Τι δεν είναι το Μνημόνιο...

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος

Στη δημοσκόπηση της GΡΟ που προέβαλε το βράδυ της Δευτέρας το Μega, υπήρχε ένα ενδιαφέρον εύρημα. Περίπου τρεις στους τέσσερις από τους ερωτηθέντες πιστεύουν ότι η χώρα δεν έχει εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και πορεύεται αποκλειστικά με βάση το Μνημόνιο. Με άλλα λόγια, το Μνημόνιο συνιστά και το πλαίσιο και το περιεχόμενο και τη στρατηγική διακυβέρνησης. Μπορεί όμως ένα πολυμερές δανειακό σύμφωνο το οποίο προέκυψε μετά τη λαϊκή εξουσιοδότηση που δόθηκε για την εφαρμογή ενός άλλου προγράμματος να καλύψει τις ανάγκες του εθνικού σχεδιασμού της χώρας;

Η θέση «άλλο το Μνημόνιο και άλλο το εθνικό σχέδιο» - με την έννοια: έχουμε το πρώτο, να εκπονήσουμε και το δεύτερο- διατυπώθηκε κάποια στιγμή από τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Ψιθυριστά και προτού τον καταπιεί η γοητεία του νεοπαπανδρεϊσμού. Εκτοτε ουδείς το επανέφερε και η κυβέρνηση προσαρμόσθηκε στην ιδέα ότι το Μνημόνιο αρκεί για τα πάντα. Πράγματι, στο Μνημόνιο υπάρχει μια συνταγή οικονομικής πολιτικής, υπάρχουν πακέτα τεχνοκρατικών μεταρρυθμίσεων, υπάρχουν πειθαναγκασμοί για αλλαγές στη διοίκηση και στην οργάνωση του κράτους και δράσεις για αναδιατάξεις στην οργάνωση της εργασίας και της κοινωνίας. Τι περισσότερο θα προέβλεπε το εθνικό σχέδιο;

Εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Το Μνημόνιο μπορεί να έχει τα πάντα αλλά δεν έχει δύο βασικά στοιχεία: πολιτική και ιδεολογία. Μαζί με τα απόνερα πετάει και το παιδί. Δεν είναι δηλαδή ένα πολιτικό σχέδιο διακυβέρνησης, με ιδεολογικά χαρακτηριστικά, με στρατηγικούς εθνικούς προσανατολισμούς εφ΄ όλης της ύλης και με την πρόνοια να βρίσκεται σταθερά σε αντιστοιχία με τους πολιτικούς συσχετισμούς. Το Μνημόνιο θα ήταν απλώς γνήσιο υποσύνολο ενός τέτοιου σχεδίου. Ή αλλιώς: θα υπέτασσε το Μνημόνιο σε μηχανισμό υπέρ της κοινωνίας και της χώρας και όχι το αντίθετο.

Οσο αυτό το σχέδιο λείπει, η ασκούμενη πολιτική θα μοιάζει όλο και περισσότερο με άσκηση σε συνθήκες εργαστηρίου. Μπορεί στο τέλος κάτι να βγάλει, αλλά θα είναι περισσότερο χρήσιμο στους άλλους παρά σε αυτούς που το υπέστησαν. Ετσι συμβαίνει πάντα με τους πειραματισμούς. Ενδεχομένως θα περάσουμε στην αθανασία αν πετύχει το Μνημόνιο. Μόνο που όπως έχει πει ο Γούντι Αλεν: 

«Δεν θέλω να περάσω στην αθανασία με τη δουλειά μου-
θέλω να περάσω χωρίς να πεθάνω».

ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ