ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ...

Πριν από αρκετά χρόνια ένας φίλος (πολιτικός κατ' επάγγελμα!) είχε παροτρύνει τον γιο μου να διαβάζει εφημερίδες και να βλέπει ειδήσεις στην τηλεόραση για να πλουτίσει το λεξιλόγιό του και να βελτιώσει την χρήση της γλώσσας ώστε να γράφει καλύτερες εκθέσεις.

“Έτσι έκανα και γω και με βοήθησε πάρα πολύ στη ζωή μου” του είχε πει.

Αυτό που ξέχασε να πει ήταν ότι αυτός πέρασε από τα μαθητικά θρανία γυμνασίου-λυκείου την δεκαετία του '70, την εποχή δηλαδή που οι περισσότεροι δημοσιογράφοι ήταν άνθρωποι ανωτέρου μορφωτικού επιπέδου με άριστη γνώση και χρήση της Ελληνικής γλώσσας.

Ευτυχώς ο γιος μου δεν τον άκουσε και έτσι σήμερα, φοιτητής πλέον, βλέποντας ειδήσεις στην τηλεόραση μπορεί και ενίσταται με  την κακοποίηση της γλώσσας.

Τρανό παράδειγμα είναι η περιβόητη... “υπερεσία”.

Είναι εντυπωσιακό πως μία τόσο καταφανώς γελοία κακοποίηση της συγκεκριμένης λέξης έχει περάσει τόσο εύκολα στην καθημερινότητα των Ελλήνων!

Ευτυχώς, για την ώρα, δεν έχει εμφανιστεί στον γραπτό λόγο αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα αργήσουμε να το δούμε και αυτό.

Υπάρχουν και άλλα “κλασικά” πλέον παραδείγματα καθημερινής κακοποίησης.

Πχ είναι σαν να μην μπορεί κανένας Έλληνας να πει σωστά την ώρα! Το “στις μία η ώρα” βγάζει μάτι. Γιατί ρε παιδιά; Από πότε η μία είναι πολλές;
Άσε πια το “στις τεσσεράμισι η ώρα”! Δηλαδή λέτε και “η ώρα είναι τέσσερα”;

Κάτι τέτοια πονάνε τα αφτιά μας και τρυπάνε τον εγκέφαλό μας!

Υπάρχουν βέβαια και κακοποιήσεις από την πλευρά των πολιτικών.

Περάσαμε από την περιβόητη “-ποίηση” του Σημίτη, στην “πρώτη προτεραιότητα” του Καραμανλή, στην “συμμετοχική δημοκρατία” του Γιώργου!

Δηλαδή μπορούμε να φτιάξουμε οποιαδήποτε νέα λέξη προσθέτοντας στο τέλος μίας υπάρχουσας μία “-ποίηση”, η προτεραιότητα δεν είναι πρώτη εκ των πραγμάτων αλλά υπάρχουν και πιο πρώτοι από τους πρώτους, και η δημοκρατία μπορεί να υπάρξει και χωρίς την συμμετοχή του λαού (δήμος=λαός)!

Έλεος!

Το τελευταίο που ξεχείλισε το ποτήρι είναι ο νέος τίτλος του Καραμανλή “τέως πρωθυπουργός”.

Όσο και αν τείνω να συμφωνήσω μαζί σας, πολύ φοβάμαι ότι το κάνετε από άγνοια.

Μάθετε λοιπόν ότι το “τέως” είναι συντόμευση  του “τελευταίος” δηλ. δεν υπάρχει διάδοχος!

Δύσκολα χαρακτηρίζει κάποιος πρωθυπουργό τον Γιώργο αλλά δεν παύει ότι ελπίζουμε στο μέλλον όλο και κάποιος θα βρεθεί για τη θέση.

Με λίγα λόγια ο “Κωστάκης” όπως τον λέτε πολλοί φίλοι δημοσιογράφοι είναι “πρώην πρωθυπουργός” δηλ. προηγούμενος, ενώ ο Κωνσταντίνος είναι “τέως βασιλιάς” γιατί δεν αναμένεται να υπάρξει άλλος στην χώρα μας!

Δεν διεκδικώ δάφνες άριστης χρήσης της γλώσσας. 

Απέχω πολύ!
Προσπαθώ όμως. Διαβάζω και κανένα βιβλίο.

Θα σας συμβούλευα λοιπόν να κάνετε και εσείς το ίδιο.
Μπορεί και να σας βοηθήσει.
Απλή κοινή λογική...