Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ “ΔΑΝΙΜΑΡΚΙΑ”...

Από τον Ιανουάριο του 2006 ο ΓΑΠ είναι πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς.

Σχεδόν αυτοεξελέγει μια και ήταν ο μόνος υποψήφιος και από τότε μας έχει τρελάνει με την σοσιαλιστική του ιστορία την οποία, για κράτος σε οικονομική κρίση, την έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά.
Κάτι το συνέδριο στην Αθήνα κάτι οι βόλτες-επισκέψεις του σε διάφορες χώρες, όχι ως πρωθυπουργός της Ελλάδας αλλά ως πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς, εμείς όλο πληρώνουμε.
Αλλά ξέχασα... “λεφτά υπάρχουν”!

Το θέμα είναι ότι κάτι δεν πάει καλά στο σοσιαλιστικό βασίλειο της Δανιμαρκίας! 

Πριν από λίγες μόλις μέρες, στις 17 Ιανουαρίου και αφού ο Μπεν Άλι είχε ήδη εγκαταλείψει άρον-άρον την Τυνησία, ο ΓΑΠ αναγκάστηκε να διαγράψει το κόμμα του (RDC Τυνησίας) από την σοσιαλιστική διεθνή.

Τώρα, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες, έχουν πρόβλημα και με δεύτερο μέλος τους, τον πολυαγαπημένο του ΓΑΠ, Μουμπάρακ στην Αίγυπτο και το κόμμα του NDP.

Αυτές όμως είναι έκτακτες και... extreme  περιπτώσεις που έτυχαν επί προεδρίας του γκαντέμη ΓΑΠ!

Αναρωτιέμαι όμως, κατά πόσο η σοσιαλιστική διεθνής παραμένει... σοσιαλιστική.

Ο ΓΑΠ έχει πει επανειλημμένα ότι “αναγκάζεται” να πάρει αποφάσεις που δεν συνάδουν με την σοσιαλιστική του ιδεολογία και τις αξίες του.

Φαντάζομαι ότι παρόμοιες δηλώσεις θα έχει κάνει και ο “υπ' ατμόν” σοσιαλιστής  πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, αλλά και ο Πορτογάλος σοσιαλιστής πρωθυπουργός Σόκρατες και ο Ισπανός σοσιαλιστής πρωθυπουργός Θαπατέρο!

Με λίγα λόγια υπάρχει μία σοσιαλιστική λαίλαπα στην ΕΕ και διεθνώς που με κάνει να αναρωτιέμαι αν έτυχε ή αν πέτυχε... 

Δεν πιστεύω στις συμπτώσεις και αναρωτιέμαι γιατί “βράζει” η σοσιαλιστική διεθνής και γιατί σχεδόν όλες οι χώρες της περιοχής μας που έχουν προβλήματα τυγχάνει να έχουν και σοσιαλιστικές κυβερνήσεις.

Αν σκεφτεί κανείς συνωμοσιολογικά θα φανταστεί συγκεκριμένο σχέδιο αποσταθεροποίησης της ευρωπαϊκής οικονομίας και του ευρώ, ή κάποιο σχέδιο κατά της ειρήνης στην Μεσόγειο και υπέρ της εγκαθίδρυσης ισλαμικών καθεστώτων στα αραβικά κράτη.

Αν πάλι δεν δεχτούμε την συνωμοσιολογία τότε μόνο μία άλλη πιθανότητα μπορεί να υπάρχει.

Ο σοσιαλισμός ως ιδεολογία και τρόπος διακυβέρνησης είναι αίολος και μη εφαρμόσιμος ή ακόμα και όταν εφαρμόζεται δεν λειτουργεί τίποτα!

Ο ΓΑΠ είναι δυστυχής γιατί αυτά που “αναγκαστικά” εφαρμόζει δεν συνάδουν με την ιδεολογία του.

Ευλόγως και εγώ λοιπόν αναρωτιέμαι:

• η ιδεολογία του τι λύσεις προτείνει για τέτοιες κρίσεις;

• έχει η σοσιαλιστική ιδεολογία εφαρμόσιμες και ρεαλιστικές βάσεις όσον αφορά την σωστή και επιτυχημένη διακυβέρνηση ενός κράτους ή όλη τους η "ιδεολογία" βασίζεται σε λαϊκίστικες κραυγές όπως πχ το αμίμητο “Τσοβόλα δώσ' τα όλα”;

Απλή κοινή λογική...