Του Θάνου Οικονομόπουλου
Ούτε και με την τελευταία συνέντευξή του θέλησε να ξεκαθαρίσει ο Αλέξης Τσίπρας τι θα κάνει το κόμμα του ως κυβέρνηση, στην περίπτωση που η "επαναδιαπραγμάτευση" του με τους δανειστές δεν έχει τ' αποτελέσματα για τα οποία ο ίδιος είναι απολύτως σίγουρος. Αρκέσθηκε σε διαβεβαιώσεις του τύπου "πιστέψτε με, θα πετύχει", αναρωτήσεις του τύπου "και ποιος θα μας διώξει από την Ευρώπη;" και αποστροφές...με γεύση από twitter, "χαμένη μάχη, είναι η μάχη που δεν δόθηκε..."
Βεβαίως, υπάρχουν και μάχες που δόθηκαν και χάθηκαν. Βρίθει η ιστορία παραδειγμάτων. Κι' όσο κι' αν συμφωνούμε πως "όποιος στην μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει...", από την άλλη δεν υπήρξε ποτέ στρατηγός που δεν είχε εκπονήσει σχέδιο τακτικής, σε περίπτωση που η μάχη δεν εξελισσόταν όπως προέβλεπε. Καλοί είναι οι ποιητικοί λυρισμοί και οι συναισθηματικοί αφορισμοί, αλλά στον "πόλεμο" και την πολιτική, ο ρεαλισμός είναι προτιμότερος....
Οι "ασυμβίβαστοι" του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και κάποιοι "ριζοσπάστες" καθηγητοτεχνοκράτες, επιμένουν ότι η παραμονή στο ευρώ "δεν είναι φετίχ", εξηγούν (μέχρι και προχθές...) πως αν η Ευρώπη τους πει όχι στην επαναδιαπραγμάτευση, τότε..."απλώς" θα σταματήσουν να αποπληρώνουν το χρέος, για τις επιπτώσεις δε που άμεσα θα προκύψουν σε μια τέτοια περίπτωση, έσπευσε να μας καθησυχάσει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, λέγοντας πως "η Μέρκελ, είναι μια πολιτικός πολύ ρεαλίστρια, και άρα δεν θα διακινδυνεύσει να τινάξει την ευρωζώνη στον αέρα".Ξεχνώντας, όμως, πολύ βολικά τις δικές του καταγγελίες ότι "με τα μνημόνια που δέχθηκε αμάσητα, η Ελλάδα έδωσε χρόνο στην Ευρώπη να θωρακίσει τις τράπεζες της και το σύστημα, έτσι πού τώρα το κόστος εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ είναι γι' αυτήν πολύ μικρότερο, το "όχι" έπρεπε να το διαπραγματευθούμε σκληρότερα τον Απρίλιο του 2010...". Η η μια άποψη είναι σωστή, η η άλλη. Και οι δυο μαζί, δεν γίνεται...
Αλλά, ας δεχθούμε πως οι θεωρητικές εκτιμήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είναι σωστοί, πως η Ευρώπη δεν θα επιλέξει να τινάξει το ευρώ στον αέρα. Να ρωτήσουμε με την σειρά μας, το ίδιο θεωρητικά, "κι' αν Μέρκελ και δανειστές τρελαθούν και κάνουν το λάθος να μας στείλουν στον αγύριστο, τι κάνουμε;"Κι' έχουμε ήδη πικράν πείρα από λάθος σχεδιασμούς και αποφάσεις της Ευρώπης, από μικρόνοες σπασμωδικές κινήσεις...
Όταν η κουβέντα φθάσει σ' αδιέξοδο, και οι σκεπτικιστές επιμείνουν πως "εντάξει όλα αυτά, αλλά αν δεν...", ο ΣΥΡΙΖΑ καταφεύγει στο ύστατο "δημοκρατικό" σωσίβιο του: "Τότε, ως κόμμα που μάχεται για το καλό του λαού και δεν αποφασίζει ερήμην του, θα προκηρύξουμε δημοψήφισμα. Κι' ότι πει ο λαός..."! Ας μην μείνουμε σε "λεπτομέρειες" για το ποιο θα είναι και πως θα τεθεί το ερώτημα του δημοψηφίσματος, ούτε για το αν ο λαός είναι επαρκώς γνώστης τέτοιων πολύπλοκων και σύνθετων προβλημάτων- γιατί δεν θα κληθεί ν' απαντήσει μ' ένα "ναι" ή "όχι" αν θέλει να... μονοδρομηθεί μια οδός στην γειτονιά του...
'Όλες οι δημοσκοπήσεις, μα ΟΛΕΣ, δείχνουν ότι ο ελληνικός λαός, άσχετα με το κόμμα που ψηφίζει, στην συντριπτική πλειοψηφία του (με ποσοστό πάνω από 70%), θέλει παραμονή στην Ευρώπη και ευρώ για νόμισμα. Δεν μπορεί ο κ. Τσίπρας να μην το γνωρίζει αυτό-βεβαίως ούτε να το παραγνωρίζει... Ξέρει, λοιπόν, πολύ καλά πως με τα... βεγγαλικά που πετάει περί "δημοκρατικών δημοψηφισμάτων", την κρίσιμη ώρα (αν και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την ευθύνη διακυβέρνησης, έχει επιχειρήσει την επαναδιαπραγμάτευση του, κι' έχει εισπράξει πιθανότατα ένα μεγαλοπρεπές "όχι, και κόψτε τον λαιμό σας", η κάτι ανάλογο..) όταν θα καλέσει τον λαό να πάρει αυτός την κρίσιμη απόφαση για... λογαριασμό της "υπεύθυνης κυβέρνησής" του, θα ταχθεί υπέρ του ευρώ και του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας. Φυσικά, με θυσίες, σκληρή δουλειά, αλλαγή νοοτροπίας και εγκατάλειψη-από πολίτες και πολιτικούς- της "λογικής" και συνήθειας της δανειακής ευμάρειας...
Και τότε (αν τα πράγματα πάρουν μια τέτοια τροπή...), ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας πει... καθησυχασμένος και πανευτυχής "ο λαός μίλησε, πήραμε το μήνυμα!"Και θα βρει τρόπους να συνεχίσει την ίδια δύσκολη πολιτική (ήδη πήρε πίσω τα περί επαναπρόσληψης όλων των απομακρυθέντων από το δημόσιο και μιλάει... για τις καθαρίστριες, ήδη την αποκατάσταση των συντάξεων την περιόρισε στις κατώτατες, ήδη τον ελάχιστο μισθό των 1300 ευρώ τον... κατέβασε στα 750), ας ελπίσουμε με κοινωνικά δικαιότερο κριτήριο, αλλά στην ίδια φιλοσοφία.
Το παίζει εκ του ασφαλούς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Και με την λεκτική "επαναστατικότητά" του κανακεύει τις εξτρεμιστικές συνιστώσες του και όσους ψηφοφόρους συμμερίζονται τις θέσεις τους ("να, εμείς, παραμένουμε ασυμβίβαστοι στην γραμμή μας..."), και με το τρικ του δημοψηφίσματος δεν διακινδυνεύει να ρίξει την χώρα στα βράχια και το κόμμα στο ανάθεμα. Ελπίζουμε να είναι έτσι, δηλαδή, ο κ. Τσίπρας ως "Τσιπρανδρέου" να επιχειρεί ένα προεκλογικό λαϊκίστικο ελιγμό. Γιατί αν... μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ο Τσίπρας αποδειχθεί... "Λαφαζανοτσίπρας", ο Θεός να βάλει το χέρι του...
Ούτε και με την τελευταία συνέντευξή του θέλησε να ξεκαθαρίσει ο Αλέξης Τσίπρας τι θα κάνει το κόμμα του ως κυβέρνηση, στην περίπτωση που η "επαναδιαπραγμάτευση" του με τους δανειστές δεν έχει τ' αποτελέσματα για τα οποία ο ίδιος είναι απολύτως σίγουρος. Αρκέσθηκε σε διαβεβαιώσεις του τύπου "πιστέψτε με, θα πετύχει", αναρωτήσεις του τύπου "και ποιος θα μας διώξει από την Ευρώπη;" και αποστροφές...με γεύση από twitter, "χαμένη μάχη, είναι η μάχη που δεν δόθηκε..."
Βεβαίως, υπάρχουν και μάχες που δόθηκαν και χάθηκαν. Βρίθει η ιστορία παραδειγμάτων. Κι' όσο κι' αν συμφωνούμε πως "όποιος στην μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει...", από την άλλη δεν υπήρξε ποτέ στρατηγός που δεν είχε εκπονήσει σχέδιο τακτικής, σε περίπτωση που η μάχη δεν εξελισσόταν όπως προέβλεπε. Καλοί είναι οι ποιητικοί λυρισμοί και οι συναισθηματικοί αφορισμοί, αλλά στον "πόλεμο" και την πολιτική, ο ρεαλισμός είναι προτιμότερος....
Οι "ασυμβίβαστοι" του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και κάποιοι "ριζοσπάστες" καθηγητοτεχνοκράτες, επιμένουν ότι η παραμονή στο ευρώ "δεν είναι φετίχ", εξηγούν (μέχρι και προχθές...) πως αν η Ευρώπη τους πει όχι στην επαναδιαπραγμάτευση, τότε..."απλώς" θα σταματήσουν να αποπληρώνουν το χρέος, για τις επιπτώσεις δε που άμεσα θα προκύψουν σε μια τέτοια περίπτωση, έσπευσε να μας καθησυχάσει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, λέγοντας πως "η Μέρκελ, είναι μια πολιτικός πολύ ρεαλίστρια, και άρα δεν θα διακινδυνεύσει να τινάξει την ευρωζώνη στον αέρα".Ξεχνώντας, όμως, πολύ βολικά τις δικές του καταγγελίες ότι "με τα μνημόνια που δέχθηκε αμάσητα, η Ελλάδα έδωσε χρόνο στην Ευρώπη να θωρακίσει τις τράπεζες της και το σύστημα, έτσι πού τώρα το κόστος εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ είναι γι' αυτήν πολύ μικρότερο, το "όχι" έπρεπε να το διαπραγματευθούμε σκληρότερα τον Απρίλιο του 2010...". Η η μια άποψη είναι σωστή, η η άλλη. Και οι δυο μαζί, δεν γίνεται...
Αλλά, ας δεχθούμε πως οι θεωρητικές εκτιμήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είναι σωστοί, πως η Ευρώπη δεν θα επιλέξει να τινάξει το ευρώ στον αέρα. Να ρωτήσουμε με την σειρά μας, το ίδιο θεωρητικά, "κι' αν Μέρκελ και δανειστές τρελαθούν και κάνουν το λάθος να μας στείλουν στον αγύριστο, τι κάνουμε;"Κι' έχουμε ήδη πικράν πείρα από λάθος σχεδιασμούς και αποφάσεις της Ευρώπης, από μικρόνοες σπασμωδικές κινήσεις...
Όταν η κουβέντα φθάσει σ' αδιέξοδο, και οι σκεπτικιστές επιμείνουν πως "εντάξει όλα αυτά, αλλά αν δεν...", ο ΣΥΡΙΖΑ καταφεύγει στο ύστατο "δημοκρατικό" σωσίβιο του: "Τότε, ως κόμμα που μάχεται για το καλό του λαού και δεν αποφασίζει ερήμην του, θα προκηρύξουμε δημοψήφισμα. Κι' ότι πει ο λαός..."! Ας μην μείνουμε σε "λεπτομέρειες" για το ποιο θα είναι και πως θα τεθεί το ερώτημα του δημοψηφίσματος, ούτε για το αν ο λαός είναι επαρκώς γνώστης τέτοιων πολύπλοκων και σύνθετων προβλημάτων- γιατί δεν θα κληθεί ν' απαντήσει μ' ένα "ναι" ή "όχι" αν θέλει να... μονοδρομηθεί μια οδός στην γειτονιά του...
'Όλες οι δημοσκοπήσεις, μα ΟΛΕΣ, δείχνουν ότι ο ελληνικός λαός, άσχετα με το κόμμα που ψηφίζει, στην συντριπτική πλειοψηφία του (με ποσοστό πάνω από 70%), θέλει παραμονή στην Ευρώπη και ευρώ για νόμισμα. Δεν μπορεί ο κ. Τσίπρας να μην το γνωρίζει αυτό-βεβαίως ούτε να το παραγνωρίζει... Ξέρει, λοιπόν, πολύ καλά πως με τα... βεγγαλικά που πετάει περί "δημοκρατικών δημοψηφισμάτων", την κρίσιμη ώρα (αν και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την ευθύνη διακυβέρνησης, έχει επιχειρήσει την επαναδιαπραγμάτευση του, κι' έχει εισπράξει πιθανότατα ένα μεγαλοπρεπές "όχι, και κόψτε τον λαιμό σας", η κάτι ανάλογο..) όταν θα καλέσει τον λαό να πάρει αυτός την κρίσιμη απόφαση για... λογαριασμό της "υπεύθυνης κυβέρνησής" του, θα ταχθεί υπέρ του ευρώ και του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας. Φυσικά, με θυσίες, σκληρή δουλειά, αλλαγή νοοτροπίας και εγκατάλειψη-από πολίτες και πολιτικούς- της "λογικής" και συνήθειας της δανειακής ευμάρειας...
Και τότε (αν τα πράγματα πάρουν μια τέτοια τροπή...), ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας πει... καθησυχασμένος και πανευτυχής "ο λαός μίλησε, πήραμε το μήνυμα!"Και θα βρει τρόπους να συνεχίσει την ίδια δύσκολη πολιτική (ήδη πήρε πίσω τα περί επαναπρόσληψης όλων των απομακρυθέντων από το δημόσιο και μιλάει... για τις καθαρίστριες, ήδη την αποκατάσταση των συντάξεων την περιόρισε στις κατώτατες, ήδη τον ελάχιστο μισθό των 1300 ευρώ τον... κατέβασε στα 750), ας ελπίσουμε με κοινωνικά δικαιότερο κριτήριο, αλλά στην ίδια φιλοσοφία.
Το παίζει εκ του ασφαλούς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Και με την λεκτική "επαναστατικότητά" του κανακεύει τις εξτρεμιστικές συνιστώσες του και όσους ψηφοφόρους συμμερίζονται τις θέσεις τους ("να, εμείς, παραμένουμε ασυμβίβαστοι στην γραμμή μας..."), και με το τρικ του δημοψηφίσματος δεν διακινδυνεύει να ρίξει την χώρα στα βράχια και το κόμμα στο ανάθεμα. Ελπίζουμε να είναι έτσι, δηλαδή, ο κ. Τσίπρας ως "Τσιπρανδρέου" να επιχειρεί ένα προεκλογικό λαϊκίστικο ελιγμό. Γιατί αν... μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ο Τσίπρας αποδειχθεί... "Λαφαζανοτσίπρας", ο Θεός να βάλει το χέρι του...
ΠΗΓΗ iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου