Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
τ. βουλευτή, τ. ευρωβουλευτή και τ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής
Οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές –απείρως σημαντικότερες από ΟΛΕΣ τις εθνικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν μετά την κατάρρευση της δικτατορίας– θα κρίνουν τελεσίδικα το μέλλον της χώρας μας και του λαού μας ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ. Αυταπατώνται όσοι διατείνονται ότι διανύουμε ΠΑΡΟΔΙΚΗ περίοδο «ισχνών αγελάδων», προτείνοντας υπομονή και υπακοή στα κελεύσματα του Μνημονίου, το οποίο δήθεν θα μας ξελασπώσει...
Ένα Μνημόνιο εισπρακτικό και μονεταριστικό ΠΟΥ ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΥΦΕΣΗ, ελαχιστοποιεί την αγοραστική δύναμη των πολιτών και έρχεται σε ΕΥΘΕΙΑ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Λέξη, βέβαια, για το ότι την περίοδο των «ισχνών αγελάδων» θα τη διαδεχθεί περίοδος... παχιών και τροφαντών αγελάδων...
Τη Δευτέρα 4 Οκτωβρίου συμπληρώθηκε ένας χρόνος διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ένας χρόνος αλλοπρόσαλλης, αντιφατικής και ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ πολιτικής. Ένας χρόνος υποδούλωσης της πατρίδας μας ΣΕ ΑΝΑΛΓΗΤΟΥΣ ξένους, οι οποίοι αποδείχθηκαν ΑΔΑΕΙΣ αναφορικά με τις επιβληθείσες μεθόδους ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΜΑΣ. Η Ελλάδα, παρά την απώλεια τμήματος της εθνικής της κυριαρχίας, όπως διατρανώθηκε μέσω πρωθυπουργικών χειλέων, δεν χρεοκόπησε ακόμα. Χρεοκόπησαν όμως οι μη ιδιαίτερα εύποροι Έλληνες, δηλαδή το μέγιστο ποσοστό τους.
«Έχει αυξηθεί η ανέχεια, έχει πάρει δραματικές διαστάσεις η ανεργία, έχει σχεδόν συρρικνωθεί το κοινωνικό κράτος, έχουν πολλαπλασιαστεί οι επιχειρήσεις που κλείνουν ή κηρύσσουν στάση πληρωμών, έχει πάρει τραγικές διαστάσεις η φτώχεια. Και αυτή η Ελλάδα πράγματι δεν μοιάζει με καμία του παρελθόντος, όχι μόνο την περυσινή. Και γι’ αυτή την Ελλάδα ο κ. Παπανδρέου δεν έχει λόγους να καυχιέται. Γι’ αυτό ίσως ξεχνά να μεταφέρει την εικόνα της στους διεθνείς συνομιλητές του...»
Όντως. «ΑΥΤΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΕΡΥΣΙΝΗ». Το παρατεθέν απόσπασμα και η έξαρση της σημαντικότερης διαπίστωσης, κατά τη γνώμη μου, με κεφαλαία, δεν φέρει την υπογραφή του Στάθη Σταυρόπουλου ή του Γιάννη Τριάντη. Φέρει την υπογραφή του μετριοπαθούς Γιάννη Παντελάκη στην «Ελευθεροτυπία» της Πέμπτης. Ένεκα τούτου είναι διπλή η αξία της.
Με δεδομένη την παταγώδη αποτυχία της ετήσιας διακυβέρνησης της χώρας μας από το ΠΑΣΟΚ –παταγώδη αποτυχία που την αναγνωρίζει και μεγάλη μερίδα των οπαδών του– ο Παπανδρέου ο τρίτος συγκάλεσε την Κοινοβουλευτική Ομάδα τού υπό επιτήρηση κόμματός του για να... πανηγυρίσει τα... επιτεύγματά του! Να τα πανηγυρίσει, να κολακέψει τα στελέχη του και το σύνολο του ελληνικού λαού (που τον... υποστήριξε) και να φορτώσει ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ στη ΝΔ (που από την Έκθεση της Θεσσαλονίκης και εντεύθεν τον ξεμπροστιάζει συνεχώς).
Η ομιλία που ανέγνωσε –ο συγγραφέας της ή οι συγγραφείς της κατέφυγε ή κατέφυγαν σ’ έναν λαϊκισμό άνευ προηγουμένου με δύο-τρία ευτελή ευρήματα εντυπωσιασμού– υπήρξε μια συρραφή ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ και όχι ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ, με εξαίρεση (βεβαίως, βεβαίως) το εξουθενωτικό συνταξιοδοτικό και το εξουθενωτικότερο εργασιακό.
Με περισσή... μετριοφροσύνη είπε ότι «καταφέρνουμε το ακατόρθωτο»! Είπε επίσης, προτρέποντας στελέχη και οπαδούς, «μην πτοείστε από τις προκαταλήψεις των ΜΜΕ», όταν τα πλείστα ραδιοτηλεοπτικά κυρίως μέσα τον υμνολογούν και τον δοξολογούν. Μίλησε κατά κόρον για «ανάπτυξη» και «αναπτυξιακή πορεία», γνωστού όντος ότι αναπτυξιακό νομοσχέδιο δεν έχει κατατεθεί ακόμα στη Βουλή. Αναφέρθηκε στη... «σοσιαλιστική ευαισθησία», σύμφωνα με την οποία «οι εργαζόμενοι είναι η απόλυτη προτεραιότητα του ΠΑΣΟΚ»! Έκανε λόγο για «πατριωτικό καθήκον» και εξήρε την... «πολυμερή εξωτερική του πολιτική», όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι υπονόμευσε και ανέτρεψε τις συμφωνίες Καραμανλή - Πούτιν για τους αγωγούς και όχι μόνο αντιτάχθηκε ΚΑΙ ως αντιπολίτευση ΚΑΙ στις αρχές της πρωθυπουργικής του θητείας στη συμφωνία με την κινεζική COSCO, αλλά επιπλέον τορπίλισε μέσω Παπακωνσταντίνου ΕΥΝΟΪΚΟ δανεισμό από τους Κινέζους, επειδή επέκειτο η υποταγή μας στο Μνημόνιο, το οποίο απαγόρευε δανεισμούς τόσο από την Κίνα όσο και από τη Ρωσία.
Η εφιαλτική χρονιά που πέρασε «η Ελλάδα της ειλικρίνειας», όπως την αποκαλεί και καμώνεται πως την εκπροσωπεί ο Παπανδρέου ο τρίτος, άφησε ερείπια πίσω της. Ο στραγγαλισμός των εργαζομένων και των συνταξιούχων ΗΤΑΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ από τις 5 Οκτωβρίου του 2009. Κάτι πασίγνωστο που στις αρχές Μαΐου 2010 είχε δηλώσει –γιατί άραγε;– ο υφυπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης. Το ατιμωτικό για τη χώρα μας και εξοντωτικό για τον λαό μας Μνημόνιο μας κρατάει δέσμιους σαν το χταπόδι που ετοιμάζεται να σφίξει κι άλλο τα πλοκάμια του μέχρι ασφυξίας. Και ο εγγονός και υιός Παπανδρέου (ο οποίος πέρασε τα παιδικά του χρόνια μαζί με την αδελφή του και τα δύο του αδέλφια στην Αμερική και οι πρώτες του παραστάσεις είναι αμερικανικές) πανηγυρίζει για τα «κατορθώματά» του στην Ελλάδα. Πανηγυρίζει και θριαμβολογεί. «Κατορθώματα» που τα χρεώνει όλα στα «εξίμισι» χρόνια του Καραμανλή. Ναι, ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ είπε «εξίμισι», ενώ ο Καραμανλής κυβέρνησε ΠΕΝΤΕΜΙΣΙ χρόνια. Ακόμα και σ’ αυτό ψεύδεται. Το ψεύδος έχει περάσει πια στο αίμα του και διαστρεβλώνει όπως τον συμφέρει ακόμα και ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές πλησιάζουν. Στις 7 Νοεμβρίου θα κριθεί τελεσίδικα το μέλλον της χώρας μας και του λαού μας –ένα μέλλον ζοφερό, αν δεν καταψηφίσουμε αποτελεσματικά τους εκφραστές και ζηλωτές του ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΥ Μνημονίου– ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ. Ίσως και περισσότερα από όσα υπολογίζουν και οι πιο απαισιόδοξοι. Δικαιολογίες για τη μη συμμετοχή σ’ αυτές τις εκλογές (και κυρίως στον αποφασιστικό πρώτο γύρο), ΔΕΝ υπάρχουν. Η ΑΠΟΧΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ. Και θα είναι ΕΓΚΛΗΜΑ διότι θα ευνοήσει τον άκρως νεοφιλελεύθερο –και αδίστακτο– Παπανδρέου τον τρίτο να πάρει μετεκλογικά, παρά την περί του αντιθέτου δέσμευσή του, και νέα επαχθέστατα μέτρα εντός μάλιστα του 2010, όπως μεταδίδουν έγκριτοι δημοσιογράφοι από την Ουάσινγκτον.
Ένα Μνημόνιο εισπρακτικό και μονεταριστικό ΠΟΥ ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΥΦΕΣΗ, ελαχιστοποιεί την αγοραστική δύναμη των πολιτών και έρχεται σε ΕΥΘΕΙΑ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Λέξη, βέβαια, για το ότι την περίοδο των «ισχνών αγελάδων» θα τη διαδεχθεί περίοδος... παχιών και τροφαντών αγελάδων...
Τη Δευτέρα 4 Οκτωβρίου συμπληρώθηκε ένας χρόνος διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ένας χρόνος αλλοπρόσαλλης, αντιφατικής και ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ πολιτικής. Ένας χρόνος υποδούλωσης της πατρίδας μας ΣΕ ΑΝΑΛΓΗΤΟΥΣ ξένους, οι οποίοι αποδείχθηκαν ΑΔΑΕΙΣ αναφορικά με τις επιβληθείσες μεθόδους ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΜΑΣ. Η Ελλάδα, παρά την απώλεια τμήματος της εθνικής της κυριαρχίας, όπως διατρανώθηκε μέσω πρωθυπουργικών χειλέων, δεν χρεοκόπησε ακόμα. Χρεοκόπησαν όμως οι μη ιδιαίτερα εύποροι Έλληνες, δηλαδή το μέγιστο ποσοστό τους.
«Έχει αυξηθεί η ανέχεια, έχει πάρει δραματικές διαστάσεις η ανεργία, έχει σχεδόν συρρικνωθεί το κοινωνικό κράτος, έχουν πολλαπλασιαστεί οι επιχειρήσεις που κλείνουν ή κηρύσσουν στάση πληρωμών, έχει πάρει τραγικές διαστάσεις η φτώχεια. Και αυτή η Ελλάδα πράγματι δεν μοιάζει με καμία του παρελθόντος, όχι μόνο την περυσινή. Και γι’ αυτή την Ελλάδα ο κ. Παπανδρέου δεν έχει λόγους να καυχιέται. Γι’ αυτό ίσως ξεχνά να μεταφέρει την εικόνα της στους διεθνείς συνομιλητές του...»
Όντως. «ΑΥΤΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΕΡΥΣΙΝΗ». Το παρατεθέν απόσπασμα και η έξαρση της σημαντικότερης διαπίστωσης, κατά τη γνώμη μου, με κεφαλαία, δεν φέρει την υπογραφή του Στάθη Σταυρόπουλου ή του Γιάννη Τριάντη. Φέρει την υπογραφή του μετριοπαθούς Γιάννη Παντελάκη στην «Ελευθεροτυπία» της Πέμπτης. Ένεκα τούτου είναι διπλή η αξία της.
Με δεδομένη την παταγώδη αποτυχία της ετήσιας διακυβέρνησης της χώρας μας από το ΠΑΣΟΚ –παταγώδη αποτυχία που την αναγνωρίζει και μεγάλη μερίδα των οπαδών του– ο Παπανδρέου ο τρίτος συγκάλεσε την Κοινοβουλευτική Ομάδα τού υπό επιτήρηση κόμματός του για να... πανηγυρίσει τα... επιτεύγματά του! Να τα πανηγυρίσει, να κολακέψει τα στελέχη του και το σύνολο του ελληνικού λαού (που τον... υποστήριξε) και να φορτώσει ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ στη ΝΔ (που από την Έκθεση της Θεσσαλονίκης και εντεύθεν τον ξεμπροστιάζει συνεχώς).
Η ομιλία που ανέγνωσε –ο συγγραφέας της ή οι συγγραφείς της κατέφυγε ή κατέφυγαν σ’ έναν λαϊκισμό άνευ προηγουμένου με δύο-τρία ευτελή ευρήματα εντυπωσιασμού– υπήρξε μια συρραφή ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ και όχι ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ, με εξαίρεση (βεβαίως, βεβαίως) το εξουθενωτικό συνταξιοδοτικό και το εξουθενωτικότερο εργασιακό.
Με περισσή... μετριοφροσύνη είπε ότι «καταφέρνουμε το ακατόρθωτο»! Είπε επίσης, προτρέποντας στελέχη και οπαδούς, «μην πτοείστε από τις προκαταλήψεις των ΜΜΕ», όταν τα πλείστα ραδιοτηλεοπτικά κυρίως μέσα τον υμνολογούν και τον δοξολογούν. Μίλησε κατά κόρον για «ανάπτυξη» και «αναπτυξιακή πορεία», γνωστού όντος ότι αναπτυξιακό νομοσχέδιο δεν έχει κατατεθεί ακόμα στη Βουλή. Αναφέρθηκε στη... «σοσιαλιστική ευαισθησία», σύμφωνα με την οποία «οι εργαζόμενοι είναι η απόλυτη προτεραιότητα του ΠΑΣΟΚ»! Έκανε λόγο για «πατριωτικό καθήκον» και εξήρε την... «πολυμερή εξωτερική του πολιτική», όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι υπονόμευσε και ανέτρεψε τις συμφωνίες Καραμανλή - Πούτιν για τους αγωγούς και όχι μόνο αντιτάχθηκε ΚΑΙ ως αντιπολίτευση ΚΑΙ στις αρχές της πρωθυπουργικής του θητείας στη συμφωνία με την κινεζική COSCO, αλλά επιπλέον τορπίλισε μέσω Παπακωνσταντίνου ΕΥΝΟΪΚΟ δανεισμό από τους Κινέζους, επειδή επέκειτο η υποταγή μας στο Μνημόνιο, το οποίο απαγόρευε δανεισμούς τόσο από την Κίνα όσο και από τη Ρωσία.
Η εφιαλτική χρονιά που πέρασε «η Ελλάδα της ειλικρίνειας», όπως την αποκαλεί και καμώνεται πως την εκπροσωπεί ο Παπανδρέου ο τρίτος, άφησε ερείπια πίσω της. Ο στραγγαλισμός των εργαζομένων και των συνταξιούχων ΗΤΑΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ από τις 5 Οκτωβρίου του 2009. Κάτι πασίγνωστο που στις αρχές Μαΐου 2010 είχε δηλώσει –γιατί άραγε;– ο υφυπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης. Το ατιμωτικό για τη χώρα μας και εξοντωτικό για τον λαό μας Μνημόνιο μας κρατάει δέσμιους σαν το χταπόδι που ετοιμάζεται να σφίξει κι άλλο τα πλοκάμια του μέχρι ασφυξίας. Και ο εγγονός και υιός Παπανδρέου (ο οποίος πέρασε τα παιδικά του χρόνια μαζί με την αδελφή του και τα δύο του αδέλφια στην Αμερική και οι πρώτες του παραστάσεις είναι αμερικανικές) πανηγυρίζει για τα «κατορθώματά» του στην Ελλάδα. Πανηγυρίζει και θριαμβολογεί. «Κατορθώματα» που τα χρεώνει όλα στα «εξίμισι» χρόνια του Καραμανλή. Ναι, ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ είπε «εξίμισι», ενώ ο Καραμανλής κυβέρνησε ΠΕΝΤΕΜΙΣΙ χρόνια. Ακόμα και σ’ αυτό ψεύδεται. Το ψεύδος έχει περάσει πια στο αίμα του και διαστρεβλώνει όπως τον συμφέρει ακόμα και ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές πλησιάζουν. Στις 7 Νοεμβρίου θα κριθεί τελεσίδικα το μέλλον της χώρας μας και του λαού μας –ένα μέλλον ζοφερό, αν δεν καταψηφίσουμε αποτελεσματικά τους εκφραστές και ζηλωτές του ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΥ Μνημονίου– ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ. Ίσως και περισσότερα από όσα υπολογίζουν και οι πιο απαισιόδοξοι. Δικαιολογίες για τη μη συμμετοχή σ’ αυτές τις εκλογές (και κυρίως στον αποφασιστικό πρώτο γύρο), ΔΕΝ υπάρχουν. Η ΑΠΟΧΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ. Και θα είναι ΕΓΚΛΗΜΑ διότι θα ευνοήσει τον άκρως νεοφιλελεύθερο –και αδίστακτο– Παπανδρέου τον τρίτο να πάρει μετεκλογικά, παρά την περί του αντιθέτου δέσμευσή του, και νέα επαχθέστατα μέτρα εντός μάλιστα του 2010, όπως μεταδίδουν έγκριτοι δημοσιογράφοι από την Ουάσινγκτον.
Προσοχή: «Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου», όπως λέει η γνωστή ρήση. Και ο νοών νοείτω.
ΥΓ.: «“Κρυφή Θάτσερ” αποδείχθηκε τελικά ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος παραμένει και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, συμβολίζοντας με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τον πλήρη εκφυλισμό της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας». (Γιώργος Δελαστίκ στα «ΕΠΙΚΑΙΡΑ», τεύχος 51ο, που εκδίδονται από τον υιό του Αντώνη Λιβάνη, Ηλία.)
ΥΓ.: «“Κρυφή Θάτσερ” αποδείχθηκε τελικά ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος παραμένει και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, συμβολίζοντας με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τον πλήρη εκφυλισμό της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας». (Γιώργος Δελαστίκ στα «ΕΠΙΚΑΙΡΑ», τεύχος 51ο, που εκδίδονται από τον υιό του Αντώνη Λιβάνη, Ηλία.)
ΠΗΓΗ ΤΟ ΠΑΡΟΝ
ΥΓ : Μια και έχει περάσει ο καιρός και οι εκλογές πλησιάζουν δεν θα γράψω την προσωπική μου άποψη όσον αφορά την αποχή στις επερχόμενες εκλογές.
Επιφυλάσσομαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου