“ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ”;;;...

Εχθές παραβρέθηκα σε μία πολιτική ομιλία και... εντυπωσιάστηκα!

Είχα πέσει στην παγίδα και είχα αρχίσει να πιστεύω ότι ο κόσμος αδιαφορεί πλέον για την πολιτική λόγω απογοήτευσής του από τους πολιτικούς.

Ομολογώ ότι είμαι από αυτούς που πίστευαν ότι μία τέτοια καθαρά πολιτική ομιλία ήταν άκαιρη και καταδικασμένη να αποτύχει.

Είχα ακούσει πολλές φορές το γνωστό “όλοι το ίδιο είναι” και θεώρησα ότι έχει αυξηθεί το κύμα δυσαρέσκειας.

Στην ομιλία όμως του Γραμματέα Νέων Τεχνολογιών Μανούσου Βολουδάκη είχε πραγματικά πάρα πολύ κόσμο όλων των ηλικιών και μάλιστα πολλούς νέους!

Περισσότερο και από την μεγάλη προσέλευση εντυπωσιάστηκα από το ενδιαφέρον του κόσμου για να μάθει τις απόψεις του Μ. Βολουδάκη και της ΝΔ, ενδιαφέρον που φάνηκε και από την πληθώρα ερωτήσεων που ακολούθησε την ομιλία.

Αυτό το γεγονός λοιπόν με έβαλε σε σκέψεις...

Ποιοι είναι τελικά αυτοί που μονότονα επαναλαμβάνουν “όλοι το ίδιο είναι”  και δείχνουν να μην είναι διατεθειμένοι να δεχτούν ότι μπορεί και να υπάρχουν άνθρωποι σοβαροί-ικανοί-έντιμοι που θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική;

Θεωρώ ότι πρόκειται για πολίτες που δηλώνουν “αδιάφοροι” και απαξιώνουν την πολιτική και τους πολιτικούς λόγω... ανασφάλειας!

Πολίτες που δεν εμπιστεύονται την κρίση τους!

Πολίτες που αρνούνται να αποφασίσουν και να δεχτούν ότι κάποιος μπορεί να είναι σοβαρός-ικανός-έντιμος πολιτικός με τον φόβο της “ξεφτίλας” σε γνωστούς και φίλους σε περίπτωση λάθους κρίσης!

Πολίτες που δεν θέλουν να “σπάσουν το κεφάλι τους” για να αποφασίσουν ποιος αξίζει την στήριξή τους αλλά ούτε και να αναλάβουν την ευθύνη μίας επιλογής τους!

Πολίτες “κινηματίες” του γλυκού νερού, που μπορούν να αποφασίσουν να μην πληρώσουν εισιτήριο στα ΜΜΜ ή αντίτιμο στα διόδια κάνοντας την επανάστασή τους, αλλά δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν την ήρα από το στάρι και να στείλουν αξιόλογους ανθρώπους ως εκπροσώπους τους στην βουλή!

Το “όλοι ίδιοι είναι” και η άρνησή τους να δώσουν μία ευκαιρία σε νέους ανθρώπους να ασχοληθούν με την πολιτική για να τους αποδείξουν το αντίθετο, οδηγούν είτε στην παραμονή των ίδιων ανίκανων και ανήθικων (όποιοι και αν είναι αυτοί σύμφωνα με την κρίση του καθενός από εμάς) στην βουλή, είτε στην αναρχία μια και κανένας δεν θα θεωρείται ικανός για να “άρχει” του κράτους!

Και τα δύο αυτά σενάρια είναι απευκτέα!

Στις αυτοδιοικητικές εκλογές απείχαν πολλοί ψηφοφόροι από τις κάλπες για διάφορους λόγους.
Άλλοι για αντίσταση-αντίδραση στον “Καλλικράτη”, άλλοι γιατί δεν ήταν ικανοποιημένοι από τα πρόσωπα που ζητούσαν την ψήφο τους, άλλοι γιατί απλώς αδιαφορούν για τα τοπικά της περιοχής τους, κλπ.

Στις βουλευτικές εκλογές δεν είναι το ίδιο!

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε όλοι ότι η αποχή, τουλάχιστον με το υπάρχον πολιτικό σύστημα, δεν είναι λύση.
Είναι ανευθυνότητα!

Ως πολίτες, δυστυχώς, ένα όπλο έχουμε για να δείξουμε στους πολιτικούς την άποψή μας: την ψήφο μας!

Πρέπει να σκεφτούμε!
Πρέπει να μην φοβηθούμε να πάρουμε μία απόφαση!
Πρέπει να έχουμε άποψη!
Να κρίνουμε ποιοι εμείς θεωρούμε ότι είναι σοβαροί-ικανοί-έντιμοι και να τους ανταμείψουμε με την ψήφο μας.

Μόνο έτσι θα γλιτώσουμε από τους απατεώνες και τα “λαμόγια”!
Μόνο έτσι θα πάει ο τόπος μπροστά!

Απλή κοινή λογική...


ΥΓ. Ένα σχόλιο, εκτός θέματος μεν, αλλά που δεν μπορώ και να μην το κάνω.
Τα Χανιά είναι σχετικά μικρή πόλη και γνωριζόμαστε.
Εντυπωσιακή λοιπόν ήταν η προσέλευση “Μητσοτακικών”, “Μπακογιαννικών”, “Μαρκογιαννακικών” και λοιπών "φίλων και οπαδών".
Μάλλον το ΔΗ.ΣΥ. δύει για τα καλά...