Βρίσκω μπροστά μου, σε διάφορες ιστοσελίδες, ηλεκτρονικές δημοσκοπήσεις με το ερώτημα “έπρεπε να εκδοθεί το βιβλίο του Κουφοντίνα; Ναι ή Όχι”.
Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή...
ΕΠΡΕΠΕ ο Κουφοντίνας να γράψει βιβλίο;
Όχι, δεν ΕΠΡΕΠΕ!
Αλλά είναι αναφαίρετο δικαίωμά του εάν το επιθυμεί να το πράξει!
ΕΠΡΕΠΕ να εκδοθεί το βιβλίο του;
Όχι, δεν ΕΠΡΕΠΕ!
Αλλά είναι αναφέρετο δικαίωμα του οποιουδήποτε εκδοτικού οίκου εάν το επιθυμεί να το πράξει!
ΕΠΡΕΠΕ να το προλογίσει ένα πολιτικό/κομματικό στέλεχος;
Όχι, δεν ΕΠΡΕΠΕ!
Αλλά είναι αναφαίρετο δικαίωμά του εάν το επιθυμεί να το πράξει!
ΠΡΕΠΕΙ οι καταναλωτές να το αγοράσουν και να το διαβάσουν;
Όχι, δεν ΠΡΕΠΕΙ!
Αλλά είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους εάν το επιθυμούν να το πράξουν!
Όλοι οι παραπάνω όμως, είναι λογικό ότι θα υποστούν και την οποιαδήποτε κριτική για τις πράξεις τους, γιατί η κριτική είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας!
Προσωπικά, μου είναι εντελώς αδιάφορο εάν ο Κουφοντίνας αποφάσισε να γράψει την αυτοβιογραφία του, να τραγουδήσει ή να χορέψει γυμνός στην βροχή.
Είμαι ευτυχής που βρίσκεται πίσω από τα σίδερα της φυλακής και απαλλαχθήκαμε από την παρουσία του ανάμεσά μας!
Με εντυπωσιάζει ότι το βιβλίο αυτό εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη.
Όχι γιατί ο Λιβάνης ήταν “δημοκράτης” και φίλος του Αντρέα, αλλά γιατί θεωρούσα ότι ως εκδοτικός οίκος θα ήταν πιο επιλεκτικός στις εκδόσεις του.
Θα προτιμούσα να ακούσω κάποια στιγμή ότι ο Κουφοντίνας έγραψε ένα βιβλίο το οποίο όμως απέρριψαν όλοι οι μεγάλοι και γνωστοί οίκοι και, είτε ουδέποτε εκδόθηκε, είτε εκδόθηκε από κάποιο περιθωριακό και παρακμιακό “εκδοτικό οίκο”.
Λυπάμαι που το εξέδωσε και φαντάζομαι ότι το έκανε με μοναδικό κριτήριο το κέρδος, πράγμα που σημαίνει ότι αναμένει μεγάλες πωλήσεις.
Αναρωτιέμαι λοιπόν ποιος θα το αγοράσει.
Άκουσα δημοσιογράφους να σχολιάζουν ότι το βιβλίο έχει “μεγάλο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον”.
Ίσως... Ίσως εάν ήμουν δημοσιογράφος να με ενδιέφερε, από καθαρά δημοσιογραφική διαστροφή, να μάθω κάποιες παραπάνω λεπτομέρειες για την δράση της 17Ν... αλλά και τότε μάλλον θα περίμενα είτε το δωρεάν αντίτυπο που είθισται να δίνεται δωρεάν στα μεγάλα ΜΜΕ, είτε να το δανειστώ από κάποιον άλλον.
Φαντάζομαι επίσης ότι θα ήθελα να το διαβάσω και εάν ήμουν αναλυτής κάποιας μυστικής υπηρεσίας που ασχολείται με την τρομοκρατία, για καθαρά επαγγελματικούς λόγους.
Αλλά ως εκεί!
Δυστυχώς όμως, κάποιοι συμπολίτες μου θα το αγοράσουν, θα το “μοστράρουν” στην βιβλιοθήκη τους, ίσως μάλιστα και να το διαβάσουν(!), από καθαρή ευχαρίστηση ή γιατί είναι “must” και “μαγκιά”.
Συγκρίσεις με το βιβλίο του Χίτλερ θεωρώ ότι είναι εντελώς ανιστόρητες και γελοίες.
Άλλο είναι τα βιβλία ιστορικών προσωπικοτήτων, προσώπων που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας και της ανθρωπότητας και άλλο είναι τα βιβλία τρομοκρατών, κοινών εγκληματιών του ποινικού δικαίου!
Όσο για το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ (που δεν είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά έχει λάβει μέρος ακόμα και σε συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ!), ο οποίος ονειρεύεται “πολιτικούς κρατούμενους”... θα προτιμούσα να λάβει την απάντησή του από τον Τατσόπουλο που διεγράφει από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί τόλμησε να πει πως «υπάρχουν άνθρωποι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι μπορεί να βλέπουν με συμπάθεια τις ιδέες αυτών των ανθρώπων (σ.σ των μελών της 17Ν και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων)»!
Αντί για επίλογο, παραθέτω ένα τμήμα του σημερινού άρθρου του Κώστα Γιαννακίδη με τίτλο “οι φόνοι στην βιτρίνα”...
Μάζεψα μερικές αντιδράσεις που τις βρήκα ενδιαφέρουσες, με πρώτη του Κώστα Μπακογιάννη, που έχασε τον πατέρα του επειδή ο Κουφοντίνας νόμιζε ότι κάνει επανάσταση: «Ματωμένο βιβλίο, ματωμένα χρήματα».
Ο Αύγουστος Κορτώ: «Βέβαια, αν όλοι οι εκδοτικοί οίκοι γύριζαν την πλάτη στον Κουφοντίνα και απέρριπταν το βιβλίο του αναφανδόν, δεν θα επρόκειτο για στέρηση ελευθερίας του λόγου, αλλά για αξιοπρέπεια του εκδοτικού κόσμου. Φευ, η ξετσιπωσιά και η φιλαργυρία έχουν τον πρώτο λόγο.»
Ο Πέτρος Τατσόπουλος: «Ενας δολοφόνος, που πυροβολούσε τα ανύποπτα θύματά του πισώπλατα, κυκλοφορεί την "αυτοβιογραφία" του με φωτογραφία στο εξώφυλλο... αντάρτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ντροπή για τις εκδόσεις Λιβάνη. ΝΤΡΟΠΗ. Αυτή δεν είναι καπηλεία. Είναι ΑΝΑΓΟΥΛΑ».
Ο επικοινωνιολόγος Ευτύχης Βαρδουλάκης: «Οι εκδόσεις Λιβάνη έχουν δικαίωμα να εκδώσουν το βιβλίο όποιου δολοφόνου θέλουν και όλοι εμείς κάθε δικαίωμα να τις κράξουμε. Όπως φυσικά και να μποϊκοτάρουμε τα βιβλία τους. Προσωπικώς αυτό θα κάνω, για μεγάλο διάστημα. Μία παράκληση μόνο: Αφήστε τον Βολταίρο ήσυχο. Το δικαίωμα έκφρασης ασφαλώς είναι αδιαπραγμάτευτο. Όμως η έκδοση του βιβλίου ενός τρομοκράτη-δολοφόνου, ο οποίος είναι απολύτως αμετανόητος και ακόμα και σήμερα στις (συχνές) παρεμβάσεις του παρακινεί νεοεμφανιζόμενες ομάδες σε ανάλογες εγκληματικές δράσεις, ξεφεύγει από το πλαίσιο της "ελεύθερης διακίνησης απόψεων" και κρίνεται ως πολιτική πράξη, η οποία ειδικά στη σημερινή συγκυρία όπου υπάρχει σαφής αναζωπύρωση του συγκεκριμένου χώρου, είναι τουλάχιστον ανεύθυνη.»
Ο επιχειρηματίας Γρηγόρης Φαρμάκης: «Είμαι πολύ σκεπτικιστής με τα «μποϊκοτάζ» των καταναλωτών σε επιχειρήσεις που με την στάση τους μας προσβάλλουν. Business is business, αλλά βέβαια και από την άλλη, στον καπιταλισμό ψηφίζουμε με τα ευρώ μας, και με τα δικά μας κριτήρια. Δεν μπορώ όμως να μην σχολιάσω ότι ενώ κάθε φορά που μια εταιρεία κάνει πχ απολύσεις, ή φεύγει από την Ελλάδα, ή με κάποιο τρόπο προσβάλλει το δημόσιο αίσθημα, ακόμα και όταν μια διαφήμισή της ενοχλεί, ακούω οργισμένες εκκλήσεις για μποϊκοτάζ στα προϊόντα της. Στην περίπτωση όμως του δολοφόνου αυτού, δεν άκουσα τίποτα τέτοιο. Ο Κώστας Μπακογιάννης έγραψε: «Ματωμένο βιβλίο - ματωμένα χρήματα». Και εγώ δεν θα ξαναγοράσω από τις Εκδόσεις Λιβάνη ποτέ και τίποτα.»
Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή...
ΕΠΡΕΠΕ ο Κουφοντίνας να γράψει βιβλίο;
Όχι, δεν ΕΠΡΕΠΕ!
Αλλά είναι αναφαίρετο δικαίωμά του εάν το επιθυμεί να το πράξει!
ΕΠΡΕΠΕ να εκδοθεί το βιβλίο του;
Όχι, δεν ΕΠΡΕΠΕ!
Αλλά είναι αναφέρετο δικαίωμα του οποιουδήποτε εκδοτικού οίκου εάν το επιθυμεί να το πράξει!
ΕΠΡΕΠΕ να το προλογίσει ένα πολιτικό/κομματικό στέλεχος;
Όχι, δεν ΕΠΡΕΠΕ!
Αλλά είναι αναφαίρετο δικαίωμά του εάν το επιθυμεί να το πράξει!
ΠΡΕΠΕΙ οι καταναλωτές να το αγοράσουν και να το διαβάσουν;
Όχι, δεν ΠΡΕΠΕΙ!
Αλλά είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους εάν το επιθυμούν να το πράξουν!
Όλοι οι παραπάνω όμως, είναι λογικό ότι θα υποστούν και την οποιαδήποτε κριτική για τις πράξεις τους, γιατί η κριτική είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας!
Προσωπικά, μου είναι εντελώς αδιάφορο εάν ο Κουφοντίνας αποφάσισε να γράψει την αυτοβιογραφία του, να τραγουδήσει ή να χορέψει γυμνός στην βροχή.
Είμαι ευτυχής που βρίσκεται πίσω από τα σίδερα της φυλακής και απαλλαχθήκαμε από την παρουσία του ανάμεσά μας!
Με εντυπωσιάζει ότι το βιβλίο αυτό εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη.
Όχι γιατί ο Λιβάνης ήταν “δημοκράτης” και φίλος του Αντρέα, αλλά γιατί θεωρούσα ότι ως εκδοτικός οίκος θα ήταν πιο επιλεκτικός στις εκδόσεις του.
Θα προτιμούσα να ακούσω κάποια στιγμή ότι ο Κουφοντίνας έγραψε ένα βιβλίο το οποίο όμως απέρριψαν όλοι οι μεγάλοι και γνωστοί οίκοι και, είτε ουδέποτε εκδόθηκε, είτε εκδόθηκε από κάποιο περιθωριακό και παρακμιακό “εκδοτικό οίκο”.
Λυπάμαι που το εξέδωσε και φαντάζομαι ότι το έκανε με μοναδικό κριτήριο το κέρδος, πράγμα που σημαίνει ότι αναμένει μεγάλες πωλήσεις.
Αναρωτιέμαι λοιπόν ποιος θα το αγοράσει.
Άκουσα δημοσιογράφους να σχολιάζουν ότι το βιβλίο έχει “μεγάλο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον”.
Ίσως... Ίσως εάν ήμουν δημοσιογράφος να με ενδιέφερε, από καθαρά δημοσιογραφική διαστροφή, να μάθω κάποιες παραπάνω λεπτομέρειες για την δράση της 17Ν... αλλά και τότε μάλλον θα περίμενα είτε το δωρεάν αντίτυπο που είθισται να δίνεται δωρεάν στα μεγάλα ΜΜΕ, είτε να το δανειστώ από κάποιον άλλον.
Φαντάζομαι επίσης ότι θα ήθελα να το διαβάσω και εάν ήμουν αναλυτής κάποιας μυστικής υπηρεσίας που ασχολείται με την τρομοκρατία, για καθαρά επαγγελματικούς λόγους.
Αλλά ως εκεί!
Δυστυχώς όμως, κάποιοι συμπολίτες μου θα το αγοράσουν, θα το “μοστράρουν” στην βιβλιοθήκη τους, ίσως μάλιστα και να το διαβάσουν(!), από καθαρή ευχαρίστηση ή γιατί είναι “must” και “μαγκιά”.
Συγκρίσεις με το βιβλίο του Χίτλερ θεωρώ ότι είναι εντελώς ανιστόρητες και γελοίες.
Άλλο είναι τα βιβλία ιστορικών προσωπικοτήτων, προσώπων που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας και της ανθρωπότητας και άλλο είναι τα βιβλία τρομοκρατών, κοινών εγκληματιών του ποινικού δικαίου!
Όσο για το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ (που δεν είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά έχει λάβει μέρος ακόμα και σε συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ!), ο οποίος ονειρεύεται “πολιτικούς κρατούμενους”... θα προτιμούσα να λάβει την απάντησή του από τον Τατσόπουλο που διεγράφει από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί τόλμησε να πει πως «υπάρχουν άνθρωποι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι μπορεί να βλέπουν με συμπάθεια τις ιδέες αυτών των ανθρώπων (σ.σ των μελών της 17Ν και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων)»!
Αντί για επίλογο, παραθέτω ένα τμήμα του σημερινού άρθρου του Κώστα Γιαννακίδη με τίτλο “οι φόνοι στην βιτρίνα”...
Μάζεψα μερικές αντιδράσεις που τις βρήκα ενδιαφέρουσες, με πρώτη του Κώστα Μπακογιάννη, που έχασε τον πατέρα του επειδή ο Κουφοντίνας νόμιζε ότι κάνει επανάσταση: «Ματωμένο βιβλίο, ματωμένα χρήματα».
Ο Αύγουστος Κορτώ: «Βέβαια, αν όλοι οι εκδοτικοί οίκοι γύριζαν την πλάτη στον Κουφοντίνα και απέρριπταν το βιβλίο του αναφανδόν, δεν θα επρόκειτο για στέρηση ελευθερίας του λόγου, αλλά για αξιοπρέπεια του εκδοτικού κόσμου. Φευ, η ξετσιπωσιά και η φιλαργυρία έχουν τον πρώτο λόγο.»
Ο Πέτρος Τατσόπουλος: «Ενας δολοφόνος, που πυροβολούσε τα ανύποπτα θύματά του πισώπλατα, κυκλοφορεί την "αυτοβιογραφία" του με φωτογραφία στο εξώφυλλο... αντάρτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ντροπή για τις εκδόσεις Λιβάνη. ΝΤΡΟΠΗ. Αυτή δεν είναι καπηλεία. Είναι ΑΝΑΓΟΥΛΑ».
Ο επικοινωνιολόγος Ευτύχης Βαρδουλάκης: «Οι εκδόσεις Λιβάνη έχουν δικαίωμα να εκδώσουν το βιβλίο όποιου δολοφόνου θέλουν και όλοι εμείς κάθε δικαίωμα να τις κράξουμε. Όπως φυσικά και να μποϊκοτάρουμε τα βιβλία τους. Προσωπικώς αυτό θα κάνω, για μεγάλο διάστημα. Μία παράκληση μόνο: Αφήστε τον Βολταίρο ήσυχο. Το δικαίωμα έκφρασης ασφαλώς είναι αδιαπραγμάτευτο. Όμως η έκδοση του βιβλίου ενός τρομοκράτη-δολοφόνου, ο οποίος είναι απολύτως αμετανόητος και ακόμα και σήμερα στις (συχνές) παρεμβάσεις του παρακινεί νεοεμφανιζόμενες ομάδες σε ανάλογες εγκληματικές δράσεις, ξεφεύγει από το πλαίσιο της "ελεύθερης διακίνησης απόψεων" και κρίνεται ως πολιτική πράξη, η οποία ειδικά στη σημερινή συγκυρία όπου υπάρχει σαφής αναζωπύρωση του συγκεκριμένου χώρου, είναι τουλάχιστον ανεύθυνη.»
Ο επιχειρηματίας Γρηγόρης Φαρμάκης: «Είμαι πολύ σκεπτικιστής με τα «μποϊκοτάζ» των καταναλωτών σε επιχειρήσεις που με την στάση τους μας προσβάλλουν. Business is business, αλλά βέβαια και από την άλλη, στον καπιταλισμό ψηφίζουμε με τα ευρώ μας, και με τα δικά μας κριτήρια. Δεν μπορώ όμως να μην σχολιάσω ότι ενώ κάθε φορά που μια εταιρεία κάνει πχ απολύσεις, ή φεύγει από την Ελλάδα, ή με κάποιο τρόπο προσβάλλει το δημόσιο αίσθημα, ακόμα και όταν μια διαφήμισή της ενοχλεί, ακούω οργισμένες εκκλήσεις για μποϊκοτάζ στα προϊόντα της. Στην περίπτωση όμως του δολοφόνου αυτού, δεν άκουσα τίποτα τέτοιο. Ο Κώστας Μπακογιάννης έγραψε: «Ματωμένο βιβλίο - ματωμένα χρήματα». Και εγώ δεν θα ξαναγοράσω από τις Εκδόσεις Λιβάνη ποτέ και τίποτα.»
Και συμπληρώνω... ούτε εγώ θα μπω σε βιβλιοπωλείο που διαθέτει προς πώληση αυτό το βιβλίο και προφανώς θα συμμετέχω στο μποϊκοτάζ των εκδόσεων Λιβάνη!
Άλλωστε η αντίδραση και η κριτική είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου!
Απλή κοινή λογική...
Απλή κοινή λογική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου