Του Άγη Βερούτη
Πριν δυο ημέρες άνοιξε μπροστά μου τον κάδο για τα σκουπίδια ενός σουβλατζίδικου μια κυρία άνω των 70 ετών, και πήρε 2 μισοφαγωμένες πίτες. Στο Μαρούσι. Τις τύλιξε σε μια χαρτοπετσέτα που πήρε από ένα τραπέζι, τις έβαλε προσεκτικά στην τσάντα της, και απομακρύνθηκε κοιτώντας κάτω και αποφεύγοντας τα βλέμματα των περαστικών. Δεν ζήτησε από το σουβλατζή κάτι να φάει. Ντρεπόταν μάλλον. Ήταν καλοπλυμένη και άρα πιθανόν όχι άστεγη. Και αυτή πληρώνει ΕΡΤ €50 το χρόνο. Αν έχει ρεύμα. Το ίδιο κάνει και σημαντικός αριθμός από τους 250.000 ανθρώπους που πηγαίνουν καθημερινά στα συσσίτια της Εκκλησίας της Ελλάδας και πολυάριθμων δήμων. Το ίδιο και 1,5 εκατομμύριο άνεργοι. Είναι θέμα προτεραιοτήτων.
Το θέατρο του παραλόγου* προέρχεται από τον Νανοϊσμό, την α-νόητη ποίηση και την αβάντ-γκαρντ τέχνη των δεκαετιών του 1920 και 1930. Το θέατρο αυτό κέρδισε σημαντικά σε δημοτικότητα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς αυτός κατέδειξε την αβεβαιότητα της ύπαρξης και την επισφάλεια της ανθρώπινης ζωής. Κορυφαίος εκφραστής του ίσως ήταν ο συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο.
Νωρίτερα, ήδη από το 1889, ο Όσκαρ Γουάιλντ έγραψε στο έργο του The Decay of Lying ότι η ζωή μιμείται την τέχνη, σε αντιδιαστολή με τη μιμητική θεώρηση του Αριστοτέλη ότι η τέχνη μιμείται τη ζωή. Βλέποντας τις εξελίξεις στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου μας τα τελευταία 24ωρα, καταλήγω ότι μάλλον ο Γουάιλντ είχε δίκιο, και μάλιστα στην ακραία μορφή της τέχνης ως ψέμα, που εκφράζεται από το θέατρο του παραλόγου.
Συγκεκριμένα με το όλο θέμα της ΕΡΤ, που ταλανίζει το πανελλήνιο ως το κεντρικό θέμα της επικαιρότητας της κατάντιας μας, παρατηρώ τις τελευταίες ημέρες μια επιχειρηματολογία που ξεπερνά κατά πολύ οποιαδήποτε εικαστική απόπειρα του θεάτρου του παραλόγου. Μάλιστα, περνώντας στην κάθοδο της Λεωφόρου Μεσογείων την πρώτη ημέρα της ηρωικής αντίστασης των απολυμένων, στη δεξιά πλευρά της εισόδου του μεγάρου, αναρτημένο στα κάγκελα παρατήρησα ένα κίτρινο πανό της ακτιβιστικής ομάδας “ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ” που δήλωνε συμπαράσταση στους απολυμένους της ΕΡΤ. Με άλλα λόγια, εκείνοι που δεν θέλουν καν να πληρώνουν για κάτι που χρησιμοποιούν (τους αυτοκινητόδρομους), συμπαραστέκονται σε εκείνους που θέλουν να πληρώνουμε όλοι για κάτι αναντίστοιχο στο κόστος που βαρύνει την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της. Ο παραλογισμός και η αντίφαση του εγχειρήματός τους είναι ξεκάθαρα!
Από εκεί ξεκίνησε η περιέργειά μου να απογράψω τις αντιφάσεις και τον παραλογισμό στα σχετικά με την ΕΡΤ γεγονότα και επιχειρήματα, που ξεδιπλώνονται στην υπεράσπιση μιας μάχης που κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί ως η επιτομή του παραλογισμού στην πραγματική ζωή.
Το πρώτο επιχείρημα που μου χτύπησε την λογική ήταν πως η ΕΡΤ ήταν μια “κερδοφόρα” κρατική επιχείρηση, που δεν επιβάρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ομολογώ ότι το συγκεκριμένο επιχείρημα στιγμιαία τρύπησε το μυαλό μου! Επανήλθα όμως.
Από πότε ένας κρατικός οργανισμός που εισπράττει καταναγκαστικό χαράτσι (ανταποδοτικό τέλος αναγράφεται) από σχεδόν όλα τα ρολόγια ηλεκτρικού της χώρας λογίζεται ως επιχείρηση; Πλην κοινοχρήστων, περίπτερα, ψιλικατζίδικα, γραφεία, τυροπιτάδικα και σουβλακερί, εξοχικά σπίτια που είναι κλειστά 11 μήνες το χρόνο, σπίτια ανθρώπων που δεν έχουν τηλεόραση, πληρώνουν υποχρεωτικά το χαράτσι της ΕΡΤ! Ως εκ τούτου, η κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία, δεν ανταγωνίζεται τα ιδιωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης για έσοδα από την αγορά, αλλά έχει εξασφαλισμένη κρατική επιχορήγηση από τους χρήστες ηλεκτρικού της χώρας!
Η διαφορά ανάμεσα σε αυτά που εισπράττει η ΕΡΤ μετά από κρατική παρέμβαση, και εκείνα που ξοδεύει δεν είναι κέρδος ή ζημία, αλλά πλεόνασμα ή έλλειμμα! Πέραν αυτού, πάνε χρόνια που η ΕΡΤ με τους 25 ραδιοσταθμούς, τους 80 κηπουρούς για 2 στρέμματα πράσινο, και τη φημολογούμενη μηνιαία δαπάνη των 15.000 ευρώ για αγορά ξηρών καρπών, δεν δημοσίευσε πώς δαπανά τα χρήματα που υποχρεωτικά παίρνει από τους Έλληνες! Το γεγονός ότι τα έσοδα από διαφημίσεις ήταν κάτω του 5% του συνολικού προϋπολογισμού της, δεν επιτρέπει να μιλάμε για “κέρδη”!
Επόμενος παραλογισμός που κατέγραψα είναι ότι με την προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας, οι συνδικαλιστές της άφησαν να εννοηθεί ότι θα δέχονταν την απόφαση του δικαστηρίου αν τους δικαίωνε, ενώ αν δεν τους δικαίωνε θα την αγνοούσαν. Στην πράξη αυτό μεταφράζεται ως a priori αμφισβήτηση της αυθεντίας που επικαλείσαι για την επίλυση με νόμιμο τρόπο της διαφοράς σου με τον εργοδότη σου, δηλαδή τον ελληνικό λαό. Φυσικά η απόφαση του ΣτΕ αφορούσε στην παρουσία σήματος στα ερτζιανά, και όχι στην επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων, ή την ανάκληση της απόφασης της κυβερνήσεως.
Το τρίτο επιχείρημα που μου τρύπησε τη νοημοσύνη ήταν ότι η ΕΡΤ θα έπρεπε να εξυγιανθεί εν λειτουργία. Φυσικά οι όποιες προσπάθειες έγιναν στην προηγούμενη τριετία για αυτό αντιμετωπίστηκαν με την διαπραγματευτική προσέγγιση του “πέτρινου τοίχου”. Με άλλα λόγια, εκείνοι που διασφάλισαν την ολοκληρωτική αποτυχία της προσέγγισης της εν λειτουργία συρρίκνωσης, την επικαλούνται σήμερα ως την ενδεδειγμένη. Για ποιό ακριβώς λόγο; Επειδή μπορούν να την μπλοκάρουν;
Επόμενο επιχείρημα σουρεαλισμού αναφορικά με την κριτική της επιλογής προσέγγισης της κυβέρνησης, ήταν ότι δεν θα έπρεπε να κλείσει την ΕΡΤ αλλά να κάνει απολύσεις. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στη συνταγματική προστασία της μονιμότητας που απολαμβάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, όπου απαγορεύει τις απολύσεις πλην αν κλείσει η υπηρεσία που εργάζονται. Ακόμη όμως και αν έβρισκε τρόπο να απολύσει τους 2000 μόνιμους που εργάζονταν στην ΕΡΤ και δεν θα επαναπροσληφθούν στην ΝΕΡΙΤ που θα την αντικαταστήσει, θα μπορούσε να απολύει στο μέγιστο 30 άτομα το μήνα, ακόμη και αν εκείνοι δεν πατούσαν ποτέ το πόδι τους εκεί, είτε εργάζονταν είτε όχι, όπως κάποιος έγραψε στο twitter ότι γνωρίζει για καθαρίστρια της ΕΡΤ που δε μένει καν στην Αθήνα. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση θα έπρεπε να υλοποιήσει την ενέργεια αυτήν σε βάθος άνω των 65 μηνών. Οποιαδήποτε άλλη εκδοχή από αυτήν που τελικά έγινε θα καθιστούσε αδύνατη την εξυγίανση ή την πραγματική μείωση του προσωπικού.
Μετά τα παραπάνω, σταχυολόγησα πλήθος αντιφατικών επιχειρημάτων, όπως π.χ. ότι συγκριτικά με το BBC των 23.000 υπαλλήλων, ή το CNN των 4.000 υπαλλήλων, η ΕΡΤ έχει λιγότερους! Τι λες ρε Καραμήτρο; Τα συγκεκριμένα κανάλια μεταδίδονται σε 150 χώρες, και παρακολουθούνται κιόλας! Πέραν αυτού, η θεματολογία και οι παραγωγές τους είναι διεθνούς ενδιαφέροντος και γλώσσας, και απολαμβάνουν και σημαντικών διαφημιστικών εσόδων! Στη Βρετανία πληρώνουν συνδρομή στο BBC μόνο όσοι έχουν τηλεόραση, και βλέπουν τα κανάλια του! Οι υπόλοιποι δεν πληρώνουν, δηλαδή όσοι δεν έχουν τηλεόραση, ή όσοι δηλώνουν ότι δεν βλέπουν το BBC (υπάρχουν ελεγκτές με όργανα που μπορούν να ανιχνεύσουν απέξω από το σπίτι σου αν το βλέπεις ή όχι, και τα πρόστιμα στους παραβάτες είναι πολύ μεγαλύτερα της συνδρομής)! Όσο για τη σύγκριση με το CNN τι να πω;
Πλην των παραπάνω, απορώ πραγματικά με την αντίδραση μεγάλου αριθμού ανθρώπων που αληθινά έχουν χτυπηθεί από την κρίση, που διατείνονται ότι δεν είναι πολλά τα 4 ευρώ για κάθε Έλληνα κάθε μήνα που κοστίζει η ΕΡΤ. Ναι, πολλά αξιόλογα έχει κάνει η ΕΡΤ. Εξίσου πολλά θα κάνει αυτό που θα την αντικαταστήσει. Η ΝΕΡΙΤ ή όπως την πουν. Το σημαντικό είναι να στηθεί σε σωστή βάση και όχι όπως η ΕΡΤ.
Φυσικά το γεγονός ότι τα 300 εκατομμύρια ευρώ ισοδυναμούν με 65.000 παραπάνω επιδόματα ανεργίας από τα ολιγότερα των 200.000 που αποδίδονται σήμερα στους 1,5 εκατομμύρια ανέργους, διαφεύγει προφανώς στους περισσότερους! Επίσης τους διαφεύγει ότι περίπου 4 εκατομμύρια Έλληνες είναι ανασφάλιστοι σήμερα. Αφαιρώντας τους 3.000.000 συνταξιούχους που λαμβάνουν ασφάλιση υγείας, από τους υπόλοιπους Έλληνες οι μισοί σήμερα είναι ανασφάλιστοι. Αυτό περιλαμβάνει και σχεδόν τα μισά παιδιά της Ελλάδας που δεν έχουν δικαιωματική πρόσβαση σε εμβόλια της ηπατίτιδας και της φυματίωσης, και σε γιατρούς! Το κόστος για να παρέχουμε ως χώρα ασφάλιση υγείας για το 1.000.000 ανασφάλιστα παιδιά μας είναι περί τα 2/3 του κόστους της ΕΡΤ! Το κόστος για να τρώνε στο σχολείο τα 650.000 παιδιά που ζουν στη χώρα μας κάτω από το όριο της φτώχιας και λιποθυμούνε στις τάξεις θα ήταν ακόμα λιγότερο (Εγκλήματα κατά των παιδιών μας).
Ψηλό καπέλο και ξυπόλητοι! Αυτό δείχνει να επιλέγει η κοινωνία μας; Πολιτισμό των τσιφτετελιών και μπουζουκολέλουδων; Αργομισθίες και βύσματα; Λευτεριά στους προνομιούχους! Σταλινικός Νεοφιλελευθερισμός στα μεγαλεία του! Αυτά, αν τα έβλεπε ο Ιονέσκο, θα έκλαιγε!
Από την άλλη πλευρά είναι το Νέο Ελληνικό Παρακράτος. Το παρακράτος εξελίχθηκε σε κάτι διαφορετικό από εκείνο που ήταν επί εποχής παλατιού, ή χούντας. Είναι σήμερα ένα εξωθεσμικό δίκτυο λήψης αποφάσεων προς τη γενική κατεύθυνση απομύζησης της κοινωνίας για μια τεράστια πλέον μειοψηφία βολεμένων, χωμένων αναξιοκρατικά στους μηχανισμούς του κράτους.
Δημοκρατία που αντιμετωπίζει τους πολίτες της με δυο διαφορετικούς τρόπους, φλερτάρει με κατάλυση. Η ανισότητα γεννά γκρίνια και μίσος. Η απροθυμία των κυβερνώντων να δώσουν άμεσες, αποτελεσματικές και δίκαιες λύσεις έχει στείλει εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας στην αγκαλιά των πολιτικών άκρων.
Αν φευ, το παρακράτος σπρώξει τη χώρα σε εκλογές με την ευκαιρία της ΕΡΤ ή κάποια μελλοντική, νομίζοντας ότι εκβιάζει με καταστροφή την κοινωνία, πιστεύω πως ο Σαμαράς, που έδειξε αποφασιστικότητα στη συρρίκνωσή του, θα πάρει τελικά αυτοδυναμία.
Το θέατρο του παραλόγου* προέρχεται από τον Νανοϊσμό, την α-νόητη ποίηση και την αβάντ-γκαρντ τέχνη των δεκαετιών του 1920 και 1930. Το θέατρο αυτό κέρδισε σημαντικά σε δημοτικότητα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς αυτός κατέδειξε την αβεβαιότητα της ύπαρξης και την επισφάλεια της ανθρώπινης ζωής. Κορυφαίος εκφραστής του ίσως ήταν ο συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο.
Νωρίτερα, ήδη από το 1889, ο Όσκαρ Γουάιλντ έγραψε στο έργο του The Decay of Lying ότι η ζωή μιμείται την τέχνη, σε αντιδιαστολή με τη μιμητική θεώρηση του Αριστοτέλη ότι η τέχνη μιμείται τη ζωή. Βλέποντας τις εξελίξεις στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου μας τα τελευταία 24ωρα, καταλήγω ότι μάλλον ο Γουάιλντ είχε δίκιο, και μάλιστα στην ακραία μορφή της τέχνης ως ψέμα, που εκφράζεται από το θέατρο του παραλόγου.
Συγκεκριμένα με το όλο θέμα της ΕΡΤ, που ταλανίζει το πανελλήνιο ως το κεντρικό θέμα της επικαιρότητας της κατάντιας μας, παρατηρώ τις τελευταίες ημέρες μια επιχειρηματολογία που ξεπερνά κατά πολύ οποιαδήποτε εικαστική απόπειρα του θεάτρου του παραλόγου. Μάλιστα, περνώντας στην κάθοδο της Λεωφόρου Μεσογείων την πρώτη ημέρα της ηρωικής αντίστασης των απολυμένων, στη δεξιά πλευρά της εισόδου του μεγάρου, αναρτημένο στα κάγκελα παρατήρησα ένα κίτρινο πανό της ακτιβιστικής ομάδας “ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ” που δήλωνε συμπαράσταση στους απολυμένους της ΕΡΤ. Με άλλα λόγια, εκείνοι που δεν θέλουν καν να πληρώνουν για κάτι που χρησιμοποιούν (τους αυτοκινητόδρομους), συμπαραστέκονται σε εκείνους που θέλουν να πληρώνουμε όλοι για κάτι αναντίστοιχο στο κόστος που βαρύνει την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της. Ο παραλογισμός και η αντίφαση του εγχειρήματός τους είναι ξεκάθαρα!
Από εκεί ξεκίνησε η περιέργειά μου να απογράψω τις αντιφάσεις και τον παραλογισμό στα σχετικά με την ΕΡΤ γεγονότα και επιχειρήματα, που ξεδιπλώνονται στην υπεράσπιση μιας μάχης που κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί ως η επιτομή του παραλογισμού στην πραγματική ζωή.
Το πρώτο επιχείρημα που μου χτύπησε την λογική ήταν πως η ΕΡΤ ήταν μια “κερδοφόρα” κρατική επιχείρηση, που δεν επιβάρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ομολογώ ότι το συγκεκριμένο επιχείρημα στιγμιαία τρύπησε το μυαλό μου! Επανήλθα όμως.
Από πότε ένας κρατικός οργανισμός που εισπράττει καταναγκαστικό χαράτσι (ανταποδοτικό τέλος αναγράφεται) από σχεδόν όλα τα ρολόγια ηλεκτρικού της χώρας λογίζεται ως επιχείρηση; Πλην κοινοχρήστων, περίπτερα, ψιλικατζίδικα, γραφεία, τυροπιτάδικα και σουβλακερί, εξοχικά σπίτια που είναι κλειστά 11 μήνες το χρόνο, σπίτια ανθρώπων που δεν έχουν τηλεόραση, πληρώνουν υποχρεωτικά το χαράτσι της ΕΡΤ! Ως εκ τούτου, η κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία, δεν ανταγωνίζεται τα ιδιωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης για έσοδα από την αγορά, αλλά έχει εξασφαλισμένη κρατική επιχορήγηση από τους χρήστες ηλεκτρικού της χώρας!
Η διαφορά ανάμεσα σε αυτά που εισπράττει η ΕΡΤ μετά από κρατική παρέμβαση, και εκείνα που ξοδεύει δεν είναι κέρδος ή ζημία, αλλά πλεόνασμα ή έλλειμμα! Πέραν αυτού, πάνε χρόνια που η ΕΡΤ με τους 25 ραδιοσταθμούς, τους 80 κηπουρούς για 2 στρέμματα πράσινο, και τη φημολογούμενη μηνιαία δαπάνη των 15.000 ευρώ για αγορά ξηρών καρπών, δεν δημοσίευσε πώς δαπανά τα χρήματα που υποχρεωτικά παίρνει από τους Έλληνες! Το γεγονός ότι τα έσοδα από διαφημίσεις ήταν κάτω του 5% του συνολικού προϋπολογισμού της, δεν επιτρέπει να μιλάμε για “κέρδη”!
Επόμενος παραλογισμός που κατέγραψα είναι ότι με την προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας, οι συνδικαλιστές της άφησαν να εννοηθεί ότι θα δέχονταν την απόφαση του δικαστηρίου αν τους δικαίωνε, ενώ αν δεν τους δικαίωνε θα την αγνοούσαν. Στην πράξη αυτό μεταφράζεται ως a priori αμφισβήτηση της αυθεντίας που επικαλείσαι για την επίλυση με νόμιμο τρόπο της διαφοράς σου με τον εργοδότη σου, δηλαδή τον ελληνικό λαό. Φυσικά η απόφαση του ΣτΕ αφορούσε στην παρουσία σήματος στα ερτζιανά, και όχι στην επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων, ή την ανάκληση της απόφασης της κυβερνήσεως.
Το τρίτο επιχείρημα που μου τρύπησε τη νοημοσύνη ήταν ότι η ΕΡΤ θα έπρεπε να εξυγιανθεί εν λειτουργία. Φυσικά οι όποιες προσπάθειες έγιναν στην προηγούμενη τριετία για αυτό αντιμετωπίστηκαν με την διαπραγματευτική προσέγγιση του “πέτρινου τοίχου”. Με άλλα λόγια, εκείνοι που διασφάλισαν την ολοκληρωτική αποτυχία της προσέγγισης της εν λειτουργία συρρίκνωσης, την επικαλούνται σήμερα ως την ενδεδειγμένη. Για ποιό ακριβώς λόγο; Επειδή μπορούν να την μπλοκάρουν;
Επόμενο επιχείρημα σουρεαλισμού αναφορικά με την κριτική της επιλογής προσέγγισης της κυβέρνησης, ήταν ότι δεν θα έπρεπε να κλείσει την ΕΡΤ αλλά να κάνει απολύσεις. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στη συνταγματική προστασία της μονιμότητας που απολαμβάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, όπου απαγορεύει τις απολύσεις πλην αν κλείσει η υπηρεσία που εργάζονται. Ακόμη όμως και αν έβρισκε τρόπο να απολύσει τους 2000 μόνιμους που εργάζονταν στην ΕΡΤ και δεν θα επαναπροσληφθούν στην ΝΕΡΙΤ που θα την αντικαταστήσει, θα μπορούσε να απολύει στο μέγιστο 30 άτομα το μήνα, ακόμη και αν εκείνοι δεν πατούσαν ποτέ το πόδι τους εκεί, είτε εργάζονταν είτε όχι, όπως κάποιος έγραψε στο twitter ότι γνωρίζει για καθαρίστρια της ΕΡΤ που δε μένει καν στην Αθήνα. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση θα έπρεπε να υλοποιήσει την ενέργεια αυτήν σε βάθος άνω των 65 μηνών. Οποιαδήποτε άλλη εκδοχή από αυτήν που τελικά έγινε θα καθιστούσε αδύνατη την εξυγίανση ή την πραγματική μείωση του προσωπικού.
Μετά τα παραπάνω, σταχυολόγησα πλήθος αντιφατικών επιχειρημάτων, όπως π.χ. ότι συγκριτικά με το BBC των 23.000 υπαλλήλων, ή το CNN των 4.000 υπαλλήλων, η ΕΡΤ έχει λιγότερους! Τι λες ρε Καραμήτρο; Τα συγκεκριμένα κανάλια μεταδίδονται σε 150 χώρες, και παρακολουθούνται κιόλας! Πέραν αυτού, η θεματολογία και οι παραγωγές τους είναι διεθνούς ενδιαφέροντος και γλώσσας, και απολαμβάνουν και σημαντικών διαφημιστικών εσόδων! Στη Βρετανία πληρώνουν συνδρομή στο BBC μόνο όσοι έχουν τηλεόραση, και βλέπουν τα κανάλια του! Οι υπόλοιποι δεν πληρώνουν, δηλαδή όσοι δεν έχουν τηλεόραση, ή όσοι δηλώνουν ότι δεν βλέπουν το BBC (υπάρχουν ελεγκτές με όργανα που μπορούν να ανιχνεύσουν απέξω από το σπίτι σου αν το βλέπεις ή όχι, και τα πρόστιμα στους παραβάτες είναι πολύ μεγαλύτερα της συνδρομής)! Όσο για τη σύγκριση με το CNN τι να πω;
Πλην των παραπάνω, απορώ πραγματικά με την αντίδραση μεγάλου αριθμού ανθρώπων που αληθινά έχουν χτυπηθεί από την κρίση, που διατείνονται ότι δεν είναι πολλά τα 4 ευρώ για κάθε Έλληνα κάθε μήνα που κοστίζει η ΕΡΤ. Ναι, πολλά αξιόλογα έχει κάνει η ΕΡΤ. Εξίσου πολλά θα κάνει αυτό που θα την αντικαταστήσει. Η ΝΕΡΙΤ ή όπως την πουν. Το σημαντικό είναι να στηθεί σε σωστή βάση και όχι όπως η ΕΡΤ.
Φυσικά το γεγονός ότι τα 300 εκατομμύρια ευρώ ισοδυναμούν με 65.000 παραπάνω επιδόματα ανεργίας από τα ολιγότερα των 200.000 που αποδίδονται σήμερα στους 1,5 εκατομμύρια ανέργους, διαφεύγει προφανώς στους περισσότερους! Επίσης τους διαφεύγει ότι περίπου 4 εκατομμύρια Έλληνες είναι ανασφάλιστοι σήμερα. Αφαιρώντας τους 3.000.000 συνταξιούχους που λαμβάνουν ασφάλιση υγείας, από τους υπόλοιπους Έλληνες οι μισοί σήμερα είναι ανασφάλιστοι. Αυτό περιλαμβάνει και σχεδόν τα μισά παιδιά της Ελλάδας που δεν έχουν δικαιωματική πρόσβαση σε εμβόλια της ηπατίτιδας και της φυματίωσης, και σε γιατρούς! Το κόστος για να παρέχουμε ως χώρα ασφάλιση υγείας για το 1.000.000 ανασφάλιστα παιδιά μας είναι περί τα 2/3 του κόστους της ΕΡΤ! Το κόστος για να τρώνε στο σχολείο τα 650.000 παιδιά που ζουν στη χώρα μας κάτω από το όριο της φτώχιας και λιποθυμούνε στις τάξεις θα ήταν ακόμα λιγότερο (Εγκλήματα κατά των παιδιών μας).
Ψηλό καπέλο και ξυπόλητοι! Αυτό δείχνει να επιλέγει η κοινωνία μας; Πολιτισμό των τσιφτετελιών και μπουζουκολέλουδων; Αργομισθίες και βύσματα; Λευτεριά στους προνομιούχους! Σταλινικός Νεοφιλελευθερισμός στα μεγαλεία του! Αυτά, αν τα έβλεπε ο Ιονέσκο, θα έκλαιγε!
Από την άλλη πλευρά είναι το Νέο Ελληνικό Παρακράτος. Το παρακράτος εξελίχθηκε σε κάτι διαφορετικό από εκείνο που ήταν επί εποχής παλατιού, ή χούντας. Είναι σήμερα ένα εξωθεσμικό δίκτυο λήψης αποφάσεων προς τη γενική κατεύθυνση απομύζησης της κοινωνίας για μια τεράστια πλέον μειοψηφία βολεμένων, χωμένων αναξιοκρατικά στους μηχανισμούς του κράτους.
Δημοκρατία που αντιμετωπίζει τους πολίτες της με δυο διαφορετικούς τρόπους, φλερτάρει με κατάλυση. Η ανισότητα γεννά γκρίνια και μίσος. Η απροθυμία των κυβερνώντων να δώσουν άμεσες, αποτελεσματικές και δίκαιες λύσεις έχει στείλει εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας στην αγκαλιά των πολιτικών άκρων.
Αν φευ, το παρακράτος σπρώξει τη χώρα σε εκλογές με την ευκαιρία της ΕΡΤ ή κάποια μελλοντική, νομίζοντας ότι εκβιάζει με καταστροφή την κοινωνία, πιστεύω πως ο Σαμαράς, που έδειξε αποφασιστικότητα στη συρρίκνωσή του, θα πάρει τελικά αυτοδυναμία.
*“Στην πράξη, το Θέατρο του Παραλόγου ξεφεύγει από τους ρεαλιστικούς χαρακτήρες, καταστάσεις και ό,τι είναι συνδεδεμένο με θεατρικές συμβάσεις. Ο χρόνος, ο τόπος και η ταυτότητα είναι ασαφή και ρευστά, και ακόμη και η βασική αιτιότητα συχνά καταρρέει. Ασήμαντες πλοκές, επαναληπτικός ή χωρίς νόημα διάλογος και δραματικές ασυνέπειες χρησιμοποιούνται συχνά για να δημιουργήσουν ονειρικές, ή ακόμη και εφιαλτικές διαθέσεις.”
ΠΗΓΗ capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου