Του Γιώργου Κράλογλου
Εάν δεν μας θεωρούσαν απλούς «ιθαγενείς», που δεν τους πέφτει λόγος, θα είχαν από χρόνια φροντίσει όλοι τους, κυβερνήσεις και κόμματα, να μετατρέψουν το άθλιο κράτος σε πραγματικό Ελληνικό Δημόσιο. Γιατί στην Ελλάδα, που επικρατούν καθαρά δικής μας πρωτοτυπίας θεωρίες στην λειτουργία συστημάτων και θεσμών, αποκαλούμε Δημόσιο ένα αισχρά χειραγωγημένο κομματικό κράτος.
Συνεπώς όταν μιλάμε για Δημόσιες Υπηρεσίες και Δημόσιους Οργανισμούς που θέλουμε να κρατήσουμε ή για στρατηγικούς τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας με δημόσιο χαρακτήρα ας έχουμε την ειλικρίνεια να δεχθούμε ότι οι υπηρεσίες αυτές δεν είναι Δημόσιες με την θεσμική έννοια του όρου αλλά καθαρά κρατικές με την σοβιετική έννοια του όρου.
Και η διαφορά των δύο θεσμών είναι τεράστια.
Η Δημόσια Υπηρεσία έχει ως γνώρισμα την αποτελεσματική εξυπηρέτηση του πολίτη που πληρώνει τις δαπάνες λειτουργίας της. Αντιλαμβάνεται ακόμη την σημασία της ανταγωνιστικότητας.
Και τέλος δεν θεωρεί κτήμα των υπαλλήλων της το αντικείμενο παροχής της υπηρεσίας που έχει αναλάβει.
Αντίθετα από αυτό η κρατική ελληνική υπηρεσία έχει ως πρότυπο τα σοβιετικά χαρακτηριστικά της αυθαιρεσίας και της τυραννίας του πολίτη που τον εκδικείται επειδή τον θεωρεί από χέρι ύποπτο και απατεώνα.
Ξεκινώντας λοιπόν από την ευρισκόμενη στην επικαιρότητα ΕΡΤ οφείλουμε να συμφωνήσουμε πως υπάρχει ίσως ανάγκη δημόσιας τηλεόρασης αλλά μέχρι σήμερα αυτό που διέθετε ο τόπος είναι κρατική τηλεόραση με τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Κρατική υπηρεσία όπου ούτε οι κυβερνήσεις δίνουν λογαριασμό σε κανένα ούτε και αυτοί που την διοικούν γιατί συνήθως ανήκουν στο βαθύτερο κράτος που είναι ισχυρότερο και από τις κυβερνήσεις...
Σας θυμίζω τον κρατικό ΟΤΕ. Είχε χαρακτηριστικά Δημόσιας Επιχείρησης ο ΟΤΕ όταν βρισκόταν υπό τον έλεγχο του κράτους. Ήταν Δημόσια Επιχείρηση με πολιτισμό και ευαισθησία στον πολίτη; Όλοι θυμόμαστε την μαύρη αγορά τηλεφώνων. Όλοι είχαμε ζήσει το «ανέκδοτο» γι΄ αυτόν που αισιοδοξούσε να περιμένει να βάλει τηλέφωνο σε λιγότερο από πέντε χρόνια... και ότι η παροχή τηλεφωνικής σύνδεσης ήταν βουλευτικό ρουσφέτι ισοδύναμο του διορισμού.
Τι σχέση λοιπόν είχε ο ΟΤΕ με τα χαρακτηριστικά των Δημοσίων Υπηρεσιών της Ευρώπης στον αντίστοιχο τομέα;
Ήταν και είναι Δημόσια Επιχείρηση με χαρακτηριστικά ευαισθησίας και εξυπηρέτησης του πολίτη τα ΕΛΤΑ, η ΕΥΔΑΠ ή τα κρατικά μέσα μεταφοράς;
Ποιος δεν έχει ζήσει τις αυθαιρεσίες υπαλλήλων, τεχνιτών, οδηγών και άλλων κομματικά διορισμένων που θεωρούν τον πολίτη περίπου σκουπίδι και τον αντιμετωπίζουν με άθλια συμπεριφορά;
Ποιος δεν έχει διαπιστώσει ότι "το απαγορεύεται το κάπνισμα" στο λεωφορείο δεν αφορά τον οδηγό που αν του κάνεις παρατήρηση επειδή καπνίζει πολύ πιθανό να σου δείξει και την πόρτα;
Μπορεί να υπάρχουν φωτεινότατες εξαιρέσεις αλλά οι εικόνες που περιγράφω δεν είναι καθόλου άγνωστες.
Ποιος δεν έχει ζήσει το μαρτύριο της διακοπής του ρεύματος γιατί οι συντεχνίες της ΔΕΗ θεωρούσαν το κρατικό μονοπώλιο ρεύματος ιδιοκτησία τους και δικαίωμά τους να κατεβάζουν τους διακόπτες όποτε επιθυμούν να εκβιάζουν κυβερνήσεις και κόμματα.
Όταν μιλάμε στην Ελλάδα για Δημόσια Επιχείρηση να έχουμε το θάρρος να ομολογούμε ότι την αποκαλούμε Δημόσια για να απαλύνουμε... την πραγματικότητα που είναι ο κρατισμός όχι μόνο στην δομή της λειτουργίας αλλά και στην νοοτροπία όλων των υπευθύνων.
Από τον επικεφαλής μέχρι και τον κλητήρα της πόρτας.
Η άποψη λοιπόν ότι επικρατεί κοινωνικός αυτοματισμός που λειτουργεί σε βάρος των δημοσίων υπηρεσιών και των δημοσίων υπαλλήλων είναι μόνο συντεχνιακό κατασκεύασμα.
Η κοινωνία, απλούστατα, έχει κουραστεί από την κρατικίστικη νοοτροπία και την κομματική προστασία των κρατικών υπαλλήλων που θεωρούν κυρίαρχη την θέση τους και αποκλειστικά δική τους βούληση την εξυπηρέτηση των πολιτών.
Γιατί ακόμη και ως απλοί τουρίστες να έχουμε εμπειρία από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή Δημόσια Υπηρεσία, που έχει τύχει να εξυπηρετηθούμε, μας αρκεί για να καταλάβουμε την τεράστια διαφορά από την αντίστοιχη ελληνική υπηρεσία που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την έννοια Δημόσια αλλά μόνο με τον τριτοκοσμικό κρατισμό.
Το Ελληνικό Δημόσιο από τα υπουργεία μέχρι τους Οργανισμούς δεν μοιάζει σε τίποτε απολύτως με οποιοδήποτε πολιτισμένο Δημόσιο.
Δεν μοιάζει γιατί ο κρατισμός στην Ελλάδα είναι κυριαρχία. Είναι τυραννία. Είναι αναίδεια και αδιαφορία για τα συμφέροντα του πολίτη και του φορολογούμενου.
Αναζητείστε την εξής απλή απόδειξη.
Πόσες ημέρες θέλει να φύγει από το πρωτόκολλο οποιουδήποτε υπουργείου ένα έγγραφο και να φθάσει στα χέρια του αρμόδιου εισηγητή για να αρχίσει η μελέτη του σχετικού αιτήματος. Οι ίδιοι οι κρατικοί υπάλληλοι ομολογούν ότι χρειάζεται το ολιγότερο μία εβδομάδα. Και δέχονται ότι αυτό αποτελεί και το κεντρικό συστατικό της διαφθοράς αφού επιτρέπει στους επιτήδειους να αναλαμβάνουν με την πληρωμή γρηγορόσημου... την επίσπευση των διαδικασιών.
Αυτό λοιπόν το κράτος θέλουν να προστατέψουν τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση; Αυτήν συνέχεια θέλουν να δώσουν στην οικονομία και στην κοινωνία; Έτσι θα ανορθώσουμε και θα αναπτύξουμε τον τόπο μας;
Εάν δεν μας θεωρούσαν απλούς «ιθαγενείς», που δεν τους πέφτει λόγος, θα είχαν από χρόνια φροντίσει όλοι τους, κυβερνήσεις και κόμματα, να μετατρέψουν το άθλιο κράτος σε πραγματικό Ελληνικό Δημόσιο. Γιατί στην Ελλάδα, που επικρατούν καθαρά δικής μας πρωτοτυπίας θεωρίες στην λειτουργία συστημάτων και θεσμών, αποκαλούμε Δημόσιο ένα αισχρά χειραγωγημένο κομματικό κράτος.
Συνεπώς όταν μιλάμε για Δημόσιες Υπηρεσίες και Δημόσιους Οργανισμούς που θέλουμε να κρατήσουμε ή για στρατηγικούς τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας με δημόσιο χαρακτήρα ας έχουμε την ειλικρίνεια να δεχθούμε ότι οι υπηρεσίες αυτές δεν είναι Δημόσιες με την θεσμική έννοια του όρου αλλά καθαρά κρατικές με την σοβιετική έννοια του όρου.
Και η διαφορά των δύο θεσμών είναι τεράστια.
Η Δημόσια Υπηρεσία έχει ως γνώρισμα την αποτελεσματική εξυπηρέτηση του πολίτη που πληρώνει τις δαπάνες λειτουργίας της. Αντιλαμβάνεται ακόμη την σημασία της ανταγωνιστικότητας.
Και τέλος δεν θεωρεί κτήμα των υπαλλήλων της το αντικείμενο παροχής της υπηρεσίας που έχει αναλάβει.
Αντίθετα από αυτό η κρατική ελληνική υπηρεσία έχει ως πρότυπο τα σοβιετικά χαρακτηριστικά της αυθαιρεσίας και της τυραννίας του πολίτη που τον εκδικείται επειδή τον θεωρεί από χέρι ύποπτο και απατεώνα.
Ξεκινώντας λοιπόν από την ευρισκόμενη στην επικαιρότητα ΕΡΤ οφείλουμε να συμφωνήσουμε πως υπάρχει ίσως ανάγκη δημόσιας τηλεόρασης αλλά μέχρι σήμερα αυτό που διέθετε ο τόπος είναι κρατική τηλεόραση με τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Κρατική υπηρεσία όπου ούτε οι κυβερνήσεις δίνουν λογαριασμό σε κανένα ούτε και αυτοί που την διοικούν γιατί συνήθως ανήκουν στο βαθύτερο κράτος που είναι ισχυρότερο και από τις κυβερνήσεις...
Σας θυμίζω τον κρατικό ΟΤΕ. Είχε χαρακτηριστικά Δημόσιας Επιχείρησης ο ΟΤΕ όταν βρισκόταν υπό τον έλεγχο του κράτους. Ήταν Δημόσια Επιχείρηση με πολιτισμό και ευαισθησία στον πολίτη; Όλοι θυμόμαστε την μαύρη αγορά τηλεφώνων. Όλοι είχαμε ζήσει το «ανέκδοτο» γι΄ αυτόν που αισιοδοξούσε να περιμένει να βάλει τηλέφωνο σε λιγότερο από πέντε χρόνια... και ότι η παροχή τηλεφωνικής σύνδεσης ήταν βουλευτικό ρουσφέτι ισοδύναμο του διορισμού.
Τι σχέση λοιπόν είχε ο ΟΤΕ με τα χαρακτηριστικά των Δημοσίων Υπηρεσιών της Ευρώπης στον αντίστοιχο τομέα;
Ήταν και είναι Δημόσια Επιχείρηση με χαρακτηριστικά ευαισθησίας και εξυπηρέτησης του πολίτη τα ΕΛΤΑ, η ΕΥΔΑΠ ή τα κρατικά μέσα μεταφοράς;
Ποιος δεν έχει ζήσει τις αυθαιρεσίες υπαλλήλων, τεχνιτών, οδηγών και άλλων κομματικά διορισμένων που θεωρούν τον πολίτη περίπου σκουπίδι και τον αντιμετωπίζουν με άθλια συμπεριφορά;
Ποιος δεν έχει διαπιστώσει ότι "το απαγορεύεται το κάπνισμα" στο λεωφορείο δεν αφορά τον οδηγό που αν του κάνεις παρατήρηση επειδή καπνίζει πολύ πιθανό να σου δείξει και την πόρτα;
Μπορεί να υπάρχουν φωτεινότατες εξαιρέσεις αλλά οι εικόνες που περιγράφω δεν είναι καθόλου άγνωστες.
Ποιος δεν έχει ζήσει το μαρτύριο της διακοπής του ρεύματος γιατί οι συντεχνίες της ΔΕΗ θεωρούσαν το κρατικό μονοπώλιο ρεύματος ιδιοκτησία τους και δικαίωμά τους να κατεβάζουν τους διακόπτες όποτε επιθυμούν να εκβιάζουν κυβερνήσεις και κόμματα.
Όταν μιλάμε στην Ελλάδα για Δημόσια Επιχείρηση να έχουμε το θάρρος να ομολογούμε ότι την αποκαλούμε Δημόσια για να απαλύνουμε... την πραγματικότητα που είναι ο κρατισμός όχι μόνο στην δομή της λειτουργίας αλλά και στην νοοτροπία όλων των υπευθύνων.
Από τον επικεφαλής μέχρι και τον κλητήρα της πόρτας.
Η άποψη λοιπόν ότι επικρατεί κοινωνικός αυτοματισμός που λειτουργεί σε βάρος των δημοσίων υπηρεσιών και των δημοσίων υπαλλήλων είναι μόνο συντεχνιακό κατασκεύασμα.
Η κοινωνία, απλούστατα, έχει κουραστεί από την κρατικίστικη νοοτροπία και την κομματική προστασία των κρατικών υπαλλήλων που θεωρούν κυρίαρχη την θέση τους και αποκλειστικά δική τους βούληση την εξυπηρέτηση των πολιτών.
Γιατί ακόμη και ως απλοί τουρίστες να έχουμε εμπειρία από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή Δημόσια Υπηρεσία, που έχει τύχει να εξυπηρετηθούμε, μας αρκεί για να καταλάβουμε την τεράστια διαφορά από την αντίστοιχη ελληνική υπηρεσία που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την έννοια Δημόσια αλλά μόνο με τον τριτοκοσμικό κρατισμό.
Το Ελληνικό Δημόσιο από τα υπουργεία μέχρι τους Οργανισμούς δεν μοιάζει σε τίποτε απολύτως με οποιοδήποτε πολιτισμένο Δημόσιο.
Δεν μοιάζει γιατί ο κρατισμός στην Ελλάδα είναι κυριαρχία. Είναι τυραννία. Είναι αναίδεια και αδιαφορία για τα συμφέροντα του πολίτη και του φορολογούμενου.
Αναζητείστε την εξής απλή απόδειξη.
Πόσες ημέρες θέλει να φύγει από το πρωτόκολλο οποιουδήποτε υπουργείου ένα έγγραφο και να φθάσει στα χέρια του αρμόδιου εισηγητή για να αρχίσει η μελέτη του σχετικού αιτήματος. Οι ίδιοι οι κρατικοί υπάλληλοι ομολογούν ότι χρειάζεται το ολιγότερο μία εβδομάδα. Και δέχονται ότι αυτό αποτελεί και το κεντρικό συστατικό της διαφθοράς αφού επιτρέπει στους επιτήδειους να αναλαμβάνουν με την πληρωμή γρηγορόσημου... την επίσπευση των διαδικασιών.
Αυτό λοιπόν το κράτος θέλουν να προστατέψουν τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση; Αυτήν συνέχεια θέλουν να δώσουν στην οικονομία και στην κοινωνία; Έτσι θα ανορθώσουμε και θα αναπτύξουμε τον τόπο μας;
ΠΗΓΗ capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου