Τα blogs φταίνε στην κυβέρνηση για την αποτυχία της;...

Η αποτυχημένη κυβέρνηση του μνημονίου ενοχλείται από τα blogs. Αναρωτιόμαστε: Δηλαδή τα blogs είναι η αιτία της αποτυχίας της ή μήπως τα blogs παίρνουν τροφή από την αποτυχία της;; Μήπως φταίνε τα blogs για το αντισυνταγματικό μνημόνιο ή για την παράδοση της Εθνικής Κυριαρχίας και την παραίτηση από την ασυλία της δημόσιας περιουσίας; για τα οποία κάποιοι θα πρέπει να δώσουν λόγο κάποια στιγμή ενώπιον του λαού;; Και τι ζητάει λοιπόν τώρα αυτή η κυβέρνηση από τα blogs; Να τα κάνουν γαργάρα όλα αυτά;;; Να καταστούν συνένοχα;;

Αυξάνονται οι φωνές μέσα στην κυβέρνηση των εντολοδόχων της τρόϊκας οι οποίες ζητούν εδώ και τώρα, με παγκόσμια πρωτοτυπία και με κενολογίες, νομοθετική ρύθμιση προκειμένου να καταστούν τα blogs επώνυμα. Θυμάστε ελπίζουμε όλοι ότι παλιότερα το ΠΑΣΟΚ απειλούσε να ρίξει με πυραύλους τους δορυφόρους που θα έστελναν τηλεοπτικό σήμα στη χώρα μας, προφανώς για να μην ταράξουν τον πελατειακό σοσιαλιστικό παράδεισο με δανεικά που έστηνε το ΠΑΣΟΚ. Έτσι και τώρα το κόμμα αυτό, πιστό στην οπισθοδρόμηση, θέλει να ρίξει αντίστοιχους «πυραύλους» στα blogs, προκειμένου να μην διαταραχθεί το καθεστώς ΠΑΣΟΚ.

Ας μην κρυβόμαστε. Ο στόχος είναι ένας και μοναδικός. Η φίμωση των ελεύθερων φωνών και η παρεμπόδιση της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. Η κυβέρνηση θέλει να ελέγξει τη διακίνηση των πληροφοριών μέσα στην μπλογκόσφαιρα με τον φόβο της τιμωρίας. Έπεται και η «εχθροπάθεια» για να μην ξεχνιόμαστε.

Φυσικά και δεν θα μπορέσει ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο η κυβέρνηση, αλλά μακάρι να το πετύχαινε. Μακάρι να έβγαζε όλους τους αγωνιστές της μπλογκόσφαιρας από την ανωνυμία  και να μας καθιστούσε γνωστούς μεταξύ μας, φέροντάς μας πιο κοντά.

Αυτό θα ήταν και το τέλος του καθεστώτος που εκπροσωπεί.

Μακάρι να το κάνει.

 

ΠΗΓΗ  ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΥΓ Αν και δεν συμφωνώ γενικά με την κατάργηση της ανωνυμίας στα blogs αναδημοσιεύω και αυτό το σκεπτικό.

Προσωπικά πάντως, επιμένω στην άποψη που εξέφρασα σε παλιότερη ανάρτηση μου...

Φως και σκοτάδι...

Γράφει ο Ναούμης Νικόλαος

Πολιτικός επιστήμονας

Πολλοί μιλάνε για κάθαρση του πολιτικού συστήματος και κρίνεται επιτακτική η ανάγκη επιτέλους κάποιοι να πάνε φυλακή, για το κατάντημα στο οποίο έριξαν την οικονομία αυτού του τόπου. Οι πολίτες πλέον, σ’ έναν τόπο που γέννησε την δημοκρατία και την πολιτική τέχνη, τα απαξιώνουν και τα δύο, όπως αυτό καταγράφεται άλλωστε και στις διάφορες έρευνες κοινής γνώμης. Αλήθεια, κάτι τέτοιο δεν το θεωρείτε λυπηρό; Εγώ προσωπικά, θλίβομαι…

Μια τέτοια περίπτωση, κακοδιαχείρησης – σπατάλης – σκανδάλου, όπως θέλετε πείτε την, απασχολεί την επικαιρότητα τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Αναφέρομαι στην περίπτωση του πάλαι ποτέ κραταιού πολιτικά και παρ’ ολίγον πρωθυπουργό της χώρας, τον κ. Α. Τσοχατζόπουλο. Όλοι ασφαλώς θα έχετε ακούσει για την υπόθεση των υποβρυχίων που πληρώσαμε ως χώρα, που ακόμα δεν έχουν παραληφθεί κι όσα παραλάβαμε… γέρνουν! Η υπόθεση αυτή, ξεκίνησε πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια, την εποχή δηλαδή, που η χώρα μας, έδινε προς τα έξω ένα προφίλ, μιας ταχέως αναπτυσσόμενης υπερδύναμης. Την εποχή δηλαδή, που όλοι βλέπαμε την μίζα να παρελαύνει γύρω μας προκλητικά και την εποχή, που άνθισε το επάγγελμα του αεριτζή. Την εποχή αυτή λοιπόν, έφτασε στο απόγειο της δόξας του και ο επαγγελματίας αυτός της πολιτικής και κανείς δεν τολμούσε να τον αγγίξει.

Τα γράφω όλα αυτά, διότι παρακολουθώντας την χθεσινή του παρουσία στο κοινοβούλιο, το νευρικό μου σύστημα κλονίστηκε. Αλήθεια, εκτός από πτυχίο πολιτικού μηχανικού, ο κ. Τσοχατζόπουλος, διαθέτει και πτυχίο από καμιά διεθνούς φήμης δραματική σχολή και μου διαφεύγει; Τι παράσταση ήταν αυτή…! Τι ταλέντο Θεέ μου…! Ο μακαρίτης ο Κούρκουλος, γιατί μόνο με έναν γόη θα μπορούσε να συγκριθεί ο Άκης Τσοχατζόπουλος, πως έκανε αυτή την λαμπρή καριέρα, όταν ανάμεσά μας κυκλοφορούσε ο ζεν πρεμιέ Άκης; Ήταν εργώδης η προσπάθειά του, να μας βγάλει όλους τρελούς και ν’ αποποιηθεί των ευθυνών του. Από μικρό εμένα μου μάθανε να προσέχω που βάζω την υπογραφή μου και κάτι άλλο που για να μην ρίξω το επίπεδο του κειμένου αυτού, θα παραλείψω… Πώς να το κάνουμε; Την υπογραφή σου την έβαλες αγαπητέ σύντροφε και μάλιστα φαρδιά – πλατιά, σε μια σύμβαση που έδεσε πισθάγκωνα την ελληνική πολιτεία, χωρίς να υπολογίσεις κανένα κόστος. Σίγουρα, δεν σου ανήκει εξ’ ολοκλήρου το μερίδιο αυτής της πράξης. Σίγουρα, έλαβαν κι άλλοι μέρος μαζί μ’ εσένα σ’ αυτό το πάρτυ. Αντί λοιπόν να δίνεις παραστάσεις μελοδραματικού χαρακτήρα στο ναό της δημοκρατίας, τίμησέ τον για μία φορά έστω, όπως αυτός σε τίμησε και με το παραπάνω και προσέφερε επιτέλους μια υπηρεσία σ’ αυτόν το τόπο. Αντί να προσπαθείς με απειλές και μισόλογα, ότι θα κάψεις κόσμο και το μόνο που σε νοιάζει είναι να μην θιγεί το κύρος του κόμματος που σε ανέδειξε, απέδειξε στην πράξη ποιοι μας οδήγησαν εδώ που φτάσαμε αν μπορείς. Αν δεν το κάνεις, θα θεωρηθείς ένας κοινός συκοφάντης και θ’ αποδείξεις στην πράξη πολλά πράγματα. Αν με την στάση σου συγκαλύψεις και κρύψεις την αλήθεια απ’ όλους εμάς, να είσαι σίγουρος, ότι δεν θα λυπηθεί κανένας αν στην ηλικία που βρίσκεσαι πλέον, διαβείς το κατώφλι της φυλακής. Άρχισε να κελαηδάς και εμείς, παρ’ όλο που μέσα μας γνωρίζουμε ότι οι γάμοι στα Παρίσια με τις μπουμπουνιέρες των εικοσιτεσσάρων καρατίων και τα τσάρτερ της χαράς, πληρώθηκαν από το υστέρημα μας, ίσως σε συγχωρέσουμε. Γιατί μην νομίζεις ότι έχουμε ξεχάσει όλα αυτά. Δεν τα έχουμε ξεχάσει, διότι όταν εσύ με τους ομοίους σου τρώγατε με χρυσά κουτάλια, εμείς, φιλούσαμε κατουρημένες ποδιές για ένα μεροκάματο. Όταν εσείς ανοίγατε τις ακριβές γαλλικές σαμπάνιες, την μία μετά την άλλη και τις πίνατε στην υγειά του κορόιδου του ελληνικού λαού, εμείς χάναμε τα σπίτια μας στον πλειστηριασμό. Άσε λοιπόν τους θεατρινισμούς και τις παραστάσεις κι εξιλεώσου. Μίλα και πες όσα ξέρεις για το πάρτυ που έγινε και που οι σύντροφοί σου μας κατηγορούν ότι ήμασταν κι εμείς καλεσμένοι κι ότι μαζί τα φάγαμε αλλά γνωρίζεις πολύ καλά ότι δεν είναι έτσι.

Τέλος, θα ήθελα να τονίσω κάτι. Βρίσκω έναν απίστευτο συμβολισμό στην περίπτωση της κατοικίας του Α. Τσοχατζόπουλου. Βρίσκεται δίπλα και κάτω από την σκιά του μνημείου που συμβολίζει το μεγαλείο της δημοκρατίας και του πολιτισμού. Όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, ένα νόμισμα έχει δύο όψεις. Λέτε να είναι τυχαίο, ότι το σπίτι του πρώην μεγαλοπολιτικού βρίσκεται εκεί. Μήπως βρίσκεται εκεί που βρίσκεται, απέναντι από το λαμπρό οικοδόμημα του Παρθενώνα, συμβολίζοντας το σκότος της μίζας, της κλοπής και των πιο ταπεινών κινήτρων. Κόλαση και Παράδεισος. Ημέρα και νύχτα. Φως και σκοτάδι…

ΠΗΓΗ olympia.gr

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ – ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΟΥ...

Δυστυχώς... είμαι από αυτούς που έζησαν την δεκαετία του '80.
Από αυτούς που έζησαν την κατάργηση της ποδιάς, την έλευση των 15μελών στα σχολεία αλλά και το “φοιτητιλίκι” αυτής της εποχής.
Από αυτούς που ψήφισαν για πρώτη φορά αυτήν την δεκαετία.

Σήμερα, εν έτη 2011, βλέποντας τον Τσοχατζόπουλο στο βήμα της βουλής, είχα flash-back!!!

Ομολογώ ότι μπορεί να άσπρισαν τα μαλλιά του, μπορεί να έχει περισσότερες ρυτίδες και κάποια στιγμή να χρειάστηκε τα γυαλιά του για να διαβάσει, αλλά το ύφος και το αγέρωχο παράστημα δεν άλλαξαν καθόλου!

Σαν να μην πέρασε μία μέρα...

Ξεκίνησε την “μάχη για την αλήθεια” υπερασπιζόμενος τις ένοπλες δυνάμεις!
Καλά, ποιος του είπε ότι βάλλονται;
Ή μήπως όποιος τα βάζει με το άτομό του τα βάζει με ολόκληρο το στράτευμα;
Μεγάλη ιδέα έχει!

Συνέχισε κατηγορώντας το ΠΑΣΟΚ το οποίο “υπηρέτησε από την αρχή”.
Υπερασπίστηκε το έργο του ΠΑΣΟΚ του Αντρέα (άντε και λίγο του Σημίτη), εκείνο το ΠΑΣΟΚ με τις “προοδευτικές πολιτικές απόψεις”, θύμισε την 30ετή παρουσία του στην βουλή και... κατηγόρησε το σημερινό ΠΑΣΟΚ για αγνωμοσύνη, θράσος και ανιστόρητες απόψεις!

Ακολούθησε ένας χείμαρρος μπλα-μπλα περί σκευωριών, κατασκευασμένων ενόχων, προ-κατασκευασμένων αληθειών, αορίστου και αυθαιρέτου κατηγορητηρίου, κλπ, κλπ, κλπ.

Και άρχισε ο απολογισμός...

Τι flash-back ήταν αυτό;
Εκεί πραγματικά αναρωτήθηκα γιατί το παρακολουθώ!
Τι καλά που ήταν όλα επί ΠΑΣΟΚ!
Τι υπέροχες ένοπλες δυνάμεις που είχαμε!
Τι φοβερή πολεμική βιομηχανία που αποκτήσαμε και με τι εκπληκτική τεχνογνωσία!
Θυμηθήκαμε και τα Ίμια (λες και τα ξεχάσαμε ποτέ!) και την “υπεράσπιση της εθνικής μας ακεραιότητας” με την καταπληκτική συμφωνία Σημίτη “no men-no ships-no flags”  που μας γύρισε στο προηγούμενο καθεστώς στο Αιγαίο!
Για κάνε μία βόλτα “Άκη” με το κότερο να δεις τι γίνεται και μετά μας λες για “προηγούμενο καθεστώς”!

Έφαγε κάποια βόλια και ο Βενιζέλος για την “ταυτόσημη” τωρινή σύμβαση που υπέγραψε το 2009 αλλά και η βουλή που την επικύρωσε αν και “στηρίζεται στην σύμβαση του 2000”.

Και τελείωσε με μία δεύτερη γερή δόση μπλα-μπλα περί στοχοποίησής του, αδιέξοδης διαδικασίας, αστήρικτου κατηγορητηρίου, πιθανής παραγραφής, κλπ, κλπ, κλπ.

Η κορυφαία ατάκα θεωρώ ότι ήταν η “προσπάθεια απαλλαγής του ΠΑΣΟΚ από την παρουσία του ήταν πρόσχημα για την απαλλαγή του ΠΑΣΟΚ από τον ίδιο τον Αντρέα”!
Εκεί πάγωσαν όλοι!

Αν ήταν άλλος, τόσο μπλα-μπλα και τόση συζήτηση για τον “μεθοδευμένο και ακριβοπληρωμένο πόλεμο εναντίων του” θα έμοιαζε με παραπονιάρικη κλάψα.
Και όμως ο Τσοχατζόπουλος κατάφερε όλα αυτά να τα πει με περίσσιο θράσος και, κακώς εννοούμενο, υφάκι!

Φυσικά δεν είπε κουβέντα για την σημερινή οικονομική του κατάσταση.
Ουδέ μία αναφορά στο πως μπήκε στην πολιτική με το ζιβάγκο που φορούσε και τώρα έχει και προφανώς απολαμβάνει ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο ζωής.

Με λίγα λόγια...

Δεν μάθαμε τίποτα καινούργιο!

Έκανε, πιθανότατα, την τελευταία του ομιλία στην βουλή των Ελλήνων μιλώντας για πάνω από 30', χωρίς να πει τίποτα και κυρίως χωρίς να τον χειροκροτήσει  κανείς!

“Κύκνειο άσμα” χωρίς χειροκρότημα στην αυλαία!

Πως λοιπόν να μην θυμηθώ την Ρίτα, την μεγάλη αγάπη του Αντρέα και κατ' επέκτασιν όλου του ΠΑΣΟΚ, όταν εκείνη την εποχή που χαρακτηριζόταν “εθνική μας τραγουδίστρια” ερμήνευε μοναδικά το...



Απλή κοινή λογική...

ΑΠΟΓΡΑΦΟΛΟΓΙΑ...

Αφού δεν υπάρχει κάτι πιο σοβαρό για να σχολιάσουμε...
Αφού δεν υπάρχει καμία άλλη είδηση αυτές τις ημέρες...
Αφού όλα πάνε καλά...
Ας μπω και εγώ στο παιχνίδι της “απογραφολογίας”!

Είμαι από αυτούς που θεωρούν την απογραφή επιβεβλημένη.

Σε οποιαδήποτε επιχείρηση, από περίπτερο έως... κράτος, είναι λογικό όποιος αναλαμβάνει τα ηνία να θέλει μία αποτύπωση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η επιχείρηση.

Ειδικά σε μεγάλες επιχειρήσεις με αποδεδειγμένη κακοδιαχείριση για χρόνια είναι πολύ λογικό να ανατίθεται η απογραφή σε κάποιον τρίτο, σοβαρό και εξειδικευμένο, ώστε να υπάρξει μία αδιαμφισβήτητη αποτύπωση της κατάστασης.

ΑΛΛΑ...

Σε μία σοβαρή επιχείρηση όπου αναλαμβάνει ένας σωστός “manager”  η απογραφή χρησιμεύει και ως βάση για τις μετέπειτα κινήσεις του.

Δέχομαι ότι στην πολιτική είναι και ένας τρόπος απαξίωσης των προηγούμενων.
Δεν είναι όμως ΜΟΝΟ αυτό το ζητούμενο.

Η κυβέρνηση Καραμανλή, πολύ καλά έκανε και ζήτησε απογραφή αλλά δυστυχώς δεν την έλαβε υπ' όψιν της όσο έπρεπε.

Με την απογραφή ανά χείρας δεν υπάρχει δικαιολογία τύπου “δεν ήξερα”.
Είναι όμως αδιανόητο να ξέρεις, να έχεις αποτυπωμένη την κατάσταση και εσύ να την πετάς στα σκουπίδια ή να την χρησιμοποιείς μόνο για επικοινωνιακούς λόγους αντιπολίτευσης.

Αυτό που σχεδόν όλοι προσάπτουμε στην κυβέρνηση Καραμανλή, ΝΔκράτες και μη, είναι ότι δεν έλαβε τα μέτρα που έπρεπε από τότε.
Ενώ όλοι είδαν την κατάσταση δεν έγινε καμία κίνηση βελτίωσης αλλά όλα συνέχισαν να κυλούν στους ίδιους ρυθμούς.

Αντί για την περιβόητη “επανίδρυση” του κράτους, την οποία όλοι περιμέναμε, είδαμε μία απλή γραφειοκρατική “διαχείριση” του κράτους.

Δεν γνωρίζω την αιτία.
Μπορεί να μην μπορούσαν να κάνουν αλλαγές... αλλά αυτό τους καθιστά ανίκανους.
Μπορεί να μην είχαν καταλάβει την σοβαρότητα της κατάστασης... αλλά αυτό τους καθιστά κατώτερους των περιστάσεων.
Σε κάθε περίπτωση, ο απολογισμός είναι αρνητικός!

Το θέμα σήμερα είναι να δούμε την πραγματικότητα κατάματα.

Όσο και αν θεωρώ την απογραφή επιβεβλημένη, από την στιγμή που δεν είχαν σκοπό να την χρησιμοποιήσουν για την χάραξη της πολιτικής τους, ΗΤΑΝ ΑΧΡΗΣΤΗ!
Δεν υπήρχε κανένας λόγος για να γίνει και το τελικό αποτέλεσμα ήταν σαφώς αρνητικό.

Ας το παραδεχθούμε, ας το ξεπεράσουμε και ας ασχοληθούμε πλέον με τα σοβαρά που συμβαίνουν γύρω μας! 

Δεν είναι ώρα για παρελθοντολογία.
Καλός ο απολογισμός, χρειάζεται και αυτός, αλλά ως εδώ.
Είναι ώρα για δράση όσον αφορά το σήμερα.
Είναι ώρα για πιο σοβαρά θέματα!

Απλή κοινή λογική...

ΔΕΝ ΜΕΤΡΙΟΥΝΤΑΙ ΟΛΑ ΜΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ, ΚΥΡΙΕ ΠΑΓΚΑΛΕ...

Είμαστε και εμείς από εκείνους τους πατριώτες (και δεν νιώθουμε ένοχοι γι’ αυτό, ούτε μας ενοχλεί ο χαρακτηρισμός, που προφανώς για τον εαυτό σας είναι μειονέκτημα, κουσούρι), κύριε αντιπρόεδρε, που από την πρώτη στιγμή αντιταχθήκαμε στην αγορά της τουρκικής τράπεζας, της Finansbank, από την Εθνική Τράπεζα επί Αράπογλου, όπου τα εκατομμύρια και τα μπόνους έπεφταν βροχή... Και κάποιες τσέπες φούσκωσαν...
Όχι γιατί είμαστε αντίθετοι να επενδύσει κάποιος ιδιώτης σε άλλες χώρες. Όμως η Εθνική Τράπεζα δεν είναι «κάποιος». Είναι το κράτος. Ανήκει στο Δημόσιο. Απόδειξη ότι διορίζει τον διοικητή της. Πας τα λεφτά σου, κύριε Κράτος, που σου περισσεύουν, όταν έχεις ανάπτυξη στη χώρα σου, έχεις επενδύσει στους τομείς που έχουν ζήτηση, έχει δημιουργήσει θέσεις εργασίας και παραγωγή. Όταν ζητάς από Έλληνες και ξένους να έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα, δεν μπορείς εσύ να πηγαίνεις να κάνει επενδύσεις σε άλλες χώρες. Κάποιοι, και με το δίκιο τους, θα σκεφτούν ότι για να στέλνει η Ελλάδα έξω τα λεφτά της, δεν έχει εμπιστοσύνη ούτε η ίδια σε επένδυση στη χώρα της!

Αυτή είναι η μια πλευρά.

Υπάρχει όμως η σοβαρότερη. Δεν πας να προσφέρεις ΤΡΙΑΜΙΣΙ ΔΙΣ. ΕΥΡΩ σε μια χώρα, να την ενισχύσεις οικονομικά, όταν δεν σε σέβεται και κάθε μέρα σε απειλεί, έχει βάλει casus belli αν κάνεις αυτά που είναι δικαίωμά σου, να επεκτείνεις δηλαδή στα 12 μίλια τα χωρικά σου ύδατα, αλωνίζει στον εναέριο χώρο σου, τρομοκρατεί τους κατοίκους των νησιών μας, όπως στο Αγαθονήσι, αμφισβητεί την κυριαρχία σου, βάζει γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, φθάνουν οι φρεγάτες της μέχρι το Σούνιο, 37 χρόνια τώρα τουρκικά στρατεύματα κατοχής κατέχουν έδαφος της Κύπρου. Και στο κάτω κάτω της γραφής τσοντάρεις για να καλύπτει το κόστος των καυσίμων για να παραβιάζουν τα πολεμικά της αεροπλάνα τα σύνορά σου.

Ποιο είναι το αντάλλαγμα της γειτόνισσας μας για την ελληνική απλοχεριά; Εδώ εμείς παρακαλάμε, έχουμε γίνει ζητιάνοι, έχει γίνει μαύρο το μάτι μας να δει κανένα επενδυτή, εσείς ο ίδιος, κύριε Πάγκαλε, δεν πήγατε στο Κατάρ και "γονατίσατε" στον σεΐχη για να δεήσει να φέρει κανένα πετροδολάριο; Χαλιά τούς στρώνουμε... Η Άγκυρα όχι μόνο ούτε ένα ψευτοευχαριστώ δεν είπε, αλλά συνεχίζει να προκαλεί, να απειλεί και να επαυξάνει τις διεκδικήσεις της.

Είπατε, χαρούμενος κύριε Πάγκαλε, ότι τα κονομήσομε από την αγορά της τουρκικής τράπεζας, γιατί έχει πολλά κέρδη. Δεν το αμφισβητούμε. Διαφωνούμε όμως με τη λογική σας. Δεν μετριούνται όλα, κύριε αντιπρόεδρε της ελληνικής κυβέρνησης, με το χρήμα. Γιατί τότε να σκοτιζόμαστε και ο κόσμος να στερείται, να χάνει τη δουλειά του, μαγαζιά και επιχειρήσεις να κλείνουν, να αγωνιούμε αν θα μας δώσουν οι δανειστές μας την άλλη δόση. Ας τα πουλήσαμε όλα, και να ζήσουμε ξένοι στη χώρα μας μπέικα: Υπάρχουν και κάποια πράγματα που εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι είναι πάνω από τα λεφτά. Και την απόδειξη σας τη δίνει η Τουρκία που πρόσφατα πήγατε και κάψατε λιβανωτό στη χάρη της. Αν το μέτραγε με τον πήχυ του χρήματος, θα είχε κάνει ένα χιλιοστό πίσω στις προκλήσεις της απέναντί μας. Όμως καρφάκι δεν της καίγεται... Γιατί ξέρει τι θέλει. Και δεν κάνει πίσω... Ενώ εμείς, όλο σκύβουμε. Φοβισμένα ανθρωπάκια είμαστε. Το δείξατε στα Ύμια... Όπου βάλατε τον αέρα να φυσήξει και να πάρει την ελληνική σημαία. Αυτό ήταν το πρόβλημα. Η τουρκική σημαία ήταν το πρόσχημα. Οι χαμένοι είμαστε. Και στην ίδια ρότα συνεχίζουμε. Κι γι’ αυτό δεν φταίει ο λαός. Αλλά ο ηγέτης, εκείνος που κυβερνά... Και τους κοπρίτες και τους τεμπέληδες εσείς τους δημιουργείτε... Με μίζα την ψήφο...

Υπάρχουν και όρια, κύριε Πάγκαλε... Σταματήστε να τα κατεδαφίζετε όλα... 

 

ΠΗΓΗ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Το αχίλλειο άλμα...

Γράφει η
Ντίνα Εξάρχου

- Κύριε, κάποιοι Έλληνες ζητάνε να σε συναντήσουν, είπαν στον Ιησού ο Φίλιππος και ο Ανδρέας.

- Ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου, απάντησε ο Ιησούς στους μαθητές του.

Και δεν έπεσε έξω.

Πέφτει έξω ο Θεός;

Ούτε ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε έπεσε έξω (κι ας μην ήταν Θεός), όταν μετά από 1870 χρόνια έγραφε:

«Έχει αποδειχτεί ότι σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερωθεί από τους Έλληνες. Η προσπάθειά του αυτή έχει διαποτιστεί από βαθύτατη δυσαρέσκεια, αφού ό,τι και αν δημιουργούσε, πρωτότυπο φαινομενικά και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή όταν συγκρινόταν με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν και κατέληγε να μοιάζει με φτηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι, ξανά και ξανά, μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει "βαρβαρικό" ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.

Μα, ποιοί επιτέλους είναι αυτοί των οποίων η ιστορική αίγλη ήταν τόσο εφήμερη, οι θεσμοί τους τόσο περιορισμένοι, τα ήθη τους αμφίβολα έως απαράδεκτα; Ποιοί είναι αυτοί που απαιτούν μία εξαίρετη θέση ανάμεσα στα έθνη, μία θέση πάνω από το πλήθος;

Κανένας από τους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαν μια για πάντα να απαλλαγούν από τους Έλληνες. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους δεν μπόρεσαν να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Γι' αυτό, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νοιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες.

Κάπου-κάπου, βέβαια, εμφανίζεται κάποιος που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, που αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, για να την υπερπηδήσουν με αχίλλειο άλμα».

Ηνίοχοι είμαστε και σήμερα.

Προς την άβυσσο...

Με άρμα και άλογα που δεν μας ταιριάζουν.

Θα τα καταφέρουμε να κάνουμε το αχίλλειο άλμα;

 

ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ 

 

Κ Α Λ Ο  Π Α Σ Χ Α !!!

ΕΝΕΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...

Σήμερα όλοι έχουν αφιερώματα στην “μαύρη επέτειο” της “μαύρης εποχής” που “όλα τα πλάκωνε η φοβέρα”.

Ξεκαθαρίζω την θέση μου εξ αρχής.
Γελοίος λαός, γελοία χούντα, γελοία αντίσταση!

Γελοίος λαός γιατί είχαν φέρει την χώρα σε τέτοια κατάσταση...
Γελοία χούντα γιατί πως αλλιώς να την χαρακτηρίσεις από την στιγμή που ασχολείτο με την κώμη των ανδρών, τα μίνι των γυναικών και τους στίχους των τραγουδιών...
Γελοία αντίσταση γιατί “αντίσταση” από τα bistro των Παρισίων να σου κάνω και εγώ όση θες... άσε δε την “αντίσταση” του απαγορευμένου στίχου!

Με λίγα λόγια, ΟΛΑ εκείνης της εποχής με ενοχλούν και την θεωρώ όντως μία πολύ μαύρη σελίδα της ιστορίας μας αλλά για άλλους λόγους από τους κοινά παραδεκτούς.

Τέτοια μέρα όμως είναι αναπόφευκτος ένας απολογισμός αλλά και μία σύγκριση με την σημερινή κατάσταση... αν και πολύ φοβάμαι ότι και τα δύο θα μου μαυρίσουν την ψυχή.

Τι μας άφησε η “μαύρη επταετία”;

Είναι δεδομένο και αναμφισβήτητο ότι μας άφησε μία ανθηρή οικονομία και πολλά έργα (δρόμους, νοσοκομεία, κλπ).
Επίσης είναι δεδομένο και αναμφισβήτητο ότι μας άφησε και μία γενιά επαναστατών του καναπέ (εκείνοι που έγραφαν τους στίχους!)  και αντιστασιακών της πλάκας που ακόμα πληρώνουμε μια και σχεδόν όλοι “εξαργύρωσαν”  την “αντίστασή” τους με θέσεις στο δημόσιο ή στην βουλή, παχυλούς μισθούς ή επιδοτήσεις.

Δυστυχώς, όπως γίνεται πάντα έτσι και αυτήν την φορά, η δράση έφερε την αντίδραση.

Η γελοία χούντα υποτίθεται ότι ήταν δεξιά, φιλο-αμερικανική και στηριζόταν στο τρίπτυχο “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια”.
Έτσι λοιπόν η μεταπολίτευση δεν πρέπει να έχει τίποτα από αυτά!

Η δεξιά χαρακτηρίστηκε “επάρατος” και όπου δεξιός = χουντικός!

Στην αρχή και ο φιλο-αμερικανισμός ήταν κάτι που έπρεπε να παταχθεί αλλά μετά ήρθε από την Αμερική ο σοσιαλιστής Αντρέας και τα περί κακού φιλο-αμερικανισμού ξεχάστηκαν γρήγορα!

Η πατρίς ταυτίστηκε με τον κακώς εννοούμενο εθνικισμό οπότε πρέπει να σβήσουμε την λέξη από το λεξιλόγιό μας (αν καταφέρουμε να σβήσουμε και την πατρίδα την ίδια ακόμα καλύτερα)!

Η θρησκεία... αυτή δεν χρειάστηκε βοήθεια. Μια χαρά κατάφερε να εξευτελιστεί  και να απαξιωθεί από τους ίδιους τους κληρικούς!

Η οικογένεια έγινε κάτι το παλαιομοδίτικο και το αναχρονιστικό. Πλέον όσο πιο χαλαροί οι δεσμοί της τόσο πιο “μοντέρνα” και “προοδευτική” η οικογένεια!

Να μην ξεχάσουμε και την γλώσσα...
Καθαρεύουσα οι χουντικοί;  Δημοτική εμείς!
Πολυτονικό αυτοί;  Μονοτονικό εμείς!
Όχι στην χρήση ξένων λέξεων αυτοί; Όσο περισσότερες μπορούμε εμείς!

Εμείς, οι μεταπολιτευτικές γενιές, καταφέραμε σε λιγότερο από 50 χρόνια να αλλοιώσουμε και να καταστρέψουμε οτιδήποτε θύμιζε Ελλάδα, οτιδήποτε μας χαρακτήριζε ως έθνος. Και όλα αυτά στο όνομα μίας γελοίας επταετίας!

Τι καταφέραμε λοιπόν;

Καταφέραμε να ζούμε σε μία χώρα όχι φιλο-αμερικανική αλλά διεθνιστική και να γίνουμε ένα με όλους τους άλλους.

Καταφέραμε να έχουμε μία λογοκρισία χειρίστου είδους για όλα όσα δεν λογοκρίνονταν τότε.

Καταφέραμε να κάνουμε σχεδόν όλους τους αντιστασιακούς μέρος του συστήματος και αυτοί με την σειρά τους να κάνουν το “σύστημα” στα μέτρα τους.

Καταφέραμε να ζούμε σε μία στυγνή δικτατορία του political correct, συχνά νομοθετημένη, χωρίς δικαίωμα αντίδρασης.

Καταφέραμε να πουλήσουμε την χώρα “δημοκρατικά” και χωρίς να υπάρξει σοβαρή αντίσταση.

Και το χειρότερο...

Καταφέραμε να υποθηκεύσουμε το μέλλον των επόμενων γενεών μόνο και μόνο για την καλοπέραση της μεταπολίτευσης.

Αναρωτιέμαι λοιπόν και θεωρώ εύλογα...

Μήπως σήμερα γράφονται ακόμα πιο “μαύρες” σελίδες στην ιστορία μας και μάλιστα καλυμμένες με τον μανδύα της “δημοκρατίας”;

Απλή κοινή λογική...

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ (που δεν ήξερε ότι...) ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ...

Ξεκίνησα να γράφω ένα παραμύθι για έναν βασιλιά πολύ διάσημο που νόμιζε ότι ήταν πολύ δυνατός και αγαπητός στους υπηκόους του αλλά τελικά ήταν μικρός,  αδύναμος και... γυμνός.

Ύστερα όμως σκέφτηκα ότι αυτό μάλλον θα τον ανέβαζε και θα του έδινε παραπάνω αξία από αυτήν που είχε.
Ποτέ δεν ήταν βασιλιάς!
Αν και ήταν διάσημος,  ποτέ δεν ήταν αγαπητός!
Μπορεί ο κόσμος να τον περιτριγύριζε και κάποιοι να τον προσκυνούσαν όλοι όμως κάτι ήθελαν από αυτόν.
Είτε κάποιο ρουσφέτι, είτε μερίδιο από την διασημότητα και μερικοί απλώς γιατί θεωρούσαν ότι έτσι βοηθούν τον τόπο τους... όλοι κάτι ήθελαν.
Αυτός από την άλλη περπατούσε καμαρωτός με τον γαλάζιο μανδύα του και νόμιζε ότι ήταν ο κυρίαρχος του τόπου.

Κάποια στιγμή όμως πίστεψε ότι ήταν τόσο δυνατός που και να άλλαζε μανδύα οι “υπήκοοι” του θα τον ακολουθούσαν και θα τον στήριζαν... και άλλαξε!

Δυστυχώς για αυτόν, τότε μόνο κατάλαβε την “αξία” του και την “δύναμή” του!

Ο κόσμος του γύρισε την πλάτη.
Ελάχιστοι τον ακολούθησαν και για τους πολλούς ο καινούργιος του μανδύας προκαλούσε γέλιο.
Ειδικά από την στιγμή που κατάλαβαν ότι μπορεί να φορούσε και να άλλαζε μανδύες αλλά δεν φορούσε... παντελόνια!

Τώρα είναι μόνος και αδύναμος και όποτε ακούει για κάποιον “υπήκοό” του ότι δεν τον ακολουθεί παθαίνει κρίση πανικού.

Στην αρχή απλώς τους κλαιγόταν μήπως και τους συγκινήσει και επιστρέψουν στην “αυλή” του.

Όταν όμως είδε ότι αυτό δεν πιάνει άρχισε να φωνάζει, να απειλεί και να βρίζει.
Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος και τώρα πολλοί από αυτούς που θεωρούσε ότι τον λάτρευαν δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν.

Έτσι λοιπόν, αν αυτό ήταν πραγματικό παραμύθι, θα έπρεπε να τελειώνει με την κλασική ατάκα “και έζησε αυτός καλά και εμείς καλύτερα”...

Αλλά δεν είναι παραμύθι!

Κάποιος βουλευτής Χανίων ίσως αναγνωρίσει τον εαυτό του σε αυτήν την ιστορία.

Κάποιος που βλέποντας το παλιό του κόμμα να λειτουργεί στην περιφέρειά του ακόμα και χωρίς αυτόν έχει γίνει έξαλλος.

Βλέπει την ΝΟΔΕ να πηγαίνει πολύ καλύτερα χωρίς αυτόν.
Βλέπει να ανοίγουν συνέχεια νέες τοπικές, ακόμα και στα “δικά του” χωριά και έξαλλος κάνει τηλεφωνήματα φωνάζοντας και απειλώντας .
Βλέπει την ΟΝΝΕΔ, που επί των ημερών του ήταν μόνο μία σφραγίδα, να μαζεύει κόσμο, να κάνει εκδηλώσεις και να προχωράει μπροστά.
Βλέπει, και φαντάζομαι ότι έχει αρχίσει να καταλαβαίνει, ότι στην πραγματικότητα δεν ήταν παντοδύναμος αλλά βαρίδι.
Ένα βαρίδι που φορτώθηκε αλλού και πολλοί ήταν αυτοί που ανακουφίστηκαν από την “απώλεια”!

Ευτυχώς λοιπόν.... Χρήστο μου, όλοι εμείς που κάποτε σε στηρίξαμε έμπρακτα και δυναμικά καταλάβαμε την “αξία” σου και οι δρόμοι μας χώρισαν.

Προφανώς βλέπεις το λάθος σου αλλά έχεις ήδη αλλάξει “μανδύα” και είναι πλέον αργά.

Μάλλον είναι ώρα να καταλάβεις ότι η πορεία σου τελειώνει εδώ και να σταματήσεις πια τους βρυχηθμούς και τις απειλές.

Χάνεις και τα όποια υπολείμματα αξιοπρέπειας σου έχουν μείνει!

Απλή κοινή λογική...

ΔΩΡΕΑΝ ΓΗ ΚΑΙ ΥΔΩΡ... ΑΛΛΑ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ;...

Εχθές είδα σε πολλές ιστοσελίδες έναν άκρατο πανηγυρισμό για την “πολύ σωστή” κίνηση της κυβέρνησης να δώσει για μακροχρόνια μίσθωση αγροτικές εκτάσεις που ανήκουν στο δημόσιο σε ιδιώτες προς εκμετάλλευση.

Το πρώτο που πέρασε από το μυαλό μου είναι πως στο καλό, ξέρουν τι εκτάσεις ανήκουν στο δημόσιο από την στιγμή που δεν έχουν κάνει επίσημη καταγραφή της δημόσιας περιουσίας... αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...

Αυτό που με εξέπληξε και με έκανε πραγματικά έξαλλη είναι η περιγραφή της είδησης:

"Η κυβέρνηση θα διαθέσει με συμβολικό ενοίκιο αγροτική γη που ανήκει στο Δημόσιο σε ακτήμονες, γεωργούς με μικρούς κλήρους, εποίκους και κτηνοτρόφους σε όλη την Ελλάδα, δίνοντας έτσι νέα διέξοδο στον αγροτικό κόσμο που έχει πληγεί σημαντικά από την οικονομική κρίση."
ΠΗΓΗ  e-go.gr

Δεν θέλω να πιστέψω ότι η κυβέρνηση εξαργυρώνει επιταγές προς “τα παιδιά της Υπατείας” ή οποιεσδήποτε άλλες “επιταγές” έχει υπογράψει εν αγνοία μας!

Δεν θέλω να πιστέψω ότι προσπαθεί να εδραιώσει τους λαθρομετανάστες στην χώρα κάνοντας τους γαιοκτήμονες!

Από την άλλη όμως...
έποικος είναι αυτός που έχει πάει και έχει εγκατασταθεί σε άλλη χώρα από την δική του και μάλιστα οργανωμένα από το κράτος που επιδιώκει την αλλαγή της  πληθυσμιακής σύνθεσης μίας περιοχής.
Πχ Τούρκοι έποικοι στην κατεχόμενη Κύπρο.

Άλλη έννοια της λέξης ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Ποιοι είναι λοιπόν οι “έποικοι” στην Ελλάδα;

Ποιος αποφάσισε την αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης πχ στην Μακεδονία;

Αρκετοί φίλοι μου είπαν ότι μάλλον το υπουργείο εννοεί Έλληνες άλλων περιοχών οι οποίοι θα θελήσουν να μετεγκατασταθούν ώστε να αναλάβουν τις αγροτικές γαίες πχ Θεσσαλός στην Μακεδονία.

Επειδή όμως μιλάω και γνωρίζω αρκετά καλά την γλώσσα μου...
αυτοί στα Ελληνικά δεν λέγονται “έποικοι”!

Αν στο υπουργείο δεν ξέρουν τι γράφουν... δικό τους θέμα!
Αν έχουν γεμίσει αμερικανοσπουδαγμένους αμόρφωτους συμβούλους... και πάλι δικό τους θέμα!

Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα είναι η αλλαγή της ανακοίνωσης!

Είτε ξέρουν τι γράφουν και τι εννοούν (πράγμα που αγγίζει τα όρια της εθνικής προδοσίας και ελπίζω να μην ισχύει!) είτε όχι (πράγμα που εκτός από ανίκανους τους καθιστά και γελοίους!) αν δεν αλλάξουν το κείμενο αφήνουν ανοιχτό ένα τεράστιο παράθυρο για οποιονδήποτε κακοπροαίρετο.

Πρέπει λοιπόν κάποιος να ασχοληθεί και να τους ζητήσει να είναι έστω “τυπικά” σωστοί στην διατύπωση της ανακοίνωσης γιατί αυτή την φορά... η ουσία είναι στους τύπους!

Απλή κοινή λογική...

Ο ΝΟΜΙΜΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΝΑΙ... ΜΑΚΑΚΑΣ!...

Θα μου πείτε... “κάτι μας είπες τώρα!”...
Ίσως αρκετοί θα μου πείτε... “αυτή η νοοτροπία μας έφερε ως εδώ και πρέπει να αλλάξει!”..
Μερικοί αθεράπευτα ΠΑΣΟΚοι θα μου πείτε... “η κυβέρνηση προσπαθεί να αλλάξει αυτή την άποψη και πρέπει και εμείς να αλλάξουμε πριν βουλιάξουμε!”...

Και εγώ θα σας πω... “μπούρδες!”...

Ήδη από την δεκαετία του '80 άρχισε να υπερισχύει η νοοτροπία του “λαμόγιου”.
Όσο λιγότερο νόμιμος τόσο περισσότερο μάγκας!
Από τότε και μέχρι σήμερα όλες οι κυβερνήσεις τιμωρούν τους νομίμους!

Ας δούμε μερικά παραδείγματα...

Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι το συντομότερο ανέκδοτο στην Ελλάδα.
Έτσι λοιπόν, ο νόμιμος, αυτός που δηλώνει τα εισοδήματά του, τα ακίνητά του, κλπ είναι αυτός που πληρώνει υπέρογκους φόρους, έκτακτες εισφορές και περαιώσεις με βάση υπολογισμού όσα έχει δηλώσει.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, πληρώνοντας όλες τις τακτικές και έκτακτες “υποχρεώσεις” του προς το κράτος, καταλήγει με πολύ λιγότερα καθαρά στην τσέπη του από την πλειοψηφία των συμπολιτών του που είναι “μάγκες”.
Είναι λογικό λοιπόν ο νόμιμος να αισθάνεται... μακάκας!

Ύστερα έχουμε και τον νόμιμο που πληρώνει κανονικά τις υποχρεώσεις του στα ασφαλιστικά ταμεία.
Πιθανότατα με πολύ κόπο και μεγάλες οικονομίες φροντίζει να είναι συνεπής στις  υποχρεώσεις του ώστε να έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, να μην θέτει σε κίνδυνο την σύνταξή του και να μην κληθεί να πληρώσει ληξιπρόθεσμα με υψηλότατο τόκο.
Έχουμε όμως και τους “έξυπνους” οι οποίοι δεν είναι τυπικοί στις υποχρεώσεις τους αλλά απολαμβάνουν κανονικά τις υπηρεσίες υγείας για κοινωνικούς και ανθρωπιστικούς λόγους και δεν θέτουν σε κίνδυνο την σύνταξή τους αφού η ίδια η κυβέρνηση κατά διαστήματα τους δίνει συγχωροχάρτι καλώντας τους να κάνουν ρύθμιση, να πληρώσουν το χρέος τους με δόσεις και μάλιστα άτοκα ή με ελάχιστη επιβάρυνση.
Είναι λογικό λοιπόν ο νόμιμος να αισθάνεται... μακάκας!

Άλλος νόμιμος είναι αυτός που χτίζει νόμιμα το σπίτι του, χωρίς υπερβάσεις, πληρώνοντας όλες τις επιβαρύνσεις (ΙΚΑ, ΔΕΚΟ, άδειες, κλπ) με όλη την ατελείωτη και πολύ χρονοβόρα γραφειοκρατία που συνοδεύει την νομιμοφροσύνη του και σπάει τα νεύρα του!
Ως συνήθως, υπάρχει και ο αντίστοιχος “έξυπνος”.
Αυτός που χτίζει χωρίς άδεια, όπου θέλει και όπως θέλει, από ένα δωμάτιο έως ένα σπίτι, χωρίς το δημόσιο πάνω από το κεφάλι του σε κάθε του βήμα.
Κάποια στιγμή που το κράτος θέλει χρήμα και επειδή είναι ανίκανο να το βρε από πχ την πάταξη της φοροδιαφυγής(!) νομιμοποιεί τους ημι-υπαίθριους  και τα αυθαίρετα!
Ο παράνομος παίρνει μία ελάχιστη γεύση γραφειοκρατίας και ένα πρόστιμο και βαφτίζεται “νόμιμος”.
Είναι λογικό λοιπόν ο νόμιμος να αισθάνεται... μακάκας!

Τα παραδείγματα στην Ελλάδα είναι πάρα πολλά.
Η παρανομία έχει μπει τόσο πολύ στο πετσί μας ώστε πλέον την αναγνωρίζει, την αποδέχεται και την “νομιμοποιεί” το ίδιο το κράτος!

Αυτό που δύσκολα γίνεται κατανοητό από τους ξένους, είναι ότι ΚΑΝΕΙΣ στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι 100% νόμιμος και αυτό λόγω πολυνομίας και δαιδαλώδους νομοθεσίας με ασάφειες και πολλά “παραθυράκια”.

Αυτός όμως που κάνει τα πάντα για να είναι όσο το δυνατόν πιο νόμιμος είναι ο πλέον “μακάκας” της χώρας και αυτό με την βούλα του κράτους!

Τώρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία.
Μας το είπαν οι ξένοι, μας το λέει ο πρόεδρος της δημοκρατίας, μας το λέει η κυβέρνηση, κλπ.
Την ίδια στιγμή όμως γίνονται χαριστικές ρυθμίσεις σε χρέη “έξυπνων”, νομιμοποίηση ημι-υπαίθριων, ετοιμάζεται νομιμοποίηση αυθαιρέτων, κλπ.

Με λίγα λόγια το κράτος συνεχίζει να δικαιολογεί και να αποδέχεται την παρανομία!

Ε, και ο Έλληνας συνεχίζει να παρανομεί!

Απλή κοινή λογική...

ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ... ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ...

Όλοι περίμεναν τις ανακοινώσεις του ΓΑΠ την Παρασκευή.

Οι υπουργοί... μέρες τώρα όποιος δημοσιογράφος τους “¨κόλλαγε στον τοίχο” απαντούσαν ότι “αυτά θα τα πει ο πρωθυπουργός ο οποίος και θα εξαγγείλει ριζικές και τολμηρές αλλαγές, αναγκαίες για το καλό της χώρας”!
Μερικοί, όπως πχ ο Λομβέρδος, προχωρούσαν ακόμα παραπέρα και ζητούσαν “να πούμε επιτέλους την αλήθεια στον λαό” εμμέσως παραδεχόμενοι ότι μας έχουν φλομώσει στο ψέμα μέχρι τώρα!

Όλοι εμείς... ο λαός, περιμέναμε τον ΓΑΠ να μας ανακοινώσει τα μαύρα μαντάτα για το τι μας περιμένει.
Είχαμε πιστέψει ότι θα μας πει ξεκάθαρα και σταράτα, τι θα πάθουμε και πόσο περισσότερο θα μας βάλει το χέρι του κράτους στην τσέπη μας.

Απογοητευτήκαμε όλοι!

Ακούσαμε έναν απολογισμό προεκλογικού τύπου ο οποίος ήταν τόσο γελοία αισιόδοξος ώστε φαινόταν σαν να αναφέρεται σε άλλη χώρα ή μάλλον, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, σε άλλο πλανήτη!
Ένα ευχολόγιο του “τι θα ήθελα να είχα κάνει αλλά δεν τα κατάφερα” και ένα γενικόλογο και ασαφές πλαίσιο για όσα “εύχομαι να καταφέρω αλλά δεν το βλέπω” στο μέλλον.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα 23 δις που κάποια στιγμή έγιναν 25, κατέληξαν στα 26 δις (για την ώρα πάντα!) τα οποία χρειάζεται η κυβέρνηση από εμάς, χωρίς όμως να μας εξηγήσει που θα τα βρει και από που/ποιους θα τα πάρει.
Όλα παραμένουν ρευστά...

Ο ΓΑΠ εξήγγειλε και κάποιες αποκρατικοποιήσεις.
Δεν ξέρω αν έχει όντως υπολογίσει ότι αυτά που προγραμματίζει να ξεπουλήσει θα του δώσουν 50 δις.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η ανακοίνωση και μόνο αυτών των αποκρατικοποιήσεων ξεσήκωσε αντιδράσεις ακόμα και μέσα στο υπουργικό συμβούλιο και στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ!
Οι μισές από αυτές τις αντιδράσεις να εισακουστούν μάλλον δεν θα μείνει τίποτα για αξιοποίηση... πούλημα... ξεπούλημα!

Από την στιγμή που η πολιτική ασυμφωνία είναι τόσο εμφανής μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ ελπίζω η κυβέρνηση να έχει καταλάβει ότι δεν πρόκειται να βρει στήριγμα αλλού αλλά και να έχει υπολογίσει τις αντιδράσεις και την κοινωνική αναταραχή που θα συναντήσει.

Αυτό που, για άλλη μία φορά δεν είπε ο ΓΑΠ, είναι κάτι... οτιδήποτε(!) για την πολυαναμενόμενη ανάπτυξη.

Επειδή λοιπόν όλα αυτά τα κατάλαβαν οι αγορές, εγχώριες και μη, το αποτέλεσμα ήταν η πτώση του χρηματιστηρίου, η άνοδος των spread και η ακόμα μεγαλύτερη φημολογία για αναδιάρθρωση του χρέους ακόμα και από τον Σημίτη χωρίς βέβαια να κάνει κάποια αναφορά στις δικές του ευθύνες για το θέμα!
Και όλα αυτά γιατί η κυβέρνηση ενώ τα έχει υπογράψει δεν φαίνεται “τολμηρή” και “αποφασισμένη” στο να τα εφαρμόσει.

Το ΠΑΣΟΚ ούτε είναι ούτε έχει την λύση στα προβλήματα της χώρας.
Αυτό είναι το πλέον σίγουρο.
Αρκετά κάναμε υπομονή έως τώρα.
Η κατάσταση χειροτερεύει καθημερινά και ο κόσμος δεν αντέχει άλλο.
Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι το “Ζάππειο ΙΙ” δεν θα είναι μία από τα ίδια.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ακούσουμε για “οδικούς χάρτες” ή GRS αλλά καθαρές και σταράτες κουβέντες με απλό και κατανοητό λόγο και πάνω απ' όλα  πρόγραμμα και λύσεις!

Ο κόσμος περιμένει  να βρεθεί κάποιος ο οποίος πραγματικά καταλαβαίνει τον πόνο του και την δύσκολη καθημερινότητά του.
Κάποιος που θα του εξηγήσει κατά γράμμα με τρόπο κατανοητό τι πρέπει να γίνει και πόσο καιρό θα πάρει μέχρι να ξαναδεί μία άσπρη μέρα.
Απλά, λιτά, κατανοητά και ρεαλιστικά.
Τότε και μόνο τότε θα αλλάξει το κλίμα και η ψυχολογία των Ελλήνων.

Τότε και μόνο τότε θα αλλάξει το κλίμα για την πολιτική ζωή της χώρας και θα πάψει πια η γνωστή καραμέλα “όλοι το ίδιο είναι”.

Απλή κοινή λογική....

ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΠΑΩ ΟΔΙΚΩΣ;...

Θυμάμαι στην δεκαετία του '80 τον Αντρέα να μου ζητάει να ανέβω στο “τρένο της αλλαγής” για να πάω στο “ραντεβού με την ιστορία”.

Αργότερα ο Σημίτης μου είπε να αλλάξω τρένο και να ανέβω στο “τρένο του εκσυγχρονισμού” για να δω “φως στην άκρη του τούνελ”.

Τώρα έχω τον Γιώργο.

Αυτός στην αρχή μου είπε ότι κάποια στιγμή, ομολογώ χωρίς να το καταλάβω, είχα κατέβει από τα τρένα, είχα μπει στον Τιτανικό και βούλιαζα!

Σήμερα μου είπε να πάω οδικώς!

Κάτσε ρε Γιώργο, να καταλάβω η καημένη!

Προφανώς είμαι από τους επιζήσαντες του Τιτανικού οπότε σήμερα, ημέρα μνήμης του ναυαγίου, πρέπει να τιμήσω την ημέρα και δεν το ήξερα.

Αλλά, εσύ ο ίδιος σήμερα μου μίλησες για “πορεία και πλεύση” και για “οδικό χάρτη” προς την δική σου νέα Ελλάδα.

1)  Διάλεξε επιτέλους! Πορεία ή πλεύση θα κάνω;

2)  Αφού μου είπες ότι το μνημόνιο είναι ο μόνος σωστός και σίγουρος δρόμος, ότι τον έχεις βρει εσύ και με οδηγείς σωστά... τι τον θες τον οδικό χάρτη βρε Γιώργο; Οι χάρτες έχουν πολλούς δρόμους. Θα χαθούμε!

3)  Όταν λες οδικώς τι εννοείς; Με τα πόδια, με μουλάρι, με άμαξα με πράσινα άλογα, με ποδήλατο, με παπάκι, με Ferrari... πως;  Γιατί αν είναι με ποδήλατο... άστο βρε Γιώργο. Δεν έρχομαι. Το βαριέμαι το σπορ.

Πάντως όπως και αν είναι, ξεκίνα εσύ κι εγώ ξεκινάω αργότερα... όταν βρω κάποιον που να μπορεί να βρει πραγματικά τον σωστό δρόμο και τον σωστό και γρήγορο τρόπο για να πάω στην νέα και καλύτερη για όλους Ελλάδα.

Όσο για σένα....



Απλή κοινή λογική...

ΟΛΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΕΚΛΟΓΕΣ...

Όλοι πλέον (...ελπίζω!) έχουν καταλάβει  ότι το μνημόνιο δεν “βγαίνει” και η μετά-μνημονίου Ελλάδα θα είναι ακόμα χειρότερη από την σημερινή.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποδεικνύεται καθημερινά ότι δεν ήταν έτοιμη να κυβερνήσει, είναι κατώτερη των περιστάσεων και γράφει μία πολύ μαύρη σελίδα στην ιστορία της χώρας.

Ενώ στην αρχή της θητείας της, μετά από την πραγματικά μεγάλη και καθαρή νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, έδειχναν ότι θα κολλήσουν στις καρέκλα τους τουλάχιστον για μία τετραετία, τώρα τελευταία τα πράγματα αλλάζουν.

Έτσι στην αρχή υπόσχονταν αποτελέσματα της σωστής(!) πολιτικής τους το 2015.
Μετά άρχισαν να μιλάνε για το 2013 και προσφάτως για το 2012 όπου υπόσχονται ότι θα βγούμε επιτυχώς(!) στις αγορές, θα επιστρέψουμε στην ανάπτυξη(!), θα μειωθεί η ανεργία(!) και γενικά... θα “είμαστε μία ευχάριστη ατμόσφαιρα”!

Τώρα ο Παπακωνσταντίνου άρχισε να προβλέπει επιτυχή έξοδο στις αγορές στο τέλος του 2011!

Όσο αιθεροβάμων και να είναι κάποιος, όσο και να ζει “στον κόσμο του”, όσο ανίκανος κι αν είναι να καταλάβει τι γίνεται γύρω του, όσο κι αν δεν θέλει να δει την πραγματικότητα, όλα αυτά είναι πολύ μεγάλες προσδοκίες!

Επειδή λοιπόν όλα δείχνουν ότι οι υποσχέσεις για “ρόδινο” μέλλον είναι εντελώς ανεδαφικές, το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κανείς είναι ότι δεν πρόκειται απλά για λόγια του αέρα αλλά για παρακαταθήκη για το μέλλον.

Βλέπουν ότι οι εκλογές είναι αναπόφευκτες (προσωπικά θεωρώ ότι θα γίνουν πριν το φθινόπωρο) και αυτές οι υποσχέσεις που προφανώς δεν θα πραγματοποιηθούν θα είναι η σημαία τους στην αντιπολίτευση.

Είναι 100% σίγουρο ότι η ανάκαμψη δεν θα έρθει τόσο σύντομα.
Είναι σίγουρο ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να πετύχει ανάκαμψη τόσο άμεσα και μάλιστα με την εφαρμογή του “σωτήριου” μνημονίου.
Απλά προετοιμάζουν ήδη την αντιπολιτευτική τους πολιτική!

Προς επίρρωσιν των παραπάνω και επιβεβαίωση των εκλογικών σεναρίων, έχουμε τις δηλώσεις-υποσχέσεις για μείωση των διοδίων (Σουφλιά τ' ακούς; έτσι κάνει ο κόσμος όταν πάει για εκλογές!), την παροχή προνομίων στα παιδιά των αστυνομικών και πυροσβεστών που έπεσαν στο καθήκον και ότι άλλο παρουσιαστεί εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Για να μην παρεξηγηθώ, σαφώς και τα παραπάνω έπρεπε να γίνουν και έχουν καθυστερήσει. Απλά η συγκυρία φαίνεται λίγο ύποπτη.

Κάποιοι κάνουν ακόμα προσπάθειες να κερδίσουν και τις επόμενες εκλογές και να κρατήσουν τις καρέκλες τους.
Στην πραγματικότητα όλοι ξέρουν ότι είναι αδύνατον μετά από όσα έχουν κάνει και όσα έρχονται ακόμα, να παραμείνουν στην κυβέρνηση όσο “ζώα” και να μας θεωρούν!

Το θέμα είναι ότι κανένας από τους πολιτικούς δεν θέλει να προκαλέσει τις εκλογές.

Έτσι όλοι περιμένουν τον “αστάθμητο” παράγοντα ο οποίος εντελώς “τυχαία” θα μας οδηγήσει στις κάλπες.

Δύο πιθανότητες υπάρχουν, τουλάχιστον για την ώρα.

Είτε η τρόικα δεν θα μας δώσει την επόμενη δόση του δανείου (πράγμα πολύ πιθανό), η κυβέρνηση θα τα φορτώσει στην αντιπολίτευση που δεν συναινεί και δεν στηρίζει ούτε αναγνωρίζει ως μονόδρομο την πολιτική της, οπότε... πάμε σε εκλογές για να πάρουμε νέα εντολή από τον λαό.

Είτε το ΣτΕ θα αποφασίσει ότι το μνημόνιο είναι αντισυνταγματικό (η απόφαση αναμένεται τον Ιούνιο) και πάλι η κυβέρνηση θα κατηγορήσει την αντιπολίτευση για την μη-ψήφιση του μνημονίου στην βουλή ώστε να μαζευτούν πάνω από 180 ψήφοι, οπότε... πάμε σε εκλογές για να πάρουμε νέα εντολή από τον λαό.

Απλά, λιτά και με συνοπτικές διαδικασίες οι εκλογές έρχονται με βήμα ταχύ!

Απλή κοινή λογική...

Οι ζωτικής σημασίας προτεραιότητες της Ελλάδος...

Γράφει ο
Γεώργιος Δουδούμης

Η σημερινή, από οικονομική, πολιτική και κοινωνική άποψη, κατάσταση της Ελλάδος φαίνεται να είναι η πιο τραγική μετά το 1949. Η απογοήτευση για τη σημερινή κατάντια γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, αν αναλογιστούμε ότι μέχρι πρόσφατα είχαμε την αίσθηση ότι η Ελλάς ανήκε στις πρώτες 24 πιο ευημερούσες χώρες του κόσμου. Οι πολλά υποσχόμενοι ρυθμοί ανάπτυξης της δεκαετίας του 2000 είχαν δημιουργήσει μια αισιόδοξη ψυχολογία στον μέσο Έλληνα, στηριγμένη στον απερίσκεπτο καταναλωτικό τρόπο ζωής, ο οποίος όμως ήταν κάτι σαν οφθαλμαπάτη όπως οικτρά επιβεβαιώθηκε από τους αμείλικτους αριθμούς, που περιγράφουν χωρίς «δημιουργικές λογιστικές» τη ζώσα συμφορά. Οι διαδοχικοί πολιτικοί ηγέτες μίλαγαν για «ισχυρή Ελλάδα», ενώ είχαν σαφή επίγνωση, ότι η «ισχυρή Ελλάδα» έστεκε σε πήλινα πόδια αντί να στηρίζεται σε υγιείς βάσεις, με θετική προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον.

Είχαμε βιαστεί να γίνουμε συνέταιροι της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας και των άλλων σε παγκόσμιο επίπεδο οικονομικώς ισχυρών κρατών, που συνέθεταν την Ευρωπαϊκή ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ Κοινότητα. Απεδείχθη ότι οι ρίζες του σημερινού δράματος βρίσκονται στην τότε ασύνετη βιασύνη μας να γίνουμε, απροετοίμαστοι, μέλος μιας ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ Κοινότητας με υποχρεώσεις επικίνδυνες για το οικονομικό μας μέλλον. Κάποιοι ισχυρίστηκαν τότε, ότι τρέχοντας θα φθάναμε τους υπόλοιπους. Από τότε ήταν όμως τελείως ξεκάθαρο, ότι αυτό δεν μπορούσε να γίνει και δεν έγινε γιατί έτρεχαν και οι άλλοι. Και οι άλλοι, με περισσότερα προσόντα, έτρεχαν πιο γρήγορα, με συνέπεια η διαφορά να μεγαλώσει.

Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση μοιάζει με μία ομάδα 27 ανθρώπων, που όσο καιρό ήταν λίγοι, νέοι και υγιείς δεν παρουσιάστηκε πρόβλημα. Όταν προέκυψαν αρρώστιες, στο όνομα μιας νομικίστικης εκ του πονηρού δικαιοσύνης που ευνοούσε τους πιο ακμαίους, είπαν ότι τα φάρμακα πρέπει να είναι τα ίδια για όλους. Έχουμε λοιπόν το Μάαστριχτ (η σχετική συμφωνία τέθηκε σε ισχύ την 1η Νοεμβρίου 1993) με τα κριτήριά του, τα οποία έγιναν Ευαγγέλιο. Τα κριτήρια του Μάαστριχτ αποτελούν οικονομικές επιδόσεις, που πρέπει να επιτυγχάνονται από όλες τις οικονομίες των κρατών-μελών.  Είναι δυνατόν τα διαφορετικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι διαφορετικών ποιοτικών και ποσοτικών χαρακτηριστικών οικονομίες, με επίσης διαφορετικά κοινωνικοπολιτικά δεδομένα, με γεωγραφικές ιδιαιτερότητες, με περίεργες γειτνιάσεις και πλήθος sui generis καταστάσεων, που χρήζουν ειδικής αντιμετώπισης, είναι δυνατόν για όλα αυτά τα διαφορετικά προβλήματα η λύση να είναι ενιαία; Κατά τους θεωρητικούς του γραφειοκρατικού τέρατος των Βρυξελλών είναι δυνατόν. Η ζωή δείχνει ότι δεν είναι δυνατόν.

Ο ένας πρωθυπουργός μας στην αρχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όταν αυτή δεν είχε κτυπήσει ακόμη την πόρτα μας, έλεγε με κομπασμό, ότι η κυβέρνησή του είχε θωρακίσει την ελληνική οικονομία. Ο έτοιμος (υποτίθεται) να αναλάβει νέος πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι «λεφτά υπάρχουν» και μας οδήγησε σε εξευτελιστικό δανεισμό 110 δισ. €.

Η ελληνική κρίση έσκασε ουσιαστικά με τις σύγχρονες εκρήξεις δύο οικονομικών βομβών και μιας κοινωνικής βόμβας. Η πρώτη ήταν η ολοκλήρωση της αποβιομηχάνισης, στην οποία οδηγηθήκαμε λόγω ΕΟΚ (τα τελευταία μαζικά κλεισίματα των ελληνικών βιομηχανιών ήταν αυτά του τομέα των ετοίμων ενδυμάτων, εντάσεως εργασίας, που μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία, στην Αλβανία, στην ΠΓΔΤΜ και στη Ρουμανία και είχαν ούτως ή άλλως ημερομηνία λήξης στην Ελλάδα). Η δεύτερη ήταν το αποκορύφωμα μιας υπερκατανάλωσης, πέραν των οικονομικών μας δυνατοτήτων, δεδομένου ότι μετά το 1950 και κάθε χρόνο μέχρι και σήμερα, εκτός αυτών που παράγουμε και καταναλώνουμε οι ίδιοι εδώ στην Ελλάδα, εισάγουμε τρεις έως τέσσερις φορές περισσότερα, σε αξία, από αυτά που εξάγουμε με συνέπεια να έχουμε δανειστεί υπέρμετρα και να μην είμαστε όμως παραγωγικοί τόσο, ώστε να μπορούμε να πληρώνουμε χωρίς πρόβλημα τόκους και κεφάλαια στους δανειστές μας.

Η κοινωνική βόμβα έχει να κάνει με την υποβαθμισμένη ποιότητα της κοινωνίας μας, που οφείλεται κυρίως στο σάπιο πολιτικό κατεστημένο, με τις παρέες της «αρπαχτής», με μεγάλο ποσοστό πολιτών να φοροδιαφεύγει, με παιδεία όλων των βαθμίδων διαλυμένη, με πολλές κοινωνικές ομάδες δέσμιες των διεφθαρμένων συνδικαλιστικών τους ηγεσιών και συχνά με πολιτική κάλυψη, με τη γεωργία εγκαταλελειμμένη, με τα διαθέσιμα κονδύλια από την ΕΕ να μη μπορούν να απορροφηθούν, με τη χώρα να έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι και τους λαθρομετανάστες να αφαιρούν θέσεις εργασίας από τους Έλληνες, κυρίως στο εμπόριο και στις λοιπές υπηρεσίες. Στον αμαρτωλό κατάλογο προστίθενται οι  διάφοροι βολεμένοι, η διαλυμένη δημόσια διοίκηση, με τους υπαλλήλους της Βουλής κράτος εν κράτει, με εκτός φυλακής αποδεδειγμένα χρηματισμένους πολιτικούς, παρά τις ομολογίες τους ότι πήραν χρήματα.

Με κάθε είδους συντρίμμια γύρω μας πρέπει να εργαστούμε σκληρά, συλλογικά και μεθοδικά με ξεκαθαρισμένες τις ζωτικής σημασίας προτεραιότητες της Ελλάδος, οι οποίες είναι α) η ανασυγκρότηση της οικονομίας με ειδικό βάρος στις παραγωγικές επενδύσεις, β) η ενίσχυση της εθνικής άμυνας με πολεμικό υλικό και κάθε δυνατή συμμαχία και γ) ουσιαστικές επενδύσεις στην παιδεία, ώστε οι νέες γενιές να είναι αναβαθμισμένες σε ήθος και σε γνώσεις σε σχέση με αυτές που κυβερνούν σήμερα.

Όσον αφορά την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας πρέπει να αποτελεί το πρώτο, άμεσο και κύριο μέλημα σε συνεχή βάση, η ύπαρξη ενός παραγωγικού μηχανισμού σε διαρκή λειτουργία, που θα εξασφαλίζει ότι μπορούμε από γονατιστοί να ξαναβρεθούμε όρθιοι. Είναι λανθασμένος ο ισχυρισμός του υπουργού Οικονομικών, ότι η ανάπτυξη μπορεί να επιδιωχθεί, αφού πρώτα επαναποκτήσουμε, μέσω της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, την εμπιστοσύνη «των αγορών», ώστε να αντλήσουμε σχετικά φθηνό χρήμα που θα κατευθυνθεί σε επενδύσεις, μέσω των οποίων θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας προκειμένου να μπούμε σε νέο αναπτυξιακό κύκλο, ο οποίος θα διευκολύνει και την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους. Μαζί με την επιμήκυνση αποπληρωμής τόκων και κεφαλαίων και τη μείωση των επιτοκίων και ενδεχομένως πρόσθετων θετικών μέτρων ισοδυνάμου αποτελέσματος, δηλαδή μέτρων που θα μειώσουν το φορτίο του χρέους και μάλιστα εντός ενός διευρυμένου χρονικού διαστήματος, πρέπει να επιδιωχθεί με σοβαρή επιχειρηματολογία να πεισθούν οι εταίροι μας στην ευρωζώνη να δημιουργηθεί άμεσα ειδικός επενδυτικός μηχανισμός διάσωσης της οικονομίας με παροχή εξαιρετικών κινήτρων προσέλκυσης επενδυτικών κεφαλαίων.

Δηλαδή, παράλληλα με την προσπάθεια περιορισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος μπορεί και πρέπει να τεθεί σε λειτουργία μια αναπτυξιακή διαδικασία μέσω ενός ειδικού επενδυτικού μηχανισμού διάσωσης, που δεν θα εξαντλείται στο να δίνει χρήματα σε κάποιον που «δεν έχει σάλιο» ή να μη του ζητάει να πληρώσει εδώ και τώρα τα χρέη του, αλλά να του δίνει τη δυνατότητα να κερδίζει χρήματα όντας παραγωγικός, ώστε να βοηθηθεί να πάψει να ζητάει χρήματα από παλιούς ή νέους υποψήφιους δανειστές και να καταφέρει έστω με καθυστέρηση να αποπληρώσει τα χρέη του.

Ο μηχανισμός (ESM), που εφευρέθηκε και πρόκειται να ισχύσει από 1ης Ιουλίου 2013 σε αντικατάσταση του υπάρχοντος μηχανισμού EFSF, είναι άκρως ακατάλληλος ως μηχανισμός διάσωσης της οικονομίας μας, άσχετα αν μας δίνει την «άνεση» να καταφύγουμε σ’ αυτόν σε περίπτωση αδυναμίας άντλησης δανειακών κεφαλαίων από την ελεύθερη αγορά. Διότι απλά θα μας εξασφαλίσει κάποια χρήματα, τα οποία θα πρέπει με «αιματηρές οικονομίες» να επιστραφούν εντόκως και αν μάλιστα δεν αποδειχθούμε επαρκώς «πειθαρχημένοι» θα μας επιβληθεί πρόστιμο ή πρόστιμα, το/α οποίο/α (τραγική ειρωνεία) θα καταλήξει/ουν στο ταμείο του ίδιου του μηχανισμού στήριξης.

Αποτελεί ως εκ τούτου επιτακτική ανάγκη, αντί να περιμένουμε τί θα σκαρφιστούν οι διάφοροι καλοθελητές (εκτός αλλά και εντός εισαγωγικών) εταίροι μας, να διαμορφώσουμε εμείς ως Ελλάς μέχρι τη συνάντηση του προσεχούς Ιουνίου ολοκληρωμένη πρόταση δημιουργίας επενδυτικού μηχανισμού, στον οποίο μάλιστα, πέραν της συμμετοχής των εταίρων μας σε επίπεδο χωρών, η συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών θα είναι από τους ίδιους περισσότερο ελκυστική παρά η σχεδιασμένη συμμετοχή τους στον μηχανισμό ESM, εφόσον στον μεν μηχανισμό ESM καλούνται να συμβάλλουν με μεγάλο ρίσκο στο κόστος διάσωσης, ενώ σε ένα καλοσχεδιασμένο επενδυτικό μηχανισμό ο κίνδυνος οικονομικών απωλειών εκτιμάται ότι θα είναι σχετικά περιορισμένος. Υπάρχει χρόνος για δημιουργική δράση, ώστε να πάμε τον Ιούνιο με ολοκληρωμένες και πειστικές προτάσεις στο ραντεβού.

Για την ενίσχυση της εθνικής άμυνας χρειάζεται λίγη φαντασία, ώστε να δημιουργηθούν νέες μορφές διμερούς συνεργασίας, που στο πλαίσιο ειδικών οικονομικο-αμυντικών συμφωνιών θα περιλαμβάνουν δυνατότητα δανεισμού κάθε είδους αμυντικού υλικού μέχρι και επανδρωμένων πολεμικών αεροσκαφών. Η σημερινή πραγματικότητα επιτρέπει νέες συνθέσεις και εξελιγμένες προσεγγίσεις, που μπορούν να βοηθήσουν, παρά την οικονομική κρίση, στην καλύτερη εξυπηρέτηση των εθνικών μας αναγκών.

Τέλος, οι επενδύσεις στην παιδεία είναι μακροχρόνια οι πιο ουσιαστικές. Η σημερινή κατάσταση μόνο αισιοδοξία δεν εμπνέει και αν για την οικονομία είναι μια φορά αναγκαία μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, για την παιδεία η ανάγκη εθνικής συναίνεσης είναι πολλαπλάσια επιτακτική. Η θεσμοθέτηση μονίμων ειδικών επιτροπών για θέματα παιδείας, όχι υποχρεωτικά διακομματικών, αλλά περισσότερο στελεχωμένων από ανθρώπους των γραμμάτων και του πνεύματος, θα ήταν ένα μεγάλο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας θα πρέπει πάντα να έχει ξεκάθαρα την «έξωθεν καλήν μαρτυρίαν» ως ελάχιστη προϋπόθεση προκειμένου να έχουν σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας οι όποιες συναινετικές κινήσεις και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, που σε έναν ραγδαία εξελισσόμενο κόσμο πρέπει να είναι συχνές και σύνθετες.

 

ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ κ. Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ...

Κύριε υπουργέ,

Ετοιμάζεσαι για άλλη μία φορά να ανακοινώσεις νέα μέτρα.
Καταλαβαίνω ότι κάποια στιγμή σου ξέφυγε και δήλωσες “ αν χρειαστούν νέα μέτρα αυτό σημαίνει ότι έχω αποτύχει και θα παραιτηθώ”.
Έχεις ήδη αναγκαστεί να πάρεις “νέα μέτρα” 2-3 φορές από τότε οπότε κανένας πια δεν περιμένει να το πράξεις!

Αλλά, υπουργέ μου, δεν σου πετυχαίνει και κάτι...

Κάνεις ότι κάνεις αλλά...
αυξάνεται το έλλειμμα, αυξάνεται το χρέος, αυξάνεται η ανεργία, αυξάνεται η φορολόγηση των πολιτών και ταυτόχρονα, λόγω πρωτοφανούς ύφεσης, μειώνονται τα έσοδα του κράτους από την φορολόγηση, μειώνεται το ΑΕΠ, κλπ.
Υπάρχει κάτι που σου βγήκε όπως το περίμενες ή όλα σου πάνε στραβά και αναρωτιέσαι γιατί;

Τώρα ετοιμάζεσαι να εισπράξεις 75 δις.
Τόσα είπες ότι χρειάζεσαι έως το 2015.
Υπολογίζεις ότι θα πάρεις τα 50 δις από τις αποκρατικοποιήσεις και “μόνο” τα 25 δις (αλήθεια, 23 δεν έλεγες;) από όλους(;) εμάς.

Ελπίζω ότι καταλαβαίνεις ότι τα 50 δις των αποκρατικοποιήσεων έως το 2015 είναι εντελώς ανεδαφική εκτίμηση.
Ειδικά από την στιγμή που δεν έχει γίνει καταγραφή της δημόσιας περιουσίας και δεν ξέρεις καν τι έχεις, πως περιμένεις να τα καταφέρεις;
Ξεκινάς πουλώντας αυτά που έχεις πρόχειρα, αυτά που βλέπεις εύκολα μπροστά σου.
Αυτά όμως, υπουργέ μου, θα δημιουργήσουν αντιδράσεις.
Θα τις αντέξεις;

Και πάμε και στα δικά μας 25 δις...

Πως θα τα πάρεις, υπουργέ μου;
Με νέους φόρους, με νέες έκτακτες εισφορές, με αύξηση των υπαρχόντων φόρων;  Πως;

Καταρχάς, με αυτόν τον τρόπο θα αφαιρέσεις άλλα 25 δις από την αγορά και θα αυξήσεις περαιτέρω την ύφεση οπότε θα χάσεις ακόμα και από τον ΦΠΑ.

Αλλά υπουργέ μου...
πριν αρχίσεις να παίρνεις τα έκτακτα μήπως θα έπρεπε να ξεκινήσεις από τα τακτικά;

Γιατί, υπουργέ μου, δεν έχω πληρώσει ακόμα τον ετήσιο φόρο εισοδήματός μου;
Δεν είναι ότι βιάζομαι, αλλά πέρυσι τέτοια εποχή είχα ήδη πληρώσει ενώ τώρα δεν έχω καν κληθεί να καταθέσω την δήλωσή μου  (σήμερα μου έδωσες και άλλη παράταση για τον Μάϊο!) οπότε δεν ξέρεις πόσα πρέπει να περιμένεις από εμένα.
Με ποιο σκεπτικό θα προχωρήσεις σε έκτακτα εισπρακτικά μέτρα όταν δεν έχεις εισπράξει ακόμα τα τακτικά, ετήσια, καθιερωμένα έσοδα του κράτους;

Για τον φόρο ακινήτων... τι να πω;
Ακόμα δεν έχω λάβει την εκκαθάριση για το ΕΤΑΚ του 2009!

Επιμένω... Δεν βιάζομαι!
Απλά το έχω φιλοσοφήσει το θέμα και από την στιγμή που δεν μπορώ να μην πληρώσω φόρο εισοδήματος και ακινήτων, προς τι η καθυστέρηση;

Δεν θέλω να πιστέψω ότι είναι ηθελημένη ώστε να υπάρχει δικαιολογία για προγραμματισμένα “έκτακτα νέα μέτρα”.

Από την άλλη όμως... το μόνο που μένει είναι η ανικανότητα!

Είναι δυνατόν την στιγμή που αποδεικνύεται η ανικανότητα είσπραξης τακτικών  φόρων, αυτών δηλαδή που εισπράττει κάθε χρόνο το κράτος, να ελπίζουμε ότι μπορείς πχ να πατάξεις την φοροδιαφυγή ή να εισπράξεις ληξιπρόθεσμες οφειλές;

Όταν δεν μπορείς να κάνεις τα βασικά, τι μπορούμε ν περιμένουμε από εσένα;

Μάζεψε λοιπόν το υπεροπτικό ύφος που απέκτησες στο LSE, μάζεψε τα ειρωνικά σχόλια και την ανωτερότητα που εμφανίζεις, μάζεψε την αλαζονεία του “άρχοντα-ηγέτη-αρχηγού”, σταμάτα να πετάς με τα φτερά της εξουσίας και κατέβα στην γη να δεις πως τα 'κανες!

Όχι για τίποτα άλλο υπουργέ μου, αλλά για να καταλάβεις ότι το μέλλον σου δεν αναμένεται και τόσο ρόδινο όσο πιστεύεις.

Και κάτι μου λέει ότι αν δεν προσγειωθείς μόνος σου ομαλά και σύντομα, θα σε προσγειώσουν άλλοι και μάλιστα απότομα!

Απλή κοινή λογική... υπουργέ μου! 

Μία αγανακτισμένη, πολυ-φορολογημένη πολίτης
της μπανανίας που εσύ δημιούργησες

Κακή μέρα μπορεί να είναι αύριο ή μεθαύριο....!

Σήμερα είναι μια υπέροχη μέρα για τον πρωθυπουργό. Έχει σηκωθεί από νωρίς, πολύ νωρίς, έχει κάνει τη γυμναστική του, πήρε το μπάνιο του, απόλαυσε το μεσογειακό-ποτέ αμερικάνικο, όχι για κανέναν άλλο λόγο, μόνο επειδή έχει πολλά λιπαρά-πρωινό του, βλέπει τους συνεργάτες του και ετοιμάζεται για το ραντεβού της ημέρας.

Αυτό αναφέρει το πρόγραμμα του Γιώργου Παπανδρέου για σήμερα και, προφανώς, έτσι θα γίνει. Διότι έχει αποδείξει ότι δεν τον ενδιαφέρει πώς και για πόσο ακόμα αντέχει μια από τις χιλιάδες άλλες επιχειρήσεις που δεν στήθηκαν μόνο σε μια μέρα, αλλά χρειάστηκαν πολλούς μήνες ή και χρόνια, με ιδρώτα και αγωνία από τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους σ ’αυτές. 

Δεν τον ενδιαφέρει πόσες άλλες χιλιάδες έχουν ήδη κλείσει ή κλείνουν σήμερα-αύριο, και όχι σε μια μόνο μέρα, αλλά μετά από πολλές και απίστευτες ταλαιπωρίες και έμπα-έβγα σε τράπεζες, σε εφορίες, σε ασφαλιστικά ταμεία, δικηγορικά γραφεία και πρωτοδικεία.

Είναι μια καλή μέρα για τον πρωθυπουργό σήμερα.

Η κακή μέρα μπορεί να είναι αύριο ή μεθαύριο. Ή, τέλος πάντων, κάποια άλλη κοντινή. Διότι θα πρέπει να εξηγήσει στην τρόικα, ότι όσο καλός, βολικός και υπάκουος είναι ο αγαπημένος του υπουργός επί των οικονομικών, άλλο τόσο κακοί και ιδιοτελείς είναι οι βουλευτές του, οι οποίοι αρνούνται να έρθουν στη θέση του Θόδωρου Πάγκαλου και να κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με τα «γιούχα» του κόσμου, σε βαθμό μάλιστα που ακόμα και το ταξίδι της επιστροφής από τη Τζια να τους βγαίνει από τη μύτη.

Και δεν είναι μόνο αυτό που έχει να εξηγήσει. 
Είναι υποχρεωμένος να καταθέσει και τις αιτίες για τις οποίες είναι τόσο δύσκολη (έως αδύνατη) η εκποίηση δημόσιας περιουσίας χάριν των δανειστών της χώρας, με την οποία ήλπιζε να ξεχρεώσει-χωρίς να ζημιωθεί ο ίδιος ή άλλα εκλεκτά στελέχη της δικής του ή των προηγούμενων κυβερνήσεων-μέρος των δανεικών, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για την ανάπτυξη της Ελλάδας και μόνο (εμ γιατί άλλο;..) 

Έχει επίσης να εξηγηθεί με τους εκλεκτούς επιχειρηματίες που τόσο-κυρίως των μέσων ενημέρωσης-τον έχουν στηρίξει μέχρι τώρα, αλλά πλέον η στήριξή τους αυτή τίθεται εν αμφιβόλω, μια και η υπόσχεση που είχε δώσει σε μερικούς απ’ αυτούς για λεφτά «με φρουτάκια» στάθηκε στο zero, και τώρα αυτοί οι αγνοί κι αμόλυντοι διαπλεκόμενοι δεν έχουν να πάρουν ούτε απ’ αυτό.

Ή, μπορεί και να μην εξηγηθεί με κανέναν από όλους αυτούς. 
Να μπει σε ένα λίαρ-τζετ (ποτέ ελικόπτερο) ενός από τους φίλους του και να αναχωρήσει προς άγνωστη κατεύθυνση.
Αυτό ίσως να είναι και το πιο ενδιαφέρον, μέχρι την πλήρη και ειλικρινή πτώχευση.

ΠΗΓΗ ΕΛΠΙΔΑ

ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ...

Εκτός από τον “κοινό χρόνο” όλων εμάς των κοινών θνητών που περνάει αργά ή γρήγορα ανάλογα με την ηλικία μας, την καθημερινότητά μας κλπ τα τελευταία χρόνια έχουμε μάθει και την ύπαρξη του “πολιτικού χρόνου”.

Ο “πολιτικός χρόνος” πάει εντελώς ανάποδα από τον “κοινό χρόνο”.
Όταν οι πολίτες περιμένουν από τους πολιτικούς να αντιδράσουν άμεσα αυτοί δηλώνουν ότι δεν είναι ο κατάλληλος “πολιτικός χρόνος”!
Το είδαμε με τον Καραμανλή και το ζούμε και με τον ΓΑΠ.
Όσο και αν περιμένουμε κινήσεις και αντιδράσεις από την κυβέρνηση για την επίλυση διαφόρων προβλημάτων... χρειάζεται πάντα ο κατάλληλος “πολιτικός χρόνος”.

Τώρα μάθαμε ότι υπάρχει και ο “δημοσιογραφικός χρόνος”!

Αυτός τρέχει με πολύ γρήγορους ρυθμούς αλλά παγώνει σε περιόδους απεργίας.
Είναι εντυπωσιακό το πως πέρασαν 4 ημέρες χωρίς δημοσιογράφους και... χωρίς ειδήσεις! Σαν να μην πέρασε μία μέρα!

Όλοι σεβάστηκαν τον νεκρό “δημοσιογραφικό χρόνο” μάλλον επειδή κανένας δεν θα μάθαινε τα κατορθώματά τους.
Η κατάληψη στον δήμο Αθηναίων... συνεχίζεται!
Τα επεισόδια στην Κερατέα... συνεχίζονται!
Τα σενάρια ανασχηματισμού, εκλογών, αναδιάρθρωσης του χρέους, χρεωκοπίας, κλπ... αυτά και αν συνεχίζονται!

Υπάρχουν όμως πάντα και οι “ασεβείς”.
Η δικαιοσύνη δεν σεβάστηκε τον “δημοσιογραφικό χρόνο” και μέσα στην απεργία έβγαλε καταδικαστική απόφαση για τον Ψωμιάδη δημιουργώντας ΤΗΝ είδηση! (ευτυχώς γιατί δεν θα είχαν τι να πουν σήμερα που επέστρεψαν!)
Επίσης, στον  υπόλοιπο κόσμο που προφανώς δεν γνώριζαν για την απεργία στην Ελλάδα, η ροή των ειδήσεων συνεχίστηκε κανονικά!

Αυτές τις ημέρες όμως υπήρξαν και 1-2 θέματα τα οποία είναι σίγουρο ότι θα είχαν άλλη αντιμετώπιση αν δεν απεργούσαν οι δημοσιογράφοι.

Ένα θέμα είναι η απόσυρση του ν/σ για τα φρουτάκια.
Αφού πήρε την θετική ψήφο του πρωθυπουργού και του υπουργικού συμβουλίου (δις παρακαλώ!), ο Παπακωνσταντίνου πήγε το ν/σ και στην κοινοβουλευτική ομάδα όπου η ανταρσία ήταν καθολική!
Είναι κάτι εντελώς πρωτοφανές μια και ανέκαθεν οι υπουργοί φρόντιζαν να βολιδοσκοπούν αντιδράσεις και να διαπραγματεύονται με τους βουλευτές τους ώστε να γλυτώνουν τέτοια ξεφτίλα.
Με τον Παπακωνσταντίνου και την έπαρσή του φαίνεται ότι όλα πήγαν στραβά!
Σε περίπτωση που όλα αυτά γίνονταν σε “δημοσιογραφικό χρόνο” μπορούσαν να οδηγήσουν σε παραιτήσεις, ανασχηματισμό ή (τραβηγμένο) ακόμα και σε πτώση της κυβέρνησης.
Ευτυχώς για τον Παπακωνσταντίνου, συνέβει σε νεκρό “δημοσιογραφικό χρόνο” και τα απόνερα της σούπερ γκάφας φαίνεται ότι θα είναι περιορισμένα.

Το έτερο θέμα το οποίο θα είχε σίγουρα την τιμητική του αν δεν γινόταν εν μέσω απεργίας είναι η αναστολή λειτουργίας δύο νοσοκομείων.
Η κ. Διαμαντοπούλου (ναι, όσο παράλογο και αν φαίνεται ανήκουν στο υπουργείο παιδείας!) είναι σίγουρο ότι δεν θα καθόταν ακόμα στην καρέκλα του υπουργού δύο ημέρες μετά το “κλείσιμο” του Αρεταίειου και του Αιγινήτειου νοσοκομείου.
Είναι σίγουρο ότι θα είχαν γίνει ανακατατάξεις.
Βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά!

Από σήμερα ο “δημοσιογραφικός χρόνος” άρχισε πάλι να κυλά με την γνωστή γρήγορη ταχύτητά του.
Ίσως τώρα, έστω και καθυστερημένα, ελλείψη άλλων “σοβαρών” ειδήσεων να δοθεί κάποια βαρύτητα στα θέματα αυτά.
Σίγουρα όμως όλα θα ήταν διαφορετικά αν δεν υπήρχε η απεργία.

Ας σκεφτούμε λοιπόν έστω και σήμερα, πόση σημασία και πόση εξουσία έχουν οι δημοσιογράφοι στην καθημερινότητά μας, στην ψυχολογία μας και στην πολιτική ζωή του τόπου μας.

Είναι γεγονός ότι η απεργία των δημοσιογράφων αφήνει το πεδίο ελεύθερο για κάθε φήμη, σενάριο και παραφιλολογία.

Αναρωτιέμαι όμως κατά πόσον αυτό αλλάζει όταν οι δημοσιογράφοι δουλεύουν κανονικά.

Έχω την εντύπωση ότι απλώς οι φήμες και τα σενάρια λαμβάνουν πιο “επίσημο” χαρακτήρα από την στιγμή που η σημερινή δημοσιογραφία βασίζεται πλέον σε αυτά και στον σχολιασμό τους.

Απλή κοινή λογική...