Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Ο Ερντογάν θέλει να γίνει Σουλτάνος...

Γράφει η Ιουλία Βελισσαράτου

O Eρντογάν μου θυμίζει τον αυστηρό πατέρα άλλης εποχής, που ήθελε να επιβάλλει πάση θυσία την τάξη στο σπίτι του, έστω και με τη βία. Ο πατέρας που δε θέλει η κόρη του να φορά κοντές φούστες ή ο γιός του να καπνίζει.

Η λεγόμενη ισλαμική ατζέντα, την οποία είχε όπως φαίνεται καλά κρυμμένη ως άσσο στο μανίκι, το επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο. Όλα άρχισαν μετά τη σαρωτική του νίκη για δεύτερη φορά, από τις τρείς συνολικά που εξελέγη, στις εκλογές του Ιουνίου του 2011.

Επέτρεψε σε πρώτη φάση να φορούν μαντήλες όσες μουσουλμάνες το επιθυμούν στα Σχολεία και στα Πανεπιστήμια. Πήρε, έτσι, το αίμα του πίσω όταν ένας πολιτικός του αντίπαλος πρόσβαλε την σύζυγό του Εμινέ επειδή φορούσε μαντήλα.

Κλιμακώνοντας ιδιαίτερα τις τελευταίες ημέρες τον «εξισλαμισμό» της κοινωνίας, απαγορεύοντας το κάπνισμα και το αλκοόλ και στις τουριστικές περιοχές αυστηροποιώντας ακόμα περισσότερο τον ήδη υπάρχοντα νόμο, ενώ απαγόρευσε και τα φιλιά στους δημόσιους χώρους.

Γιατί όταν μιλά ο Ερντογάν μοιάζει να απευθύνεται σε μικρά παιδιά που τόσο καιρό είχαν χάσει το δρόμο της ηθικής και ήρθε ο καιρός να τα συνετίσει.Τ α παιδιά του κοσμικού κράτους του Κεμάλ, τους Τούρκους Αλεβίτες που αντιπροσωπεύουν το 20% του πληθυσμού.

Για αυτό και δεν διστάζει να χρησιμοποιεί και σκληρή γλώσσα σε αυτούς που του αντιστέκονται. Ειδικά για την νέας μορφής ποτοαπαγόρευση ο Τούρκος πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι δε θέλει η τουρκική νεολαία να τρεκλίζει μεθυσμένη στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια. Μίλησε, μάλιστα, για δύο εθνάρχες που ήταν μεθύστακες χωρίς να τους κατονομάσει. Όσοι γνωρίζουν λένε πως υπονοούσε τον πρώην πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού, αλλά και τον Κεμάλ Ατατούρκ..

Οι πολιτικοί και ιστορικοί αναλυτές βλέπουν πίσω από την υπερβολική αυτοπεποίθηση που έδωσαν στον Ερντογάν οι δύο απανωτές σαρωτικές νίκες του στις εκλογές, την επιθυμία του να βγάλει τη μάσκα του φιλελεύθερου πολιτικού και να φορέσει το τουρμπάνι του Σουλτάνου όσο και αν δεν το παραδέχεται. Εκείνος λέει ότι είναι υπηρέτης του λαού και όχι δικτάτορας, ενώ υπενθυμίζει ότι αν δεν αρέσει σε κάποιους υπάρχουν και οι εκλογές. Γνωρίζει, όμως, πολύ καλά ότι δεν απειλείται σοβαρά από κανέναν πολιτικό αντίπαλο.

Διαπιστώνει κανείς σοβαρές ενδείξεις αυταρχισμού και μεγαλομανίας, όπως τα νέα αστικά έργα. Την ημέρα της επετείου της Άλωσης, γράφει η γαλλική Le Monde, εγκαινιάζει την Τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου δίνοντάς της το όνομα του σουλτάνου Σελίμ…Ενώ, μόνο μέσα σε μία ημέρα, εγκαινίασε 112 νέα έργα υποδομών…

Ο τελευταίος εκλογικός θρίαμβος του επέτρεψε, αργά αλλά σταθερά, να απαλλαγεί από τα εμπόδια που του στερούσαν την υπερσυγκέντρωση της εξουσίας. Αποδύναμωσε τον στρατό της Κεμαλικής νοοτροπίας, ενώ άρχισε να ελέγχει τη Δικαιοσύνη και τον Τύπο. Για αυτό το λόγο γίνεται έξαλλος όταν δεν μπορεί να ασκήσει έλεγχο και στα κοινωνικά δίκτυα που τα αποκαλεί « μπελά».

Και δεν είναι καθόλου τυχαία η χρονική στιγμή που επέλεξε για να κάνει επίδειξη ισχύος. Ο Ερντογάν φιλοδοξεί να αναλάβει την προεδρία της Τουρκικής Δημοκρατίας το 2014 αφού πρώτα άλλαξε το Σύνταγμα και έστρεψε τη χώρα προς ένα προεδρικό καθεστώς. Αυτό είναι που φοβίζει την πλειοψηφία για το μέλλον, καταλήγει η Le Monde..

Όμως, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει στον Ερντογάν- όσο και αν μετατρέπεται σε απολυταρχικό άρχοντα- το οικονομικό θαύμα στο οποίο συνετέλεσε αποφασιστικά. Έδωσε μεγάλα οικονομικά και φορολογικά κίνητρα σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, στήριξε των «εθνικό αερομεταφορέα» της χώρας, που σήμερα διαθέτει 200 αεροσκάφη και πετά σχεδόν σε όλο τον κόσμο και στην Κωνσταντινούπολη χτίστηκαν δεκάδες ξενοδοχεία πολυτελείας και συνεδριακά κέντρα για την προσέλκυση υψηλού επιπέδου τουριστών. Η τουρκική κυβέρνηση απαιτεί από τους ξένους και τούρκους επενδυτές να δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας σε κάθε τους επένδυση και απαιτεί σε όλα τα έργα να είναι αυτοχρηματοδοτούμενα από τους ιδιώτες. .

Και επειδή ζούμε στην εποχή των αριθμών η ανάπτυξη στην Τουρκία βρίσκεται στο 12%, την περίοδο της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που βιώνει ο κόσμος..

Ο Ερντογάν – όσο και αν ακούγεται οξύμωρο – χαίρει λαϊκής βάσης καθώς το 80% των Τούρκων είναι ισλαμιστές και βλέπουν με καλό μάτι την επιβολή της τάξης σε μία κοινωνία που έχει πάρει όλα τα κακά της ελευθεριάζουσας δυτικής νοοτροπίας…

Από την άλλη, δεν είναι η πρώτη φορά που οι διαδηλώσεις στη χώρα καταπνίγονται στο αίμα. Τον Απρίλιο του 2001 μετά την παραίτηση του Κεμαλικού Μπουλέντ Ετσεβίτ, ο οποίος οδήγησε την χώρα στη χειρότερη οικονομική κρίση στην ιστορία της, με πτωχεύσεις 11 ιδιωτικών τραπεζών και αναγκαστική πτώχευση μεγάλου αριθμού μικρομεσαίων επιχειρήσεων , η Άγκυρα « κάηκε» από τις πιο αιματηρές διαδηλώσεις των τελευταίων ετών. Για να μη θυμηθούμε κάθε χρόνο την επίδειξη αστυνομικής βίας στις διαδηλώσεις της εργατικής Πρωτομαγιάς.

Όσοι, λοιπόν, μιλούν για Τουρκική Άνοιξη στα πρότυπα της Αραβικής κάνουν ένα σημαντικό λάθος. Δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει Δημοκρατία στην Τουρκία , με όρους ευρωπαϊκούς. Τη χώρα αυτή δεν την ενδιέφερε ποτέ να επιδείξει δημοκρατικά διαπιστευτήρια, τα οποία δεν στηρίζει ούτε παραδοσιακά. Η Δημοκρατία στην Τουρκία είναι «ενδεδυμένη» με τη στολή του στρατού ή με την ισλαμική μαντήλα λόγω, του πολυποίκιλου πολιτισμικού μωσαϊκού της.

Και η αλήθεια είναι ότι ο Ταγίπ Ερντογάν – παρά τις ισλαμικές αγκυλώσεις και τη μεγαλομανία του- έχει οδηγήσει τη χώρα σε μία πρωτοφανή πολιτική σταθερότητα.

Και ας μην ξεχνάμε ότι οι διμερείς σχέσεις Ελλάδας -Τουρκίας πέρασαν τη χειρότερη κρίση τους με ηγέτες που στήριζε το στρατιωτικό Κεμαλικό καθεστώς ή σε περιόδους πολιτικής αστάθειας, με αποκορύφωμα την κρίση στα Ίμια επί πρωθυπουργίας Τανσού Τσιλέρ.

Η ιστορία, όμως, έχει αποδείξει ότι η υπερβολική συγκέντρωση εξουσίας σε ένα μόνο πρόσωπο οδηγεί στην καταστροφή της χώρας του και εν τέλει στην αυτοκαταστροφή του. Η ανάπτυξη -έστω και αν οδήγησε για πρώτη φορά τη γειτονική χώρα στη δημιουργία μεσαίας τάξης- δε θα λειτουργήσει για πολύ χωρίς ελευθερία…

Ο αυστηρός πατέρας- που παρέχει στο παιδί του ό,τι εκείνο επιθυμεί με αντάλλαγμα τον περιορισμό της δυνατότητας έκφρασής του -είναι παραπάνω από σίγουρο ότι θα αποτύχει..

Και αυτό θα πρέπει να το συνειδητοποιήσει ο «ανατολίτης» πατέρας Ερντογάν πριν ζήσει το Βατερλώ του…

ΠΗΓΗ   aixmi.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: