΤ!

ΕΤ1, ΝΕΤ και ΕΤ3 μαζί αμφιβάλω αν φτάνουν σε θεαματικότητα έναν από τους μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς Πανελλήνιας εμβέλειας.
Η μόνη πιθανότητα να αυξήσουν τα ποσοστά τους είναι τα μεγάλα γεγονότα, αθλητικά (αλλά οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονται μόνο κάθε 4 χρόνια!) ή πολιτικά (όπως οι επαφές του πρωθυπουργού με ξένους ηγέτες!).
Κι όμως...
Κατά την επίσκεψη της Μέρκελ στην Ελλάδα... απεργούσαν!
Κατά την επίσκεψη του Ολάντ στην Ελλάδα... απεργούσαν!
Και τώρα που ο πρωθυπουργός επισκέπτεται την Κίνα...  απεργούν!
Προφανώς οι μάσκες έπεσαν και πλέον είναι πασιφανές ότι δεν πρόκειται για τυχαία επιλογή του χρόνου των απεργιακών τους κινητοποιήσεων.
Έτσι ΚΑΙ  αυτοί καταφέρνουν να στρέψουν τους πολίτες εναντίον τους.
Αναρωτιέμαι... εάν η κυβέρνηση προχωρήσει -επιτέλους- στην συγχώνευσή τους σε έναν και μοναδικό τηλεοπτικό σταθμό θα ζητήσουν την στήριξη της κοινωνίας; Θα γελάει ο κόσμος!

Συνδικαλιστές και εργαζόμενοι πρέπει να καταλάβουν ότι οι εποχές άλλαξαν και οι εκβιασμοί είναι πολύ εύκολο να τους γυρίσουν μπούμερανγκ.

Πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί με τις αντιδράσεις που προκαλούν στην πολύπαθη Ελληνική κοινωνία και να καταλάβουν ότι οι απεργίες και οι (ενίοτε επεισοδιακές) πορείες είναι μόνο για πολύ έκτακτες περιπτώσεις και αφού έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια διαλόγου και όλοι οι πιθανοί  τρόποι διαμαρτυρίας.

Δεν είναι για καθημερινή χρήση ούτε είναι “το μοναδικό όπλο των εργαζομένων” όπως αρέσκονται να δηλώνουν με στόμφο λόγω της ανικανότητάς τους να σκεφτούν άλλους τρόπους διαμαρτυρίας αλλά και της αγάπης τους προς την “επαναστατική γυμναστική”.

Ας δουν τι συμβαίνει στις υπόλοιπες προηγμένες χώρες και τι σημαίνει συνδικαλισμός σε αυτές.
Εκτός εάν θεωρούν ότι μόνο αυτοί έχουν προβλήματα ή μόνο αυτοί είναι μαχητικοί!

Με λίγα λόγια...

Συνδικαλιστές και εργαζόμενοι όλων των κλάδων πρέπει να καταλάβουν σε ποιο σημείο βρίσκεται η οικονομία της χώρα, πόσες πιέσεις δέχεται η Ελληνική κοινωνία στο σύνολό της και να σοβαρευτούν!

Διαφορετικά είναι σαν να κρατούν την αναπνοή τους, σαν κακομαθημένα πιτσιρίκια, μέχρι να τους κάνουν το χατίρι.

Μόνο τον εαυτό τους θα βλάψουν!

Απλή κοινή λογική...


ΥΓ : Ως φανατική αναγνώστρια του “Αστερίξ” προτίμησα την παραπάνω παρομοίωση.
Όσοι ενοχλούνται ή δεν κατανοούν τι θέλω να πω ας την αντικαταστήσουν με φράσεις όπως... “με τα χεράκια τους βγάζουν τα ματάκια τους”... ή “πυροβολούν τα πόδια τους”... ή “πριονίζουν το κλαδί που κάθονται”...
Νομίζω ότι είναι απολύτως κατανοητό!