Παρασκευή 30 Μαΐου 2014
Οι 7 λόγοι που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι στην κυβέρνηση...
Γράφει ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος
Η πολιτική δεν συμπαθεί τα κενά, κι έτσι διάφορα μορφώματα έσπευσαν να διεκδικήσουν μια θέση στο μεταπτωχευτικό status quo της χώρας. Γιατί τότε έχουμε ακόμα κυβέρνηση προερχόμενη από τα ίδια δύο κόμματα που κυβερνούν 40 χρόνια τώρα; Δεδομένου ότι οι περισσότεροι Ελληνες είναι γαλουχημένοι στις σοσιαλιστικές αρχές που αναπαράγονταν καθεστωτικά από τον πελατειακό δικομματισμό, θα περίμενε κανείς μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης να στραφεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τον απόγονο της διαχρονικά συμπαθούς «ευρώφιλης» και μετριοπαθούς Αριστεράς κι αυτό, πράγματι, έγινε. Αλλά όχι αρκετά. Στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη «χαλαρή» ψήφο και την ιλιγγιώδη φθορά της κυβέρνησης, δεν διεύρυνε την εκλογική του βάση και δεν συγκέντρωσε ρεύμα ικανό για να διεκδικήσει άμεσα τη λαϊκή εντολή. Γιατί;
Νομίζω ότι φταίει ο συνδυασμός των παρακάτω:
1. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκπροσωπεί το «νέο». Στη ρητορική του τονίζει ότι πρόκειται για «εναλλακτική» επιλογή από τον παραδοσιακό αποτυχημένο δικομματισμό και ότι «η Αριστερά δεν κυβέρνησε ποτέ», τοποθετήσεις που έχουν σοβαρά προβλήματα: Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα προγονικά του σχήματα είναι εγγενές μέρος του πελατειακού «συστήματος» -τα μέλη του και οι οικογένειές τους κατά κανόνα διορισμένοι σε θέσεις του Δημοσίου, ας πούμε- ενώ μέρος του πολιτικού του προσωπικού πλέον προέρχεται απ’ ευθείας από την καρδιά του συστημικού ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, η πολιτική που ευαγγελίζεται (μεγάλο κράτος, υψηλή φορολογία, κρατικοποιήσεις, κ.λπ.) είναι ολόιδια με την πολιτική που ακολούθησε ο πελατειακός δικομματισμός σε προηγούμενες δεκαετίες και οδήγησε στην πτώχευση, με μόνη παραλλαγή το «εμείς θα τα κάνουμε καλύτερα». Δεν μπορείς να υπόσχεσαι την Ελλάδα του 1985 ή του 2006, μιμούμενος ακόμα και τη χροιά της φωνής του Ανδρέα Παπανδρέου και να αυτοαποκαλείσαι «νέος».
2. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ανεπαρκής. Τα κόμματα στην Ελλάδα είναι προσωποκεντρικά, και στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βρει έναν αρχηγό που χωλαίνει. Ο κύριος Τσίπρας, αν και νέος και επικοινωνιακά σχετικά καλός, στερείται ολοσχερώς κάποιου ιδιαίτερου ρητορικού χαρίσματος ή μιας λαϊκής γοητείας που σαγηνεύει τα πλήθη -σαν αυτή του προτύπου του, του προαναφερθέντος Παπανδρέου- ενώ κυρίως στερείται και του θεωρητικού και γνωστικού υπόβαθρου των περισσότερων Ελλήνων πολιτικών αρχηγών, κάτι που θα έδινε στον λόγο του περισσότερο βάθος, στα επιχειρήματά του μεγαλύτερη ισχύ, και θα τον προστάτευε κι από τις πολλές και σοβαρές γκάφες που κάνει, ακόμα και στη μία γλώσσα που γνωρίζει επαρκώς.
3. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι λίγα και ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα η εικόνα του κόμματος να είναι θολή και πολυφωνική, ενώ ταυτόχρονα η οργάνωσή του μοιάζει χαώδης. Για κάθε Δούρου υπάρχουν δέκα Λαφαζάνηδες, και για κάθε Παπαδημούλη ένας Μηλιός. Το πρόβλημα φαίνεται και στις κοτσάνες στελεχών στα παράθυρα, που υπογραμμίζουν την έλλειψη οικονομικού προγράμματος ή έστω επαρκούς αντίληψης του ελληνικού προβλήματος, και σε γκάφες όπως το πρόσφατο φιάσκο της συμπλήρωσης ψηφοδελτίων για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές, ή η πρόσφατη αποτυχημένη πρόταση δυσπιστίας κατά του υπουργού Οικονομικών.
4. Δεν έχει επαφή με την κοινωνία. Αυτό είναι σχετικό με το προηγούμενο: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αξιόπιστες και ενεργές τοπικές οργανώσεις με επαφές και οργανικές σχέσεις με τις τοπικές κοινωνίες (πώς νομίζετε ότι έβγαλε 8% η «Ελιά») και, αντίθετα με τις επικλήσεις της αμεσοδημοκρατίας και άλλους αριστερούς μύθους, στην πράξη λειτουργεί εντελώς υδροκέφαλα: Ολες οι αποφάσεις παίρνονται στην Κουμουνδούρου. Κι όταν αυτό δεν γίνεται, προκύπτουν Καρυπίδηδες.
5. Εμμένει στην αριστερή ρητορική, παρόλο που είναι πλέον ένα ευρύτερο λαϊκιστικό κίνημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να μιλάει τη γλώσσα των ΕΑΑΚ, με «ανατροπές» και «επαναστάσεις», πράγματα που ξενίζουν μια μερίδα ψηφοφόρων που κατά τα άλλα δεν θα είχαν και πολλές διαφωνίες με την απλοϊκή λαϊκίστικη ατζέντα του κόμματος.
6. Εχει ξεχειλώσει το «μνημόνιο». Η λέξη αυτή έχει για πάντα μαγαριστεί στην ελληνική γλώσσα. Βεβαίως αυτή την ισοπέδωση της οικονομικής πραγματικότητας σε μια βολική λέξη-βελζεβούλ την ξεκίνησε ο σημερινός πρωθυπουργός, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ που ανέλαβε τον αντιμνημονιακό μανδύα ακολούθως την ξεχείλωσε, της τίναξε τα πρέκια. Ενα μέρος του εκλογικού σώματος (πιθανότατα μικρό, αλλά όχι απαραίτητα «χαμένο» εκλογικά), αντιλαμβάνεται ότι αυτή η λαϊκίστικη υπεραπλούστευση του προβλήματος της χώρας, μαζί με την ένδεια ιδεών και προτάσεων για τη λύση του, δείχνουν έλλειψη σοβαρότητας εφάμιλλης κομμάτων πολύ μικρότερων και γραφικότερων.
7. Ο πόλεμος από τα επονομαζόμενα «καθεστωτικά» media. Το ότι η Ελλάδα είναι τελευταία στην Ευρωπαϊκή Ενωση στην ελευθερία του Τύπου (σύμφωνα με το Freedom House) και ταυτόχρονα τελευταία σε χρήση του Ιντερνετ, δείχνει ότι το εκλογικό σώμα είναι συγκριτικά ανενημέρωτο και ευάλωτο σε ποδηγέτηση - και οι περισσότεροι φορείς της είναι προς το παρόν εχθρικοί απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.
Νομίζω ότι φταίει ο συνδυασμός των παρακάτω:
1. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκπροσωπεί το «νέο». Στη ρητορική του τονίζει ότι πρόκειται για «εναλλακτική» επιλογή από τον παραδοσιακό αποτυχημένο δικομματισμό και ότι «η Αριστερά δεν κυβέρνησε ποτέ», τοποθετήσεις που έχουν σοβαρά προβλήματα: Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα προγονικά του σχήματα είναι εγγενές μέρος του πελατειακού «συστήματος» -τα μέλη του και οι οικογένειές τους κατά κανόνα διορισμένοι σε θέσεις του Δημοσίου, ας πούμε- ενώ μέρος του πολιτικού του προσωπικού πλέον προέρχεται απ’ ευθείας από την καρδιά του συστημικού ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, η πολιτική που ευαγγελίζεται (μεγάλο κράτος, υψηλή φορολογία, κρατικοποιήσεις, κ.λπ.) είναι ολόιδια με την πολιτική που ακολούθησε ο πελατειακός δικομματισμός σε προηγούμενες δεκαετίες και οδήγησε στην πτώχευση, με μόνη παραλλαγή το «εμείς θα τα κάνουμε καλύτερα». Δεν μπορείς να υπόσχεσαι την Ελλάδα του 1985 ή του 2006, μιμούμενος ακόμα και τη χροιά της φωνής του Ανδρέα Παπανδρέου και να αυτοαποκαλείσαι «νέος».
2. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ανεπαρκής. Τα κόμματα στην Ελλάδα είναι προσωποκεντρικά, και στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βρει έναν αρχηγό που χωλαίνει. Ο κύριος Τσίπρας, αν και νέος και επικοινωνιακά σχετικά καλός, στερείται ολοσχερώς κάποιου ιδιαίτερου ρητορικού χαρίσματος ή μιας λαϊκής γοητείας που σαγηνεύει τα πλήθη -σαν αυτή του προτύπου του, του προαναφερθέντος Παπανδρέου- ενώ κυρίως στερείται και του θεωρητικού και γνωστικού υπόβαθρου των περισσότερων Ελλήνων πολιτικών αρχηγών, κάτι που θα έδινε στον λόγο του περισσότερο βάθος, στα επιχειρήματά του μεγαλύτερη ισχύ, και θα τον προστάτευε κι από τις πολλές και σοβαρές γκάφες που κάνει, ακόμα και στη μία γλώσσα που γνωρίζει επαρκώς.
3. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι λίγα και ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα η εικόνα του κόμματος να είναι θολή και πολυφωνική, ενώ ταυτόχρονα η οργάνωσή του μοιάζει χαώδης. Για κάθε Δούρου υπάρχουν δέκα Λαφαζάνηδες, και για κάθε Παπαδημούλη ένας Μηλιός. Το πρόβλημα φαίνεται και στις κοτσάνες στελεχών στα παράθυρα, που υπογραμμίζουν την έλλειψη οικονομικού προγράμματος ή έστω επαρκούς αντίληψης του ελληνικού προβλήματος, και σε γκάφες όπως το πρόσφατο φιάσκο της συμπλήρωσης ψηφοδελτίων για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές, ή η πρόσφατη αποτυχημένη πρόταση δυσπιστίας κατά του υπουργού Οικονομικών.
4. Δεν έχει επαφή με την κοινωνία. Αυτό είναι σχετικό με το προηγούμενο: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αξιόπιστες και ενεργές τοπικές οργανώσεις με επαφές και οργανικές σχέσεις με τις τοπικές κοινωνίες (πώς νομίζετε ότι έβγαλε 8% η «Ελιά») και, αντίθετα με τις επικλήσεις της αμεσοδημοκρατίας και άλλους αριστερούς μύθους, στην πράξη λειτουργεί εντελώς υδροκέφαλα: Ολες οι αποφάσεις παίρνονται στην Κουμουνδούρου. Κι όταν αυτό δεν γίνεται, προκύπτουν Καρυπίδηδες.
5. Εμμένει στην αριστερή ρητορική, παρόλο που είναι πλέον ένα ευρύτερο λαϊκιστικό κίνημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να μιλάει τη γλώσσα των ΕΑΑΚ, με «ανατροπές» και «επαναστάσεις», πράγματα που ξενίζουν μια μερίδα ψηφοφόρων που κατά τα άλλα δεν θα είχαν και πολλές διαφωνίες με την απλοϊκή λαϊκίστικη ατζέντα του κόμματος.
6. Εχει ξεχειλώσει το «μνημόνιο». Η λέξη αυτή έχει για πάντα μαγαριστεί στην ελληνική γλώσσα. Βεβαίως αυτή την ισοπέδωση της οικονομικής πραγματικότητας σε μια βολική λέξη-βελζεβούλ την ξεκίνησε ο σημερινός πρωθυπουργός, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ που ανέλαβε τον αντιμνημονιακό μανδύα ακολούθως την ξεχείλωσε, της τίναξε τα πρέκια. Ενα μέρος του εκλογικού σώματος (πιθανότατα μικρό, αλλά όχι απαραίτητα «χαμένο» εκλογικά), αντιλαμβάνεται ότι αυτή η λαϊκίστικη υπεραπλούστευση του προβλήματος της χώρας, μαζί με την ένδεια ιδεών και προτάσεων για τη λύση του, δείχνουν έλλειψη σοβαρότητας εφάμιλλης κομμάτων πολύ μικρότερων και γραφικότερων.
7. Ο πόλεμος από τα επονομαζόμενα «καθεστωτικά» media. Το ότι η Ελλάδα είναι τελευταία στην Ευρωπαϊκή Ενωση στην ελευθερία του Τύπου (σύμφωνα με το Freedom House) και ταυτόχρονα τελευταία σε χρήση του Ιντερνετ, δείχνει ότι το εκλογικό σώμα είναι συγκριτικά ανενημέρωτο και ευάλωτο σε ποδηγέτηση - και οι περισσότεροι φορείς της είναι προς το παρόν εχθρικοί απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Τετάρτη 28 Μαΐου 2014
Μάχη της Κρήτης και μάχη της κάλπης...
Την περασμένη Τετάρτη, ο πρωθυπουργός, ο πρόεδρος της Βουλής και διάφοροι παράγοντες της πολιτικής ζωής επισκέφθηκαν την Κρήτη, για την επέτειο της ομώνυμης μάχης. Η εκδήλωση έγινε στο αεροδρόμιο του Μάλεμε, η κατάληψη του οποίου από τους Γερμανούς ήταν το σημείο που έκρινε την έκβαση της αναμέτρησης υπέρ των επιτιθεμένων: από την ώρα που είχαν στα χέρια τους αεροδρόμιο για να κατεβάζουν στρατεύματα και εφόδια, ο αγώνας για τους υπερασπιστές της Κρήτης είχε χαθεί.
Πολλοί ιστορικοί που μελέτησαν τη μάχη, από τον Αλαν Κλαρκ ώς τον Αντονι Μπίβορ, συμφωνούν στη διαπίστωση ότι η απόφαση του Νεοζηλανδού (αν δεν κάνω λάθος) διοικητή του τάγματος που κάλυπτε το Μάλεμε να αποσύρει τη μονάδα του ήταν εσφαλμένη. Η κατάσταση των επιτιθεμένων, που είχαν τρομερές απώλειες στην προσπάθειά τους να καταλάβουν το αεροδρόμιο, δεν ήταν καλύτερη από εκείνη των αμυνομένων. Αυτό, όμως, δεν το γνώριζαν ούτε οι μεν ούτε οι δε. Μέσα στη λεγόμενη «ομίχλη του πολέμου», κανείς τους δεν είχε καθαρή εικόνα. Ο Νεοζηλανδός στάθμισε την κατάσταση, τη στάθμισε εσφαλμένα, και στη διάρκεια της νύχτας απέσυρε τη μονάδα του σε θέσεις ανατολικότερα του αεροδρομίου. Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία...
Η Κρήτη χάθηκε και εξαιτίας ενός άλλου, προγενέστερου λάθους, που έγινε σε ανώτατο επίπεδο: της απόφασης του γενικού διοικητή των συμμαχικών δυνάμεων στο νησί, υποστρατήγου Φράιμπεργκ, να διατάξει μέρος των δυνάμεων του πυροβολικού που είχε στη διάθεσή του κατά μήκος των βόρειων ακτών της Κρήτης, καθώς περίμενε ότι οι Γερμανοί θα επετίθεντο στο νησί και με αποβατική επιχείρηση. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι ο Φράιμπεργκ είχε ειδοποιηθεί εγκαίρως για τις πραγματικές προθέσεις των Γερμανών να χρησιμοποιήσουν αερομεταφερόμενες δυνάμεις, καθώς οι Βρετανοί είχαν κατορθώσει να αποκρυπτογραφήσουν τις επικοινωνίες των Γερμανών. Ο Φράιμπεργκ, όμως, δεν διάβασε σωστά το «μήνυμα». Είναι αλήθεια ότι η διατύπωση ήταν πολύ προσεκτική ― οι Βρετανοί πρόσεχαν για να μη γίνει αντιληπτό ότι είχαν βρει μια άκρη με τη μηχανή που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί για την κωδικοποίηση των επικοινωνιών τους. Ο δε Φράιμπεργκ ήταν λιγάκι μπούφος και δεν κατάλαβε. Η ερμηνεία που έδωσε στην προειδοποίηση ήταν ότι η επίθεση θα γινόταν και από αέρος και από θαλάσσης, με αποτέλεσμα να διασπείρει τις δυνάμεις του.
Ολα αυτά δεν είναι καθόλου άσχετα με τα θέματα που έχει μπροστά του ανοιχτά ο πρωθυπουργός. Το πρώτο δίδαγμα λέει ότι καλό είναι να διαβάζουμε το περίφημο μήνυμα των εκλογών όσο πιο σωστά μπορούμε και να μη σπεύδουμε να το ερμηνεύσουμε μέσα από τους φόβους ή τους πόθους μας. Σε μια κατάσταση αμφίρροπη, όπως η σημερινή, βεβιασμένες κινήσεις, εξαιτίας ποικίλων πιέσεων, το πιθανότερο είναι να αποδειχθούν καταστροφικές. Το δεύτερο είναι ότι η «ομίχλη του πολέμου» υπάρχει και στις πολιτικές μάχες. Η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές δεν είναι μια νίκη απόλυτη. Ο χαρακτήρας της θα εξαρτηθεί από τα βήματα που μένουν να γίνουν και από τις δύο πλευρές. Αυτό που σήμερα φαντάζει σαν νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αύριο μπορεί να αποδειχθεί ότι ήταν η αρχή της μελλοντικής ήττας του. Επομένως, ψυχραιμία και υπομονή στην κυβέρνηση. Αν επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ) να της επιβληθεί ψυχολογικά, η τελική ήττα είναι από τώρα προδιαγεγραμμένη.
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :
Συνηθίζω να τρέμω με την φράση "πήραμε το μήνυμα" γιατί μέχρι τώρα, όποια κυβέρνηση (και όποιο κόμμα!) το έχει πει, στην πράξη αποδείχθηκε ότι δεν είχε καταλάβει τίποτα!
Δυστυχώς η ΝΔ έχει κάνει πολλές φορές στην ζωή της "αριστερίστικες" στροφές, είτε για να καλύψει την διαφορά που κατά διαστήματα είχε με το ΠΑΣΟΚ, είτε για να ανακόψει ένα "λαϊκό" εσωκομματικό ρεύμα που κατά βάσιν ήταν λαϊκίστικο.
Θέλω να πιστέψω ότι αυτήν την φορά μπορεί να το πήρε όντως το μήνυμα... αλλά έχω τις επιφυλάξεις μου.
Ελπίζω δηλαδή, να έχει καταλάβει ότι οι ψήφοι που έχασε δεν οφείλονται σε λανθασμένες κινήσεις που έκανε αλλά σε απαιτούμενες μεταρρυθμιστικές κινήσεις που δεν έκανε!
Ελπίζω να έχει καταλάβει ότι έχασε ψήφους γιατί δεν τολμά!
Ελπίζω να έχει καταλάβει ότι το επόμενο βήμα δεν είναι ένα νέο κοινωνικό μέρισμα στους ασθενέστερους αλλά οι μεταρρυθμίσεις που θα τους επιτρέψουν να μην είναι πλέον "οι ασθενέστεροι"!
Ελπίζω
να έχει καταλάβει ότι "έχασε" αυτούς που προσδοκούσαν την
αλλαγή της "Ελληνικής πραγματικότητας" και δεν την βλέπουν να προχωράει
με τους ρυθμούς που θα έπρεπε!
Ελπίζω να έχει καταλάβει ότι αυτή τη στιγμή, η χώρα (αλλά και το κόμμα!) δεν πρέπει να κάνει άλλη μία "αριστερίστικη" στροφή κάνοντας διαγωνισμό λαϊκισμού και υποσχέσεων με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να προχωρήσει με τόλμη στις μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν το "πρόσωπο" και το "αύριο" της χώρας!
Ελπίζω..................
(και μία μικρή παρένθεση... Ως Κρητικιά, θεωρώ ότι οι εκδηλώσεις για την Μάχη της Κρήτης έλαβαν επιτέλους την λαμπρότητα και την επισημότητα που τους αρμόζει με την - για πρώτη φορά!- παρουσία του πρωθυπουργού, υπουργών και αρχηγών των ενόπλεων δυνάμεων!)
Τρίτη 27 Μαΐου 2014
Δείξτε μας πως θα κυβερνήσετε κ. Τσίπρα...
Του Γιώργου Κράλογλου
Τέρμα και τυπικά στο παιδαριώδες επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ «…εμείς δεν κυβερνήσαμε » (έστω και αν οι πολύχρωμοι αριστεροί ελέγχουν κομματικά –για δεκαετίες– την παιδεία, τα συνδικάτα, και το μισό κράτος). Η Περιφέρεια Αττικής της κ. Ρένας Δούρου έχει κοινωνική ευθύνη για τον μισό πληθυσμό της χώρας και οικονομική ευθύνη για το 50% του βιομηχανικού και βιοτεχνικού δυναμικού που είναι εγκατεστημένο στο Λεκανοπέδιο Αττικής.
Στην Αττική άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε άλλους 10 Δήμους που υποτίθεται ότι θα τους χρησιμοποιήσει για το καλό της κοινωνίας και για να δοξάσει την σημασία του Σοβιέτ που πιστεύει.
Να λοιπόν η ευκαιρία σας κ. Τσίπρα.
Δώστε δείγμα γραφής της διακυβέρνησης των αριστερών για να μας πείσετε ότι εσείς είστε η σωτηρία της χώρας και εσείς θα οδηγήσετε την οικονομία στην διέξοδο από το σημερινό αδιέξοδο του δικομματισμού Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.
Ιδού λοιπόν η Ρόδος για τον ΣΥΡΙΖΑ και την περιχαρέστατη για την νίκη της κ. Ρένα Δούρου.
Ανατρέψτε την φαυλότητα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ και φτιάξτε το Λεκανοπέδιο Αττικής μια σύγχρονη μεγάλη περιφέρεια της χώρας με υψηλής ποιότητας βιοτικό επίπεδο χωρίς να κόψετε την παροχή οξυγόνου εργασίας από το μισό μεταποιητικό δυναμικό της Ελλάδας που λειτουργεί ιστορικά στην Αττική.
Μετατρέψτε την Αττική σε Παρίσι και διαψεύστε όλους εμάς που θεωρούμε ότι η Ελλάδα θα κυβερνηθεί με τρόπο που θα δικαιώνει και θα συνεχίζει το ελληνικό Σοβιέτ της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.
Τέρμα και τυπικά στο παιδαριώδες επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ «…εμείς δεν κυβερνήσαμε » (έστω και αν οι πολύχρωμοι αριστεροί ελέγχουν κομματικά –για δεκαετίες– την παιδεία, τα συνδικάτα, και το μισό κράτος). Η Περιφέρεια Αττικής της κ. Ρένας Δούρου έχει κοινωνική ευθύνη για τον μισό πληθυσμό της χώρας και οικονομική ευθύνη για το 50% του βιομηχανικού και βιοτεχνικού δυναμικού που είναι εγκατεστημένο στο Λεκανοπέδιο Αττικής.
Στην Αττική άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε άλλους 10 Δήμους που υποτίθεται ότι θα τους χρησιμοποιήσει για το καλό της κοινωνίας και για να δοξάσει την σημασία του Σοβιέτ που πιστεύει.
Να λοιπόν η ευκαιρία σας κ. Τσίπρα.
Δώστε δείγμα γραφής της διακυβέρνησης των αριστερών για να μας πείσετε ότι εσείς είστε η σωτηρία της χώρας και εσείς θα οδηγήσετε την οικονομία στην διέξοδο από το σημερινό αδιέξοδο του δικομματισμού Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.
Ιδού λοιπόν η Ρόδος για τον ΣΥΡΙΖΑ και την περιχαρέστατη για την νίκη της κ. Ρένα Δούρου.
Ανατρέψτε την φαυλότητα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ και φτιάξτε το Λεκανοπέδιο Αττικής μια σύγχρονη μεγάλη περιφέρεια της χώρας με υψηλής ποιότητας βιοτικό επίπεδο χωρίς να κόψετε την παροχή οξυγόνου εργασίας από το μισό μεταποιητικό δυναμικό της Ελλάδας που λειτουργεί ιστορικά στην Αττική.
Μετατρέψτε την Αττική σε Παρίσι και διαψεύστε όλους εμάς που θεωρούμε ότι η Ελλάδα θα κυβερνηθεί με τρόπο που θα δικαιώνει και θα συνεχίζει το ελληνικό Σοβιέτ της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.
Στην Ελλάδα οι πάνω από το 1.000.000 άνεργοι κάτοικοι της Αττικής (από τους οποίους 55% είναι νέα άτομα) περιμένουν να ανοίξουν δουλειές και από τα εργοστάσια που είναι εγκατεστημένα στην Αττική.
Περιμένουν ακόμη να αναθερμανθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις του Λεκανοπεδίου που ζούνε (από το 1984) ένα «μικρομεσαίωνα» με φορομπηχτικό πνιγμό, χαράτσια, διωγμούς, απειλές από την διαφθορά, έλλειψη συγκεκριμένων κανόνων χωροταξίας, έλλειψη πολεοδόμησης και απουσία όρων χρήσης γης.
Να λοιπόν η ευκαιρία να δείξετε κύριε Τσίπρα την αξία μιας αληθινής Σοβιετικής κυβέρνησης.
Να η ευκαιρία να δείξετε τι σημαίνει ανάπτυξη με αριστερή γλώσσα και αριστερή κουλτούρα.
Με αριστερή πολιτική με αριστερή παρέμβαση.
Η οικονομία κύριε Τσίπρα δεν είναι καταλήψεις και ανταρσίες των αμόρφωτων από το δεκαπενταμελές...
Η οικονομία έχει τους δικούς της νόμους . Και τους επιβάλλει είτε μας αρέσει είτε όχι.
Αυτά λοιπόν που έχετε να κάνετε ως ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρεια Αττικής με την δυναμικότατη κ. Ρένα Δούρου είναι τα εξής:
Πρώτον να φροντίσετε για οριστική λύση στα σκουπίδια της Αττικής γιατί το θέμα αυτό είναι η μεγάλη εκκρεμότητα του Λεκανοπεδίου.
Δεύτερον να συμφωνήσετε αν μπορεί να συνυπάρξει η πολιτική ανάπτυξης στην Αττική με την πολιτική περιβαλλοντικής προστασίας.
Τρίτο αν η πολιτική Επιχειρηματικών Πάρκών για την εγκατάσταση βιομηχανιών και βιοτεχνιών είναι αποδεκτή για την Αττική.
Τέταρτο αν τα 10.000 εργοστάσια και εργαστήρια που λειτουργούν παράνομα στην Αττική (γιατί κανείς δεν τους εξηγούσε αν δικαιούνται η όχι άδειας λειτουργίας και έτσι πήραν μόνοι τους την απόφαση να λειτουργήσουν παράνομα) μπορούν να συνεχίσουν ή να νομιμοποιηθούν χωρίς όμως να υποκύψουν στην διαφθορά της «χορηγίας» προς το διεφθαρμένο κράτος για την απόκτηση νόμιμης άδειας.
Πέμπτο αν ο Ελαιώνας είναι τελικά αρχαιολογικός χώρος και πάρκο και όχι ασύδοτη περιοχή για τις βιομηχανίες που είτε μας αρέσει είτε όχι τον έχουν ήδη αγοράσει…
Έκτο αν το 50% του βιομηχανικού και βιοτεχνικού δυναμικού που έχει εγκατασταθεί στην Αττική μπορεί να παραμείνει να επεκταθεί και να εκσυγχρονισθεί δημιουργώντας θέσεις εργασίας ή θα πρέπει να φύγει από την Αττική για περιβαλλοντικούς λόγους. Στην περίπτωση αυτή η κ. Δούρου και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να υποδείξουν την νέα περιοχή εγκατάστασης και να πληρώσουν την μεταφορά για να μην κλείσουν οι μονάδες απολύοντας το προσωπικό.
Έβδομο τι κίνητρα θα δοθούν στον κλάδο μεταποίησης της Αττικής για να τα μαζέψει και να φύγει από το Λεκανοπέδιο ώστε να σας δώσει την ευκαιρία να πείτε ότι απαλλάξατε την Αττική από το καρκίνωμα της βιομηχανίας...
Όγδοο τι θα κάνετε με την προσέλκυση επενδύσεων στην Αττική ώστε να καλύψετε τις ανάγκες της ανεργίας και να αναδιατάξετε την δράση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Να λοιπόν η ευκαιρία και για την κ. Δούρου και για τον ΣΥΡΙΖΑ (που κομματικοποίησε και την Περιφέρεια) να αποδείξει ότι το ελληνικό Σοβιέτ ανασταίνεται αλλά για το καλό των συντρόφων-πολιτών και των συντρόφων–ανέργων και με τρόπο που ανατρέπει τον τριτοκοσμικό σοσιαλισμό της μεταπολίτευσης της Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ γυρίζοντας σελίδα και ανοίγοντας νέους ορίζοντες αλλά πάντα μέσα στην Ευρώπη και στο ευρώ.
Περιμένουν ακόμη να αναθερμανθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις του Λεκανοπεδίου που ζούνε (από το 1984) ένα «μικρομεσαίωνα» με φορομπηχτικό πνιγμό, χαράτσια, διωγμούς, απειλές από την διαφθορά, έλλειψη συγκεκριμένων κανόνων χωροταξίας, έλλειψη πολεοδόμησης και απουσία όρων χρήσης γης.
Να λοιπόν η ευκαιρία να δείξετε κύριε Τσίπρα την αξία μιας αληθινής Σοβιετικής κυβέρνησης.
Να η ευκαιρία να δείξετε τι σημαίνει ανάπτυξη με αριστερή γλώσσα και αριστερή κουλτούρα.
Με αριστερή πολιτική με αριστερή παρέμβαση.
Η οικονομία κύριε Τσίπρα δεν είναι καταλήψεις και ανταρσίες των αμόρφωτων από το δεκαπενταμελές...
Η οικονομία έχει τους δικούς της νόμους . Και τους επιβάλλει είτε μας αρέσει είτε όχι.
Αυτά λοιπόν που έχετε να κάνετε ως ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρεια Αττικής με την δυναμικότατη κ. Ρένα Δούρου είναι τα εξής:
Πρώτον να φροντίσετε για οριστική λύση στα σκουπίδια της Αττικής γιατί το θέμα αυτό είναι η μεγάλη εκκρεμότητα του Λεκανοπεδίου.
Δεύτερον να συμφωνήσετε αν μπορεί να συνυπάρξει η πολιτική ανάπτυξης στην Αττική με την πολιτική περιβαλλοντικής προστασίας.
Τρίτο αν η πολιτική Επιχειρηματικών Πάρκών για την εγκατάσταση βιομηχανιών και βιοτεχνιών είναι αποδεκτή για την Αττική.
Τέταρτο αν τα 10.000 εργοστάσια και εργαστήρια που λειτουργούν παράνομα στην Αττική (γιατί κανείς δεν τους εξηγούσε αν δικαιούνται η όχι άδειας λειτουργίας και έτσι πήραν μόνοι τους την απόφαση να λειτουργήσουν παράνομα) μπορούν να συνεχίσουν ή να νομιμοποιηθούν χωρίς όμως να υποκύψουν στην διαφθορά της «χορηγίας» προς το διεφθαρμένο κράτος για την απόκτηση νόμιμης άδειας.
Πέμπτο αν ο Ελαιώνας είναι τελικά αρχαιολογικός χώρος και πάρκο και όχι ασύδοτη περιοχή για τις βιομηχανίες που είτε μας αρέσει είτε όχι τον έχουν ήδη αγοράσει…
Έκτο αν το 50% του βιομηχανικού και βιοτεχνικού δυναμικού που έχει εγκατασταθεί στην Αττική μπορεί να παραμείνει να επεκταθεί και να εκσυγχρονισθεί δημιουργώντας θέσεις εργασίας ή θα πρέπει να φύγει από την Αττική για περιβαλλοντικούς λόγους. Στην περίπτωση αυτή η κ. Δούρου και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να υποδείξουν την νέα περιοχή εγκατάστασης και να πληρώσουν την μεταφορά για να μην κλείσουν οι μονάδες απολύοντας το προσωπικό.
Έβδομο τι κίνητρα θα δοθούν στον κλάδο μεταποίησης της Αττικής για να τα μαζέψει και να φύγει από το Λεκανοπέδιο ώστε να σας δώσει την ευκαιρία να πείτε ότι απαλλάξατε την Αττική από το καρκίνωμα της βιομηχανίας...
Όγδοο τι θα κάνετε με την προσέλκυση επενδύσεων στην Αττική ώστε να καλύψετε τις ανάγκες της ανεργίας και να αναδιατάξετε την δράση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Να λοιπόν η ευκαιρία και για την κ. Δούρου και για τον ΣΥΡΙΖΑ (που κομματικοποίησε και την Περιφέρεια) να αποδείξει ότι το ελληνικό Σοβιέτ ανασταίνεται αλλά για το καλό των συντρόφων-πολιτών και των συντρόφων–ανέργων και με τρόπο που ανατρέπει τον τριτοκοσμικό σοσιαλισμό της μεταπολίτευσης της Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ γυρίζοντας σελίδα και ανοίγοντας νέους ορίζοντες αλλά πάντα μέσα στην Ευρώπη και στο ευρώ.
ΠΗΓΗ capital.gr
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :
Από την Κυριακή το βράδυ λέω ότι η Δούρου δεν κατάλαβε τι έπαθε!
Είναι το μόνο "κορυφαίο" στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που θα κρίνεται πλέον από τα έργα της και όχι από τον ωραίο "επαναστατικό" της λόγο!
Ως ΣΥΡΙΖΑ είναι αλλιώς μαθημένοι.
Πεδίον δόξης λαμπρό λοιπόν...
Δυστυχώς θεωρώ ότι θα ακούμε πολύ συχνά την ατάκα "εγώ ήθελα να το κάνω αλλά η μνημονιακή κυβέρνηση των προδοτών, δοσιλόγων, κλπ, δεν με άφησε"!
Ίδωμεν...
Δευτέρα 26 Μαΐου 2014
ΤΙ “ΠΑΙΧΝΙΔΙ” ΠΑΙΖΑΜΕ;
Ξεκινάμε από τα βασικά :
Δεν χρειάζεται να έχει κανείς γνώσεις μαθηματικών για να δει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτος, η ΝΔ δεύτερη και -όσο κι αν αυτό ενοχλεί κάποιους- η Χρυσή Αυγή τρίτη!
Άλλο όμως “πρώτος” (δεύτερος, τρίτος, κλπ) και άλλο “νικητής”!
Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει “νικητής” οπότε είναι λογικό να αναρωτιόμαστε σε ποιο “παιχνίδι” κέρδισε...
Στο “25 ψηφίζουμε – 26 φεύγουν”... έχασε, καθώς οι μόνοι που αναμένεται να φύγουν είναι οι Ευρωβουλευτές για τις Βρυξέλλες αλλά κι αυτοί δεν θα φύγουν σήμερα!
Στο “κάνω δημοψήφισμα και κερδίζω”... έχασε, καθώς τα κόμματα της κυβέρνησης έχουν σαφώς μεγαλύτερο ποσοστό!
Στο “σκίζω-σκίζω το μνημόνιο”... έχασε, καθώς οι “μνημονιακές δυνάμεις” τα πήγαν μια χαρά!
Άλλωστε όλα δείχνουν ότι “μνημόνιο τέλος” οπότε θα χρειαστεί να περιμένει το επόμενο (αφού είναι τόσο σίγουρος ότι είναι ήδη έτοιμο και περιμένει σε κάποιο συρτάρι) για να το σκίσει.
Στο “ξεκινάμε επανάσταση”... η επανάσταση αναβάλλεται!
Στο “παίζουμε -εμφύλιο- πόλεμο”... τελείωσε πριν αρχίσει!
Με λίγα λόγια...
Μπορεί να είναι “πρώτος” αλλά σίγουρα δεν είναι “νικητής”!
Η πρωτιά του (για κάποιο λόγο τον οποίο αδυνατώ να καταλάβω!) του δημιούργησε λίγη παραπάνω επιθετικότητα με αποτέλεσμα να απειλεί την κυβέρνηση “να μην διανοηθεί” να διαπραγματευτεί το χρέος γιατί “δεν έχει την απαραίτητη νομιμοποίηση”, να μην τοποθετήσει νέο διοικητή της ΤΕ, κλπ.
Λυπάμαι αλλά, όπως και να δει κανείς το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, δεν δικαιολογείται ο “τσαμπουκάς”.
Για την ακρίβεια, την πρωτιά με το συγκεκριμένο αποτέλεσμα... την λες και ΗΤΤΑ!
Με όσα έχει κάνει η κυβέρνηση τα τελευταία δύο χρόνια (φορολογικά, μισθολογικά, κλπ) η διαφορά των 4 μόλις μονάδων και μάλιστα χωρίς άνοδο των ποσοστών της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενώ έχει τάξει τα πάντα στους πάντες... την λες ΜΕΓΑΛΗ ΗΤΤΑ!
Και το βέβαιο είναι ότι αφού δεν κατάφερε -με τις σημερινές συνθήκες- να ανεβάσει τα ποσοστά της, μάλλον δεν θα το κάνει και στο μέλλον.
Έπιασε ταβάνι!
Η ΝΔ... μπορεί να ήρθε δεύτερη αλλά δεν την λες και “ηττημένη” με πολιτικούς πάντα όρους!
Με τον Ολάντ τρίτο, σε μία χώρα χωρίς τραγικά προβλήματα, ο Σαμαράς κανονικά θα έπρεπε να ψάχνει την ψήφο του!
Φαίνεται όμως ότι η πόλωση και η απειλή των βουλευτικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ έπιασε -έως έναν βαθμό- και στους πολίτες που επιθυμούν σταθερότητα.
Είναι αποδεδειγμένο γεγονός πάντως ότι ανέκαθεν τα κυβερνώντα κόμματα καταποντίζονται στις Ευρωεκλογές οπότε δεν θα είχα εντυπωσιαστεί και με χαμηλότερο ποσοστό, ακόμα και με κάτω του 20%.
Φυσικά η Χρυσή Αυγή θεωρείται ο μεγάλος “νικητής” και δικαίως!
Αφού συνεχίζουμε να κλείνουμε τα μάτια στα προβλήματα πάνω στα οποία πατάει είναι λογική η άνοδος της.
Μάλιστα, όταν η κυβέρνηση προσπαθεί να αγγίξει κάποια από αυτά και η αντιπολίτευση (ακόμα και το ΠΑΣΟΚ) την κατηγορούν για “χρυσαυγίτικη πολιτική ατζέντα”, η έκπληξη ορισμένων για τα ποσοστά της είναι εντελώς αδικαιολόγητη... εκτός αν θεωρούν ότι η Ελλάδα έχει πάνω από 9% ναζιστές!
Αν με ρωτήσετε πάντως... και λίγο πήρε!
Ο Βενιζέλος πανηγυρίζει για τα ποσοστά της Ελιάς.
Μάλιστα.
Τώρα γιατί ο Βενιζέλος πανηγυρίζει με 8% αλλά πχ ο Μπερλουσκόνι “καταποντίστηκε” με σχεδόν 15%, κανένας δεν ξέρει.
Πάντως είναι βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ είναι -ακόμα- εδώ και είναι πολύ σκληρό για να πεθάνει ότι κι αν λένε οι δημοσκοπήσεις!
Το ΚΚΕ... είναι το ΚΚΕ!
Το Ποτάμι... θα δείξει!
Αλλά οι αδιαμφισβήτητα μεγάλοι ηττημένοι είναι η ΔΗΜΑΡ και οι ΑΝΕΛ.
Η κατάσταση στην ΔΗΜΑΡ είναι μάλλον εκρηκτική καθώς αρκετοί μιλούν πλέον ανοιχτά για ατυχή έξοδο από την κυβέρνηση, θέτουν θέμα αρχηγού και πιθανολογείται ακόμη και προσχώρηση βουλευτών της στο κυβερνητικό σχήμα.
Δεν αποκλείεται μάλιστα να ακολουθήσουν τα ίδια και στους ΑΝΕΛ αν και κατάφεραν να εκλέξουν έναν Ευρωβουλευτή.
Ίδωμεν...
Με όλα τα παραπάνω όμως, ένα είναι βέβαιο...
Δεν “παίξαμε” το “παιχνίδι” των Ευρωεκλογών!
Ουδείς ασχολήθηκε με την Ευρώπη και τα Ευρωπαϊκά ζητήματα, ελάχιστοι επέλεξαν υποψηφίους με βάση την ικανότητά τους να αντεπεξέλθουν στα καθήκοντα του Ευρωβουλευτή, απειροελάχιστοι ενδιαφέρθηκαν να μάθουν ποιες σημαντικές αποφάσεις θα κληθεί να λάβει το νέο Ευρωκοινοβούλιο!
Ας ελπίσουμε ότι το αποτέλεσμα των χθεσινών Ευρωεκλογών θα αποδειχθεί θετικό για την χώρα και ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα είναι μία άλλη ημέρα.
Απλή κοινή λογική...
ΥΓ 1 :Τα όσα είδαμε κι ακούσαμε εχθές δεν περιγράφονται...
Ο Ψωμιάδης “ψάρευε” ψήφους με “δόλωμα”... σοκολατάκια!
Η Κουντουρά δήλωσε ότι "οι ΑΝΕΛ έπεσαν και η Χρυσή Αυγή ανέβηκε γιατί η Χρυσή Αυγή είχε... υπερβολική προβολή στα ΜΜΕ"!
Ο Ξυδάκης μας ενημέρωσε ότι “η ψήφος σε αριστερό κόμμα παύει να είναι ταμπού”... κι εγώ η άσχετη νόμιζα ότι στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης ίσχυε το αντίθετο!
ΥΓ 2 : Όσο για τον Σαμαρά...
Προσωπικά, εάν ήμουν στην θέση του, θα έστελνα λουλούδια και σοκολατάκια στον ΣΥΡΙΖΑ και στην Χρυσή Αυγή!
Ευρισκόμενος στην μέση όπου ο ένας θεωρείται εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς (του 6% για να μην ξεχνιόμαστε!) και ο άλλος το φόβητρο της υπερ-συντηρητικής ακροδεξιάς στροφής στην ΕΕ, η διαπραγμάτευση παίρνει άλλες διαστάσεις!
Παρασκευή 23 Μαΐου 2014
ΟΨΙΜΟΙ "ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ"...
Ως γνωστόν, στους δήμους (πλην Αθηνών, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης) δεν υπάρχουν κομματικοί συνδυασμοί.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι σε μικρότερους δήμους γνωριζόμαστε τόσο καλά μεταξύ μας που δεν χρειάζεται ο καθένας να πάρει "χρίσμα" για να ξέρουμε την κομματική του προτίμηση.
Τα ψηφοδέλτια των δημοτικών εκλογών έχουν συγκεκριμένους υποψηφίους δημάρχους και συμβούλους και όταν πχ έχεις έναν νυν και υποψήφιο δήμαρχο ο οποίος ήταν πρώην στέλεχος/βουλευτής/υπουργός του ΠΑΣΟΚ ξέρεις τι ψηφίζεις.
Όπως και όταν η Αυγή δημοσιεύει -σαφώς και επισήμως- ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στα Χανιά στηρίζει έναν συγκεκριμένο υποψήφιο (διαμαρτυρόμενη γιατί το ΕΘΝΟΣ ανέφερε ότι στηρίζει άλλον!) νομίζω πως δεν μπορεί κανείς να τον μπερδέψει!
Και φτάνουμε στο σήμερα...
Στο δεύτερο γύρο μεθαύριο, θα κονταροχτυπηθούν ο "ανεξάρτητος" υποψήφιος
που προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ με τον "ανεξάρτητο" υποψήφιο που προέρχεται
από τη ΔΗΜΑΡ.
Επειδή όμως ο υποστηριζόμενος υποψήφιος δήμαρχος του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε τέταρτος (ή δεύτερος από το τέλος αν το προτιμάτε) η στήριξη μετατοπίστηκε σε αυτόν που μέχρι εχθές "ξόρκιζαν"!
Ουδέν μεμπτόν θα μου πείτε αφού η δεύτερη Κυριακή είναι εντελώς διαφορετική... και οι ισορροπίες αλλάζουν... και είναι άλλα τα δεδομένα... και... και...
Συμφωνούμε!
Αλλά...
Επειδή έχω πολύ "πονηρό" μυαλό το λέω από σήμερα και εδώ θα είμαστε για να δούμε τι θα γίνει...
Ο "αγαπητός" κύριος Σταθάκης, σε περίπτωση (λέμε τώρα...) που εκλεγεί ο -άρτι ανακηρυχθείς- "συναγωνιστής" του στο αντιμνημονιακό μέτωπο, το βράδυ των εκλογών θα φωτογραφίζεται με τον εν λόγω υποψήφιο καπηλευόμενος την νίκη για το κόμμα του.
Πάω στοίχημα μάλιστα ότι δεν θα είναι ο μόνος γιατί φαντάζομαι ότι αυτό συμβαίνει και σε άλλες πόλεις της χώρας.
Ας προσέξουμε λοιπόν τους "πανηγυρισμούς" της ερχόμενης Κυριακής.
Κάτι μου λέει ότι αρκετοί δεν θα είναι δικαιολογημένοι αλλά θα είναι μόνο για το "θεαθήναι" και την δημιουργία εντυπώσεων...
Απλή κοινή λογική...
ΥΓ : Και για την ιστορία να αναφέρω ότι όλοι οι υπόλοιποι (ακόμα και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ!) δηλώνουν ότι δεν θα στηρίξουν επισήμως κάποιον από τους δύο υποψηφίους.
Μόνο ο κ Σταθάκης αισθάνθηκε "καθήκον" του να καθοδηγήσει τα "πρόβατά" του!
Πέμπτη 22 Μαΐου 2014
Η "ΠΡΟΙΚΑ" ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ...
"Δεν πρέπει να χαρίσουμε ανθρώπους που μέσα από τις δικές τους επιλογές ψήφισαν στον πρώτο γύρο τους ανθρώπους της Χρυσής Αυγής". "Θέλω τους 500.000 ψηφοφόρους της ΧΑ που δεν είναι ναζί". Δύο δηλώσεις, δύο άνθρωποι, μία ιδέα. Σε ελεύθερη μετάφραση: Η Χρυσή Αυγή είναι Ναζιστική Οργάνωση, αλλά οι ψήφοι της είναι καλοδεχούμενες. Να μην σας παιδεύουμε! Η δεύτερη δήλωση ανήκει στον κ. Μπαλτάκο. Η πρώτη στον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Σκουρλέτη. Φανταστείτε να την είχε κάνει ο Γιώργος Μουρούτης τι θα είχε συμβεί!
Παρακαλώ, διαβάστε προσεκτικά τις δηλώσεις που έχουν γίνει σχετικά με το θέμα:
Εκπρόσωπος Τύπου ΣΥΡΙΖΑ (Π. Σκουρλέτης), δηλώσεις για Χρυσή Αυγή στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ (20 Μαΐου 2014)
Eρώτηση: Τις θέλετε αυτές τις ψήφους των πολιτών που κατευθύνθηκαν στη Χρυσή Αυγή;
Παρακαλώ, διαβάστε προσεκτικά τις δηλώσεις που έχουν γίνει σχετικά με το θέμα:
Εκπρόσωπος Τύπου ΣΥΡΙΖΑ (Π. Σκουρλέτης), δηλώσεις για Χρυσή Αυγή στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ (20 Μαΐου 2014)
Eρώτηση: Τις θέλετε αυτές τις ψήφους των πολιτών που κατευθύνθηκαν στη Χρυσή Αυγή;
- Εν πάση περιπτώσει, δεν πρέπει να χαρίσουμε ανθρώπους που μέσα από τις δικές τους επιλογές ψήφισαν στον πρώτο γύρο τους ανθρώπους της Χρυσής Αυγής. Δεν είναι ένα ενιαίο ναζιστικό «πράγμα» αυτό που υποστήριξε τους βασικούς υποψηφίους της Χρυσής Αυγής, για να χρησιμοποιήσω μια φράση των προηγούμενων εβδομάδων…
Eρώτηση: Άρα μου λέτε ότι είναι ευπρόσδεκτες οι ψήφοι των συμπολιτών μας που πήγαν προς τη Χρυσή Αυγή;
- Ευπρόσδεκτη είναι κάθε ψήφος που την αποσπάμε από το ναζισμό και το φασισμό. Και με αυτό πρέπει, νομίζω, να συμφωνήσουμε όλοι κ. Πορτοσάλτε. Να μειώσουμε, λοιπόν, τη δύναμη της Χρυσής Αυγής. Δεν συμφωνείτε κι εσείς με αυτό; Κάθε ψήφος που φεύγει από τη Χρυσή Αυγή είναι θετικό πράγμα για τη δημοκρατία.
Π. Μπαλτάκος δηλώσεις στον Real F.M. (13 Απριλίου 2014)
«Αν ενωθούμε ΝΔ, Χρυσή Αυγή και ΑΝΕΛ θα κυβερνάμε 50 χρόνια».
"Το πρόβλημα δεν είναι ένα κεντροδεξιό κόμμα να μετατραπεί σε κεντρώο, δηλαδή η ΝΔ να γίνει νέο ΚΟΔΗΣΟ. Πρέπει να επανενωθεί η Δεξιά. Η ισχύς εν τη ενώσει".
"Πρέπει να επανενωθεί η Δεξιά. H ΝΔ , η Χρυσή Αυγή και οι ΑΝΕΛ φτάνουν το 46%. Aν ενωθούμε θα κυβερνάμε για 50 χρόνια, Αλλιώς θα κυβερνά η Αριστερά".
Στην ερώτηση αν επιμένει στη συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή ακόμα και τώρα που κατηγορείται ως εγκληματική οργάνωση απαντά: "Όχι με αυτούς. Θέλω τους 500.000 ψηφοφόρους της Χ.Α. που δεν είναι ναζί".
Βύρων Πολύδωρας στον Real Fm (1 Ιουλίου 2013)
«Άμα ακούω εγώ, μποξ και πυγμαχία και πως να εξουδετερώσουμε και να λιώσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Χρυσή Αυγή, έλεος είμαστε εκτός τόπου και χρόνου. Πως να σας το πω καθαρά εδώ χρειάζεται η ευρύτατη συνεννόηση για μια εθνική άμυνα».
Αλλά και σε άλλη ερώτηση, για το εάν θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία και με την Χρυσή Αυγή, ο πρώην υπουργός απάντησε: «Βεβαίως. Μας έπιασε η ευαισθησία για την Χρυσή Αυγή η οποία είναι ψηφισμένη από 600 χιλιάδες κόσμο, θα ψηφιστεί από 1 εκ. και εμείς θα κάνουμε αναμνήσεις του Συντάγματος της Βαϊμάρης. Το ξέρουνε το σύνταγμα της Βαϊμάρης; Ξέρουνε ότι ήταν το πιο προχωρημένο Σύνταγμα στην κοινωνική πολιτική της Γερμανίας του Μεσοπολέμου; Ή όλης της ιστορία του συνταγματικού δικαίου της ιστορίας; Όσοι είστε αντίθετοι να πάτε να το βγάλετε από τον Άρειο Πάγο. Να κάνετε αίτηση να θέσετε το κόμμα εκτός νόμου όπως είπε ο κ. Βενιζέλος. Γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν ηρεμούμε λιγάκι να δούμε τον πόνο μας και την κατάσταση μας
«Αν ενωθούμε ΝΔ, Χρυσή Αυγή και ΑΝΕΛ θα κυβερνάμε 50 χρόνια».
"Το πρόβλημα δεν είναι ένα κεντροδεξιό κόμμα να μετατραπεί σε κεντρώο, δηλαδή η ΝΔ να γίνει νέο ΚΟΔΗΣΟ. Πρέπει να επανενωθεί η Δεξιά. Η ισχύς εν τη ενώσει".
"Πρέπει να επανενωθεί η Δεξιά. H ΝΔ , η Χρυσή Αυγή και οι ΑΝΕΛ φτάνουν το 46%. Aν ενωθούμε θα κυβερνάμε για 50 χρόνια, Αλλιώς θα κυβερνά η Αριστερά".
Στην ερώτηση αν επιμένει στη συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή ακόμα και τώρα που κατηγορείται ως εγκληματική οργάνωση απαντά: "Όχι με αυτούς. Θέλω τους 500.000 ψηφοφόρους της Χ.Α. που δεν είναι ναζί".
Βύρων Πολύδωρας στον Real Fm (1 Ιουλίου 2013)
«Άμα ακούω εγώ, μποξ και πυγμαχία και πως να εξουδετερώσουμε και να λιώσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Χρυσή Αυγή, έλεος είμαστε εκτός τόπου και χρόνου. Πως να σας το πω καθαρά εδώ χρειάζεται η ευρύτατη συνεννόηση για μια εθνική άμυνα».
Αλλά και σε άλλη ερώτηση, για το εάν θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία και με την Χρυσή Αυγή, ο πρώην υπουργός απάντησε: «Βεβαίως. Μας έπιασε η ευαισθησία για την Χρυσή Αυγή η οποία είναι ψηφισμένη από 600 χιλιάδες κόσμο, θα ψηφιστεί από 1 εκ. και εμείς θα κάνουμε αναμνήσεις του Συντάγματος της Βαϊμάρης. Το ξέρουνε το σύνταγμα της Βαϊμάρης; Ξέρουνε ότι ήταν το πιο προχωρημένο Σύνταγμα στην κοινωνική πολιτική της Γερμανίας του Μεσοπολέμου; Ή όλης της ιστορία του συνταγματικού δικαίου της ιστορίας; Όσοι είστε αντίθετοι να πάτε να το βγάλετε από τον Άρειο Πάγο. Να κάνετε αίτηση να θέσετε το κόμμα εκτός νόμου όπως είπε ο κ. Βενιζέλος. Γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν ηρεμούμε λιγάκι να δούμε τον πόνο μας και την κατάσταση μας
Δηλώσεις Ρ. Δούρου στο The Toc (Έλλη Στάη) (21 Μαΐου 2014)
Σε ερώτηση για τις ψήφους της Χ.Α «Θέλουμε να μας ψηφίσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι πολίτες». «Δεν καταλαβαίνω τον Γ. Σγουρό που λέει δε θέλω φασίστες ψηφοφόρους». «Δεν αντιμετωπίζεται ο φασισμός με περσόνες. Εχουμε πολιτικές;»
Δηλώσεις Γαβριήλ Σακελλαρίδη (19 Μαΐου 2014)
ΒΗΜΑ: ” …Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης επισήμανε ότι «άνοιγμα σε νεοναζί δεν κάνουμε», ωστόσο εξέφρασε την εκτίμηση ότι δεν είναι νεοναζί το 16% των Αθηναίων που ψήφισαν τον Ηλία Κασιδιάρη. Σε αυτό το πλαίσιο, απηύθυνε κάλεσμα στους τελευταίους «να αλλάξουν γνώμη και να δουν με ποιο τρόπο θα μπορέσουν να διοχετεύσουν την διαμαρτυρία τους για την κατάσταση που βιώνουν».
ΣΚΑΪ: “Εν πάση περιπτώσει, δεν πρέπει να χαρίσουμε ανθρώπους που μέσα από τις δικές τους επιλογές ψήφισαν στον πρώτο γύρο τους ανθρώπους της Χρυσής Αυγής. Δεν είναι ένα ενιαίο νεοναζιστικό «πράγμα» αυτό που υποστήριξε τους βασικούς υποψηφίους της Χρυσής Αυγής, για να χρησιμοποιήσω μια φράση των προηγούμενων εβδομάδων...
.......................
Το παραπάνω κείμενο είναι μέρος του σημερινού άρθρου του Θανάση Μαυρίδη στο capital.gr.
Την άποψή μου για την Χρυσή αυγή την έχω γράψει πολλές φορές... ΕΔΩ... ΚΙ ΕΔΩ... ΚΙ ΕΔΩ... και γενικά σε πολλές από τις αναρτήσεις μου.
Ε, λοιπόν ΟΧΙ!
Δεν είναι όλοι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής ναζιστές και φασίστες.
Αλλά ΝΑΙ!
Γνωρίζουν πλέον ακριβώς τι ψηφίζουν.
Αντί όμως αυτό να βάζει κάποιους σε σκέψεις, συνεχίζουν να πετούν στον Καιάδα 500.000 Έλληνες πολίτες!
Αλλά στις παραπάνω δηλώσεις υπάρχει μία ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ!
Είναι άλλο να προσπαθείς να αλλάξεις άποψη στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής και να τους φέρεις κοντά σε κάποιο άλλο κόμμα και είναι εντελώς διαφορετικό να τους λες "ψηφίζεις ΧΑ... θα ξαναψηφίσεις ΧΑ... αλλά κάνε ένα διάλειμμα αυτή την Κυριακή και ψήφισε εμάς"!
Αυτό είναι καιροσκοπισμός χειρίστου -παλαιοκομματικού- είδους!
Και όπως έγραψα και σε προηγούμενη ανάρτησή μου...
"Η Χρυσή Αυγή πάτησε σε υπαρκτά προβλήματα και ακόμα κι αν εκλείψει, κάποιος άλλος θα βρεθεί να καλύψει το κενό!".
Απλή κοινή λογική...
Ποιους επιτέλους θέλουμε να υποδεχόμαστε σ’ αυτή τη χώρα;...
Έχουμε, βέβαια, ευρωεκλογές, αλλά επειδή όλοι οι ανεύθυνοι αυτής της χώρας (που μια χαρά απολάμβαναν τα δανεικά των προηγουμένων δεκαετιών) εννοούν να τις μετατρέψουν σε εθνικές, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες που θα βρεθούν την Κυριακή σε ένα ακόμη σταυροδρόμι, δύο εικόνες θα πρέπει να έχουν μπροστά στα μάτια τους – μεταξύ άλλων:
Δευτέρα, 12 Μαΐου, Λιμάνι του Πειραιά: Καταπλέει το «European Express», με τους 32 διασωθέντες από το πρόσφατο ναυάγιο της Σάμου λαθρομετανάστες. Στο λιμάνι έχει οργανωθεί υποδοχή από τον ΣΥΡΙΖΑ, με βουλευτές και στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να καταγγέλλουν έλλειψη χώρων φιλοξενίας.
(Πάντως οι της περίφημης «Επιτροπής Συμπαράστασης» δεν τόλμησαν να καταγγείλουν τους λιμενικούς, όπως συνέβη με το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι, καθώς οι ίδιοι οι μετανάστες δήλωσαν πως οι λιμενικοί τους βοήθησαν και τους αντιμετώπισαν φιλόξενα).
Με δεδομένο ότι, σύμφωνα με στοιχεία της Frontex, τα οποία δημοσίευσε δυο μέρες αργότερα η ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας The Wall Street Journal, ο αριθμός των παράνομων μεταναστών που αποπειράθηκαν να περάσουν τα ευρωπαϊκά σύνορα κατά το 2013, αυξήθηκε κατά 48% σε σχέση με το 2012, φθάνοντας τους 107.365, αντιλαμβάνεται κανείς τι θα συνέβαινε αν επικρατούσαν απόψεις τύπου ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν θα προλαβαίναμε να οργανώνουμε… τελετές υποδοχής!
Τετάρτη, 14 Μαΐου: Υπογράφονται οι πρώτες συμβάσεις για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στις περιοχές Ιωαννίνων, Πατραϊκού Κόλπου και Κατακόλου, που θα φέρουν επενδύσεις 700 εκ ευρώ, έσοδα 18 δις ευρώ για 300 εκ. βαρέλια, ενώ για κάθε μία θέση εργασίας που θα δημιουργείται στον τομέα, θα δημιουργούνται 3,2 θέσεις εργασίας στην ευρύτερη οικονομία.
Φυσικά, όπως είχαμε προβλέψει, βρέθηκαν εκείνοι (από τον ΣΥΡΙΖΑ και πάλι) που μίλησαν για… κινδύνους στις τοπικές οικονομίες, προεκλογικό εμπόριο ελπίδας και ανυπόστατα νούμερα.
Οπότε, κακώς ασχολούμεθα με τους υδρογονάνθρακες, καλύτερα να ασχολούμεθα με τους λαθρομετανάστες.
Όπως επίσης, κακώς ασχολούμεθα και με τον τουρισμό.
Διότι σύμφωνα με την άποψη του αρμόδιου (λέμε τώρα) Τμήματος Τουρισμού του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή διατυπώθηκε σε ανακοίνωσης της 3ης Μαΐου, «οι τουριστικοί προορισμοί καθίστανται όλο και πιο κορεσμένοι», «οι τοπικές κοινωνίες επιβαρύνονται όλο και περισσότερο από τη συγκέντρωση της τουριστικής δραστηριότητας και την υποβάθμιση των τουριστικών πόρων», «το φυσικό περιβάλλον απειλείται από τις συνδυασμένες πολιτικές και θεσμικές παρεμβάσεις που ευνοούν νέες παραβάσεις και αυθαιρεσίες σε περιοχές NATURA, αρχαιολογικούς χώρους, δάση» και «η αύξηση του τουριστικού εισοδήματος επετεύχθη χωρίς τη διάχυση στις τοπικές κοινωνίες και στις παραγωγικές δυνάμεις, οι οποίες συμπιέστηκαν ακόμα περισσότερο»!
Οπότε, επίσης κακώς ασχολούμεθα με την υποδοχή των τουριστών, διότι είναι προτιμότερο να ασχολούμεθα με την υποδοχή λαθρομεταναστών!
Φαίνεται ότι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν τους λαθρομετανάστες… πηγή πλούτου, σε αντίθεση με τους τουρίστες και τους υδρογονάνθρακες που, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ πάντα, αποτελούν έναν… περιττό μπελά!
Η αλήθεια είναι πως αυτό είναι το πιο κρίσιμο σταυροδρόμι.
Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες πρέπει να διαλέξουν ποιους θα υποδέχονται σ’ αυτή τη χώρα…
ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ
Τετάρτη 21 Μαΐου 2014
ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΕΥΡΩΠΗ…!
Την Κυριακή 25 Μαΐου οι Έλληνες πολίτες θα κληθούν να αναδείξουν τους Έλληνες ευρωβουλευτές που για την προσεχή πενταετία θα εκπροσωπήσουν την χώρα στο κορυφαίο ευρωπαϊκό κοινοβουλευτικό όργανο.
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Με 21 εκπροσώπους της, η Ελλάδα θα αντιπροσωπεύει το 2,8% του συνόλου των ευρωβουλευτών –ποσοστό αισθητά μικρότερο από το αντίστοιχο του 1981, όταν η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση είχε δέκα μέλη. Εξάλλου, μετά τις αλλεπάλληλες διευρύνσεις της ΕΕ, ο αριθμός των Ελλήνων ευρωβουλευτών από τους 24 έχει πέσει στους 21.
Η μείωση αυτή, από την μια πλευρά, αποδυναμώνει την ελληνική παρουσία συνολικά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όμως, από την άλλη, κάνει επιτακτική την ανάγκη της ποιοτικής αναβαθμίσεως της εθνικής εκπροσωπήσεως. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό ζητούμενο και δεν γνωρίζουμε κατά πόσον η ανάγκη αυτή έχει γίνει αντιληπτή από το εκλογικό σώμα. Πολύ φοβούμεθα πως αυτό δεν συμβαίνει και, ακόμα χειρότερα έχουμε την αίσθηση ότι οι ψηφοφόροι της προσεχούς Κυριακής αγνοούν –ή και δεν θέλουν να γνωρίζουν– πολλές αλήθειες για την θέση της χώρας μας στην Ένωση. Γι αυτό, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε κάποιες πραγματικότητες, έστω και αν αυτές καθόλου δεν θα επηρεάσουν ειλημμένες αποφάσεις.
Υπενθυμίζουμε ότι τον Μάϊο του 2010, πάντα κατά το ρεπορτάζ των Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς και τα βιβλία πρώην Αμερικανών αξιωματούχων, αν η Ελλάδα δεν είχε την στήριξη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως θα κατέληγε να δηλώσει άτακτη χρεοκοπία. Στην περίπτωση δε αυτή η κατάσταση του ελληνικού λαού θα ήταν τρεις φορές χειρότερη απ’ ό,τι σήμερα. Αν το 2012 η ΕΕ δεν είχε στηρίξει την χώρα με χαμηλότοκα δάνεια, κουρέματα και άλλες στα όρια της νομιμότητος ενισχύσεις, η χώρα θα είχε αποχωρήσει από την ευρωζώνη και σήμερα θα βίωνε μία εθνική τραγωδία, χειρότερη από την Μικρασιατική Καταστροφή.
Ωστόσο, προϋπόθεση για να αποφύγει η χώρα τα χειρότερα ήταν η αποχώρηση του κ.Γ.Α.Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, δεδομένου ότι στα μάτια των αγορών και της διεθνούς κοινής γνώμης αυτός ήταν ο πρωτεργάτης και ο βασικός υπεύθυνος της ελληνικής άτυπης χρεοκοπίας. Υπό αυτή την έννοια, οι πρόσφατες παρατηρήσεις του ανελλήνιστου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ προς τον κ. Γιούνκερ και την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι υποκριτικές και αστείες ταυτοχρόνως. Όπως κωμικόν είναι να υπεραμύνεται ο κ. Αλ. Τσίπρας και του Ιταλού πρώην πρωθυπουργού κ. Σίλβιο Μπερλουσκόνι, καταδικασμένου από την δικαιοσύνη της χώρας του να προσφέρει υπηρεσίες σε ηλικιωμένους!
Τούτων λεχθέντων, σήμερα, τρία έτη μετά την καταστροφή, αν η Ελλάδα έχει κάποιες ενδείξεις για να αισιοδοξεί, αυτές πάλι από την Ευρώπη εκπηγάζουν. Οι επενδυτικοί πόροι που προσφέρονται στην χώρα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και τα λοιπά κοινοτικά Ταμεία είναι κεφάλαια αμιγώς ευρωπαϊκά, εξαιρετικά δε πολύτιμα σε μία εποχή όπου το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα αντιμετωπίζει σοβαρή κρίση ρευστότητος. Υπό αυτή την έννοια, οι διάφοροι «ειδικοί» και «σύμβουλοι» που θέλουν να οδηγήσουν την χώρα στην δραχμή και στην «φιλόξενη» ρωσική αγκαλιά είναι –λίαν επιεικώς– επικίνδυνα αφελείς. Η θέση της χώρας είναι στην ευρωπαϊκή οντότητα που έχει ήδη πίσω της 57 έτη ζωής, και μέλημά της θα πρέπει να είναι η ισχυροποίηση του σπιτιού της και όχι η διάλυσή του.
Βέβαια, υπάρχουν δυνάμεις στην Ευρώπη που επιδιώκουν την διάλυσή της, πλην όμως δεν είναι ικανές να πετύχουν τους στόχους τους. Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, με όλα τα λάθη που γίνονται στην πορεία της, προχωρά και εξ εμπειρίας μπορούμε να πούμε ότι οι ρυθμοί της είναι ασυγκρίτως ταχύτεροι από τους αντίστοιχους του παρελθόντος. Το δε θεσμικό πλαίσιο πάνω στο οποίο εδράζεται η κοινοτική οντότητα, επιδέχεται μεν βελτιώσεων και προσθηκών, όμως οι βασικές του αρχές –που είναι η δημοκρατία, η κοινωνική οικονομία της αγοράς, η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και η ελευθερία στην κυκλοφορία προσώπων και κεφαλαίων– δεν αλλάζει. Κατά συνέπεια, οι εξαγγελίες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και του αρπακτικού τριτοκοσμικού ΠΑΣΟΚ που τον στηρίζει για αλλαγές και αναδιαπραγματεύσεις αποτελούν λόγια του αέρος.
Σε πανευρωπαϊκό δε επίπεδο, οι δυνάμεις που αντιπροσωπεύει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και που τον πρότειναν για το αξίωμα του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα πρέπει να κάνουν μεγάλη εορτή αν καταφέρουν να ξεπεράσουν το 5% και να εκλέξουν πάνω από 50 ευρωβουλευτές στους 751 που θα έχει το προσεχές Ευρωκοινοβούλιο. Η κομμουνιστογενής αριστερά είναι ένα από τα πολιτικά απολιθώματα της Ευρώπης και η ρητορική της, στην Γαλλία για παράδειγμα, συνταυτίζεται με την αντίστοιχη του Εθνικού Μετώπου της κυρίας Μαρίν Λεπέν.
Υπό αυτή την έννοια, οι διακηρύξεις στην Ελλάδα του κ.Τσίπρα και των αντιμνημονιακών συνοδοιπόρων του δεν είναι τίποτε περισσότερο από άναρθρες κραυγές όλων αυτών που τα τριάντα τελευταία χρόνια το μόνο που κατάφεραν ήταν να φέρουν την Ελλάδα στο χείλος της άτακτης χρεοκοπίας. Αν ο ελληνικός λαός αποφασίσει αν τους ανοίξει εκ νέου την πόρτα της εξουσίας, τότε θα είναι και άξιος της μοίρας του.
ΠΗΓΗ EBR
Τρίτη 20 Μαΐου 2014
Η μπλόφα του δημοψηφίσματος "αλά ΣΥΡΙΖΑ"...
Του Γιώργου Κράλογλου
Όταν μπορείς και πείθεις τους ψηφοφόρους σου να στείλουν στη Βουλή και στην Ευρωβουλή ακόμη και εκείνους που δεν εμπιστεύεσαι ούτε για συζήτηση καφενείου... τι σε εμποδίζει να δώσεις στις εκλογές της Κυριακής χαρακτήρα «δημοψηφίσματος». Και ας πρόκειται για τις σοβαρότερες ευρωεκλογές. Δεν χάνεις τίποτε ως ΣΥΡΙΖΑ και ως Τσίπρας. Η ανταπόκριση των οπαδών είναι δεδομένη. Το αποτέλεσμα όμως;
Ας δούμε που κατέληξαν δύο παρόμοιες μπλόφες «δημοψηφισμάτων» (αλά ΠΑΣΟΚ αυτή την φορά) στα χρόνια της μεταπολίτευσης μιας και η «αλά ΣΥΡΙΖΑ» σημερινή μπλόφα αποτελεί πιστό αντίγραφο.
Το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου κάλεσε το λαό να δώσει, με την ψήφο του, το μήνυμα «Έξω από ΕΟΚ και ΝΑΤΟ».
Το κάλεσμα του Παπανδρέου ήταν η «απάντηση» στον Καραμανλή «της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ» και στο σύνθημά του «Ανήκουμε εις την Δύση».
Το ΠΑΣΟΚ ανταποκρίθηκε σύσσωμο ζητώντας επιπλέον και «Έξω από την χώρα οι βάσεις του θανάτου».
Με τον τρόπο αυτό ο Παπανδρέου απέσπασε την νίκη που ήθελε από τον Καραμανλή με την απρόσμενη αυτοδυναμία του 48%.
Η νίκη όμως ήταν προσωπική του Ανδρέα Παπανδρέου καθώς όσοι ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ (εκτός των κομματικών, των στενών συντρόφων, των ινστρουχτόρων και των επικεφαλής των κλαδικών των πρασινοφρουρών) ούτε από πράσινο βιβλίο ήξεραν, ούτε τι ήταν το ΠΑΣΟΚ είχαν καταλάβει, ούτε που τους ενδιέφερε τι μπορεί να σημαίνουν στην πράξη τα συνθήματα «Έξω από ΕΟΚ και ΝΑΤΟ».
Αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να γίνουν κρατικοί υπάλληλοι (καθώς όποτε άλλαζε και αλλάζει κυβέρνηση στην Ελλάδα βολεύονται πάντα τα δικά μας παιδιά). Τους ενδιέφεραν οι συνταξιοδοτήσεις ως αντιστασιακών... Και οι αρπαχτές από τα λεφτά της ΕΟΚ.
Τα αποτελέσματα του «δημοψηφίσματος» Ανδρέα Παπανδρέου είναι γνωστά.
Ο Παπανδρέου προσωπικά εξασφάλισε την θέση του πρωθυπουργού για την υπόλοιπη ζωή του.
Αλλά η Βουλή δέχθηκε την «εισβολή» Τσοχατζόπουλων και ομοίων του με τις γνωστές συνέπειες.
Βεβαίως το κάλεσμα για έξοδο από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ ξεχάσθηκε γιατί ήταν τόσο μεγάλη η αρπαχτή που ποιος κάθεται τώρα να σκοτίζεται...
Όταν μπορείς και πείθεις τους ψηφοφόρους σου να στείλουν στη Βουλή και στην Ευρωβουλή ακόμη και εκείνους που δεν εμπιστεύεσαι ούτε για συζήτηση καφενείου... τι σε εμποδίζει να δώσεις στις εκλογές της Κυριακής χαρακτήρα «δημοψηφίσματος». Και ας πρόκειται για τις σοβαρότερες ευρωεκλογές. Δεν χάνεις τίποτε ως ΣΥΡΙΖΑ και ως Τσίπρας. Η ανταπόκριση των οπαδών είναι δεδομένη. Το αποτέλεσμα όμως;
Ας δούμε που κατέληξαν δύο παρόμοιες μπλόφες «δημοψηφισμάτων» (αλά ΠΑΣΟΚ αυτή την φορά) στα χρόνια της μεταπολίτευσης μιας και η «αλά ΣΥΡΙΖΑ» σημερινή μπλόφα αποτελεί πιστό αντίγραφο.
Το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου κάλεσε το λαό να δώσει, με την ψήφο του, το μήνυμα «Έξω από ΕΟΚ και ΝΑΤΟ».
Το κάλεσμα του Παπανδρέου ήταν η «απάντηση» στον Καραμανλή «της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ» και στο σύνθημά του «Ανήκουμε εις την Δύση».
Το ΠΑΣΟΚ ανταποκρίθηκε σύσσωμο ζητώντας επιπλέον και «Έξω από την χώρα οι βάσεις του θανάτου».
Με τον τρόπο αυτό ο Παπανδρέου απέσπασε την νίκη που ήθελε από τον Καραμανλή με την απρόσμενη αυτοδυναμία του 48%.
Η νίκη όμως ήταν προσωπική του Ανδρέα Παπανδρέου καθώς όσοι ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ (εκτός των κομματικών, των στενών συντρόφων, των ινστρουχτόρων και των επικεφαλής των κλαδικών των πρασινοφρουρών) ούτε από πράσινο βιβλίο ήξεραν, ούτε τι ήταν το ΠΑΣΟΚ είχαν καταλάβει, ούτε που τους ενδιέφερε τι μπορεί να σημαίνουν στην πράξη τα συνθήματα «Έξω από ΕΟΚ και ΝΑΤΟ».
Αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να γίνουν κρατικοί υπάλληλοι (καθώς όποτε άλλαζε και αλλάζει κυβέρνηση στην Ελλάδα βολεύονται πάντα τα δικά μας παιδιά). Τους ενδιέφεραν οι συνταξιοδοτήσεις ως αντιστασιακών... Και οι αρπαχτές από τα λεφτά της ΕΟΚ.
Τα αποτελέσματα του «δημοψηφίσματος» Ανδρέα Παπανδρέου είναι γνωστά.
Ο Παπανδρέου προσωπικά εξασφάλισε την θέση του πρωθυπουργού για την υπόλοιπη ζωή του.
Αλλά η Βουλή δέχθηκε την «εισβολή» Τσοχατζόπουλων και ομοίων του με τις γνωστές συνέπειες.
Βεβαίως το κάλεσμα για έξοδο από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ ξεχάσθηκε γιατί ήταν τόσο μεγάλη η αρπαχτή που ποιος κάθεται τώρα να σκοτίζεται...
Έτσι η Ελλάδα του Καραμανλή 1974-1981 με όλα τα σοσιαλιστικά της στοιχεία αλλά και με το «Ανήκουμε εις την Δύση» παρέμεινε ακριβώς όπως και πριν τις εκλογές του 1981.
Μοναδική διαφορά η περισσότερη αρπαχτή...
Στο τέλος της εικοσαετίας το 2000, επί πρωθυπουργίας Κ. Σημίτη το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο διατηρεί την Ελλάδα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά την εντάσσει και στην ΟΝΕ με τους οπαδούς να λιποθυμάνε από χαρά όταν ο κ. Σημίτης έβγαλε από τα ΑΤΜ τα ευρώ και τα έδειχνε στον κόσμο...
Ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα στο «δημοψήφισμα» «Έξω από την ΕΟΚ του καπιταλισμού»; Η μετατροπή του (από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ) σε σύνθημα « Ναι στην ΟΝΕ»!!
Μέσα σε μια δεκαετία, τον Ιούνιο του 2009, ο υιός Παπανδρέου καλεί το ΠΑΣΟΚ να θεωρήσει ως «δημοψήφισμα» τις Ευρωεκλογές και να κατεβάσει από την εξουσία τον ανεψιό Κ. Καραμανλή δίδοντας ανάλογο μήνυμα και στην Ευρώπη.
Οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ αλλά και των δυσαρεστημένων της Ν.Δ. ανταποκρίθηκαν στο «κάλεσμα» και έδωσαν την απάντησή τους που την χρησιμοποίησε ο Γ. Παπανδρέου για να πάρει την κυβέρνηση στις βουλευτικές εκλογές.
Όμως ούτε οι εποχές ήταν ίδιες ούτε ο Γ. Παπανδρέου είχε την παραμικρή σχέση με τον, πολιτικό, Ανδρέα Παπανδρέου.
Και το αποτέλεσμα ήταν τόσο καταστροφικό που δεν πρόκειται να το ξεχάσουν τουλάχιστον δύο σημερινές γενιές.
Κορυφαίο δε στοιχείο του αποτελέσματος της κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου ήταν το σχέδιο για Grexit... Και μάλιστα χωρίς συνθήματα και χωρίς δημοψήφισμα.
Αυτή είναι η κατάληξη άλλων δύο δημοψηφισμάτων της ίδιας μορφής με αυτό που επικαλείται τώρα ο Α. Τσίπρας, καλώντας οπαδούς και δυσαρεστημένους της κυβέρνησης να ψηφίσουν έξοδο από τα μνημόνια των δανειστών. Και αν δεν γίνεται αλλιώς (λέει) έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και επιστροφή στην δραχμή.
Γιατί επαναλαμβάνεται ένα σύνθημα που ιστορικά έχει αποδειχθεί μπλόφα και κοροϊδία στον έλληνα ψηφοφόρο;
Η απλοϊκή ερμηνεία μπορεί να είναι το σύνδρομο ΠΑΣΟΚ του Αλέξη Τσίπρα και η πιθανή ανάγκη του να ξεπεράσει τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Άλλη ερμηνεία από αυτήν την απλοϊκή δεν υπάρχει προς ώρας.
Άρα μένει να δούμε τι θα γράψει η ιστορία εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Α. Τσίπρα. Αλλά και αν θα λέει τα ίδια ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 που θα γίνουν οι βουλευτικές εκλογές. Γιατί η «ανατροπή» που επιδιώχθηκε πήγε περίπατο από την προηγούμενη Κυριακή.
Μοναδική διαφορά η περισσότερη αρπαχτή...
Στο τέλος της εικοσαετίας το 2000, επί πρωθυπουργίας Κ. Σημίτη το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο διατηρεί την Ελλάδα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά την εντάσσει και στην ΟΝΕ με τους οπαδούς να λιποθυμάνε από χαρά όταν ο κ. Σημίτης έβγαλε από τα ΑΤΜ τα ευρώ και τα έδειχνε στον κόσμο...
Ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα στο «δημοψήφισμα» «Έξω από την ΕΟΚ του καπιταλισμού»; Η μετατροπή του (από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ) σε σύνθημα « Ναι στην ΟΝΕ»!!
Μέσα σε μια δεκαετία, τον Ιούνιο του 2009, ο υιός Παπανδρέου καλεί το ΠΑΣΟΚ να θεωρήσει ως «δημοψήφισμα» τις Ευρωεκλογές και να κατεβάσει από την εξουσία τον ανεψιό Κ. Καραμανλή δίδοντας ανάλογο μήνυμα και στην Ευρώπη.
Οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ αλλά και των δυσαρεστημένων της Ν.Δ. ανταποκρίθηκαν στο «κάλεσμα» και έδωσαν την απάντησή τους που την χρησιμοποίησε ο Γ. Παπανδρέου για να πάρει την κυβέρνηση στις βουλευτικές εκλογές.
Όμως ούτε οι εποχές ήταν ίδιες ούτε ο Γ. Παπανδρέου είχε την παραμικρή σχέση με τον, πολιτικό, Ανδρέα Παπανδρέου.
Και το αποτέλεσμα ήταν τόσο καταστροφικό που δεν πρόκειται να το ξεχάσουν τουλάχιστον δύο σημερινές γενιές.
Κορυφαίο δε στοιχείο του αποτελέσματος της κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου ήταν το σχέδιο για Grexit... Και μάλιστα χωρίς συνθήματα και χωρίς δημοψήφισμα.
Αυτή είναι η κατάληξη άλλων δύο δημοψηφισμάτων της ίδιας μορφής με αυτό που επικαλείται τώρα ο Α. Τσίπρας, καλώντας οπαδούς και δυσαρεστημένους της κυβέρνησης να ψηφίσουν έξοδο από τα μνημόνια των δανειστών. Και αν δεν γίνεται αλλιώς (λέει) έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και επιστροφή στην δραχμή.
Γιατί επαναλαμβάνεται ένα σύνθημα που ιστορικά έχει αποδειχθεί μπλόφα και κοροϊδία στον έλληνα ψηφοφόρο;
Η απλοϊκή ερμηνεία μπορεί να είναι το σύνδρομο ΠΑΣΟΚ του Αλέξη Τσίπρα και η πιθανή ανάγκη του να ξεπεράσει τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Άλλη ερμηνεία από αυτήν την απλοϊκή δεν υπάρχει προς ώρας.
Άρα μένει να δούμε τι θα γράψει η ιστορία εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Α. Τσίπρα. Αλλά και αν θα λέει τα ίδια ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 που θα γίνουν οι βουλευτικές εκλογές. Γιατί η «ανατροπή» που επιδιώχθηκε πήγε περίπατο από την προηγούμενη Κυριακή.
ΠΗΓΗ capital.gr
Παρασκευή 16 Μαΐου 2014
ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ...
Η κάθε προεκλογική περίοδος ανά τον πλανήτη ανάβει τα αίματα και δημιουργεί εντάσεις.
Πόσο μάλλον όταν έρχονται τριπλές εκλογές (δημοτικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές) σε μία χώρα σαν την Ελλάδα!
Λίγο η θερμόαιμη Ελληνική μας φύση...
Λίγο η παράνοια της εποχής...
Λίγο η ανοιξιάτικη ζέστη...
Το τι έχουμε ακούσει όλο αυτό το διάστημα δε λέγεται!
Ο κάθε υποψήφιος, προσπαθώντας να μαζέψει τους ψηφοφόρους του, χαϊδεύει αφτιά λέγοντας (και τάζοντας!) ότι νομίζει ότι θέλουν να ακούσουν.
πχ...
Υπέργηρος νυν αλλά και υποψήφιος δήμαρχος έχει υποσχεθεί τουλάχιστον σε τρεις υποψηφίους του ότι μετά την εκλογή του θα αποχωρήσει και θα τους παραδώσει τα σκήπτρα του δήμου (με την καρέκλα του δημάρχου!) και αυτοί με τη σειρά τους (και οι τρεις!) ζητούν από τους ψηφοφόρους να τους προτιμήσουν για "να δείξουν στον δήμαρχο την δύναμή τους" υποσχόμενοι ότι μετά που θα κάτσουν στην καρέκλα "δεν θα τους ξεχάσουν"!
Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στον Πειραιά έδωσε συνέντευξη λέγοντας ότι πρέπει να μειωθούν (ή μήπως να απαγορευτούν!) τα πλοία που μεταφέρουν εμπορεύματα σε κοντέινερ και να προτιμώνται αυτά που έχουν εμπόρευμα χύμα στα αμπάρια γιατί τα κοντέινερ ξεφορτώνονται αμέσως ενώ το χύμα εμπόρευμα παίρνει 3-4 ημέρες και οι ναυτικοί επισκέπτονται το λιμάνι και τα καταστήματά του!
Ευτυχώς που δεν του είπε κανένας να επιστρέψουμε στην παλιά καλή εποχή που άδειαζαν τα αμπάρια με το φτυάρι για να μένουν τα πλοία κανένα μήνα στο λιμάνι γιατί μπορεί και να το σκεφτόταν σοβαρά!
Άκουσα υποψήφιο δήμαρχο να υπόσχεται ότι θα καταπολεμήσει την ανεργία στον δήμο του.
"Κανένας άνεργος στον δήμο ___ μέχρι το τέλος του έτους" φώναζε στο ραδιόφωνο.
Και αναρωτιέμαι... θα προσλάβει όλους τους ανέργους στον δήμο (με ότι κι αν σημαίνει αυτό για τους δημότες του και τα δημοτικά τέλη) ή θα τους διώξει από τον δήμο του;
Ως συνήθως, η παράνοια βασιλεύει στην χώρα...
Εγώ όμως δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους υποψηφίους ότι κι αν λένε ή υπόσχονται.
Έχω όμως μεγάλο πρόβλημα με τους ψηφοφόρους!
Αυτούς που -και πάλι- θα ψηφίσουν με βάση το προσωπικό τους συμφέρον, τις φιλίες, τις υποχρεώσεις και οποιονδήποτε άλλο λόγο απέχει από την λογική επεξεργασία και κριτική ικανότητα όλων των προγραμμάτων και όλων των υποψηφίων!
Ζητάμε από τους πολιτικούς μας να σοβαρευτούν αλλά δυσκολευόμαστε, με την σειρά μας, όλοι εμείς οι ψηφοφόροι να σοβαρευτούμε και να κρίνουμε πριν ψηφίσουμε!
Κι όμως... είμαστε όλοι υπεύθυνοι για την ψήφο μας και φέρουμε την απόλυτη ευθύνη για την οποιαδήποτε επιλογή μας.
Ας προσέξουμε λοιπόν τι θα ψηφίσουμε!
Η πληθώρα των υποψηφίων σε αυτές τις εκλογές εξασφαλίζει την ύπαρξη και κάποιων ικανών, άξιων και τίμιων που ενδιαφέρονται πραγματικά να τον τόπο τους.
Αρκεί να τους ξεχωρίσουμε και να τους τιμήσουμε με την ψήφο μας!
Το μόνο που χρειάζεται είναι...
απλή κοινή λογική...
Καλό βόλι!!!...
Πέμπτη 15 Μαΐου 2014
ΤΟ VIDEO ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...
Εξαιρετικό το προεκλογικό video της ΟΝΝΕΔ!
Εμπνευσμένο από την αντιπολιτευτική ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ,
έξυπνο, ευρηματικό, σατιρικό, φρέσκο...
απλά τέλειο!
Και στο τέλος... ο βάτραχος καβαλάει το καλάμι του και φεύγει!
Εμπνευσμένο από την αντιπολιτευτική ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ,
έξυπνο, ευρηματικό, σατιρικό, φρέσκο...
απλά τέλειο!
Και στο τέλος... ο βάτραχος καβαλάει το καλάμι του και φεύγει!
Ωραία η πλάκα, αλλά όχι με τη χώρα
Η απόλυτη αντιστροφή της πραγματικότητας...
Έχουν περάσει τόσα χρόνια και το πολιτικό προσωπικό συνεχίζει ακόμα να μας μπλοκάρει. Με χίλιους κόπους και απώλειες καταφέραμε να φτάσουμε κάπου, ο κόσμος δειλά-δειλά προσπαθεί πάλι να ξαναφτιάξει τη ζωή του, να ξεφύγει από την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Προσπαθούμε να ηρεμήσουμε, να αφήσουμε πίσω μας την περίοδο της καταστροφής, της σύγχυσης και της οργής για να συζητήσουμε πιο σοβαρά, να βάλουμε τις βάσεις για μια νέα, καλύτερη κοινωνική και οικονομική οργάνωση. Και το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να παίζει το ίδιο παιχνίδι της πόλωσης, κάθε ευκαιρία είναι ένας πόλεμος εναντίον των αντιπάλων. Ποιος έχει περισσότερη σχέση με τη ΧΑ, ποιος καθοδηγείται από το τουρκικό προξενείο, όλα τα θέματα, ακόμα και τα πιο σοβαρά, όπως οι μειονότητες, το ευρώ, η σχέση μας με την Ευρώπη, μπαίνουν και ξαναμπαίνουν στην ημερήσια διάταξη προκειμένου ο ένας ή ο άλλος να πάρουν μια μονάδα προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις.
Γιατί πρέπει κάθε λίγο και λιγάκι να δημιουργείται αυτή η προεκλογική ατμόσφαιρα του «νυν υπέρ πάντων αγών»; Γιατί πρέπει να πέφτουν οι κυβερνήσεις κάθε 2 χρόνια; Γιατί πουθενά στην Ευρώπη αυτές οι εκλογές δεν έχουν δημιουργήσει τέτοια αβεβαιότητα; Την ώρα που η κοινωνία χρειάζεται ένα διάστημα ηρεμίας για να ανασυγκροτηθεί, να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα, ξαναπέφτουμε στην ίδια ατμόσφαιρα της τεχνητής πόλωσης και των ψεύτικων διλημμάτων.
Η ιδέα της συνεργασίας, της αναζήτησης των σωστών λύσεων, η αξιοποίηση των καλύτερων ανθρώπων, η ανάδειξη του καινούργιου, απουσιάζουν από το δημόσιο διάλογο. Όσο μικρότεροι γίνονται οι αντίπαλοι, όσο μειώνεται η εκλογική τους επιρροή, τόσο οξύνονται τα πολωτικά διλήμματα, τόσο πυροδοτείται η εμφυλιοπολεμική ρητορική, τόσο ο αγώνας γίνεται όλοι εναντίον όλων. Στη θέση της συνεργασίας, της ψυχραιμίας, οι κραυγές ξανά, οι μάχες ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, ανάμεσα στο λαό και τους προδότες, ανάμεσα στο «ανυπότακτο» αυτό έθνος και στους «γκάνγκστερ» της Ευρώπης, τη Μέρκελ, τους κατακτητές. Η πολιτική έτσι χάνει κάθε παιδευτικό χαρακτήρα, γίνεται χουλιγκάνικη, οπαδική σύγκρουση, με έπαθλο αντί για το πρωτάθλημα, το κράτος. Οι συνεχείς διαιρέσεις μειώνουν κι άλλο το πηλίκον, η καθυστέρηση να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα, τα χειροτερεύει. Το πολιτικό σύστημα κρατάει καθηλωμένες τις δυνάμεις της κοινωνίας και η συγχυσμένη, φοβισμένη, χαμηλής οικονομικής οργάνωσης κοινωνία αναπαράγει το χαμηλής ποιότητας κομματικό σύστημα που την καθηλώνει σ’ ένα συνεχή φαύλο κύκλο.
Καθώς περνούν τα χρόνια και τα γεγονότα γίνονται ιστορία, όλο και περισσότερο αντιλαμβανόμαστε πόσο κρίσιμα ήταν τα χρόνια που πέρασαν, σε τι δίνη είχε περιέλθει η Ευρώπη και ακόμα μεγαλύτερη η Ελλάδα. Τα πρόσφατα δημοσιεύματα των F.T. μαρτυρούν για άλλη μια φορά τις κρίσιμες ώρες, περιγράφουν πόσο κοντά έφτασε η χώρα μας στην πτώχευση, στην έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση με ανυπολόγιστες πολιτικές και οικονομικές συνέπειες. Την ώρα που το κράτος μας είχε χρεοκοπήσει, εμείς αμέριμνοι κατηγορούσαμε τους «τοκογλύφους». Όλα θα ήταν διαφορετικά, αν εκείνες τις κρίσιμες ώρες σύσσωμο το πολιτικό σύστημα είχε απευθυνθεί στους πολίτες, αν είχε πει την αλήθεια με κάθε ειλικρίνεια και αν ζητούσε τη συνδρομή όλων για να αποφύγουμε την καταστροφή. Οι ευθύνες των πρωταγωνιστών αυτής της κρίσιμης εποχής είναι τεράστιες και ακόμα και σήμερα δεν φαίνεται να τις έχουν αντιληφθεί.
Στην παρατεταμένη σύγχυση δρουν ανενόχλητες οι δυνάμεις που μεταμφιεσμένες με δεξιές και αριστερές στολές προωθούν συνεχώς το σχέδιο της απομόνωσης, της απομάκρυνσης από διεθνείς κανόνες, της εξόδου από την Ευρώπη, αν δεν καταφέρουν να διατηρήσουν τις ολιγαρχικές δομές μέσα στο ευρώ. Τα λόμπι της δραχμής παίζουν συνέχεια τα ρέστα τους ανενόχλητα, τους κρατάνε όλους. Ξέρουμε πόσο κοντά από την καταστροφή πέρασε η Ευρώπη, η Ελλάδα. Κι ακόμα και σήμερα, στην παγκοσμιοποιημένη εποχή, κοροϊδεύουν τον κόσμο ότι μόνοι μας, απομονωμένοι, θα τα καταφέρουμε καλύτερα. Μεγάλα οικονομικά συμφέροντα μεταμφιέζονται σε «πατριωτικά», σε «αντισυστημικά». Οι πιο συντηρητικές και λούμπεν οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις έχουν επιτύχει την απόλυτη αντιστροφή της πραγματικότητας. Δεν είναι η δημοκρατική Ευρώπη ο χώρος που, παρά τις όποιες δυσκολίες και προβλήματα, είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο για να ζει κανείς σήμερα, αλλά οι δικοί τους ψεύτικοι παράδεισοι. Δεν είναι παράδοξο που, υπό αυτές τις συνθήκες, πιο «αντισυστημικός» απ’ όλους εμφανίζεται ο Μπέος που από τον Κορυδαλλό φτάνει να διεκδικεί τον Δήμο Βόλου. Η συντηρητική πολιτική, η αντιδραστική πολιτική, αμφισβητεί την πραγματικότητα, εκμεταλλεύεται τη δυσφορία και επενδύει στον ευρωσκεπτικισμό.
Σχεδόν αταβιστικά, οι πιο παρωχημένες πολιτικές δυνάμεις γοητεύονται πάντα από τον οποιονδήποτε φύλαρχο, αρκεί να είναι αντίθετος με την Ευρώπη. Λατρεύουν το πλατύ στέρνο του Πούτιν, τη δύναμη κάθε πράκτορα που ασκείται στις πολιτικές τέχνες. Η δύναμη, ο αυταρχισμός, ασκούν την ίδια γοητεία δεξιά και αριστερά, αρκεί να είναι αντίθετα με τη Δύση. Ο τριτοκοσμισμός μεταμφιέζεται σε «ριζοσπαστικότητα» και σε κινήματα «εθνικής ανεξαρτησίας». Η Ευρώπη είναι δυνάμεις κατοχής, η Γερμανία είναι Άουσβιτς και τα προβλήματα λύνονται με αναγκαστικούς εσωτερικούς δανεισμούς...
Πέρασαν 4 χρόνια και ελάχιστα συνειδητοποιήσαμε τι μας συμβαίνει. Κάθε μέρα ακόμα και σήμερα διαβάζεις στα μέσα ενημέρωσης, ακούς από πολιτικά κόμματα, φράσεις όπως αυτή: «Να καταργηθεί η λιτότητα που φέρνει ύφεση και λουκέτα». Είναι τόσο μέσα στην καθημερινή μας γλώσσα, που κανείς δεν στέκεται ένα λεπτό να σκεφτεί τι λέει αυτή η πρόταση. Να καταργηθεί το ότι δεν έχουμε λεφτά. Να καταργηθεί που δεν μπορούμε να ζούμε όπως θέλουμε. Δηλαδή; Να μας δανείζουν κι άλλο. Δεν μας δανείζουν; Γκάνγκστερ, τοκογλύφοι, δυνάμεις κατοχής, go back. Εδώ ήρθαμε. Το αντιμνημόνιο έγινε ένα αυτόνομο τέρας ανορθολογισμού που εμποδίζει κάθε προσπάθεια συνεννόησης, κάθε σύνθεση απόψεων, κάθε συνεργασία.
Η κοινωνία μας μένει καθηλωμένη γιατί αρνείται να ενηλικιωθεί, να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της. Προτιμά ακόμα να αρνείται την πραγματικότητα. Είναι δύσκολο να αντισταθείς, θέλεις πραγματικά να ουρλιάξεις από τα νεύρα, από την απελπισία. Αλλά πρέπει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, να γίνουμε πολίτες. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Η ελληνική αντιστροφή της πραγματικότητας δεν έχει μέλλον. Δεν προχωράς με αρνήσεις της πραγματικότητας. Μόνο με γνώση, με σχέδιο, με δουλειά. Με την καρδιά και το μυαλό. Αν κάτι ευχάριστο φάνηκε σ’ αυτά τα χρόνια της κρίσης είναι ότι η ελληνική κοινωνία έχει εφεδρείες. Έχουν περάσει 2 χρόνια από την εποχή της παράνοιας που οδήγησε στη Βουλή των τεράτων του 2012. Αντί να αναπαράγουμε την εποχή της κρίσης, οφείλουμε να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας.
ΠΗΓΗ athensvoice.gr
Τετάρτη 14 Μαΐου 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)