Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Το ετήσιο αντάμωμα αγροτών - ναυτεργατών...

Yπάρχουν κινητοποιήσεις και κινητοποιήσεις.

Οι τελευταίες πάντως, των αγροτών ιδιαιτέρως, μοιάζουν με τις Αλκυονίδες ημέρες.

Επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο στα τέλη του Γενάρη με αρχές Φεβρουαρίου, ανεξαρτήτως αντικειμένου διεκδίκησης.

Θα μπορούσε να τις περιγράψει άνετα κανείς σαν ετήσιο αντάμωμα στους δρόμους ή να τις αποδώσει σαν ένα κακοστημένο φεστιβάλ των αγροτοσυνδικαλιστών του κάμπου.

Και βεβαίως δεν είναι τυχαίο ότι εκδηλώνονται στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Πάντα μετά τις γιορτές και πριν την έναρξη των εργασιών για τις ανοιξιάτικες καλλιέργειες βγαίνουν τα τρακτέρ στους δρόμους. Ωστόσο η φετινή συνάντηση δεν έχει πάθος μήτε αγωνιστικότητα. Και η εξήγηση είναι απλή.

Τα αγροτικά εισοδήματα του 2012 δεν ήταν από τα χειρότερα. Οι τιμές ήταν υψηλότερες, τα προϊόντα έτυχαν καλύτερης προώθησης, τα λεφτά στις περισσότερες των περιπτώσεων έφθασαν στην ώρα τους, οι αξίες της γεωργικής γης ανυψώθηκαν εξαιτίας της στροφής στον πρωτογενή τομέα, γενικώς, όπως όλοι μαρτυρούν, η ένταση της οικονομικής κρίσης στα αγροτικά κέντρα είναι μικρότερη απ΄ότι στ' αστικά.

Όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους αφέντες του κάμπου. Προέχει η ετήσια επαναστατική γυμναστική, ανεξαρτήτως συνθηκών.

Κάτι αντίστοιχο δυστυχώς συμβαίνει και στα λιμάνια. Και εκεί η τρέχουσα κινητοποίηση με ετήσιο ραντεβού μοιάζει.Ιδια τα πρόσωπα, ίδια και τα λόγια.

Ατελέσφορα πανηγύρια οργανώνονται για το καλόν του κόμματος κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Μόνο που οι οργανωτές δεν έχουν αντιληφθεί ότι αυτού του είδους οι γιορτές δεν μαζεύουν πια κόσμο, ούτε συγκινούν τα πλήθη.

Τώρα είναι καιρός για γιορτές παραγωγής και δημιουργίας.

Πότε άραγε η Αριστερά θα συνειδητοποιήσει τις πραγματικές ανάγκες του τόπου και της κοινωνίας;

ΠΗΓΗ  ΤΟ ΒΗΜΑ


ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :
Πριν από μερικές ημέρες χαρακτήρισα την κινητοποίηση των αγροτών ως... ετήσια, καθιερωμένη, χειμερινή "επαναστατική γυμναστική".
Αυτό που φαίνεται ότι δεν κατανοούν είναι ότι πλέον δεν έχουν την κοινωνική νομιμοποίηση ή την κοινωνική συμπάθεια και αποδοχή.
Ίσως μέχρι πριν από μερικά χρόνια, τα χρόνια της ευμάρειας των Ελλήνων,  κάποιοι να παρέβλεπαν την τεράστια οικονομική βοήθεια που είχαν λάβει οι αγρότες για δεκαετίας ολόκληρες από την ΕΟΚ και να έβλεπαν με συμπάθεια τους αγώνες τους.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και πλέον ΟΛΟΙ οι Έλληνες έχουν οικονομικά προβλήματα οπότε δεν δέχονται εύκολα τις διεκδικήσεις οποιασδήποτε "κλίκας"... πόσο μάλλον μίας από τις -διαχρονικά- καλοπληρωμένες!

Δεν υπάρχουν σχόλια: