 |
| Η ιστορία της Ουκρανίας σε έναν χάρτη |
Του Γιώργου Καισάριου
Χτες η βουλή της Κριμαίας κήρυξε την ανεξαρτησία της με σκοπό να γίνει ανεξάρτητο κράτος, αν την Κυριακή η πλειοψηφία των κατοίκων ψηφίσουν υπέρ της απόσχισης της Κριμαίας και την ένωση με την Ρωσία.
Πολλοί λένε ότι η Κριμαία δεν έχει το δικαίωμα να κάνει ένα τέτοιο δημοψήφισμα και ότι μόνο το Κίεβο μπορεί να δώσει την άδεια για κάτι τέτοιο. Το ερώτημα είναι, που είναι αυτό γραμμένο;
Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα μπορεί κανείς να σταματήσει έναν λαό να αυτοχαρακτηριστεί ή να ονομάσει μια γωνιά του πλανήτη κράτος του, όταν αυτός έχει την θέληση για κάτι τέτοιο. Μην ξεχνάμε ότι η Κριμαία έχει δική της βουλή. Αυτό αυτομάτως δίνει το δικαίωμα στην βουλή αυτή να εκφράσει άποψη και να εκφέρει γνώμη σχετικά με τις επιθυμίες των κατοίκων της.
Επίσης μην ξεχνάμε ότι η Κριμαία, γλωσσολογικά και εθνολογικά μιλώντας, είναι κατακερματισμένη. Δεν είναι ένας συμπαγής λαός όπως είναι η Ελλάδα. Είναι δύσκολο να φανταστούμε πως θα σκεφτόταν ο κάθε ένας από εμάς σήμερα αν στην Ελλάδα σήμερα είχαμε 3-4 διαφορετικές γλώσσες και κουλτούρες.
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Ρωσία βρήκε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την συμπάθεα των κατοίκων της Κριμαίας με σκοπό να προσαρτήσει την Κριμαία. Αλλά αυτό είναι ένα κάπως δευτερεύον θέμα, όταν βλέπω ότι ένα τόσο μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Κριμαίας θέλει αυτή την απόσχιση και την ένωση με την Ρωσία. Διότι αν η Ρωσία δεν είχε αυτές την συμπάθεια, δεν θα μπορούσε να κάνει αυτά που κάνει.
Το ερώτημα είναι, εμείς σαν Ελλάδα τι θα πρέπει να κάνουμε;;; Η απάντηση είναι τίποτα. Δεν έχουμε δικαίωμα να εκφέρουμε άποψη σε σχέση με τις επιθυμίες των κατοίκων της Κριμαίας ή της Ουκρανίας. Αυτοί θα πρέπει να αποφασίσουν για την τύχη τους και εμείς απλά να τους ευχηθούμε καλή τύχη, ό,τι και αν αποφασίσουν.
Σας τα λέω όλα αυτά διότι βλέπω καθημερινά αναλύσεις και συζητήσεις σχετικά με το τι σημαίνει η απόσχιση ή μη της Κριμαίας, μέσα από ένα συνωμοσιολογικό πλαίσιο. Όλοι ασχολούνται ποια τάχα είναι τα συμφέροντα πίσω από όλα αυτά, αλλά κανείς στη χώρα μας δε ερωτάται, ότι ίσως να είναι ο ίδιος ο λαός που θέλει αυτή την απόσχιση.
Επίσης, δεν είναι γραμμένο πουθενά ότι πάντα υπάρχει σχέδιο. Τα περισσότερα πράγματα γίνονται χωρίς σχέδιο αυθόρμητα λόγω τυχαίων γεγονότων. Εκτιμώ ότι η περίπτωση των γεγονότων της Ουκρανίας είναι μια τέτοια περίπτωση.
Οι αδύναμοι λαοί νομίζουν ότι όλα γίνονται βάσει κάποιου σχεδίου και ότι οι δυνατοί έχουν πάντα το πάνω χέρι. Εγώ να τονίσω ότι ακόμα και αν πολλά από αυτά που γίνονται, γίνονται βάσει σχεδίου, δεν κερδίζουν πάντα οι δυνατοί, μπροστά στο αίσθημα της αυτοδιάθεσης των λαών. Νομίζω ότι η ίδια η ελληνική επανάσταση είναι ένα καλό παράδειγμα προς αυτό.
Το αν σήμερα η ουκρανική κυβέρνηση αποτελείται από ναζιστές, όπως διαβάζουμε, έχει λίγη σημασία για μένα. Για μένα περισσότερη σημασία έχει τι θέλει ο λαός της Ουκρανίας και της Κριμαίας και πως νομίζουν ότι μπορεί να το πετύχουν αυτό, χωρίς να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον. Νομίζω ότι το ψήφισμα ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Κριμαίας είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.
Τώρα σχετικά με τον τίτλο του άρθρου, τα τελευταία χρόνια με όλα αυτά που γίνονται στη χώρα μας, ο φίλος μου ο Δημήτρης (χαριτολογώντας) θέλει λέει να κηρυχτεί η βόρεια Μύκονος ανεξάρτητο κράτος και να ενωθεί με το Μονακό. Εγώ από την μεριά μου, θα ήθελα να αποσχιστεί ο Δήμος Περιστερίου και να ενωθεί με την Νέα Υόρκη...
Χτες η βουλή της Κριμαίας κήρυξε την ανεξαρτησία της με σκοπό να γίνει ανεξάρτητο κράτος, αν την Κυριακή η πλειοψηφία των κατοίκων ψηφίσουν υπέρ της απόσχισης της Κριμαίας και την ένωση με την Ρωσία.
Πολλοί λένε ότι η Κριμαία δεν έχει το δικαίωμα να κάνει ένα τέτοιο δημοψήφισμα και ότι μόνο το Κίεβο μπορεί να δώσει την άδεια για κάτι τέτοιο. Το ερώτημα είναι, που είναι αυτό γραμμένο;
Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα μπορεί κανείς να σταματήσει έναν λαό να αυτοχαρακτηριστεί ή να ονομάσει μια γωνιά του πλανήτη κράτος του, όταν αυτός έχει την θέληση για κάτι τέτοιο. Μην ξεχνάμε ότι η Κριμαία έχει δική της βουλή. Αυτό αυτομάτως δίνει το δικαίωμα στην βουλή αυτή να εκφράσει άποψη και να εκφέρει γνώμη σχετικά με τις επιθυμίες των κατοίκων της.
Επίσης μην ξεχνάμε ότι η Κριμαία, γλωσσολογικά και εθνολογικά μιλώντας, είναι κατακερματισμένη. Δεν είναι ένας συμπαγής λαός όπως είναι η Ελλάδα. Είναι δύσκολο να φανταστούμε πως θα σκεφτόταν ο κάθε ένας από εμάς σήμερα αν στην Ελλάδα σήμερα είχαμε 3-4 διαφορετικές γλώσσες και κουλτούρες.
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Ρωσία βρήκε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την συμπάθεα των κατοίκων της Κριμαίας με σκοπό να προσαρτήσει την Κριμαία. Αλλά αυτό είναι ένα κάπως δευτερεύον θέμα, όταν βλέπω ότι ένα τόσο μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Κριμαίας θέλει αυτή την απόσχιση και την ένωση με την Ρωσία. Διότι αν η Ρωσία δεν είχε αυτές την συμπάθεια, δεν θα μπορούσε να κάνει αυτά που κάνει.
Το ερώτημα είναι, εμείς σαν Ελλάδα τι θα πρέπει να κάνουμε;;; Η απάντηση είναι τίποτα. Δεν έχουμε δικαίωμα να εκφέρουμε άποψη σε σχέση με τις επιθυμίες των κατοίκων της Κριμαίας ή της Ουκρανίας. Αυτοί θα πρέπει να αποφασίσουν για την τύχη τους και εμείς απλά να τους ευχηθούμε καλή τύχη, ό,τι και αν αποφασίσουν.
Σας τα λέω όλα αυτά διότι βλέπω καθημερινά αναλύσεις και συζητήσεις σχετικά με το τι σημαίνει η απόσχιση ή μη της Κριμαίας, μέσα από ένα συνωμοσιολογικό πλαίσιο. Όλοι ασχολούνται ποια τάχα είναι τα συμφέροντα πίσω από όλα αυτά, αλλά κανείς στη χώρα μας δε ερωτάται, ότι ίσως να είναι ο ίδιος ο λαός που θέλει αυτή την απόσχιση.
Επίσης, δεν είναι γραμμένο πουθενά ότι πάντα υπάρχει σχέδιο. Τα περισσότερα πράγματα γίνονται χωρίς σχέδιο αυθόρμητα λόγω τυχαίων γεγονότων. Εκτιμώ ότι η περίπτωση των γεγονότων της Ουκρανίας είναι μια τέτοια περίπτωση.
Οι αδύναμοι λαοί νομίζουν ότι όλα γίνονται βάσει κάποιου σχεδίου και ότι οι δυνατοί έχουν πάντα το πάνω χέρι. Εγώ να τονίσω ότι ακόμα και αν πολλά από αυτά που γίνονται, γίνονται βάσει σχεδίου, δεν κερδίζουν πάντα οι δυνατοί, μπροστά στο αίσθημα της αυτοδιάθεσης των λαών. Νομίζω ότι η ίδια η ελληνική επανάσταση είναι ένα καλό παράδειγμα προς αυτό.
Το αν σήμερα η ουκρανική κυβέρνηση αποτελείται από ναζιστές, όπως διαβάζουμε, έχει λίγη σημασία για μένα. Για μένα περισσότερη σημασία έχει τι θέλει ο λαός της Ουκρανίας και της Κριμαίας και πως νομίζουν ότι μπορεί να το πετύχουν αυτό, χωρίς να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον. Νομίζω ότι το ψήφισμα ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Κριμαίας είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.
Τώρα σχετικά με τον τίτλο του άρθρου, τα τελευταία χρόνια με όλα αυτά που γίνονται στη χώρα μας, ο φίλος μου ο Δημήτρης (χαριτολογώντας) θέλει λέει να κηρυχτεί η βόρεια Μύκονος ανεξάρτητο κράτος και να ενωθεί με το Μονακό. Εγώ από την μεριά μου, θα ήθελα να αποσχιστεί ο Δήμος Περιστερίου και να ενωθεί με την Νέα Υόρκη...
ΠΗΓΗ capital.gr
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :
Μέρες τώρα θέλω να γράψω για την Ουκρανία και την Κριμαία αλλά δεν έχω βρει τον χρόνο.
Το παραπάνω κείμενο με εκφράζει απόλυτα και ενοχλούμαι όλες αυτές τις ημέρες με αυτούς που κρίνουν την κρίση στην περιοχή της Κριμαίας αποκλειστικά και μόνο με οικονομικούς όρους αλλά και με αυτούς που κάνουν παραλληλισμούς με την περιοχή του Έβρου, της Κύπρου, κλπ.
Όλοι αυτοί πρέπει να καταλάβουν ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα στην ζωή εκτός από το χρήμα αλλά και να ενημερωθούν για την ιστορία της Κριμαίας η οποία είναι μεγάλη και ταραχώδης καθώς είναι πολύ πλούσια και εύφορη.
Η περιοχή της Κριμαίας, επίσης γνωστή ως "Μικρά Ρωσία" και παλαιότερο "Κράτος των Ρως", θεωρείται η κοιτίδα του Ρωσικού έθνους και κράτους.
Επίσης, στην ίδια περιοχή βρίσκονται ανάκτορα Ρώσων αυτοκρατόρων και Ρωσικά μοναστήρια.
Σε δημοσκόπηση που έγινε το 2003 στο Κίεβο, που θεωρείται πιο "πολυπολιτισμικό" από την Κριμαία στην οποία θεωρείται ότι υπάρχει πιο έντονο το Ρωσικό στοιχείο, οι κάτοικοί του απάντησαν ότι το 52% χρησιμοποιεί κυρίως την Ρωσική γλώσσα, το 32% χρησιμοποιεί εξίσου τα Ρώσικα και τα Ουκρανικά, το 14% χρησιμοποιεί κυρίως τα Ουκρανικά και μόλις το 4,3% χρησιμοποιεί μόνο τα Ουκρανικά. Και βέβαια, να μην ξεχνάμε ότι τα Ουκρανικά θεωρούνται μία εκ των διαλέκτων της μικρορωσικής!
Μία δε από τις κύριες διαφορές της Κριμαίας σε σχέση με οποιαδήποτε περιοχή της χώρας μας είναι και η ύπαρξη, ήδη από το 1991, της "Αυτόνομης Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Κριμαίας" η οποία μετονομάστηκε σε "Αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας" και διαθέτει το δικό της σύνταγμα, το δικό της (νομοθετικό) κοινοβούλιο με 100 βουλευτές και το δικό της (εκτελεστικό) υπουργικό συμβούλιο που διορίζει τον δικό της πρωθυπουργό!
Όπως όμως και να έχουν τα πράγματα, συμφωνώ απόλυτα με τον Γιώργο Καισάριο όταν γράφει ότι "αυτοί θα πρέπει να αποφασίσουν για την τύχη τους και εμείς απλά να τους ευχηθούμε καλή τύχη"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου