Πρώτο τραπέζι πίτσα...

Γράφει ο Παναγιώτης Λιάκος

 

Πολλοί ισχυρίζονται ότι στη μεταπολεμική Ελλάδα της «ανάπτυξης» (λέξη που μεταφράζεται ως τσιμεντάρισμα της Αττικής, γκρέμισμα νεοκλασικών και ρεσιτάλ μπετατζίδικης χυδαιότητας) χάθηκε το «χρώμα» της γειτονιάς και της φύσης. Πρόκειται περί παρανοήσεως.

 

Υπάρχουν σύγχρονες επιβιώσεις και παραλλαγές της αθάνατης ελληνικής επαρχίας μέσα στις καρδιές των πόλεων.

 

Τα «πολιτιστικά κέντρα» του αειμνήστου Βαγγέλη Γιαννόπουλου τελούν δρώμενα που είναι μικρογραφίες αρχαίων τελετών και αθλημάτων όπως τα ταυροκαθάψια. (Η λέξη «ταυροκαθάψια» προέρχεται από το ουσιαστικό «ταύρος» και το ρήμα «άπτομαι» = αγγίζω. Με λίγα λόγια «ταυροκαθάψια» = το άγγιγμα του ταύρου). Αυτό ήταν ένα πολύπλοκο ακροβατικό αγώνισμα, που χρονολογείται από την Εποχή του Χαλκού. Ο σκοπός του ήταν μυητικός. Νεαροί και νεαρές έκαναν άλματα στη ράχη ταύρων που έτρεχαν. Τον έπιαναν πρώτα από τα κέρατα, πραγματοποιούσαν διπλή κυβίστηση (κωλοτούμπα) πάνω από το σώμα του και τέλος προσγειώνονταν πίσω από τον αιφνιδιασμένο ταυρούλη.

 

Το ίδιο γίνεται και στα μπουζούκια. Νεαροί και νεαρές, εκστασιασμένοι και διονυσιασμένες, κάνουν κυβιστήσεις πάνω (ή κάτω) από κερατούκληδες ταύρους και... ταυρίνες που υποκρίνονται ότι άδουν, αλλά στην πραγματικότητα μουγκανίζουν ασυστόλως.

 

Μουγκ! Αργκ, Νιάου!

 

Ο παράς από τα σημερινά μουγκανίσματα, λένε, είναι μη δηλωμένος στην Εφορία. Ισως να μην τον δηλώνουν από σεμνότητα. Ισως από δόλο. Επίσης ενδέχεται να μην τον δηλώνουν στις προσωπικές φορολογικές δηλώσεις τους οι άδοντες ταύροι επειδή έχει ξαναδηλωθεί στις εταιρίες που διαθέτουν.

 

Ο τάδε μουγκανιστής, δηλαδή, δεν φορολογείται ως πρόσωπο για τα εκατομμύρια που βγάζει ο λάρυγγάς του, αλλά τα ακουμπάει η εταιρία του.

 

Σ' αυτήν την περίπτωση δεν είναι παράνομος, απλά φάλτσος.

 

Το βαθύ πρόβλημα της χώρας δεν είναι αν ξέφυγαν πέντε έξι τελάρα με γαρδένιες από το νυσταγμένο μάτι του υπαλλήλου του ΣΔΟΕ, ο οποίος αδυνατεί να συγκεντρωθεί έπειτα από τη 10η «μπόμπα» που του σέρβιρε ο μαγαζάτορας-ιεροφάντης των σύγχρονων ταυροκαθάψιων.

 

Πρέπει να μας προβληματίσει γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί κυβιστήρες (κωλοτουμπίζοντες) νέοι που συμμετέχουν και αιμοδοτούν με τα ευρώ τους αυτά τα δρώμενα.

 

Σε ποια ακριβώς λατρεία και δόγμα μυούνται αυτά τα παιδιά.

 

Στο «Ευγενέστατο Τάγμα της Περικνημίδας»; (ναι, υπάρχει και τέτοιο).

Στη «Συνωμοσία των Τραγουδιστών της Πυρκαγιάς»;

Ή απλά η αισθητική τους έχει πιάσει πάτο επειδή αντιγράφουν τα χούγια της αλήτ-ελίτ;

 

ΠΗΓΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ