Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

ΤΑ "ΠΑΙΔΙΑ" ΚΑΙ ΟΙ "ΚΟΤΕΣ"...


Επεισόδια κατά την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στα Χανιά.
* * * * *

Όπως είναι πολύ φυσικό τα επεισόδια αυτά έχουν γίνει θέμα συζήτησης στα Χανιά τις τελευταίες μέρες.

Προσωπικά έχω μία πολύ “φασιστική” (όπως μου είπαν!...) άποψη την οποία και δημοσιοποιώ “χωρίς φόβο και πάθος”.

Τα “παιδιά” είναι αυτό που λέει η λέξη.
Είναι παιδιά!

Δεν είναι πολίτες.
Δεν είναι οπλίτες.
Δεν είναι φορολογούμενοι.
Δεν είναι ψηφοφόροι.

Είναι ΠΑΙΔΙΑ!

Δηλαδή, εν δυνάμει πολίτες, οπλίτες, φορολογούμενοι, με δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι όταν με το καλό ενηλικιωθούν.

Σαφώς και θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν άποψη.
Για την ακρίβεια, αν θεωρούμε ότι μεγαλώνουμε σωστούς Έλληνες, τα παιδιά μας θέλουμε να έχουν άποψη επί παντός επιστητού!

Άλλο όμως το να έχεις άποψη και άλλο να προσπαθείς να την επιβάλεις στο κοινωνικό σύνολο!

Τα παιδιά που μεγαλώνουν κάνοντας καταλήψεις, βγαίνοντας στους δρόμους, ζώντας μία συνεχόμενη “διαμαρτυρία”, μεγαλώνουν νομίζοντας ότι είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που στην ουσία είναι... ΠΑΙΔΙΑ!

Στην παιδική ηλικία διαμορφώνεται ο χαρακτήρας, η άποψη για την ζωή και η κοινωνική συνείδηση του ανθρώπου.

Αυτά τα παιδιά πως διαμορφώνονται;
Ποιο θα είναι το μέλλον τους ως πολίτες;

Πιθανόν το ίδιο με τους γονείς τους, δηλαδή... “κότες”!

Άνθρωποι εντελώς ενταγμένοι στο σύστημα ή, ακόμα χειρότερα, άνθρωποι μέρη του συστήματος.

Βολεμένοι, αραχτοί, με απόψεις “αχταρμά”, χωρίς ουσία.

Γονείς οι οποίοι, αντί για να διαμαρτυρηθούν οι ίδιοι...
αυτοί που ψηφίζουν και πληρώνουν φόρους,
αυτοί που έχουν διακαιώματα και υποχρεώσεις που απορρέουν από την υπόστασή τους ως πολίτες του κράτους,
αυτοί που πρέπει να απαιτήσουν από το κράτος σωστή παιδεία, βιβλία και καθηγητές για τα παιδιά τους,
... κατεβάζουν στο δρόμο τα παιδιά και τα κοιτούν από τον καναπέ τους!

Όχι κυρίες και κύριοι!
Δεν λέγεστε γονείς!
Είστε “κότες”!

Και στο κάτω-κάτω εσείς κάντε ότι θέλετε.

Ως πολίτες αυτού του κράτους έχετε το δικαίωμα, όσο δεν ενοχλείτε, να κάνετε ότι νομίζετε.

Καταστρέφετε όμως την επόμενη γενιά!
Καταστρέφετε το μέλλον των παιδιών σας και το μέλλον του τόπου!

Μεγαλώνετε μία νέα γενιά με άποψη και πολλά δικαιώματα χωρίς να ξέρει τι σημαίνει υποχρέωση!

Χωρίς γνώσεις, χωρίς επιχειρήματα που στέκουν, χωρίς καν φαντασία και δημιουργικότητα (μα “ψωμί, παιδεία, ελευθερία” εν έτη 2010!!!)...

Τελικά χωρίς κοινή λογική...

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Η ιστορία της πίτσας από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα..



Όλα ξεκίνησαν από την αρχαία Ελλάδα …
Πρώτοι οι Έλληνες είχαν την ιδέα να φτιάξουν ένα στρογγυλό λεπτό ψωμί, για να το χρησιμοποιήσουν σαν πιάτο, το ονόμασαν πλακούντος και το έψηναν με διάφορα υλικά, το προτιμούσαν οι εργαζόμενοι άντρες γιατί ήταν οικονομικό και εύκολα μεταφερόμενο.

6ος αιώνας π.Χ.
Περσική αυτοκρατορία, οι στρατιώτες του Δαρίωνος του μεγάλου οι οποίοι ήταν συνηθησμένοι σε μεγάλες πορίες, έψηναν πάνω στις ασπίδες τους λεπτό ψωμί και έπειτα το κάλυπταν με τυρί.

3ος αιώνας π.Χ.
Ο Porcius Cato έγραψε την πρώτη ιστορία της Ρώμης. Σε ένα σημείο αναφέρει ότι έτρωγαν, λεπτό στρογγυλό ψωμί με ελαιόλαδο, μυρωδικά και μέλι, τα οποία τα έψηναν στην πέτρα.


1ος αιώνας π.Χ.
Ο αρχαίος «Μαμαλάκης» των Ρωμαίων, Marcus Gavius Apicius, άριστος μάγειρας που αγαπούσε το φαγητό τόσο πολύ και αυτοκτόνησε όταν καταστράφηκε οικονομικά από φόβο ότι δε θα είχε χρήματα για να φάει, αναφέρει στο βιβλίο του, σε μια συνταγή του, για βάση από ψωμί στην οποία έβαζε πάνω κοτόπουλο, τυρί, σκόρδο, πιπεριά και λάδι.

16ος αιώνας μ.Χ.
1522 έρχονται οι τομάτες για πρώτη φορά στην Ευρώπη, έτσι οι Ιταλοί προσθέτουν πρώτοι σάλτσα τομάτας και έτσι δημιουργείτε η πρώτη απλή πίτσα.

17ος αιώνας μ.Χ
Η πίτσα έχει αποκτήσει δημοτικότητα στην Νάπολι και ανώτερες τάξεις αρχίζουν να την επισκέπτονται, για να δοκιμάσουν αυτό το φαγητό που τρώνε οι φτωχοί και το φτιάχνουν άντρες που ονομάζονται πιτσαγιόλοι.


18ος αιώνας μ.Χ
Η βασίλισα Μαρία Καρολίνα Λορένα διατάζει να φτιαχτεί φούρνος στο καλοκαιρινό παλάτι, για να μπορεί ο σεφ να δημιουργεί πίτσες για αυτήν και για τους καλεσμένους της.

19ος αιώνας μ.Χ
1889 χρονιά σταθμός στην ιστορία της πίτσας.
Η γυναίκα του βασιλιά Ουμπέρτου 1ου, Μαργαρίτα είχε πάει στη Νάπολι για διακοπές, δεν ήταν δυνατό να μη δοκιμάσει αυτό το έδεσμα, κάλεσε λοιπόν τον πιο φημισμένο πιτσαγιόλο (σεφ πίτσας) Ραφαέλ Εσπόζιτο για να δοκιμάσει τις σπεσιαλιτέ του. 3 είδη πίτσας έφτιαξε εκείνη τη μέρα , η πρώτη με χοιρινό, τυρί και βασιλικό, η δεύτερη με σκόρδο,λάδι και τομάτες και η τρίτη με μοτσαρέλα, βασιλικό και τομάτες (τα χρώματα της Ιταλικής σημαίας) . Η τρίτη πίτσα άρεσε στη βασίλισα τόσο πολύ που έστειλε γράμμα στον πιτσαγιόλο για να τον ευχαριστήσει. Ο Ραφαέλ Εσπόζιτο προς τιμή της βασίλισας ονόμασε την τρίτη πίτσα «μαργαρίτα», ένα όνομα που ακόμα και σήμερα μετά από 117 χρόνια, θα το βρούμε σχεδόν σε όλες τις πιτσαρίες και φυσικά στην πρωτεύουσα της πίτσας, τη Νάπολι.


Μετά από λίγα χρόνια, μαζί με τους Ιταλούς που μεταναστεύουν στην Αμερική, μεταναστεύει και η πίτσα, πρώτος σταθμός της το Σικάγο.
Βορειοανατολικά των Η.Π.Α. η πίτσα ονομάζεται τοματόπιτα , η διαφορά της ; βάζουμε ότι υλικά θέλουμε αλλά αντί η σάλτσα να είναι κάτω, είναι πάνω από όλα.


Από τότε μέχρι σήμερα έχουν φτιαχτεί χιλιάδες είδη πίτσας και ζύμης : παχιά, λεπτή, μέτρια, σκεπαστή, με μυρωδικά, με διάφορα είδη τυριών, ψημένη, σε ηλεκτρικό φούρνο, σε φούρνο με ξύλα, σε γκάζι, ακόμα και στα κάρβουνα.
Ένα από τα τελευταία είδη που δημιουργήθηκε είναι η πίτσα με ζύμη από αλεύρι σίκαλης, στην Ελλάδα πρωτοεμφανίζεται τη δεκαετία του ‘80 στη Willy’s, ένα ζεστό μαγαζί στην Καλλιθέα, το οποίο συνεχίζει μέχρι και σήμερα να δημιουργεί νέες γεύσεις , δεν είναι τυχαίο ότι μπορείς να φτιάξεις πίτσα επιλέγοντας μέσα από 60 και άνω διαφορετικά υλικά , ίσως τα περισσότερα που θα μπορέσετε να βρείτε σε ένα μαγαζί.


Ξέρατε ότι ?

Το 1522 όταν ήρθαν οι τομάτες στην Ευρώπη, από το Περού θεωρήθηκαν δηλητηριώδεις, οι φτωχοί Ναπολιτάνοι τις δοκίμασαν πρώτοι σε σάλτσα πάνω στην πίτσα.

Το παγκόσμιο ρεκόρ σε κατανάλωση πίτσας το έχει ένας Ρουμάνος, ο Cristian Dumitru, ο οποίος έφαγε τόσα κιλά πίτσας όσο το βάρος του.

Στην Αργεντινή, οι πίτσες δεν έχουν παραπάνω από 2 υλικά και πολύ τυρί.

Στην Αυστραλία, η πίτσα χαβάη ( ζαμπόν και ανανάς ) κατέχει το 20% των συνολικών πωλήσεων πίτσας .

Στη Βραζιλία, συγκεκριμένα στο Σάο Πάολο ήταν οι πρώτοι που έφτιαξαν πίτσα με σοκολάτα και μπανάνα. Η πίτσα είναι τόσο σημαντική για την οικονομία της πόλης, που ονόμασαν τη 10 Ιουλίου μέρα της Πίτσας, μια γιορτή γεμάτη λάμψη και πολλές νέες συνταγές που δοκιμάζονται στο πρωτάθλημα της πίτσας.

Η μεγαλύτερη στρογγυλή πίτσα που ψήθηκε ποτέ είχε διάμετρο 37,4 μέτρα.

Η μεγαλύτερη ορθογώνια πίτσα είχε μήκος 200 μέτρα, κατασκευάστηκε στη Βιτσέντζα της Ιταλίας και χρησιμοποιήθηκαν 1 τόνος αλεύρι, 300 κιλά τομάτες, 200 κιλά μοταρέλα, 10 κιλά μανιτάρια και 60 κιλά ζαμπόν.

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Δεν ανήκει στην ελληνική επικράτεια;...

Ποιος ο λόγος που συμφωνήσατε να συζητηθεί ξεχωριστά το Καστελλόριζο, κύριε Παπανδρέου;
Του Μάκη Κουρή

Όπως συμβαίνει με τον απατημένο σύζυγο, έτσι και ο ελληνικός λαός έμαθε τελευταίος και μάλιστα σε μέρες υποτίθεται πλήρους διαφάνειας, που όλα είναι στο φως, σύμφωνα με τη δέσμευση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, ότι πίσω από την πλάτη του, στα κρυφά, γίνονται διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο μας...
Μ’ εμάς να προσφερόμαστε για υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Αντί της μόνιμης θέσης, της κόκκινης γραμμής από εποχής Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου, που ήταν ότι η μόνη διαφορά που έχουμε με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Και πήγαμε επί υιού Παπανδρέου στην άλλη άκρη. Να συζητάμε για τις παράνομες πτήσεις των τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων στον ελληνικό εναέριο χώρο.

Να γίνονται δηλαδή διαπραγματεύσεις για κυριαρχικά μας δικαιώματα, και μάλιστα, σύμφωνα με εγκυρότατες πηγές, διπλωματικές και πολιτικές, να έχουμε δεχθεί στις συζητήσεις στο πλαίσιο των διερευνητικών επαφών, να μένει εκτός το Καστελλόριζο! Σαν να μην έχει σχέση με την εθνική κυριαρχία μας! Σαν ν’ ανήκει σ’ άλλη χώρα.

Αν καταλαβαίνουμε σωστά, κύριε πρωθυπουργέ, αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει πρόβλημα με το Καστελλόριζο, όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι και φυσικά και ο αγαπητός σας φίλος, Ταγίπ Ερντογάν; Που άλλωστε δεν το κρύβουν...

Οφείλετε εξηγήσεις, κύριε Παπανδρέου, προς τον ελληνικό λαό. Όπως και το τι συζητάτε στις μυστικές διαπραγματεύσεις για τον εναέριο χώρο μας, για το Αιγαίο και τη συνεκμετάλλευσή του, που πιθανότατα θα πλασαριστεί στο πλαίσιο της... κλιματικής αλλαγής, κάτω από το χαλί. Όπως και ποιος κρατάει την... μπαγκέτα.

Μπορεί ο κόσμος να είναι ζαλισμένος και αλαφιασμένος από την καταιγίδα των μέτρων που πλήττουν τη ζωή του, αλλά να 'στε βέβαιος, κύριε πρωθυπουργέ, ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει ξεπουλήματα. Όπως δεν άφησε να περάσει εκείνο το φιλοτουρκικό Σχέδιο Ανάν που είχε και τη δική σας στήριξη...

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

ΑΝΤΩΝΗ, ΝΑ ΕΞΗΓΗΘΟΥΜΕ ΝΩΡΙΣ...

Είμαστε 10 ημέρες πριν από τις εκλογές και νομίζω ότι είναι η καλύτερη στιγμή για να εξηγηθούμε έτσι ώστε να μην παρεξηγηθούμε στις 8 Νοεμβρίου!
Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους!

Είναι φανερό ότι υπάρχει πανικός στο ΠΑΣΟΚ εν όψει εκλογών.

Πως αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς την κομματική προεκλογική διαφήμιση ή την περιβόητη διακαναλική συνέντευξη κοτζάμ πρωθυπουργού με πρόφαση της τοπικές εκλογές;

Προσωπικά θεωρώ ότι όσο προσπαθεί να μπει μπροστά και να ζητήσει “ψήφο εμπιστοσύνης από τον λαό” τόσο χειρότερα κάνει τα πράγματα για το ΠΑΣΟΚ.

Αλλά ας τον αφήσουμε στον πόνο του και ας έρθουμε στα δικά μας...

Αντώνη,
τον τελευταίο καιρό σε βλέπω να έχεις άλλον αέρα μιλώντας στον κόσμο. Φαίνεσαι χαμογελαστός και αισιόδοξος.

Είναι λογικό και απόλυτα θεμιτό ένας άνθρωπος που έχει πρόγραμμα και όρεξη για δουλειά να βιάζεται να “βάλει μπρος”!

Όλοι βλέπουμε το κλίμα να αλλάζει και είμαστε αισιόδοξοι για το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών.

Eλπίζουμε όλοι ότι το βράδυ των εκλογών θα έχεις τη δυνατότητα να μιλήσεις για την πρώτη νίκη μας.

Πριν το κάνεις όμως θα πρέπει να αναρωτηθείς ποιος κέρδισε και γιατί.

Κέρδισε η ΝΔ ή έχασε το ΠΑΣΟΚ;

Για να πούμε ότι θα έχει κερδίσει η Ν.Δ., θα πρέπει το αποτέλεσμα να έχει προέλθει από συστηματική και οργανωμένη δουλειά του κόμματος. Από δουλειά στην οργάνωση, στην κινητοποίηση, στην παραγωγή πολιτικού λόγου, στην επικοινωνία.  Έχει γίνει αυτή η δουλειά Αντώνη; 

Όχι βέβαια. Όλα βασίζονται στην προσωπική σου ακτινοβολία και στα εγκληματικά λάθη της άλλης πλευράς.

Περηφανεύεσαι - δικαίως - για την κινηματική διαδικασία που σε ανέδειξε αρχηγό. Φτάνει όμως η κινηματική διαδικασία για να βρει ξανά την ελπίδα του ο τόπος  Φοβάμαι πως όχι. Πρέπει χωρίς να χαθεί η φρεσκάδα και ο αυθορμητισμός της κινηματικής διαδικασίας, να χτιστεί κυριολεκτικά από το μηδέν ένα σύστημα που θα παράγει πολιτική και λόγο. Ένα σύστημα το οποίο θα πείσει τον κόσμο ότι μπορεί να ασκήσει την εξουσία διαφορετικά από τους αντιπάλους μας, αλλά διαφορετικά και από το πρόσφατο παρελθόν μας. Ένα σύστημα που τελικά θα πείσει ότι μπορεί να υλοποιήσει το όραμά μας  μιας περήφανης πατρίδας που θα δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να προκόψουν, και ταυτόχρονα θα νοιάζεται αυτούς που δεν τα καταφέρνουν.   

Τί έκανε ως σήμερα η Ν.Δ. για να χτίσει ένα τέτοιο σύστημα;

Έδωσε λόγο στις χιλιάδες των μελών της κινηματικής διαδικασίας και στις εκατοντάδες των νέων κομματικών οργανώσεων που δημιουργήθηκαν; Έδωσε συνέχεια στην κινηματική διαδικασία των εσωκομματικών εκλογών;

Έγινε κάποια οργανωμένη προσπάθεια για προεκλογική ενημέρωση, για αποτροπή από την αποχή των ψηφοφόρων ή για στήριξη των υποψηφίων; Επελέγησαν πραγματικά οι καλύτεροι υποψήφιοι, και με ποιά διαδικασία;

Υπήρξε στην προεκλογική περίοδο επαφή και επικοινωνία με τους bloggers, δεδομένης μάλιστα της εχθρότητας των συμβατικών ΜΜΕ αλλά και της φθίνουσας επιρροής τους;

Τϊποτα από όλα αυτά.

Επειδή λοιπόν εδώ θα είμαστε και στις 8 Νοεμβρίου θα ήθελα, με καλή πάντα πρόθεση, να σου γράψω δυο λόγια που τα λέμε μεταξύ μας πολλοί, πάρα πολλοί άνθρωποι που παλεύουμε και για σένα και για την παράταξη.

Μην θριαμβολογήσεις για την άψογη  οργάνωση του κομματικού μηχανισμού!
Μην θριαμβολογήσεις για την σωστή επικοινωνιακή πολιτική!
Μην θριαμβολογήσεις για τα υπέροχα ψηφοδέλτια!

Θα είναι λάθος!

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχει αυτή τη στιγμή η Ν.Δ. είναι να βγουν την άλλη μέρα να πανηγυρίζουν αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τα οργανωτικά και επικοινωνιακά ελλείματα.  Μην τους αφήσεις!

Μην αφήσεις μέσα από την σταδιακά ερχόμενη επιτυχία, να δημιουργηθεί γύρω σου αυλή, σαν αυτή που απέκοψε από την κοινωνία τον προκάτοχό σου και μας έφερε στο σημείο που μας έφερε τον Οκτώβρη του 2009.

Θριαμβολόγησε για τον κόσμο της παράταξης!
Θριαμβολόγησε γιατί ο κόσμος σε στηρίζει και πιστεύει σε σένα!
Θριαμβολόγησε γιατί το κόμμα έχει μέλλον!

Όμως φρόντισε παράλληλα να φτιάξεις  οργάνωση, σύστημα παραγωγής πολιτικής και επικοινωνίας, με εσωτερική δημοκρατία και αξιοκρατία.

Τότε θα είμαστε μαζί σου ως την τελική νίκη!

Απλή κοινή λογική...

Στέρεψε η τσέπη...

Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
 
Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ Παιδείας δήλωσε ότι «τα ελληνικά πανεπιστήµια δεν ανήκουν στους φοιτητές και τους καθηγητές αλλά στην ελληνική κοινωνία». Θα µπορούσε να το πει πιο απλά: ότι τα πανεπιστήµια ανήκουν σε εκείνους που τα πληρώνουν, δηλαδή στους φορολογούµενους.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ πόσοι το έχουν συνειδητοποιήσει. Δεν ξέρω πόσοι έχουν καταλάβει ότι αυτό που λέγεται «Ελληνικό Δηµόσιο» δεν ανήκει σε όσους το νέµονται ούτε σε εκείνους που το διοικούν, αλλά σε εκείνους που το πληρώνουν. ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ούτε στις κυβερνήσεις, ούτε στους δηµοσίους υπαλλήλους, ούτε στους συνδικαλιστές που τους εκπροσωπούν. Ανήκει στον απλό έλληνα φορολογούµενο που µε µεγάλη δυσκολία στις µέρες µας συντηρεί κάτι που κατ’ επίφαση και µάλλον καταχρηστικά ονοµάζεται «ελληνικό κράτος».

ΜΟΝΟ που αυτό δεν είναι πάντα σαφές. Εχετε δει ποτέ σε µια δηµόσια υπηρεσία να αντιµετωπίζεται ο πολίτης ως ιδιοκτήτης; Οχι! Διότι κανείς δεν θέλει ποτέ να παραδεχθεί ότι το αφεντικό δεν είναι όποιος διορίζει ούτε όποιος διορίστηκε, αλλά εκείνος που πληρώνει τους δυο προηγούµενους.

ΧΘΕΣ ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος έκανε µια σειρά από σοβαρές προτάσεις για τον ουσιαστικό περιορισµό του κράτους. Ενα κράτος, σηµειώνω, το οποίο χρεοκόπησε. Αρα, ένα κράτος το οποίο οι έλληνες φορολογούµενοι δεν µπορούν πλέον να συντηρήσουν. Κι επειδή η φορολογική εκµετάλλευση του πολίτη έχει ένα όριο (το οποίο έχουµε προ πολλού υπερβεί...), καλό είναι να στραφούµε πρωτίστως και κυρίως στη σοβαρή περικοπή των δαπανών. Αυτό λέει περίπου και ο διοικητής.

ΠΟΙΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ, όµως; Η κυβέρνηση συνηθίζει να µιλάει για «περιορισµό της σπατάλης». Μόνο που πολύ φοβούµαι ότι η σπατάλη είναι χθεσινό πρόβληµα. Τώρα το ζήτηµα είναι το Δηµόσιο στις πιο ουσιαστικές λειτουργίες του – αυτές χρειάζονται ριζική περικοπή... Διότι τι πάει να πει σπατάλη; Σπάταλη είναι εξ ορισµού η λειτουργία ενός κράτους που δεν µπορεί να χρηµατοδοτηθεί από τα δηµόσια έσοδα.

ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, να επιστρέψουµε στα θεµελιώδη. Οχι στο κράτος που µας αρέσει, ούτε στο κράτος που µας βολεύει, ούτε στο κράτος που µας συµφέρει. Αλλά στο κράτος που µπορεί να συντηρήσει η ελληνική κοινωνία. Και το οποίο δεν είναι βέβαιο ότι περιλαµβάνει εικοσιτόσα πανεπιστήµια, ούτε άλλα τόσα ΤΕΙ, ούτε δεν ξέρω πόσα δηµόσια νοσοκοµεία και κέντρα υγείας, ούτε Γραµµατεία Νέας Γενιάς.

ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, στο επίκαιρο ερώτηµα «ποιοι έφαγαν τα λεφτά» θα πρέπει να δώσουµε τη µοναδική αυθεντική απάντηση: δυστυχώς, τα έφαγε το κράτος... Το οποίο δεν έχει πλέον κανένα περιθώριο να φάει άλλα. Διότι, εκτός των άλλων, στέρεψε και η τσέπη των κορόιδων που το πλήρωναν.
 
ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Πολύ κακό για το τίποτα και στο βάθος… ψηφίστε μας!

Γράφει η  Σοφία Βούλτεψη

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΣΑΙΤΑΣ
 
Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν. Με ένα διάγγελμα στην αρχή και άλλο ένα στο τέλος, με μια υποτονική εμφάνιση, απολογητικός και προσπαθώντας να αποσείσει τις ευθύνες τόσο από την κυβέρνησή του, όσο και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου σπατάλησε χθες ένα πολύ σοβαρό κεφάλαιο: Αυτό της επικοινωνίας με τον λαό.

Ακόμη και τα μηνύματα που ήθελε να στείλει – αυτό της εξόδου από το μνημόνιο ή της μη επιβολής νέων μέτρων, παρά την αναθεώρηση προς τα πάνω του ελλείμματος – όχι μόνο δεν μεταδόθηκαν με σιγουριά, αλλά ο ίδιος φρόντιζε να τα αναιρεί την ίδια στιγμή που αναφερόταν σ’ αυτά.

Το Μνημόνιο σταματά το 2013, είπε. Αλλά εφόσον είμαστε συνεπείς, πρόσθεσε.

Θέλουμε να μειώσουμε τους φόρους, βεβαίωσε. Αλλά αν προηγουμένως του εγγυηθεί κάποιος (ποιος;) ότι θα πληρώνουν όλοι. Παραδέχθηκε ουσιαστικά αδυναμία είσπραξης των φόρων από εκείνους που φοροδιαφεύγουν.

Θέλαμε να εφαρμόσουμε την πολιτική που είχαμε εξαγγείλει προεκλογικά, αλλά δεν προλαβαίναμε, δικαιολογήθηκε. Προεκλογικά, όμως, είχε μιλήσει για εναλλακτική λύση και για άμεσο σχέδιο αναθέρμανσης της οικονομίας.

Δεν μας κυβερνά η τρόικα, είπε, αλλά έσπευσε να προσθέσει ότι οι δανειστές μας θέλουν να είναι σίγουροι πως θα είμαστε συνεπείς.

Υπάρχει φως στο τέρμα του τούνελ, αλλά ο συναγερμός δεν έχει λήξει.

Λεφτά υπάρχουν, αλλά έχουν σπαταληθεί και σπαταλιούνται ακόμη, επανήλθε στο παλιό σύνθημα. Ωστόσο, ακόμη και τον Δεκέμβριο του 2009, δήλωνε πως «θα αποδείξουμε στην πράξη ότι λεφτά υπάρχουν». «Ούτε ήπια προσαρμογή, ούτε σκληρά μέτρα», είχε δηλώσει από το Ζάππειο. «Δεν θα γίνω εκκαθαριστής της πτώχευσης». Και πρότεινε 57 μέτρα, ονομάζοντάς τα «Το δικό μου σύμφωνο σταθερότητας».

Δεν θα πάρουμε νέα μέτρα, δεσμεύθηκε. Πρόσθεσε όμως, πως αν πάμε σε αναθεώρηση του ελλείμματος πάνω από 15% «δεν θα φταίμε εμείς, αλλά οι προηγούμενοι».

Επίσης: Δεν έχω λόγο και πρόθεση να πάω σε εθνικές εκλογές, αλλά αν βαρύνει η κατάσταση σε ό,τι αφορά στην δυνατότητα μιας κυβέρνησης να προωθεί τις αλλαγές, θα υπάρξει απόφαση του ελληνικού λαού.

Και τέλος, ο εκβιασμός: Αν τώρα δεν συνεχίσουμε με συνέπεια τις μεγάλες αλλαγές, θα χαθούν οι θυσίες του ελληνικού λαού.

Υποστήριξε επίσης ο κ. Παπανδρέου θέσεις που ουδεμία σχέση έχουν με την αλήθεια και την πραγματικότητα.

Είπε ότι τώρα με υψηλότερους φόρους έρχονται επενδύσεις. Πουθενά και ποτέ δεν έχουν υπάρξει επενδύσεις με υψηλούς φόρους. Επιπλέον, μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει καμιά σημαντική – αλλά ούτε  και μικρότερη – επένδυση, ενώ ακυρώθηκε και αυτή του Αστακού.

Είπε ότι από την πρώτη στιγμή που εξελέγη βουλευτής, «πριν από αρκετά χρόνια» (δηλαδή… τριάντα), αγωνίστηκε για τον τερματισμό του πελατειακού συστήματος. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι ισχύει κάτι τέτοιο, τότε η προσπάθειά του στέφθηκε από απόλυτη αποτυχία.

Έφερε ως παράδειγμα την Σουηδία όσον αφορά στα θέματα της διαφάνειας, αλλά όταν ο ίδιος, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε επισκεφθεί το ΑΣΕΠ και είχε ακούσει τα περί αξιοκρατίας, είχε πει «αυτά δεν είναι για την Ελλάδα, αλλά για την Σουηδία».

Είπε ότι η χώρα μπήκε σε επιτήρηση δύο φορές και τις δύο λόγω της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας, ενώ η ίδια η Κομισιόν, δια του τότε Επιτρόπου Αλμούνια, έχει επίσημα δηλώσει πως η Ελλάδα βρίσκεται από το 1997 σε επιτήρηση αυστηρότερη από οποιαδήποτε επιτήρηση έχει επιβληθεί σε οποιαδήποτε άλλη χώρα.

Συμπέρασμα: 
Αν ο κ. Παπανδρέου σκόπευε να στηρίξει τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ στις προσεχείς εκλογές, τέτοια βοήθεια δεν προέκυψε. 
Αν πάλι ο κ. Παπανδρέου ήθελε να κάνει μια ένεση αισιοδοξίας στον λαό, η γενική εικόνα ήταν χλιαρή και απαισιόδοξη. 
Κι’ αν τέλος ο σκοπός ήταν ο εκβιασμός του λαού για να μην καταψηφίσει την κυβέρνηση στις δημοτικές, αυτός έπεσε στο κενό.
 

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Αντίο στην Καίτη Χωματά...



Μια μεγάλη φωνή, μια σπουδαία καλλιτέχνις δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Η Καίτη Χωματά πέθανε τα ξημερώματα της Κυριακής στα 64 χρόνια της.


Πρωτεργάτης του Νέου Κύματος, στην δεκαετία του ΄60, η Καίτη  καθιέρωσε ένα νέο είδος τραγουδιού και μια νέου είδους εμφάνιση τραγουδίστριας.


Στην «Παράγκα», στην Πλάκα, μαζί με τον Διονύση Σαββόπουλο μας έμαθαν καινούρια τραγούδια διαφορετικά από τα παθητικά τανγκό και τα εύθυμα βαλσάκια. Ο Σαββόπουλος τραγουδούσε «Στο Βιετνάμ κάψανε το ρύζι» και η Χωματά, με καρό φούστα και πουλόβερ, με ίσια μαλλιά, χωρίς μακιγιάζ, μας μάθαινε να τραγουδάμε «Θα διώξω τα σύννεφα», «Χριστίνα, Χριστινάκι», «Λευτέρη, Λευτέρη», νότες που μας δίδαξαν έναν άλλο τρόπο διασκέδασης κι έναν άλλο τρόπο ζωής.


Η Καίτη Χωματά γεννήθηκε στην Πλάκα και αρχικά πήρε μαθήματα χορού. Νωρίς την ανακάλυψε ο Γιώργος Οικονομίδης και ακολούθησε καριέρα στο τραγούδι, ερμηνεύοντας περισσότερο συνθέσεις του Γιάννη Σπανού.


Κυριάρχησε για πολλά χρόνια στις μπουάτ που γέμιζαν από το νεανικό κοινό της εποχής, μαζί με άλλους καλλιτέχνες της γενιάς της - την Πόπη Αστεριάδη, τον Μιχάλη Βιολάρη, τη Ρένα Κουμιώτη κ.α.


Σε πολύ νέα ηλικία τη χτύπησε ο καρκίνος και πάλεψε με την επάρατη νόσο περίπου τριάντα χρόνια. Τελευταία είχε πέσει θύμα τροχαίου  και νοσηλευόταν στο νοσοκομείο όπου άφησε την τελευταία της πνοή, νικημένη από τον καρκίνο.


H κηδεία της θα γίνει αύριο, Τρίτη 26 Οκτωβρίου, από το νεκροταφείο Ηλιούπολης. Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλεί στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας.   


Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

ΓΙΩΡΓΟ, ΚΟΦΤΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ...

Έχουμε καταλάβει ότι είμαστε διεφθαρμένοι, πολύ διεφθαρμένοι για σένα, και δεν μας γουστάρεις.

Έχουμε καταλάβει ότι μας κάνεις χάρη που ήρθες να μας βγάλεις από το βούρκο στο οποίο βουλιάζουμε.

Όπως όμως λες και εσύ... “φτάνει πια”!
Κόφτο!

Κόψε τις βόλτες, κόψε τις φιέστες, κόψε τα περιττά έξοδα... για το καλό μας!
Κόψε το ύφος οσιομάρτυρα κάθε φορά που λες ότι δεν σε ενδιαφέρει να επανεκλεγείς πρωθυπουργός αλλά μόνο... το καλό του τόπου!

Σε έχουμε καταλάβει πια!

Το μόνο που κάνεις είναι δημόσιες σχέσεις (ή, για να το καταλάβεις καλύτερα, PR) στην πλάτη μας!
Εις βάρος ενός ολόκληρου λαού προσπαθείς να... αποκατασταθείς!

Όταν έγινες πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς παπαριάς ήσουν ο μόνος υποψήφιος και πολύ χάρηκες αλλά γρήγορα κατάλαβες ότι η θέση δεν έχει και πολύ κύρος γι' αυτό και δεν την ήθελε κανένας άλλος.

Αποφάσισες λοιπόν να βρεις άλλους τρόπους για να γίνεις αρεστός διεθνώς...

Κατάφερες να κάνεις πολλούς ηλιθίους να πιστέψουν αυτά που έταζες και έγινες πρωθυπουργός οπότε... πεδίον δόξης λαμπρό (κυριολεκτικά!).

Διέσυρες πολλάκις τη χώρα προσπαθώντας να την κατεβάσεις χαμηλά για να πεις μετά ότι την έφτιαξες μόνος σου από το μηδέν!

Μετά από αυτό, επειδή δεν μπορούσες να τα βγάλεις πέρα έτσι που τα έκανες, έφερες το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ.

Δέχτηκες ότι σου ζήτησαν και υπέγραψες ότι σου έδωσαν χωρίς καν να το διαβάσεις για να τους γίνεις αρεστός διεθνώς!

Δέχτηκες να κάνεις όλα τα χατίρια των τραπεζών (εσωτερικού και προπαντός εξωτερικού!) με τα δικά μας ωραία λεφτουδάκια, μη τυχών και πάθει καμιά τους καμία νίλα με τα ομόλογα της Ελλάδας που είχαν στα χέρια τους για να τους γίνεις αρεστός διεθνώς!

Πέρασες τον ωραίο λαθρο-νόμο και έτσι έγινες αρεστός όχι μόνο στις χώρες που  μας ξεφορτώνουν τους “καλύτερούς” τους αλλά και στην ΕΕ αφού τους κρατάς εδώ, στον ΟΗΕ γιατί σέβεσαι τα ανθρώπινα διακαιώματα, κλπ.!

Μόνο με το Κατάρ σου χάλασε λίγο η δουλειά (ή μήπως όχι...) αλλά δεν πειράζει. Κάτι θα βρεις να τους δώσεις για να ξαναγίνεις αρεστός!

Κάνεις φιέστες με 13 αρχηγούς κρατών με τα δικά μας ωραία λεφτουδάκια για να φτιάξεις το προφίλ σου διεθνώς και να γίνεις αρεστός στην Μεσόγειο!

Ετοιμάζεσαι τώρα να “τα βρεις”(!!!) και με τους Τούρκους μοιράζοντας το Αιγαίο και να γίνεις έτσι αρεστός στο ΝΑΤΟ, στον ΟΗΕ, και όπου γης!

Και το κερασάκι στην τούρτα;

Άρχισε συζήτηση για το ενδεχόμενο σύντομα να έχουμε βουλευτικές εκλογές.
Με λίγα λόγια ετοιμάζεσαι να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια...

Τι διάολο!
Τόσα πράγματα έκανες για όλους τους, εκ του εξωτερικού, φίλους σου.
Δεν θα φιλοτιμηθεί κάποιος να σου βρει μια δουλίτσα;

Υπό άλλες συνθήκες θα σου ευχόμουν να επανεκλεγείς για να βγάλεις μόνος σου τα κάστανα από την φωτιά, ή κοινώς να φας εσύ ο ίδιος την παπάρα έτσι όπως τα 'κανες!

Δυστυχώς αυτό θα ήταν το χειρότερο σενάριο για την χώρα και δεν τολμώ ούτε να το φανταστώ!

Σου εύχομαι λοιπόν,
σύντομα να μας σιχαθείς εμάς τους διεφθαρμένους,
σύντομα να μας βαρεθείς,
σύντομα να σε αποκαταστήσουν οι φίλοι σου και να σου βρουν αλλού δουλειά (όσο πιο μακριά από την Ελλάδα τόσο καλύτερα... για σένα!)
και γενικώς σύντομα να μας εγκαταλείψεις!

Σου υπόσχομαι ότι δεν θα παρεξηγηθούμε αν φύγεις νύχτα χωρίς να μας χαιρετήσεις!!!!...

Μία διεφθαρμένη, πολυ-φορολογούμενη,
ελληνόφωνη ιθαγενής της ζούγκλας
που καθημερινά χειροτερεύεις...

ΥΓ.
Αυτή την φορά δεν κλείνω την ανάρτησή μου με την κλασική μου ατάκα “απλή κοινή λογική...”
Βλέπεις ως κράτος, ως λαός, την έχουμε απολέσει εντελώς αλλιώς θα σε είχαμε ήδη διώξει προ πολλού...

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

ΑΣΧΗΜΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ, ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΗΤΤΑΣ...

Το ΠΑΣΟΚ βοηθάει στην απαξίωση της πολιτικής
 
Τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ για τις επερχόμενες περιφερειακές εκλογές είναι στην πλειονότητά τους χαμηλής ποιότητας και αποτρεπτικά στο να τα επιλέξει κανείς. Θα έπρεπε να είναι πιο μελετημένα και προσεγμένα, πολύ περισσότερο αν σκεφτεί κανείς ότι οι ψηφοφόροι θα θελήσουν να τιμωρήσουν την κυβέρνηση για τα μέτρα που πήρε, μέτρα που δεν οδηγούν μόνο σε στερήσεις, αλλά συχνά σε αδιέξοδο και στην απόγνωση χιλιάδων πολιτών.

Τώρα θα τους είναι ευκολότερο να τιμωρήσουν, αφού κοιτώντας τις συνθέσεις θα μπορούν να καταδικάσουν την κυβέρνηση όχι μόνο πολιτικά αλλά και ποιοτικά. Το σύνθημα «Μην ψηφίζετε κυβερνητικά ψηφοδέλτια, υπάρχουν πολλές άλλες λύσεις» βρίσκει ανταπόκριση στον βαθμό που οι ψηφοφόροι δεν έχουν μία ή δύο (αντιπαθείς και αυτές) λύσεις, αλλά πολύ περισσότερες. Απορρίπτοντας δηλαδή το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι αναγκασμένοι να ψηφίσουν (αφού θέλουν να ψηφίσουν κάτι και όχι λευκό ή άκυρο) υπέρ της ΝΔ, που οδήγησε τα πράγματα στο χάλι που είναι, ή του μονότονου ΚΚΕ ή του σχεδόν γραφικού πλέον ΣΥΡΙΖΑ.

Το πολιτικό παιχνίδι άνοιξε σε αυτές τις εκλογές και υπάρχουν λύσεις για κάποιον που θέλει να ψηφίσει. Επιμένουμε σε αυτό διότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι πολλοί δεν θέλουν να ψηφίσουν, οπότε το ποσοστό της αποχής ίσως να ξεπεράσει το 50% και να οδηγηθούμε σε εμπειρίες ανάλογες με εκείνες ευρωπαϊκών χωρών ή ακόμα και των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου συμμετέχει το 30% και απέχει το 70%, με αποτέλεσμα η ηγεσία που εκλέγεται να βγαίνει από το 30% του πληθυσμού, κάτι που θέτει ευθέως εν αμφιβόλω όχι μόνο το αποτέλεσμα αλλά και το ίδιο το σύστημα αντιπροσώπευσης. Περισσότερα γι’ αυτό θα πούμε όμως μετά τις εκλογές, όταν δούμε τα ποσοστά συμμετοχής και αποχής.

Συνειδητά ή όχι, το ΠΑΣΟΚ έχει οδηγήσει σε βαθιά αδρανοποίηση και απέχθεια προς τα δημόσια πράγματα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Όταν υπερψηφίζει μια κυβέρνηση με στόχο το καλύτερο αύριο και μια προοπτική, κι αυτή δεν του δίνει τίποτα από τα δύο, αλλά αντιθέτως του επιβάλλει κατάπτυστα οικονομικά μέτρα, παρουσιάζοντας συγχρόνως εικόνα πλήρους εξάρτησης από ξένα κέντρα συμφερόντων, είναι προφανές ότι αυτός ο λαός δεν έχει καμία διάθεση να συμμετάσχει στα κοινά. Ή, αν συμμετάσχει, είναι πιθανότερο να το κάνει για να εκδικηθεί αυτόν που τον έβλαψε (την κυβέρνηση) παρά για να τον διευκολύνει και να τον επιβραβεύσει εκλέγοντας υποψηφίους του. Απλό. Δεν θέλει πολλή σκέψη ούτε ανάλυση. Το ΠΑΣΟΚ (και το λέμε από την αρχή αυτό) δεν μπήκε καν στον κόπο να δημιουργήσει προϋποθέσεις οικονομικής ανάκαμψης και κοινωνικής ανάτασης, δεν μίλησε στον κόσμο και με τον κόσμο. Ταυτίστηκε με υπάλληλο λογιστηρίου που πρέπει να κλείσει και να παρουσιάσει εγκαίρως ισολογισμό. Έλα όμως που ο λαός δεν έψαχνε καθόλου κάτι τέτοιο, αλλά απάντηση στην αδιέξοδη και ανεπαρκή πολιτική εκείνων που έδιωξε…

Και επ’ αυτού δεν έχει καμία απάντηση. Έτσι, είναι εξαιρετικά πιθανό να δώσει ο ίδιος τις απαντήσεις στην όλη κατάσταση, στο όλο κλίμα νοσηρότητας, μέσω των ευκαιριών (και οι εκλογές είναι μία από αυτές) που έχει. Και θα το κάνει με όποιον τρόπο επιλέξει, ή με αποχή ή με καταψήφιση των κυβερνητικών σχημάτων και υποψηφίων.

Ότι το ΠΑΣΟΚ περνάει άσχημη περίοδο και διακρίνεται από ανεπάρκεια, έλλειψη έμπνευσης και ακεφιά φαίνεται και από το ότι δεν μπήκε στον κόπο να καταρτίσει συμπαθητικά ψηφοδέλτια, τέτοια που τουλάχιστον να μη διώξουν κι άλλους απ’ όσους έχουν ήδη φύγει. Το βράδυ των εκλογών ο Γ. Α. Παπανδρέου και οι φίλοι του ενδέχεται να δοκιμάσουν μεγάλη έκπληξη, αρνητική έκπληξη. Πολύ περισσότερο αν έχουν την αίσθηση ότι τα κάνουν όλα σωστά και φταίει ο κόσμος που δεν κατανοεί την αναγκαιότητα των μέτρων, ή και δεν πανηγυρίζει με την κυβερνητική τους σοφία να τα επιβάλουν. Και επιπλέον είναι και αχάριστος (!) που τους καταψηφίζει... 

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Η ΚΩΜΩΔΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Η κωμωδία εφευρέθηκε στην Ελλάδα και αιώνες τώρα την έχουμε στο DNA μας.

Δυστυχώς μπήκε και στην πολιτική μας ζωή και εκεί, μπορεί να γελάμε αλλά το γέλιο είναι ...πικρό!

Η κωμωδία ξεκίνησε στην ΔΕΘ του 2009 με το περίφημο “λεφτά υπάρχουν” και συνεχίστηκε με την εκλογή του ΠΑΣΟΚ τον περασμένο Οκτώβριο.

Το μνημόνιο και η υπερψήφισή του ήταν σκέτο ανέκδοτο και τα όσα ακολούθησαν “στο όνομα του μνημονίου” μας πάγωσαν το γέλιο.

Τώρα η κωμωδία συνεχίζεται..

Για το Βατοπέδι:
Φταίνε όλοι οι γαλάζιοι υπουργοί (προσωπικά ουδόλως τους εκτιμώ!) και κανένας πράσινος(!!!), ακόμα και χωρίς αποδείξεις(!!!) και με παραγεγραμμένες κατηγορίες(!!!).

Για το έλλειμμα του 2009:
Ακόμα γυρίζει η μπίλια στη ρουλέτα χωρίς να ξέρει κανένας που θα κάτσει (!!!), με αποκλειστική υπαιτιότητα της κυβέρνησης Καραμανλή(!!!), αλλά όσο και να πάει δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα(!!!) ή νέο μνημόνιο(!!!).

Για την ανάπτυξη:
Προχωράει το ΕΣΠΑ(!!!), επιδοτείται η απασχόληση ανέργων μέσω του ΟΑΕΔ(!!!), ετοιμάζεται (ακόμα...) ο νέος αναπτυξιακός(!!!) και η πράσινη ανάπτυξη έχει πολλές προοπτικές(!!!).

Για το κάπνισμα:
Ο νόμος ίσως να εφαρμοστεί(!!!), οι δημοτικοί αστυνομικοί θα γεμίσουν με τα  πρόστιμα τα δημοτικά ταμεία(!!!) και τα καταστήματα δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα(!!!).

Για τον Καλλικράτη:
Η νέα δομή των ΟΤΑ θα επιφέρει μεγάλη οικονομία(!!!), θα τους δοθούν πόροι για όλες τις υποχρεώσεις και αρμοδιότητες που αναλαμβάνουν(!!!) και ο Καλλικράτης δεν θα επιφέρει κανένα πρόβλημα στην συνοχή της χώρας(!!!).

Και τώρα;...

Τώρα θα πατάξουν την φοροδιαφυγή βγάζοντας στο διαδίκτυο τα φορολογικά στοιχεία του κάθε Έλληνα!!!...

Πως φαίνεται ότι ζουν σε άλλον πλανήτη!!!

Υπάρχουν λοιπόν τρεις πιθανότητες:

1)  Ανακαλύπτεις ότι ο Α γνωστός σου δηλώνει όλα όσα βγάζει πράγμα που σαφώς τον κάνει... μ@@@!
2)  Ανακαλύπτεις ότι ο Β γνωστός σου δηλώνει περισσότερα από όσαα σου λέει ότι βγάζει ενώ παραπονιέται για την ακρίβεια πράγμα που σαφώς τον κάνει... μ@@@ και μάλιστα γκρινιάρη μ@@@!
3)  Ανακαλύπτεις ότι ο Γ γνωστός σου δηλώνει λιγότερα από αυτά που σου έχει πει ότι βγάζει.
Αυτό σημαίνει είτε ότι καταφέρνει να “πουλάει μούρη” ενώ δεν βγάζει αρκετά, είτε ότι καταφέρνει να φοροδιαφεύγει ενώ βγάζει πολλά.
Και στις δύο περιπτώσεις το πράγμα σαφώς τον κάνει... μάγκα!!!

Το σίγουρο είναι ότι δεν πατάσσεις την φοροδιαφυγή με τέτοια μέτρα και θέλω να δω τι θα κάνει η κυβέρνηση όταν αρχίσουν οι εκβιασμοί και οι απαγωγές νομοταγών, μη φοροδιαφευγόντων πολιτών, με βάση τα στοιχεία που η ίδια η κυβέρνηση έχει διαρρεύσει.

Στην “χώρα της διαφθοράς” λοιπόν η κυβέρνηση έχει γίνει ανέκδοτο και η καθημερινότητά μας κωμωδία.

Δεν υπάρχει καμία σοβαρότητα, η κυβέρνηση κάνει δοκιμές χωρίς να ξέρει τι της γίνεται και ο κόσμος έχει χάσει τον μπούσουλα.

Κανένας δεν ξέρει τι του ξημερώνει αύριο αλλά ούτε και η κυβέρνηση ξέρει τι θα κάνει αύριο...

Με όσα μας συμβαίνουν καθημερινά έχουμε πάθει πλέον ανοσία και το κάθε νέο “πείραμα” της κυβέρνησης μας βγάζει γέλιο.

Κύριοι είσαστε γελοίοι και για την ώρα σας κάνουμε χάζι...
Όταν όμως κάποια στιγμή πάρουμε τα πράγματα σοβαρά τότε δεν θα προλάβετε να καταλάβετε τι σας βρήκε και από που σας ήρθε!

Απλή κοινή λογική...

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ...

Αποψη
Ο νόμος δεν χωράει αμφισβήτηση

Του Μιχαλη Σταθοπουλου*

«Το Σύνταγμά μας, που υπερισχύει κάθε άλλου νόμου, στο άρθρο 86 δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας πως οι πράξεις των πρώην υπουργών έχουν υποπέσει σε παραγραφή, γιατί τελέστηκαν πριν από τις εκλογές του 2007.

Αλλωστε και σύμφωνα με τον ποινικό μας κώδικα, ως χρόνος τέλεσης της πράξης θεωρείται ο χρόνος κατά τον οποίο ο υπαίτιος ενήργησε ή όφειλε να ενεργήσει και όχι ο χρόνος κατά τον οποίο επήλθε το όποιο ζημιογόνο αποτέλεσμα. Τυχόν τροποποίηση της διάταξης αυτής μπορεί, βέβαια, να γίνει, αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει αναδρομικά. Οποιαδήποτε μεθόδευση για να παρακαμφθεί η συνταγματική ρύθμιση περί παραγραφής είναι κατά τη γνώμη μου αντισυνταγματική. Θα ήθελα να σημειώσω ότι η προσέγγιση του σοβαρού αυτού θέματος, της παραγραφής δηλαδή (εξάλειψης του αξιοποίνου), δεν μπορεί να γίνεται με κομματικά κριτήρια.

Για την ουσία της υπόθεσης, που αφορά και την ιδιοκτησία της λίμνης Βιστωνίδας και των παραλίμνιων εκτάσεων, διεξοδικά έχω μελετήσει το θέμα και η γνώμη μου είναι –έχω δημοσιεύσει σχετικά σε νομικό περιοδικό πριν από ένα χρόνο– πως το ιδιοκτησιακό λύθηκε οριστικά με τον συμβολαιογραφικό συμβιβασμό που συνήψε το Δημόσιο με τη Μονή Βατοπεδίου το 1930.

Τότε, με το συμβόλαιο του συμβιβασμού αναγνωρίστηκε κυριότητα της λίμνης και των παραλίμνιων εκτάσεων στο Δημόσιο, ενώ στη μονή μόνο αλιευτικά δικαιώματα κατά ένα ποσοστό. Οποιοι τίτλοι –όπως χρυσόβουλα και άλλοι ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου– έχασαν την αξία τους με τον συμβιβασμό. Απορώ γιατί όσοι έχουν ασχοληθεί με την υπόθεση δεν μιλούν για τον συμβιβασμό του 1930. Σε κάθε περίπτωση, το θέμα θα κριθεί –διότι εκκρεμεί– από τη Δικαιοσύνη.

* Ο κ. Μιχ. Σταθόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
(σ.σ. και πρώην υπουργός στην κυβέρνηση Σημίτη!!!)

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΓΚΡΟΥΕΖΑΣ...

Έχει περάσει μόλις ένας χρόνος διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και όμως φαίνεται αιωνιότητα...

Η Ελλάδα του σήμερα είναι εντελώς διαφορετική από την Ελλάδα του χθες και οι Έλληνες ζουν μέσα στην μαυρίλα, στην αβεβαιότητα για το αύριο, στην απαισιοδοξία, στην κατήφεια και, αρκετοί, στην ανέχεια.

Παρόλα αυτά οι δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να δίνουν προβάδισμα στο ΠΑΣΟΚ.

Γι' αυτό υπάρχουν δύο πιθανές εξηγήσεις:

Πρώτον: οι Έλληνες είναι βιτσιόζοι!
Εκεί δεν υπάρχει λύση ούτε βοήθεια. Αν μας χτυπάνε καθημερινά και μας αρέσει δεν υπάρχει ελπίδα αλλαγής στο μέλλον!

Δεύτερον: οι δημοσκοπήσεις είναι κατά παραγγελία λάθος.
Είναι πολύ πιθανό και σύντομα θα φανεί η αλήθεια.
Αν όμως οι αποκλίσεις αποδειχθούν μικρές... υπάρχει πρόβλημα και πρέπει να λυθεί άμεσα.

Στην κλασική πλέον “εκλογική” ταινία του Ελληνικού κινηματογράφου κεντρικό πρόσωπο είναι ο Μαυρογιαλούρος.

Υπάρχει όμως και ο Γκρούεζας!

Ο Σαμαράς, δυστυχώς γι' αυτόν, έγινε αρχηγός ενός μεγάλου, ενεργού κόμματος, αμέσως μετά από την μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία του με πάνω από 10% διαφορά, με πολλές κορυφαίες έριδες και οικογένειες αξιωματούχων... αλλά και πολλούς Γκρούεζες!

Πρόκειται γι' αυτά τα γλοιώδη ανθρωπάρια που “αντιπροσωπεύουν” το κόμμα τοπικά, θεωρώντας ότι προσφέρουν στην παράταξη αλλά σίγουρα προσφέρουν στον εαυτό τους κύρος, φήμη, εργασία-πελατεία και ενίοτε... χρήμα!

Είναι αυτοί που κρατάνε τα κλειδιά των τοπικών οργανώσεων και όποτε θέλουν τις ανοιγοκλείνουν.

Είναι αυτοί που υπόσχονται τα πάντα στους πάντες πιστοί σε μία ξεπερασμένη πολιτικάντικη νοοτροπία άλλων εποχών.

Είναι αυτοί που η συμπεριφορά τους αντανακλάται περισσότερο στην κάλπη από αυτή του αρχηγού ή των βουλευτών.

Είναι αυτοί που στα καφενεία της περιοχής τους ανεβοκατεβάζουν υποψηφίους και βουλευτές. (ξέρω, αυτό είναι από το “Τζένη-Τζένη”!)

Όπως και να έχει, αυτά τα υποκείμενα των τοπικών κοινωνιών, τα οποία φέρουν ένα πολύ μεγάλο μέρος της ευθύνης για την ήττα στις προηγούμενες εκλογές, συνεχίζουν να κρατούν τα σκήπτρα τους!


Αυτοί λοιπόν οι “απίθανοι” τοπικοί “άρχοντες” συνεχίζουν να κάνουν τη “δουλειά” τους ανενόχλητοι!

Δεν τους βάζω όλους στο ίδιο καλάθι.
Υπάρχουν και οι πραγματικοί φίλοι της ΝΔ, ιδεολόγοι και σοβαροί.
Δυστυχώς μειοψηφούν!

Οι περισσότεροι, σχεδόν ισόβιοι, έχουν δημιουργήσει έχθρες, αντιπάθειες αλλά και κλίκες τοπικών προνομιούχων.

Μπορεί το ψάρι να βρωμάει από το κεφάλι αλλά στην προκειμένη περίπτωση βρωμάνε και τα λέπια.

Πραγματικά δεν ξέρω, ούτε μπορώ να φανταστώ, πως μπορεί ο Σαμαράς να ξεκινήσει το ξελέπισμα αλλά πρέπει να γίνει.

Ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη ενημέρωση για τις θέσεις της ΝΔ. Τα ΜΜΕ δεν βοηθάνε και το internet δεν πάει παντού.

Είναι βασικό λοιπόν να υπάρχουν σωστοί τοπικοί αντιπρόσωποι που θα μεταφέρουν τις θέσεις του κόμματος και θα πείσουν τον κόσμο.

Μόνο έτσι θα αλλάξει πραγματικά το κλίμα.

Απλή κοινή λογική...






"Είμαι του κόμματος κύριες υπουργέ! Από τόσο δα παιδάκι..."

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

«Έφυγε» ο πρύτανης του μιούζικαλ στην Ελλάδα...





Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα το πρωί ο Γιάννης Δαλιανίδης σε ηλικία 87 ετών. Ο σκηνοθέτης, ο οποίος άφησε πίσω του ένα μεγάλο έργο, τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Τις τελευταίες 2 εβδομάδες νοσηλευόταν στη ΜΕΘ του «Ερρίκος Ντυνάν» με βαριά αναπνευστικά προβλήματα και πολυοργανική ανεπάρκεια. Η κατάσταση της υγείας του χαρακτηρίστηκε πολύ σοβαρή, και, όπως αποδείχθηκε, μη αναστρέψιμη, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να ανακάμψει και να χάσει τη μάχη για τη ζωή.

Ο Γιάννης Δαλιανίδης σκηνοθέτης και σεναριογράφος, από τους πιο εμπορικούς και επιτυχημένους της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 31 Δεκεμβρίου του 1923 και μεγάλωσε από θετούς γονείς.

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Θεσσαλονίκης και μετά την αποφοίτησή του πήγε στη Βιέννη, όπου σπούδασε χορό στη Σχολή Μούσλιγκερ. Ξεκίνησε την καριέρα του ως χορευτής και χορογράφος χρησιμοποιώντας το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Γιάννης Νταλ». Από το 1958 άρχισε να γράφει σενάρια για κινηματογραφικές ταινίες.

Το πρώτο του σενάριο ήταν για την ταινία «Το Τρελοκόριτσο». Ξεκίνησε τη σκηνοθετική του καριέρα το 1959 με την ταινία «η Μουσίτσα» και ακολούθησε την ίδια χρονιά η ταινία «Λαός και Κολωνάκι». Το 1961 άρχισε η συνεργασία του με τη Φίνος Φιλμς με την ταινία «Ο Κατήφορος». Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία και η καριέρα του Δαλιανίδη εκτινάχθηκε.

Ακολούθησε η δημιουργία μιας σειράς ταινιών, κυρίως μιούζικαλ, ένα είδος στο οποίο διακρίθηκε ιδιαίτερα.



Συνολικά είχε σκηνοθετήσει πάνω από 60 ταινίες, στις περισσότερες από τις οποίες έχει γράψει το σενάριο ο ίδιος. Από τη δεκαετία του 1970 εργάστηκε και στην τηλεόραση δημιουργώντας αρκετές τηλεοπτικές σειρές με μεγάλη επιτυχία.

Η πολιτική του κηδεία, κατόπιν επιθυμίας του ιδίου, θα γίνει στις 15.00 το μεσημέρι της Δευτέρας στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας.


Η Φιλμογραφία του Γιάννη Δαλιανίδη
1. Η μουσίτσα (1959)
2. Λαός και Κολωνάκι (1959)
3. Ένας βλάκας και μισός (1959)
4. Χριστίνα (1960)
5. Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος (1960)
6. Κρουαζιέρα στη Ρόδο (1960)
7. Ο σκληρός άντρας (1961)
8. Ο Κατήφορος (1961)
9. Ζητείται ψεύτης (1961)
10. Ο Δήμος από τα Τρίκαλα (1962)
11. Ο ατσίδας (1962)
12. Νόμος 4000 (1962)
13. Μερικοί το προτιμούν κρύο (1962)
14. Η κυρία του κυρίου (1962)
15. Χωρίς ταυτότητα (1963)
16. Ένα κορίτσι για δύο (1963)
17. Ίλιγγος (1963)
18. Η ψεύτρα (1963)
19. Οι κληρονόμοι (1964)
20. Κάτι να καίει (1964)
21. Η χαρτοπαίχτρα (1964)
22. Εγωισμός (1964)
23. Τέντυ μπόυ αγάπη μου (1965)
24. Κορίτσια για φίλημα (1965)
25. Ιστορία μιας ζωής (1965)
26. Ένα έξυπνο έξυπνο μούτρο (1965)
27. Ραντεβού στον αέρα (1966)
28. Οι θαλασσιές οι χάντρες (1966)
29. Ο ξυπόλυτος πρίγκηψ (1966)
30. Η Στεφανία (1966)
31. Δάκρυα για την Ηλέκτρα (1966)
32. Νύχτα γάμου (1967)
33. Γαμπρός απ' το Λονδίνο (1967)
34. Το παρελθόν μιας γυναίκας (1968)
35. Όλγα αγάπη μου (1968)
36. Ο ψεύτης (1968)
37. Ο Μικές παντρεύεται (1968)
38. Μια κυρία στα μπουζούκια (1968)
39. Ένας ιππότης για τη Βασούλα (1968)
40. Γοργόνες και μάγκες (1968)
41. Το ανθρωπάκι (1969)
42. Όταν η πόλη πεθαίνει (1969)
43. Ο γόης (1969)
44. Ξύπνα Βασίλη (1969)
45. Η Παριζιάνα (1969)
46. Γυμνοί στο δρόμο (1969)
47. Μια τρελή τρελή σαραντάρα (1970)
48. Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσσας (1971)
49. Ο κατεργάρης (1971)
50. Ο επαναστάτης ποπολάρος (1971)
51. Μια Ελληνίδα στο χαρέμι (1971)
52. Μαριχουάνα στοπ (1971)
53. Ο μάγκας με το τρίκυκλο (1972)
54. Ο εχθρός του λαού (1972)
55. Η αμαρτία της ομορφιάς (1972)
56. Η Μαρία της σιωπής (1973)
57. Είκοσι γυναίκες κι εγώ (1973)
58. Οι εραστές του ονείρου (1974)
59. Ο κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται (1977)
60. Τα τσακάλια (1981)
61. Η στροφή (1982)
62. Βασικά καλησπέρα σας (Οι ραδιοπειρατές) (1982)
63. Οι επικίνδυνοι (1983)
64. Καμικάζι αγάπη μου (1983)
65. Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ (1984)
66. Περάστε φιλήστε τελειώσατε (1986)
67. Μπανάνες (1987)
68. Ισόβια (1987)

Τηλεοπτικές σειρές

Το λούνα παρκ, (ΕΡΤ) 1974-1981
Τα Ανάποδα (ΕΡΤ, 1981, δεν προβλήθηκε λόγω αλλαγής της διοίκησης)
Τα καθημερινά (ΕΡΤ1) 1983-1984
Τα λιονταράκια (ΕΡΤ1) 1985
Οδός Ανθέων, (ΕΡΤ1) 1987 -1988
Το ρετιρέ, (MEGA Channel) 1990-1992
Οι μικρομεσαίοι, (MEGA Channel) 1992-1993
Στραβά και ανάποδα, (MEGA Channel) 1993-1994
Αραχτοί και λάιτ, (ANT1) 1994
Το τρίτο στεφάνι, (ANT1) 1995
Το χρώμα του φεγγαριού, (ANT1) 1996
Απιστίες, ΑΝΤ1 1998
Μικρές αμαρτίες 1999
 
 
Νικόλας Αρώνης - ΖΟΥΓΚΛΑ

Σχόλια για τις τελευταίες εξελίξεις του ΠΑΣΟΚ Χανίων...

Τις τελευταίες ημέρες, μια σειρά από προβεβλημένα και ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ στα Χανιά (Γιάννης Περράκης, Γιάννης Ντερμανάκης, Ευτύχης Δασκαλάκης)*, αναγκάστηκαν να διαχωρίσουν τη θέση τους από το κόμμα τους, ο καθένας σε διαφορετική στιγμή και με το δικό του τρόπο.
 
Όλοι ουσιαστικά κατήγγειλαν την αδιαφάνεια στην επιλογή των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ για τις εκλογές της Περιφέρειας, αλλά και τις παρεμβάσεις βουλευτών και «κομματαρχών» στην όλη διαδικασία. Παρεμβάσεις που έγιναν για σκοπούς που δεν έχουν καμιά σχέση με την αυτοδιοίκηση.
 
Αυτά συμβαίνουν ενώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υποτίθεται πως κόπτεται για τη διαφάνεια και «προκηρύσσει» θέσεις Γενικών Γραμματέων και λοιπών στελεχών στο διαδίκτυο! Συμβαίνουν ενώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υποτίθεται πως προτάσσει στις εκλογές αυτές την επιτυχία του σχεδίου «Καλλικράτης», με το οποίο – πάλι υποτίθεται - συνδέει τις επιλογές της αυτοδιοικητικών υποψηφίων. Η αλήθεια αποκαλύφθηκε - δεν ωφελεί πια η υποκρισία: η κυβέρνηση αδιαφορεί και για τις τοπικές κοινωνίες, και για την αυτοδιοίκηση και για τη διαφάνεια. Το μόνο που την απασχολεί είναι να καταφέρει να μετατρέψει την ψήφο στις αυτοδιοικητικές εκλογές σε ψήφο εμπιστοσύνης για τις αδιέξοδες πολιτικές της.
 
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην πατρίδα μας χρειάζεται ενίσχυση των δημοκρατικών διαδικασιών στο εσωτερικό όλων των κομμάτων. Οι πρόσφατες εμπειρίες της προεκλογικής διαδικασίας στα Χανιά ασφαλώς θα είναι χρήσιμες στο εγγύς μέλλον προς την κατεύθυνση αυτή. Όμως η διάσταση του προβλήματος στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο κυβερνά αυτή τη στιγμή, είναι πρωτοφανής και έχει ολοφάνερες επιπτώσεις στις πολιτικές που ασκούνται και θα ασκηθούν.
 
Με τις πρόσφατες εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ των Χανίων αποκαλύφθηκε ένας σκοτεινός μηχανισμός διαχείρισης της εξουσίας. Ένας μηχανισμός που είδαμε παράλληλα να αποκαλύπτεται και στην Αττική με τον αποκλεισμό του Π.Φασούλα από το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, αφού προηγουμένως μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες του είχε απευθυνθεί σχετική πρόσκληση! Αυτούς τους μηχανισμούς οι πολίτες έχουν δείξει ότι δεν τους αποδέχονται πλέον. 

Το μήνυμα των επερχόμενων εκλογών, θα είναι ηχηρό και για τους μηχανισμούς και για τις πολιτικές των θυσιών χωρίς ελπίδα που ακολουθεί η κυβέρνηση. Και το μήνυμα -ειδικά από την Κρήτη- θα είναι τόσο αποτελεσματικότερο, όσο μεγαλύτερο θα είναι το ποσοστό των ψήφων που θα λάβει ο συνδυασμός της Περιφέρειας με επικεφαλής το Γ.Πλακιωτάκη που στηρίζεται από τη Ν.Δ.


ΥΓ.: Προσωπικά έχω βάλει και ένα στοίχημα για τα αποτελέσματα του κ. Γιαννουλάκη. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε το "προνόμιο" να είμαστε οι μόνοι με  επίσημο υποψήφιο της Μπακογιάννη!!! Το αποτέλεσμα θα είναι καθοριστικό για το επερχόμενο κόμμα άραγε;...
 

  
*  Γιάννης Περράκης, δήμαρχος Σούδας
Γιάννης Ντερμανάκης, επικεφαλής μείζονος αντιπολίτευσης δήμου Χανίων
Ευτύχης Δασκαλάκης, δήμαρχος Κανδάνου


Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Συντρίψτε στις εκλογές του Νοεμβρίου τους δούλους του Μνημονίου...

Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ 
τ. βουλευτή, τ. ευρωβουλευτή και τ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής

Οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές –απείρως σημαντικότερες από ΟΛΕΣ τις εθνικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν μετά την κατάρρευση της δικτατορίας– θα κρίνουν τελεσίδικα το μέλλον της χώρας μας και του λαού μας ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ. Αυταπατώνται όσοι διατείνονται ότι διανύουμε ΠΑΡΟΔΙΚΗ περίοδο «ισχνών αγελάδων», προτείνοντας υπομονή και υπακοή στα κελεύσματα του Μνημονίου, το οποίο δήθεν θα μας ξελασπώσει...
Ένα Μνημόνιο εισπρακτικό και μονεταριστικό ΠΟΥ ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΥΦΕΣΗ, ελαχιστοποιεί την αγοραστική δύναμη των πολιτών και έρχεται σε ΕΥΘΕΙΑ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Λέξη, βέβαια, για το ότι την περίοδο των «ισχνών αγελάδων» θα τη διαδεχθεί περίοδος... παχιών και τροφαντών αγελάδων...

Τη Δευτέρα 4 Οκτωβρίου συμπληρώθηκε ένας χρόνος διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ένας χρόνος αλλοπρόσαλλης, αντιφατικής και ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ πολιτικής. Ένας χρόνος υποδούλωσης της πατρίδας μας ΣΕ ΑΝΑΛΓΗΤΟΥΣ ξένους, οι οποίοι αποδείχθηκαν ΑΔΑΕΙΣ αναφορικά με τις επιβληθείσες μεθόδους ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΜΑΣ. Η Ελλάδα, παρά την απώλεια τμήματος της εθνικής της κυριαρχίας, όπως διατρανώθηκε μέσω πρωθυπουργικών χειλέων, δεν χρεοκόπησε ακόμα. Χρεοκόπησαν όμως οι μη ιδιαίτερα εύποροι Έλληνες, δηλαδή το μέγιστο ποσοστό τους.

«Έχει αυξηθεί η ανέχεια, έχει πάρει δραματικές διαστάσεις η ανεργία, έχει σχεδόν συρρικνωθεί το κοινωνικό κράτος, έχουν πολλαπλασιαστεί οι επιχειρήσεις που κλείνουν ή κηρύσσουν στάση πληρωμών, έχει πάρει τραγικές διαστάσεις η φτώχεια. Και αυτή η Ελλάδα πράγματι δεν μοιάζει με καμία του παρελθόντος, όχι μόνο την περυσινή. Και γι’ αυτή την Ελλάδα ο κ. Παπανδρέου δεν έχει λόγους να καυχιέται. Γι’ αυτό ίσως ξεχνά να μεταφέρει την εικόνα της στους διεθνείς συνομιλητές του...»

Όντως. «ΑΥΤΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΕΡΥΣΙΝΗ». Το παρατεθέν απόσπασμα και η έξαρση της σημαντικότερης διαπίστωσης, κατά τη γνώμη μου, με κεφαλαία, δεν φέρει την υπογραφή του Στάθη Σταυρόπουλου ή του Γιάννη Τριάντη. Φέρει την υπογραφή του μετριοπαθούς Γιάννη Παντελάκη στην «Ελευθεροτυπία» της Πέμπτης. Ένεκα τούτου είναι διπλή η αξία της.

Με δεδομένη την παταγώδη αποτυχία της ετήσιας διακυβέρνησης της χώρας μας από το ΠΑΣΟΚ –παταγώδη αποτυχία που την αναγνωρίζει και μεγάλη μερίδα των οπαδών του– ο Παπανδρέου ο τρίτος συγκάλεσε την Κοινοβουλευτική Ομάδα τού υπό επιτήρηση κόμματός του για να... πανηγυρίσει τα... επιτεύγματά του! Να τα πανηγυρίσει, να κολακέψει τα στελέχη του και το σύνολο του ελληνικού λαού (που τον... υποστήριξε) και να φορτώσει ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ στη ΝΔ (που από την Έκθεση της Θεσσαλονίκης και εντεύθεν τον ξεμπροστιάζει συνεχώς).

Η ομιλία που ανέγνωσε –ο συγγραφέας της ή οι συγγραφείς της κατέφυγε ή κατέφυγαν σ’ έναν λαϊκισμό άνευ προηγουμένου με δύο-τρία ευτελή ευρήματα εντυπωσιασμού– υπήρξε μια συρραφή ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ και όχι ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ, με εξαίρεση (βεβαίως, βεβαίως) το εξουθενωτικό συνταξιοδοτικό και το εξουθενωτικότερο εργασιακό.

Με περισσή... μετριοφροσύνη είπε ότι «καταφέρνουμε το ακατόρθωτο»! Είπε επίσης, προτρέποντας στελέχη και οπαδούς, «μην πτοείστε από τις προκαταλήψεις των ΜΜΕ», όταν τα πλείστα ραδιοτηλεοπτικά κυρίως μέσα τον υμνολογούν και τον δοξολογούν. Μίλησε κατά κόρον για «ανάπτυξη» και «αναπτυξιακή πορεία», γνωστού όντος ότι αναπτυξιακό νομοσχέδιο δεν έχει κατατεθεί ακόμα στη Βουλή. Αναφέρθηκε στη... «σοσιαλιστική ευαισθησία», σύμφωνα με την οποία «οι εργαζόμενοι είναι η απόλυτη προτεραιότητα του ΠΑΣΟΚ»! Έκανε λόγο για «πατριωτικό καθήκον» και εξήρε την... «πολυμερή εξωτερική του πολιτική», όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι υπονόμευσε και ανέτρεψε τις συμφωνίες Καραμανλή - Πούτιν για τους αγωγούς και όχι μόνο αντιτάχθηκε ΚΑΙ ως αντιπολίτευση ΚΑΙ στις αρχές της πρωθυπουργικής του θητείας στη συμφωνία με την κινεζική COSCO, αλλά επιπλέον τορπίλισε μέσω Παπακωνσταντίνου ΕΥΝΟΪΚΟ δανεισμό από τους Κινέζους, επειδή επέκειτο η υποταγή μας στο Μνημόνιο, το οποίο απαγόρευε δανεισμούς τόσο από την Κίνα όσο και από τη Ρωσία.

Η εφιαλτική χρονιά που πέρασε «η Ελλάδα της ειλικρίνειας», όπως την αποκαλεί και καμώνεται πως την εκπροσωπεί ο Παπανδρέου ο τρίτος, άφησε ερείπια πίσω της. Ο στραγγαλισμός των εργαζομένων και των συνταξιούχων ΗΤΑΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ από τις 5 Οκτωβρίου του 2009. Κάτι πασίγνωστο που στις αρχές Μαΐου 2010 είχε δηλώσει –γιατί άραγε;– ο υφυπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης. Το ατιμωτικό για τη χώρα μας και εξοντωτικό για τον λαό μας Μνημόνιο μας κρατάει δέσμιους σαν το χταπόδι που ετοιμάζεται να σφίξει κι άλλο τα πλοκάμια του μέχρι ασφυξίας. Και ο εγγονός και υιός Παπανδρέου (ο οποίος πέρασε τα παιδικά του χρόνια μαζί με την αδελφή του και τα δύο του αδέλφια στην Αμερική και οι πρώτες του παραστάσεις είναι αμερικανικές) πανηγυρίζει για τα «κατορθώματά» του στην Ελλάδα. Πανηγυρίζει και θριαμβολογεί. «Κατορθώματα» που τα χρεώνει όλα στα «εξίμισι» χρόνια του Καραμανλή. Ναι, ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ είπε «εξίμισι», ενώ ο Καραμανλής κυβέρνησε ΠΕΝΤΕΜΙΣΙ χρόνια. Ακόμα και σ’ αυτό ψεύδεται. Το ψεύδος έχει περάσει πια στο αίμα του και διαστρεβλώνει όπως τον συμφέρει ακόμα και ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές πλησιάζουν. Στις 7 Νοεμβρίου θα κριθεί τελεσίδικα το μέλλον της χώρας μας και του λαού μας –ένα μέλλον ζοφερό, αν δεν καταψηφίσουμε αποτελεσματικά τους εκφραστές και ζηλωτές του ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΥ Μνημονίου– ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ. Ίσως και περισσότερα από όσα υπολογίζουν και οι πιο απαισιόδοξοι. Δικαιολογίες για τη μη συμμετοχή σ’ αυτές τις εκλογές (και κυρίως στον αποφασιστικό πρώτο γύρο), ΔΕΝ υπάρχουν. Η ΑΠΟΧΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ. Και θα είναι ΕΓΚΛΗΜΑ διότι θα ευνοήσει τον άκρως νεοφιλελεύθερο –και αδίστακτο– Παπανδρέου τον τρίτο να πάρει μετεκλογικά, παρά την περί του αντιθέτου δέσμευσή του, και νέα επαχθέστατα μέτρα εντός μάλιστα του 2010, όπως μεταδίδουν έγκριτοι δημοσιογράφοι από την Ουάσινγκτον.

Προσοχή: «Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου», όπως λέει η γνωστή ρήση. Και ο νοών νοείτω.

ΥΓ.: «“Κρυφή Θάτσερ” αποδείχθηκε τελικά ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος παραμένει και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, συμβολίζοντας με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τον πλήρη εκφυλισμό της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας». (Γιώργος Δελαστίκ στα «ΕΠΙΚΑΙΡΑ», τεύχος 51ο, που εκδίδονται από τον υιό του Αντώνη Λιβάνη, Ηλία.)
 
ΠΗΓΗ ΤΟ ΠΑΡΟΝ 
 
ΥΓ : Μια και έχει περάσει ο καιρός και οι εκλογές πλησιάζουν δεν θα γράψω την προσωπική μου άποψη όσον αφορά την αποχή στις επερχόμενες εκλογές.
Επιφυλάσσομαι...

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Προτάσεις για μια νέα αναπτυξιακή στρατηγική...

Των Χριστοφορου Πισσαριδη*, Κωστα Aζαριαδη** και Γιαννη Iωαννιδη***

Οι συγκεκριμένες προτάσεις μας είναι οι εξής:

Πρόταση 1: Επειτα από συνολική θητεία δώδεκα ετών, οι βουλευτές συνταξιοδοτούνται αναγκαστικά και αποκλείονται από κάθε δημόσια θέση.

Πρόταση 2: Κοινοπραξίες κατασκευαστικών εταιρειών, ιδιωτών επενδυτών και άλλων αναλαμβάνουν το κόστος εκτέλεσης και τη συντήρηση σύγχρονων δικτύων αυτοκινητοδρόμων, λιμένων, αεροδρομίων με αντάλλαγμα αφορολόγητη εκμετάλλευση για 30 χρόνια.

Πρόταση 3: Kατάχρηση δημόσιων πόρων γίνεται απαράγραπτο ιδιώνυμο αδίκημα για υψηλόβαθμους πολιτικούς, συνδικαλιστές, δημόσιους λειτουργούς και επιχειρηματίες. Παραβάσεις εκδικάζονται τάχιστα από ειδικά δικαστήρια. Οι ένοχοι τιμωρούνται με δρακόντειες ποινές.

Πρόταση 4: Η απασχόληση στον γενικό δημόσιο τομέα μειώνεται διαδοχικά από 1.100 εκατ. σε 700 χιλιάδες μέχρι το 2015, με πώληση όλων των δημόσιων επιχειρήσεων, και ανακατανέμεται ορθολογικά. Πλεονάζοντες υπάλληλοι αδειοδοτούνται με 80% των αποδοχών για τρία χρόνια, 60% για τα επόμενα δύο. Ατομα άνω των 55 ετών υπόκεινται σε ειδική μεταχείριση.
Εκτιμάμε ότι οι αμοιβές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα μειωθούν κατά 8,6 δισ. ευρώ, επιτρέποντας έτσι στην κυβέρνηση να αυξήσει τους μισθούς όσων παραμένουν.

Πρόταση 5: Αξιοκρατικές προαγωγές συνδυάζονται με βελτίωση απολαβών κατώτερων υπαλλήλων, που αυξάνονται κατά 50% πάνω από τον πληθωρισμό σε 5 χρόνια, και ανωτέρων (όσων εμπίπτουν στην πρόταση 3), που διπλασιάζονται μέχρι το 2015.
Εκτιμάμε ότι οι συνολικές αμοιβές των 700.000 δημόσιων υπαλλήλων θα φθάσουν τα 40 δισ. το 2015, έναντι 33,5 δισ. για 1,1 εκατ. υπαλλήλους σήμερα.

Πρόταση 6: Ανακαλείται η απαγόρευση ιδιωτικών πανεπιστημίων και αστυνομικής παρουσίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η χρηματοδότηση και επίβλεψη των δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μεταφέρεται από το υπουργείο Παιδείας σε περιφερειακές αυτοδιοικήσεις.

Πρόταση 7: Για την περίοδο 2011-13 η διαχείριση τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ανατίθεται έκτακτα σε επιτροπές διακεκριμένων πανεπιστημιακών, Ελλήνων και ξένων, που αξιολογούν μέλη ΔΕΠ, διοικητικό προσωπικό και σπουδαστές με διεθνή κριτήρια. Πλεονάζον προσωπικό απομακρύνεται κατά την πρόταση 4. Από το 2013 τα ιδρύματα αυτονομούνται, με πλήρη δικαιοδοσία σε πρόσληψη προσωπικού, και καθορισμό αμοιβών, διδάκτρων και αριθμού εισακτέων.

Εκτιμάμε πως η συνδυασμένη εφαρμογή των προτάσεων 6-7 θα διπλασιάσει την απόδοση στην εκπαίδευση, συμβάλλοντας 0,9% στην αύξηση του ρυθμού οικονομικής μεγέθυνσης.

Πρόταση 8: Νομοθετείται χρονοδιάγραμμα απελευθέρωσης μέχρι το 2015 όλων των αγορών εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών και όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού αναλαμβάνει την επίβλεψη όλων των αγορών.

Πρόταση 9: Αναδιοργανώνεται το εθνικό πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Οι συμβάσεις ρυθμίζουν αμοιβές και όρους απασχόλησης και αποζημίωσης. Απεργιακές αποφάσεις σωματείων απαιτούν πλειοψηφία των μελών τους σε μυστικές ψηφοφορίες υπό δικαστική επίβλεψη.

Πρόταση 10: Η συνταξιοδότηση γίνεται σε ηλικία 63 ετών, κατά μέσον όρο με τις συντάξεις στο 65% των αποδοχών.
Εκτιμάμε ότι η πρόταση αυτή θα εξοικονομήσει στο κράτος περίπου 20 δισ. το 2015.

Πρόταση 11: Συντάξεις και κοινωνική ασφάλιση οργανώνονται σε σύστημα εν μέρει βασιζόμενο σε ατομικούς συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς, και οι αντίστοιχοι πόροι επενδύονται. Ορθά υπολογισμένος φόρος εξασφαλίζει αξιοπρεπή ελάχιστη σύνταξη γιά όλους.
Εκτιμάμε ότι σε μία δεκαετία, 5% του ΑΕΠ θα τοποθετηθεί σε ΑΣΛ, αυξάνοντας έτσι την εθνική αποταμίευση και πριμοδοτώντας κατα 0,8% την οικονομική μεγέθυνση. Η μεταβατική περίοδος είναι δύσκολη και απαιτεί έντεχνους χειρισμούς.

Πρόταση 12: Η μεγάλη φοροδιαφυγή τιμωρείται αυστηρά. Οι φορολογικές δηλώσεις εύπορων και ελεύθερων επαγγελματιών ελέγχονται ανώνυμα και διεκδικούμενες εκπτώσεις διασταυρώνονται.
Εκτιμάμε ότι περιορισμός της διαφυγής εμμέσων και αμέσων φόρων στο ήμισυ και αύξηση της συλλογής νομίμων φόρων αναλογούν στο 2,5% του ΑΕΠ.

Πρόταση 13: Τα δημόσια νοσοκομεία οργανώνονται ως αυτοτελή ιδρύματα και αποζημιώνονται από ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες μέσω ενός συστήματος υποχρεωτικής ασφάλισης υγείας υπό την επίβλεψη του κράτους.
Για να φθάσει η Ελλάδα τουλάχιστον το μέσο επίπεδο της Ε.Ε. στις ξένες επενδύσεις, προτείνουμε δραστική μείωση των φόρων για άτομα και επιχειρήσεις με παράλληλη μέριμνα για τα οικονομικά αδύνατα στρώματα και συνταξιούχους.

Πρόταση 14: Ολοι οι άμεσοι φόροι στις επιχειρήσεις μειώνονται στο 10%, όπως στην Κύπρο. Οι κρατήσεις για κοινωνική ασφάλιση μειώνονται βαθμιαία μέχρι το 2015 κατά το ένα τρίτο. Το φορολογικό σύστημα αναμορφώνεται, με τους φόρους εισοδήματος μειούμενους στο μισό, και συνδυάζεται με σύγχρονο ασφαλιστικό σύστημα που εγγυάται ελάχιστο εισόδημα για εργαζομένους και συνταξιούχους.

Συνολικά συμπεραίνουμε πως πάταξη της διαφθοράς, βελτίωση των υποδομών και της εκπαίδευσης, μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος και αύξηση των αμέσων ξένων επενδύσεων ανυψώνουν τον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης κατά σχεδόν 4% πάνω από το 2-3% των προηγούμενων ετών. Εάν συνυπολογισθεί ο πληθωρισμός σε 2%, τότε το ονομαστικό εισόδημα μπορεί να αυξάνεται με ρυθμό 8-9%.

Αυτό αρκεί όχι μόνο για να εξαλείψει τους φόβους της διεθνούς οικονομικής κοινότητας, αλλά και να εκτοξεύσει την Ελλάδα του 2020 στο ζηλευτό βιοτικό επίπεδο της σημερινής Ολλανδίας. Απαιτείται όμως τολμηρό μεταρρυθμιστικό πνεύμα σαν εκείνο που επέτρεψε στον Ελευθέριο Βενιζέλο να αλλάξει την πορεία της Ελλάδας στις αρχές του εικοστού αιώνα.


* Νομπελίστας οικονομολόγος (2010) και καθηγητής στο LSE
** Καθηγητής Πανεπιστημίου Washington
*** Καθηγητής Πανεπιστημίου Tufts

Περισσότερες πληροφορίες στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 

ΥΓ ΕΡΩΤΗΣΗ: Αυτές οι προτάσεις είναι ριζοσπαστικές ή απλά (χαμένη) κοινή λογική;...