Ο νέος εκβιασμός!

Γράφει ο Χρήστος Θεοχαράτος

Με το 34% του 53% των Ελλήνων πολιτών που ψήφισαν στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών (δηλαδή, με το 18% του εκλογικού σώματος), η ηγετική ομάδα κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ αξιώνει να καταλάβει το 80% των περιφερειών και το 75% των δήμων της χώρας!

Για να επιτύχει, μάλλον, αυτό το ανήκουστο -το 28% να επιβάλλεται, "δημοκρατικότατα", στο 82%- καταφεύγει στα γνωστά παραδοσιακά μέσα του Κινήματος: Στις απειλές και στους συνειδησιακούς εκβιασμούς των δημοκρατικών πολιτών, οι οποίοι διατηρούν ακόμη αντιδεξιά σύνδρομα και ιδεοληψίες.

Στα πλαίσια αυτής της τακτικής, έβαλε τα γνωστά φερέφωνά της να ξεθάψουν το "βρόμικο ’89" και να το επισείουν πάνω από τη σύμπασα Αριστερά, ότι, δηλαδή, αφού στον πρώτο γύρο καταμέτρησε τη δύναμή της, στο δεύτερο γύρο θα μαυρίσει τους κυβερνητικούς υποψηφίους. 

 

Και σε ό,τι μεν αφορά το "βρόμικο ’89", η Ιστορία έχει καταγράψει ποιοι το βρόμισαν (με λεηλασίες τραπεζών, με πληρωμένους «κουτσονόμους» και με δικαστικά πραξικοπήματα) - όπως έχει καταγράψει και το γεγονός ότι: Οι ηττημένοι του εμφυλίου, το καλοκαίρι του 1989, υποχρέωσαν τους νικητές να υπογράψουν και να ψηφίσουν την Εθνική Συμφιλίωση, την οποία ψήφισε -ήθελε δεν ήθελε- και το ΠΑΣΟΚ. 

 

Σε ό,τι αφορά, όμως, το νέο εκβιαστικό δίλημμα: "ή ψηφίζετε τους δικούς μας ή είστε όργανα της Δεξιάς", κανέναν πραγματικό δημοκράτη, αριστερό ή κομμουνιστή, δεν πρόκειται να παγιδέψει. Διότι, και εκείνοι που αμφέβαλαν επί χρόνια, σήμερα γνωρίζουν ότι και τα δύο κόμματα εξουσίας είναι δεξιά - και μάλιστα το πράσινο, πολύ σκληρότερο και αντιλαϊκότερο από το γαλάζιο.
Και ναι μεν ο κάθε αληθινός δημοκράτης, αριστερός ή κομμουνιστής, είναι "αδιάφορος δια το αψήφιστον της εκλογής", αφού και οι δύο (πολιτικοί σχηματισμοί) έβλαψαν και βλάπτουν την Ελλάδα εξ ίσου – αισθάνονται, όμως, την υποχρέωση: 

 

* Πρώτα να ελευθερωθούν από το εκβιαστικό δίλημμα του Μεγάρου Μαξίμου και των φερεφώνων του. Και, 

 

* Υστερα να καταψηφίσουν όλους τους κυβερνητικούς υποψηφίους. 

 

Αλλωστε, όπως καθήκον της μαχομένης δημοσιογραφίας είναι να ελέγχει αυστηρά την εκάστοτε εξουσία -όλες τις εκάστοτε εξουσίες- έτσι ακριβώς και της μαχόμενης αντιπολίτευσης ιερό καθήκον είναι να ελέγχει αυστηρά την εκάστοτε κυβέρνηση. 

 

Το καθήκον αυτό, φυσικά, φθάνει και στον τελευταίο αντιπολιτευόμενο πολίτη. Ο οποίος δύναται να το ασκήσει -και ως καθήκον και ως δικαίωμα- ανεξάρτητα από τη θέση που παίρνουν οι εκάστοτε ηγεσίες των κομμάτων τα οποία ψηφίζει. 

 

Στο κάτω - κάτω, το λευκό ή το άκυρο, την εξουσία εξυπηρετεί και όχι τα λαϊκά συμφέροντα, τη δημοκρατία και το αγωνιστικό φρόνημα των πολιτών!

 

ΠΗΓΗ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ